Βρετανός υπήκοος από το Μπέρμιγχαμ που είχε κατηγορηθεί για ανάμιξη στο σχέδιο ανατίναξης επιβατικών αεροπλάνων πάνω από τον Ατλαντικό, πιστεύεται ότι σκοτώθηκε σε επίθεση με πυραύλους Hellfire που πραγματοποίησαν οι Αμερικανοί στα Αφγανο-Πακιστανικά σύνορα.Η κυβέρνηση του Πακιστάν επιβεβαίωσε το χτύπημα που έγινε από μη επανδρωμένο αεροπλάνο Predator, ενώ εκπρόσωπος των Ταλιμπάν δήλωσε ότι από τον πύραυλο που έπληξε το χωριό Αλί Κελ στο Β. Βαζιρστάν σκοτώθηκαν μόνον αθώοι πολίτες.
Οι πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες εκτιμούν ότι ανάμεσα στους 5 νεκρούς ήταν ο Βρετανός Ρασίντ Ραούφ και ο Σαουδάραβας Αμπού Ζουμπαίρ αλ-Μάσρι.
Ο πακιστανικής καταγωγής Ραούφ συνελήφθη στο Πακιστάν τον Αύγουστο 2006 και απέδρασε λίγους μήνες μετά από τους αστυνομικούς που τον μετέφεραν στη φυλακή από δικαστήριο στο Ισλαμαμπάντ το οποίο είχε εξετάσει αίτημα έκδοσής του στη Βρετανία.
Ο Ρασίντ Ραούφ κατηγορείτο ως μέλος της Αλ Κάϊντα για σχεδιασμό τρομοκρατικών επιθέσεων και ανατινάξεις αεροπλάνων και το 2006 είχαν τεθεί σε συναγερμό όλα τα αεροδρόμια, ενώ έκτοτε ισχύουν και τα γνωστά μέτρα για τα υγρά εκρηκτικά υλικά.
Οι Βρετανοί εξέταζαν σχέσεις του Ραούφ με κάποιους πυρήνες μέσα στη μυστική υπηρεσία του Πακιστάν (ISI), ενώ η πακιστανική δικαιοσύνη απάλλαξε στο μεταξύ τον Ραούφ από κάθε κατηγορία τρομοκρατίας και εξέταζε μόνον το αίτημα έκδοσης.
Το Πακιστάν αντιδρά έντονα στις διαρκώς αυξανόμενες αμερικανικές επιθέσεις εντός του εδάφους του και υπήρξαν αρκετά επεισόδια ανταλλαγής πυρών στα συνοριακά φυλάκια με το Αφγανιστάν.
Ποιός είναι όμως ο διαβόητος Ρασίντ Ραούφ που οι Αμερικανοί ήθελαν να τον εξοντώσουν με κάθε τρόπο;
Ας γυρίσουμε λίγα χρόνια πίσω για να δούμε από την αρχή την ιστορία :
H κυβέρνηση Μπλερ κάτω από την πίεση κινήσεων στασιασμού που υπήρχαν στο κόμμα των Εργατικών μαγείρεψε έξυπνα μια "τρομοκρατική όπερα" ώστε να καλυφθεί η αυξανόμενη πολιτική αποτυχία του Βρετανού Πρωθυπουργού που βρισκόταν σε διακοπές στα Μπαρμπάντος στην πολυτελή βίλλα του Sir τραγουδιστή Cliff Richard.
Οι βρετανικές αστυνομικές αρχές μετά το χτύπημα της 7/7/2005 στο οποίο πήραν μέρος "πρακτοράκια" των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών θεωρώντας ότι συμμετέχουν σε...άσκηση, οι μυστικές υπηρεσίες σε ΗΠΑ, Ισραήλ και η Βρετανία, με την υποστήριξη της παγκόσμιας αυτοκρατορίας ΜΜΕ του Ρούπερτ Μέρντοχ, βρήκαν συνταγή για "τρομοκρατική συνωμοσία" με δάνειο από την αποτυχημένη "Oplan Bojinka" συνωμοσία του 1995, όταν ο ισοβίτης σήμερα στις ΗΠΑ Ramzi Ahmad Yousef (Πακιστανός που έδρασε και στις Φιλιππίνες) σχεδίαζε να ανατινάξει με "υγρές βόμβες" 11 trans-Pacific αεροπλάνα που θα ταξίδευαν από την Ασία προς τις ΗΠΑ.
Στην τρομοκρατική "όπερα" του Λονδίνου αναφέρθηκε ότι οι "τρομοκράτες" θα πυροδοτούσαν "υγρές βόμβες" σε 10-11 trans-Atlantic αεροπλάνα που θα πετούσαν από τη Βρετανία προς τις ΗΠΑ.
Το όλο σχέδιο ξεκίνησε την Δευτέρα 7 Αυγούστου 2006 όταν στο Boeing 777 της American Airlines (Flight 109) από το αεροδρόμιο Heathrow προς το Logan της Βοστόνης, επιβιβάστηκε μια 4μελης οικογένεια (ένας άνδρας που συνοδευόταν από τη μητέρα του και τις δυο αδελφές του).
Αμέσως μετά την απογείωση οι αρχές ανακάλυψαν ότι ο συγκεκριμένος επιβάτης εμφανιζόταν σε λίστα υπόπτων (no-fly list) για το χτύπημα της 7/7/2005 στο Λονδίνο, ενημέρωσαν τον κυβερνήτη του αεροπλάνου και του έδωσαν εντολή να συνεχίσει την πτήση προς Βοστόνη όπου οι αμερικανικές αρχές θα συνελάμβαναν τον ύποπτο.
Ο πιλότος ενημέρωσε τις Αρχές του αεροδρομίου Logan που τον διέταξαν να επιστρέψει αμέσως στο Heathrow.
Μετά από 4ωρη πτήση πάνω από τον Ατλαντικό το Boeing της American Airlines με 240 επιβάτες και 13μελές πλήρωμα προσγειώθηκε στο Λονδίνο, ο "ύποπτος" συνελήφθη από τους Βρετανούς (παρουσία Αμερικανών πρακτόρων) και αποκαλύφθηκε ότι έφερε στις χειραποσκευές του συνδυασμό υγρών εκρηκτικών και κάποιο είδος ηλεκτρονικού μηχανισμού που θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως "πυροκροτητής".
Παρά την αναστάτωση που προκλήθηκε από την επιστροφή του αεροπλάνου το γεγονός πέρασε σχετικά απαρατήρητο (για τον "no-fly" που "συνελήφθη" και "ανακρίθηκε" δεν ανακοινώθηκε τίποτε και δεν γράφηκε ούτε λέξη), καθώς αρκετές πτήσεις προς ΗΠΑ υποχρεώνονται να επιστρέψουν στα αεροδρόμια αναχώρησης, μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001.
Το στήσιμο της "όπερας" με την υστερία που επακολούθησε έγινε για την ανάκτηση του χαμένου κύρους των Μπους-Μπλερ που έχουν καταβαραθρωθεί με όσα συνέβαιναν τότε στο Ιράκ και στο Λίβανο ( ακόμη και o Μπιλ Κλίντον προειδοποίησε την κυβέρνηση Μπους να αποφύγει την "πολιτικοποίηση" της υπόθεσης του Λονδινου, ABC, 15 Αυγούστου 2006).
Οι βρετανικές αρχές παραδέχθηκαν ότι παρακολουθούσαν 24 υπόπτους (αυτούς που συνελήφθησαν την Πέμπτη 10 Αυγούστου 2006) για το χτύπημα της 7/7/2005 στο Λονδίνο, όπως και τον "επιβάτη" της πτήσης 109 της American Airlines.
Εκτός αυτών παρακολουθούνταν και χιλιάδες άλλοι Βρετανοί που έχουν ασιατική καταγωγή καθώς και Μουσουλμάνοι σε πολλές χώρες που έχουν συγγενείς στη Βρετανία (σχετική και η υπόθεση με τους Πακιστανούς στην Ελλάδα όταν "αλώνιζε" ο Nicholas John Andrew Langman της ΜΙ6).
Επέλεξαν όμως την κατάλληλη στιγμή και με την εκμετάλλευση του "συμβάντος" της 7ης Αυγούστου 2006 προκάλεσαν το "απαραίτητο χάος" στα αεροδρόμια του κόσμου με τις ματαιωμένες πτήσεις, την αφόρητη ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού και όλα τα "αναγκαία επακόλουθα" (μόνον στην Ιταλία έγιναν 4.000 έλεγχοι και 40 συλλήψεις "υπόπτων" την επόμενη μέρα).
Η "όπερα" λειτούργησε καλά και μεταδόθηκε "όπως έπρεπε" από εντυπωσιασμένους παρουσιαστές των "δελτίων ειδήσεων" και από εκστασιασμένους ανταποκριτές στο Λονδίνο, ενώ "αναλυτές" σε παραλήρημα περιέγραφαν συνταγές "οδοντόπαστας με λίπασμα" και "νιτρογλυκερίνης σε μπιμπερόν".
Το εμβρόντητο επιβατικό κοινό έβγαλε ρούχα και παπούτσια, παρέδωσε οδοντόκρεμες και σαμπουάν, εγκατέλειψε αναψυκτικά και τρόφιμα και επιβιβάστηκε ξανά με τα "ούρα στο χέρι" μέσα σε διαφανείς σακούλες, τρισευτυχισμένο από τους χειρισμούς των Αρχών που εξασφαλίζουν την ασφάλεια των πτήσεων (αν και οι Αρχές γνωρίζουν από 10ετιες τους κινδύνους που υπάρχουν με τις "υγρές βόμβες" που άλλωστε δεν χρειάζονται πυροκροτητές για να εκραγούν και φυσικά οι περισσότεροι "τρομοκράτες" ήταν και θα είναι πάντα πράκτορες των Μυστικών Υπηρεσιών, είτε το γνωρίζουν είτε όχι).
Στις αρχές Αυγούστου 2006 δυο υπάλληλοι του Λονδρέζικου tabloid "News of the World" που ανήκει στον Μέρντοχ, κατηγορήθηκαν για υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και μηνυμάτων που έστελναν τρία μέλη του προσωπικού του Clarence House, κατοικία του Πρίγκιπα Καρόλου και των παιδιών του, Γουίλιαμ και Χάρυ.
Ένας από τους κατηγορούμενους "κοριούς" ήταν ο Clive Goodman που εργαζόταν ως Royal editor στο "News of the World".
Το ίδιο έντυπο είχε νωρίτερα προσπαθήσει να προκαλέσει πολιτική ζημιά σε δυο Βρετανούς πολιτικούς που είχαν αντιτεθεί στον πόλεμο του Ιράκ, τους Tommy Sheridan (Scottish Socialist) και George Galloway (Respect Party MP).
Η εφημερίδα έγραψε ότι ο Sheridan έκανε απιστίες στη σύζυγό του συχνάζοντας σε μπαρ με χορεύτριες και ο Βρετανός πολιτικός έγινε πιο πλούσιος κατά 250.000 δολάρια εισπράττοντας την αποζημίωση της αγωγής που υπέβαλλε.
Ο Galloway αντιμετωπίστηκε σκληρά από τον Mazher Mahmood (έναν "ιδιώτη" που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο "Fake Sheik") ο οποίος τον κατηγόρησε για αντί-εβραϊκά πολιτικά σχόλια επί πληρωμή (ο Galloway έχει υποστηρίξει δημόσια ότι η Χετζμπολάχ δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση και ότι νομιμοποιείται να υπερασπίζεται τον Λίβανο εναντίον των Ισραηλινών επιθέσεων).
Στην πραγματικότητα, ο Mazher Mahmood ήταν και εξακολουθεί να είναι ρεπόρτερ στο "News of the World" και πληρώνεται από τον Μέρντοχ όπως και ο Goodman, καθώς δεν έχουν απολυθεί.
Αυτό που οδήγησε τον Μπλερ στην έμπνευση μιας "τρομοκρατικής συνωμοσίας" ήταν τα όσα έμαθε ο Μέρντοχ από τις τηλεφωνικές υποκλοπές του προσωπικού του Καρόλου και από τα παγιδευμένα τηλέφωνα στο σπίτι, στο γραφείο, και στη λιμουζίνα του διαδόχου (Μπλερ και Μέρντοχ είχαν στο μεταξύ συναντηθεί στις 30 Ιουλίου 2006 στο Inn at Spanish Bay του Pebble Beach, στην Καλιφόρνια, μαζί τους και ο σημερινός Πρόεδρος του Ισραήλ Σίμον Πέρεζ).
Αποκαλύφθηκε ότι ο Κάρολος συνεργαζόταν με τον Γκόρντον Μπράουν (τότε Chancellor of Exchequer) που βρισκόταν στα αριστερά του Μπλερ, για να εφαρμοστούν οι ίδιες πρακτικές πολιτικών χειρισμών που είχε χρησιμοποιήσει ο Τζον Μέιτζορ για να διώξει από την εξουσία την Μάργκαρετ Θάτσερ.
Στους σχεδιασμούς Καρόλου-Μπράουν "έπαιζε" και ο δήμαρχος του Λονδίνου Κεν Λίβινγκστον (Κόκκινος Κένυ) με αντάλλαγμα για την υποστήριξή του ένα υπουργείο στην κυβέρνηση Μπράουν (μια εξέλιξη που θα προκαλούσε σοκ στους νεοσυντηρητικούς σε Λονδίνο, Ουάσιγκτον και Ιερουσαλήμ, αλλά και στους τότε υπουργούς Ασφαλείας Βρετανίας και ΗΠΑ, John Reid και Michael Chertoff.
Τα "κόλπα" των Καρόλου-Μπράουν περιέγραψε ο Τόνυ Μπλερ στον Τζορτζ Μπους κατά την επίσκεψη του στην Ουάσιγκτον και επίσης ο Βρετανός πρωθυπουργός είπε στον Αμερικανό Πρόεδρο ότι μια κυβέρνηση Μπράουν θα ήταν καταστροφική αφού θα ανακαλούσε τα βρετανικά στρατεύματα από το Ιράκ, θα έσπαζε τις "ειδικές σχέσεις" με τον Λ.Οίκο και θα κινείτο πιο κοντά προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΟΗΕ.
‘Oλα αυτά συνέβησαν σε μια εποχή κατά την οποία η Ισραηλινή επίθεση εναντίον του Λιβάνου έχει δημιουργήσει σοβαρό ρήγμα στην κυβέρνηση Μπλερ και κάποιοι από τους πρώην υποστηρικτές του είχαν ήδη στραφεί προς το μέρος αυτών που ήθελαν να τον ανατρέψουν.
Έτσι άφησαν τον ύποπτο να μπει με υλικά "υγρής βόμβας" στο αμερικανικό αεροπλάνο στο Heathrow, ώστε να πάρουν μετά τη σκυτάλη τα φιλικά ΜΜΕ και να επικρατήσει η υστερία και το χάος που ακολούθησαν.
Οι υποκλοπές των τηλεφωνημάτων του Καρόλου (Windsor) αποκάλυψαν, επίσης, ότι ο Πρίγκιπας του Θρόνου συνεννοείτο με Ευρωπαϊκούς Βασιλικούς Οίκους για να αποτραπούν επίσημες προσκλήσεις προς τον Πρόεδρο Μπους στις χώρες των εστεμμένων.
Αυτό εξόργισε τους Μπους και Μπλερ που δούλευαν από κοινού για τη βελτίωση της εικόνας του Αμερικανού Προέδρου στην Ευρώπη και η δυσφορία του Λ.Οίκου προς τις μοναρχίες σε Ισπανία, Βέλγιο, Σουηδία, Λουξεμβούργο και Νορβηγία, ήταν το αποτέλεσμα της γνώσης των συζητήσεων του Καρόλου από τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις των ανθρώπων του Μέρντοχ (οι Βρετανοί "κοριοί" έχουν, όμως, ακόμη πολλά να διδαχθούν από τους πάντα ασύλληπτους "συναδέλφους " τους στην Ελλάδα και ο Τόνυ Μπλερ θα έπρεπε να είχε πάρει μαθήματα συγκάλυψης από Μαξίμου, Ευελπίδων και Παιανία).
Οι σχέσεις Καρόλου-Μπράουν και τα σχέδια τους προκάλεσαν την αντίδραση των νεοσυντηρητικών και τα έντυπα του Μέρντοχ διέδωσαν ότι ο Μπλερ θα όριζε ως διάδοχό του τον John Reid (που "ντριπλάρισε" τον βοηθό-πρωθυπουργό John Prescott και προέδρευε στις συσκέψεις της "Cobra" για την Εθνική Ασφάλεια, εν απουσία του Μπλερ).
Επίσης, οι εφημερίδες του Μέρντοχ καλλιέργησαν την "άποψη" ότι ο Κάρολος θα έπρεπε να παραιτηθεί του δικαιώματος στο Θρόνο υπέρ του γιου του Γουίλιαμ, μετά τον θάνατο της Ελισάβετ (στο μεταξύ δημοσίευαν φωτογραφίες των Γουίλιαμ και Χάρυ σε μπαρ με τις φιλενάδες τους).
Τέλος, το άδειασμα του Μπλερ στον Prescott έγινε επειδή ο βοηθός -πρωθυπουργός είχε προσχωρήσει στους Κάρολο-Μπράουν και συμμετείχε στις διεργασίες ανατροπής του Βρετανού πρωθυπουργού (σάλο προκάλεσε ο χαρακτηρισμός "crap" που έκανε ο Prescott για τον Πρόεδρο Μπους στις 17/8/2006 με απρόσμενες συνέπειες).
Δεν ήταν έκπληξη και η "αποκάλυψη" από την εφημερίδα "The Sun" (που κι αυτή ανήκει στον Μέρντοχ) ότι ο ένας από τους 24 συλληφθέντες ως ύποπτος "υγρός βομβιστής", ο 23άχρονος Waheed Zaman, συνάντησε τον George Galloway "πολλές φορές".
Η εφημερίδα επικαλέστηκε την αδελφή του υπόπτου Safeena, όμως, ο εκπρόσωπος του Galloway αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση του Βρετανού πολιτικού με τον ύποπτο για τρομοκρατία νεαρό.
Aπό τη λίστα των συλληφθέντων που δόθηκε στη δημοσιότητα από την...Τράπεζα της Αγγλίας (!) απουσίαζε το όνομα του Βρετανού Stewart-Whyte (άλλαξε το όνομά του σε Abdul Waheed), ο οποίος είναι ετεροθαλής αδελφός της γνωστής top model Heather Stewart-Whyte που κερδίζει αρκετά εκατ. δολάρια τον χρόνο (είχε παντρευτεί τον διάσημο Γάλλο τενίστα Yannick Noah και μετά από 5 χρόνια γάμου και δυο παιδιά, χώρισαν το 1999).
Ενας άλλος από τους "υγρούς βομβιστές", ο Waseem Kayani, είχε συναντήσει πολλούς Βρετανούς πολιτικούς καθώς ήταν εξαιρετικά ενεργό μέλος νεανικών κινημάτων (Υouth Service) και ειδικευόταν στον τομέα των... μεταφορικών μέσων και στη βελτίωσή τους για την γειτονιά του στο High Wycombe, στο Buckinghamshire (λίγο μετά το θέμα ξεφούσκωσε και οι ύποπτοι "τρομοκράτες" αφέθηκαν ελεύθεροι λόγω έλλειψης στοιχείων, όπως συνέβη τόσες και τόσες φορές, οπότε και ξεπάγωσαν οι... καταθέσεις τους από την Τράπεζα της Αγγλίας).
Η πακιστανική μυστική υπηρεσία Inter Service Intelligence (ISI) έβαλε κι αυτή το χέρι της για να στηριχθεί η "όπερα" με τις "υγρές βόμβες" (άλλωστε οι Πακιστανοί πράκτορες είναι δημιουργήματα των βρετανικών και των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών) και ισχυρίστηκε ότι έλαβε πληροφορίες για τη "συνωμοσία του Λονδίνου" μετά από συλλήψεις των υπόπτων τρομοκρατών Rashid Rauf, Μοhamed al-Ghandra και Αhmed al-Khan, σε Καράτσι και Λαχώρη και σε σχέση με την επίθεση που έγινε δυο μέρες πριν από την επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου στις 2 Μαρτίου 2006, όταν βομβιστής αυτοκτονίας είχε ανατινάξει αυτοκίνητο στο Καράτσι σκοτώνοντας 4 ανθρώπους, ανάμεσά τους τον Αμερικανό "υπάλληλο" του Προξενείου David Foy.
Η ISI υποστήριξε ότι οι ύποπτοι ανήκαν στην τρομοκρατική οργάνωση του Κασμίρ Laskhare Toiba, μια οργάνωση που όμως λειτουργεί και χρηματοδοτείται από την ...ίδια την ISI !
Στο Λονδίνο, οι αρχές είχαν επιβεβαιώσει ότι ανάμεσα στους "τρομοκράτες" κινείτο και ένας πράκτορας της ΜΙ5 που είχε κατορθώσει να διεισδύσει (Operation Overt) και που προφανώς...καθοδηγούσε τους νεαρούς Πακιστανο-Βρετανούς!
Το μεγάλο παιχνίδι της τρομοκρατίας παίζεται εδώ και χρόνια στο Πακιστάν απ' όπου ξεκίνησε για ακόμη μια φορά το "ξήλωμα του πουλόβερ" που συμβαίνει στη Βρετανία με τους νεαρούς Μουσουλμάνους να βρίσκονται σε "τρομοκρατικό οίστρο".
Η σύλληψη του Rashid Raouf από την πακιστανική ISI ( o αδελφός του ο Tayib ήταν ανάμεσα σ’αυτούς που συνελήφθησαν στο Λονδίνο) συνδέεται και με τις έρευνες που γίνονται για τον εντοπισμό του Mati Ur- Rehman (πραγματικό όνομα Ustad Talha) της Σουνιτικής οργάνωσης Lashkar-e-Jhangvi (κλάδος Αλ Κάιντα) που κατηγορείται για τρομοκρατική δράση και για την απόπειρα εναντίον του Περβέζ Μουσάραφ (βόμβα σε γέφυρα του Ραβαλπίντι) στις 14 Δεκεμβρίου 2003.
Οι βρετανικές αρχές προσπάθησαν απεγνωσμένα να εμφανίσουν "στοιχεία συνωμοσίας" και ισχυρίστηκαν ότι οι Rashid Rauf και Mati Ur- Rehman είχαν επαφές με αρκετούς από τους συλληφθέντες στο Λονδίνο (εκτός του Tayib υπήρχε και άλλος αδελφός του Rauf ανάμεσα στους συλληφθέντες του οποίου το όνομα δεν ανακοινώθηκε από τους Βρετανούς), αλλά και οι Αμερικανοί δήλωσαν ότι οι δύο τρομοκράτες συνδέονταν με τον καταζητούμενο logistician in chif της 11ης Σεπτεμβρίου Said Bahaji (μαροκινής καταγωγής Γερμανός υπήκοος).
Η σύζυγος του Bahaji, η τουρκικής καταγωγής 26χρονη Nese ζει στο Αμβούργο με τον 5χρονο γιο τους Omar και στον γάμο που έγινε το 1999 παραβρέθηκε μαζί με άλλους "αεροπειρατές" και ο Μοχάμεντ ‘Αττα.
Οι αδελφοί Rauf ήσαν πολύ γνωστοί στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες και (εκτός από τις "παρακολουθήσεις" μετά το χτύπημα της 7/7/2005) η ΜΙ5 είχε ερευνήσει το σπίτι τους το 2002 και το 2005.
Στις 8 Ιουλίου 2006 είχε συλληφθεί στο Αμβούργο ο επίσης μαροκινής καταγωγής 36χρονος Γερμανός υπήκοος Redouane E.H από το Κίελο, που ήταν στενός φίλος του Said Bahaji και ενδιάμεσος στα μηνύματα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με την Τουρκάλα Nese (Kul) Bahaji.
Η σύλληψη έγινε από τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες μετά από μακρόχρονη παρακολούθηση των e-mail και είχε σκοπό να "προκύψει" σύνδεση των Redouane-Nese με κάποιους από τους "υγρούς βομβιστές" του Λονδίνου (από τη συνταγή δεν έλλειπε και ο απαραίτητος "Εγκέφαλος" που αναζητείται διαρκώς).
Είναι σαφές ότι οι μυστικές υπηρεσίες και οι "τρομοκράτες" γνωρίζονται πολύ καλά και γι’ αυτό παρατηρούνται "βολικές κινήσεις" όποτε χρειαστεί (οι συλληφθέντες του Λονδίνου που θα "ανατίναζαν" τα αμερικανικά αεροπλάνα ούτε βόμβες είχαν κατασκευάσει, ούτε εισιτήρια είχαν αγοράσει, αλλά ούτε και...διαβατήρια διέθεταν).
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 23/11/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου