Αμερικανικό Ναυτικό: Παίρνει διαστάσεις το σκάνδαλο προμηθειών

Διαστάσεις παίρνει το σκάνδαλο με τις προμήθειες του αμερικανικού ναυτικού. Αρχικά οι έρευνες είχαν επικεντρωθεί στις προμήθειες του στόλου του Ειρηνικού (έχουμε αναφερθεί εδώ) αλλά στην συνέχεια αποκαλύφθηκε ότι ατασθαλίες γινόντουσαν και με τον εφοδιασμό των στόλων Μ. Ανατολής, Αφρικής και Νότιας Αμερικής.

Το αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης ερευνά κατηγορίες εναντίον της εταιρείας Inchcape Shipping Services που αφορούν υπερκοστολογήσεις υπηρεσιών.

Η εταιρεία, που ανήκει στην κυβέρνηση του Dubai, λόγω των κατηγοριών έχει πλέον αποκλεισθεί από τους μελλοντικούς διαγωνισμούς του ναυτικού μέχρι να διαλευκανθεί η υπόθεση.

Τα στοιχεία για την υπόθεση αποκαλύφθηκαν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης από έναν πρώην υπάλληλο της εταιρείας και από το 2010 η εταιρεία ήταν υπό στενή παρακολούθηση.

Η Inchcape κατηγορείται ότι πλήρωνε προμήθεια σε εταιρείες υπεργολάβους με τον όρο να μην κάνουν εκπτώσεις στο ναυτικό, στην συνέχεια έπαιρνε αυτή τα έργα και τα χρέωνε με μεγάλα ποσά. Τα συμβόλαια που κέρδιζε ήταν μεταξύ άλλων για ανεφοδιασμό αεροπλανοφόρων και άλλων πλοίων και για διαχείριση των απορριμμάτων τους.

Τα τελευταία 3 χρόνια, και παρ’ όλες τις υποψίες, η εταιρεία είχε κερδίσει διαγωνισμούς για έργα άνω των 250 εκατομμυρίων δολαρίων.

Η Inchcape δραστηριοποιείται και στην εξυπηρέτηση εμπορικών πλοίων αλλά και του πολεμικού ναυτικού άλλων χωρών. Το 2006 εξαγοράστηκε από την Istihmar World, θυγατρική της Dubai World η οποία είναι ο επενδυτικός βραχίονας του κράτους του Dubai.

defencenet.gr

Ο 18χρονος Έλληνας που είπε «όχι» στο ΜΙΤ και το Imperial

Προτίμησε να φοιτήσει στο Εθνικό Μετσόβιο Πανεπιστήμιο - Δημιούργησε ένα ρομποτικό χέρι που βοηθάει ανθρώπους με περιορισμένη κίνηση – Η εφεύρεσή του  στις 15 καλύτερες του κόσμου.

 

Η απόφασή του ίσως κάποιος τους εκπλήξει ή άλλους να τους εντυπωσιάσει. Πάντως ο 18χρονος Χάρης Ιωάννου είπε ένα βροντερό «όχι» σε μεγάλα Πανεπιστήμια όπως τα ΜΙΤ και Imperial, για να φοιτήσει στο Εθνικό Μετσόβιο Πανεπιστήμιο!

O 18χρονος εφευρέτης, δημιούργησε ένα ρομποτικό χέρι που βοηθάει ανθρώπους με περιορισμένη κίνηση.

Τον είδαμε πέρσι στο Tedx Athens. Τότε ήταν ένας 17χρονος μαθητής τρίτης λυκείου, ο οποίος εμπνεύστηκε ένα ρομποτικό χέρι που βοηθάει ανθρώπους με κινητικά προβλήματα να λειτουργούν στην καθημερινότητα τους.

Από πέρσι μέχρι σήμερα ο Ιωάννου έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις και πέρασε στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο και έκανε ένα workshop με την google science στην Καλιφόρνια, όπου η εφεύρεση του πέρασε στις 90 καλύτερες του κόσμου στην πρώτη φάση -πρώτη φορά για Έλληνα- και μετέπειτα στις 15 καλύτερες. Εκεί βοηθήθηκε από την Google να ελαφρύνει 6 φορές κάτω το βάρος του χεριού και να μειώσει το κόστος παραγωγής του κατά 400%.

Κάπου εκεί του έγινε πρόταση από δύο σημαντικότατα Πανεπιστήμια του κόσμου. Το αμερικάνικο ΜΙΤ και το βρετανικό Imperial .

Ο 18χρονος μιλώντας στο Tedx είπε ότι επιμένει στην Ελλάδα. Το μόνο που δεν υπολόγισε είναι οι απεργοί διοικητικοί. Με λύπη δήλωσε πως έχει κάνει μόλις 1,5 ώρα μάθημα...

 

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Κατάρ και Κουβέιτ χαιρετίζουν τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν

Οι Άραβες γείτονες του Ιράν, επισημαίνει το Reuters, ήταν βαθιά ανήσυχοι σχετικά με τις διπλωματικές κινήσεις της Τεχεράνης και δεν έκρυψαν τις επιφυλάξεις τους όσο διεξάγονταν οι συνομιλίες για τα πυρηνικά τις τελευταίες εβδομάδες, αλλά τουλάχιστον δημοσίως οι περισσότεροι πρόσφεραν ήδη την υποστήριξή τους.

Οι δύο μοναδικοί φίλοι του Ιράν στον αραβικό κόσμο-- το Ιράκ και η Συρία-- έσπευσαν χθες να χαιρετίσουν τη συμφωνία, το ίδιο και η Παλαιστινιακή Αρχή, η οποία την υποστήριξε επειδή ασκεί πίεση στο Ισραήλ.

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν επίσης εκφράστηκαν θετικά για τη συμφωνία.

Το Κατάρ δήλωσε ότι η συμφωνία είναι «ένα σημαντικό βήμα προς τη διαφύλαξη της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή», σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών που αναρτήθηκε αργά χθες το βράδυ στην ιστοσελίδα του. «Το Κράτος του Κατάρ κάνει έκκληση να γίνει η Μέση Ανατολή μία αποπυρηνικοποιημένη ζώνη», ανέφερε το υπουργείο.

Ο υφυπουργός Εξωτερικών του Κουβέιτ Χαλίντ αλ Τζαράλα δήλωσε ότι ελπίζει η συμφωνία «να ανοίξει τον δρόμο για μία μόνιμη συμφωνία που θα αποκλιμακώσει την ένταση και θα διατηρήσει τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή», σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων KUNA.

Η Σαουδική Αραβία και το Ομάν δεν έχουν ακόμη προβεί σε επίσημη ανακοίνωση για τη συμφωνία.

Όλες οι αραβικές χώρες, εκτός από τη Συρία και το Ιράκ, έχουν σουνιτικές κυβερνήσεις που βλέπουν καχύποπτα την σιιτική εξουσία στο Ιράν κι ανησυχούν από το ενδεχόμενο αναθέρμανσης των διπλωματικών του σχέσεων με τη Δύση από το οποίο θα επωφελείτο η Τεχεράνη, σημειώνει το Ρόιτερς.

Κυρίως ανησυχούν για την πιθανότητα η συμφωνία, η οποία προβλέπει την ελάφρυνση των κυρώσεων εις βάρος της Τεχεράνης ως αντάλλαγμα για το πάγωμα των πυρηνικών της δραστηριοτήτων, να αναθερμάνει τις σχέσεις της Τεχεράνης με την Ουάσινγκτον--ύστερα από 30 χρόνια εχθρότητας-- γεγονός που θα ενίσχυε την θέση του Ιράν στην περιοχή.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Εντγκαρ Μορέν: Με το Μαρξ πέρα από το Μάρξ

του Θανάση Γιαλκέτση από την Εφημερίδα των Συντακτών

Στο βιβλίο του «Mes philo-sophes» (Germina, 2011) ο Γάλλος φιλόσοφος Εντγκάρ Μορέν μιλάει για τους στοχαστές που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της σκέψης του: τον Ηράκλειτο, τον Μοντέν, τον Πασκάλ, τον Σπινόζα, τον Ρουσό, τον Χέγκελ, τον Μαρξ, τον Φρόιντ κ.ά. Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το κεφάλαιο που αφιερώνει στον Μαρξ.

 (…) Σε κάθε νέα μου μελέτη ο μαρξισμός μου επεκτεινόταν και γινόταν βαθμιαία μεταμαρξισμός, ώς το σημείο να μην είναι κάτι άλλο από ένα πλαίσιο στο οποίο συντελούνταν η ασυνείδητη κυοφορία της αντίληψής μου για την πολυπλοκότητα, που θα κλόνιζε και θα εκθρόνιζε τον Καρλ Μαρξ. Δεν τον αρνήθηκα. Δεν τον απέρριψα, όπως τόσοι άλλοι που έκαψαν αυτό που είχαν τυφλά λατρέψει. Ο Μαρξ δεν είναι πλέον η Βίβλος μου, αλλά έχει γίνει το άστρο ενός αστερισμού. Ετσι δεν χρειάστηκε να απαρνηθώ τον Μαρξ, επειδή από την αρχή ο μαρξισμός μου ήταν ανοιχτός και αφομοιωτικός. Και οφείλω να αναγνωρίσω ότι τέτοιος ήταν και ο μαρξισμός του Μαρξ και αυτό είναι που μου επέτρεψε να τρέφομαι από αυτόν και ταυτόχρονα να απελευθερώνομαι από αυτόν. Ο Μαρξ ενσωμάτωνε στη σκέψη του την ανάγκη να γνωρίζει, την ανάγκη να δρα, την ανάγκη να ελπίζει. Απαντούσε έτσι στα τρία ερωτήματα που είχε θέσει ο Καντ πριν από δύο αιώνες: «Τι μπορώ να γνωρίζω; Τι οφείλω να κάνω; Τι μου επιτρέπεται να ελπίζω;» Με θεμέλιο τη γνώση, αυτός επεξεργάστηκε ένα σύστημα που προμήθευε όχι μόνο βεβαιότητες, αλλά και νόημα και ελπίδες για τις σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές επιδιώξεις.

Σήμερα το πρόβλημα δεν είναι πλέον να γνωρίζουμε αν η μαρξιστική θεωρία είναι νεκρή ή μπορεί να επιβιώνει ακόμα, αλλά να κατανοούμε ότι τα γνωστικά της θεμέλια έχουν γίνει προβληματικά για μας και δεν είναι πλέον επαρκή, από μόνα τους, για να κατανοούμε τον κόσμο, τον άνθρωπο και την κοινωνία. Σύμφωνα με τον Μαρξ, η επιστήμη ήταν φορέας βεβαιότητας. Γνωρίζουμε ήδη ότι, αν οι επιστήμες προσφέρουν ορισμένες βεβαιότητες σε τοπικό επίπεδο, δεν ξεφεύγουν ωστόσο από τις συνολικές αβεβαιότητες. Από τον Πόπερ κι έπειτα, έχουμε κατανοήσει ότι οι θεωρίες είναι επιστημονικές μόνον αν μπορούν να ανασκευαστούν. Και έχουμε διαπιστώσει ότι οι επιστημονικές θεωρίες είναι θνητές. Εχουμε εξάλλου επαληθεύσει τη διαίσθηση του Πασκάλ, σύμφωνα με την οποία οι πρόοδοι των επιστημών καταλήγουν σε ανεξιχνίαστα μυστήρια. Κατά τον Μαρξ, η φιλοσοφία έπρεπε υποχρεωτικά να ξεπεραστεί. Σήμερα όλες οι πρόοδοι της επιστήμης αναζωπυρώνουν τα πρώτα φιλοσοφικά ερωτήματα (…). Ο Μαρξ δεν μπόρεσε να διατυπώσει, παρά μόνο με απλουστευτικούς όρους, τα προβλήματα της ελευθερίας και του ντετερμινισμού. Οι ιδέες της αυτονομίας και της ελευθερίας ήταν αδιανόητες στη δική του υλιστική/ντετερμινιστική αντίληψη. Σήμερα μπορούμε να κατανοήσουμε την αυτοοργάνωση και την αυτοπαραγωγή και να αποσαφηνίσουμε την πολύπλοκη σχέση εξάρτησης και αυτονομίας.

Η μαρξική ανθρωπολογική αντίληψη ήταν μονοδιάστατη. Ο γενικός άνθρωπος του Μαρξ στερούνταν υποκειμενικότητας, συναισθημάτων, αγάπης, τρέλας, ποίησης. Ηταν ουσιαστικά ένας homo faber και oeconomicus, χωρίς εσωτερικότητα, χωρίς πολυπλοκότητα. Ηταν ένας προμηθεϊκός παραγωγός, αφοσιωμένος στο εγχείρημα να ανατρέψει τους θεούς και να κυριαρχήσει στο σύμπαν. Οπως είχαν διαβλέψει ο Μοντέν, ο Πασκάλ, ο Σέξπιρ και ο Ντοστογιέφσκι, ο homo είναι sapiens-demens (σοφός που παραληρεί, παράφρονας ικανός για σοφία), ένα πολύπλοκο και πολυδιάστατο ον, που κουβαλάει μέσα του έναν κόσμο ονείρων και εικόνων.

Η μαρξική αντίληψη της κοινωνίας απέδιδε κομβικό ρόλο στις παραγωγικές δυνάμεις και στην ταξική πάλη. Ο δρόμος προς την εξουσία πάνω στην κοινωνία περνούσε μέσα από την ιδιοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων. Οι ιδέες και οι ιδεολογίες –μεταξύ τους και η ιδέα του έθνους– δεν ήταν παρά απατηλά εποικοδομήματα. Το κράτος δεν ήταν παρά ένα εργαλείο στην υπηρεσία της κυρίαρχης τάξης. Αν και γνώριζε να αντιμετωπίζει διαλεκτικά τις ιδέες και τις ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, ο Μαρξ δεν κατανόησε την εξαιρετική δύναμη των ιδεών, που μπορούν να μας εξουσιάζουν όταν τις κατέχουμε. Δεν αντιλήφθηκε τη δύναμη της ιδέας της πατρίδας. Σε ό,τι αφορά τη θρησκεία, κατανόησε πολύ καλά τον χαρακτήρα της ως βαθιάς ανθρωπολογικής ανάγκης (ο «αναστεναγμός του καταπιεζόμενου πλάσματος»), αλλά προσέγγισε μόνον ακροθιγώς την κατανόηση του φαινομένου των θρησκευτικών καταβολών των ιδεών, των ιδεωδών, των ιδεολογιών.

Ο Μαρξ, καταπολεμώντας τους μύθους στο όνομα της ορθολογικότητας, έπεσε ο ίδιος στον μύθο της ταξικής πάλης και της αταξικής κοινωνίας. Δεν κατανόησε ότι οι ταξικές σχέσεις είναι διαλογικές, δηλαδή ότι είναι σχέσεις ανταγωνισμού και ταυτόχρονα συνεργασίας, όπου ο ανταγωνισμός μπορεί βέβαια να εκδηλώνεται με την ταξική πάλη, αλλά και η συνεργασία μπορεί να ενεργοποιείται και να μεταφράζεται σε κοινές, αλληλέγγυες δράσεις και σε διαπραγμάτευση. Αυταπατώμενος ότι θεμελιώνει μιαν επιστημονική αντίληψη, ο Μαρξ ενέδωσε στην έλξη ενός άλλου μύθου: αντιλήφθηκε την ιστορική αποστολή του προλεταριάτου ως έλευση του Μεσσία-Προλεταριάτου. Μετατόπισε έτσι στις επίγειες ζωές μας την εβραϊκο-χριστιανική επαγγελία για επουράνια σωτηρία. Αυτή η αυταπάτη υπήρξε τραγική και καταστροφική.

Ως κληρονόμος του Διαφωτισμού, ο Μαρξ πίστευε στην πρόοδο. Αλλά η πρόοδος είναι προβληματική. Μπορεί να συνοδεύεται από οπισθοδρομήσεις. Κάθε κατακτημένη πρόοδος είναι εύθραυστη, το πιο μικρό ιστορικό κύμα μπορεί να την καταποντίσει. Και μολονότι ο Μαρξ, στις ιστορικές του μελέτες, κατανοούσε την πολυπλοκότητα των ανταγωνισμών, αγνοούσε τη θεμελιώδη αρχή της οικολογίας της δράσης, η οποία μας λέει ότι κάθε πράξη ξεφεύγει από τις προθέσεις του δρώντος, για να μπει στο παιχνίδι των αλληλεπιδράσεων με το περιβάλλον και μπορεί να προκαλέσει ακόμη και το αντίθετο από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

Η διάγνωση του Μαρξ για τον σύγχρονο κόσμο εστιάζει στον καπιταλιστικό χαρακτήρα των κοινωνιών, λησμονώντας τις άλλες διαστάσεις: τα θεσμικά, εθνικά, δημοκρατικά, τεχνικά, γραφειοκρατικά τους χαρακτηριστικά. Προχώρησε επομένως σε μια αναγωγική ανάλυση του καπιταλισμού, φορτώνοντας σε αυτόν όλα τα δεινά από τα οποία υπέφερε η ανθρωπότητα. Σήμερα γνωρίζουμε ότι τα «αντικαπιταλιστικά» καθεστώτα της Σοβιετικής Ενωσης, της Κίνας, του Βιετνάμ, της Καμπότζης προκάλεσαν περισσότερα δεινά και βαρβαρότητες από τον σύγχρονό τους καπιταλισμό (…).

Ο Μαρξ πρέπει να ξεπεραστεί, δηλαδή να ενταχθεί στον αστερισμό των στοχαστών που μπορούν να φωτίζουν τον στοχασμό μας. Η επιδίωξή του για μιαν ανθρωπο-κοινωνικο-ιστορική γνώση είναι καθεαυτή θεμελιώδης και αναγκαία. Η αντίληψή του για τον καπιταλισμό πρέπει να ενσωματωθεί στο σύνολο των τεχνικών, κοινωνιολογικών, δημοκρατικών, ιδεολογικών εξελίξεων της σύγχρονης ιστορίας. Χρειάζεται ωστόσο να εγκαταλείψουμε κάθε νόμο της Ιστορίας, κάθε πίστη στην αναπόφευκτη πρόοδο και να απορρίψουμε τον ολέθριο νόμο της επίγειας σωτηρίας. Αυτό που απομένει και θα παραμένει είναι οι προσδοκίες απελευθέρωσης και ταυτόχρονα συναδέλφωσης, οι προσδοκίες για την ανθρώπινη ανάπτυξη και για μια καλύτερη κοινωνία, που εκφράστηκαν με τη λέξη «σοσιαλισμός». Διατηρώ επομένως για τον Μαρξ την ιδέα μιας μεγάλης πολύπλοκης σκέψης, μιας σκέψης θεμελιώδους σημασίας, που πρέπει να συνεχιστεί, να εμπλουτιστεί, να αναπτυχθεί προς νέες κατευθύνσεις (…).

http://mhmadas.blogspot.gr/2013/11/blog-post_24.html 

Ιράν:Συμφωνία για τον περιορισμό του πυρηνικού πρόγραμματός του

Σε μία ιστορική συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης κατέληξαν τα ξημερώματα της Κυριακής μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις το Ιράν και οι έξι μεγάλες δυνάμεις, στις συνομιλίες που διεξήχθησαν στη Γενεύη.

Βάσει της συμφωνίας, το Ιράν θα περιορίσει τις πυρηνικές του δραστηριότητες, αρχικά για έξι μήνες, διάστημα στο οποίο δεν θα του επιβληθούν νέες κυρώσεις.

Σύμφωνα με ανώτερο αμερικανό αξιωματούχο η συμφωνία σταματάει την «πρόοδο» του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος, συμπεριλαμβανομένου και του αντιδραστήρα στο Αράκ. Η επίσημη αμερικανική πηγή, μιλώντας υπό τον όρο της ανωνυμίας, δήλωσε ότι η συμφωνία θα μπορούσε να εξουδετερώσει το απόθεμα του Ιράν από το 20% του εμπλουτισμένου ουρανίου και προβλέπει επίσης συχνές επιθεωρήσεις.

Μένει να δημοσιοποιηθεί το τελικό κείμενο της συμφωνίας, ωστόσο η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάθριν Αστον, τόνισε ότι θα ληφθούν μέτρα «και από τις δύο πλευρές». Πρόσθεσε, ακόμη ότι η συμφωνία θα συντονιστεί από τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ).

«Προσπαθήσαμε να ανταποκριθούμε στις ανησυχίες της διεθνούς κοινότητας και να το κάνουμε με σεβασμό προς την κυβέρνηση και τον λαό του Ιράν» τόνισε.

O πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα χαρακτήρισε τη συμφωνία «πρώτο σημαντικό βήμα» προς μια συνολική επίλυση του θέματος που αφορά το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Σε επίσημη παρέμβασή του από τον Λευκό Οίκο ο αμερικανός πρόεδρος τόνισε ότι αν το Ιράν δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις του κατά την εξάμηνη αυτή περίοδο, «οι ΗΠΑ θα αναστείλουν τα μέτρα χαλάρωσης επί των κυρώσεων και θα αυξήσουν την πίεση». Ο Ομπάμα δήλωσε ότι το Ιράν δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τις συσκευές φυγοκέντρησης επόμενης γενιάς στο πλαίσιο της συμφωνίας αυτής και ότι βασικοί περιορισμοί «εμποδίζουν την πιο προφανή πορεία της Ισλαμικής Δημοκρατίας για την κατασκευή ατομικής βόμβας».

Με τον επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Γερουσία Χάρι Ριντ να προειδοποιεί ότι η Γερουσία θα εισηγηθεί τη λήψη πρόσθετων κυρώσεων κατά του Ιράν, ο Ομπάμα δήλωσε ότι η κυβέρνησή του θα έχει διαβουλεύσεις με το Κογκρέσο αλλά «τώρα δεν είναι η ώρα να προχωρήσουμε σε επιβολή νέων κυρώσεων».

Ο πρόεδρος του Ιράν Χασάν Ροχανί χαιρέτισε τη συμφωνία, λέγοντας ότι θα ανοίξει νέους ορίζοντες. «Η ψήφος του λαού υπέρ της μετριοπάθειας και της εποικοδομητικής εμπλοκής με τις άοκνες προσπάθειες της διαπραγματευτικής μας ομάδας θα ανοίξει νέους ορίζοντες» ανέφερε μέσω του λογαριασμού του στο Twitter.

Η συμφωνία που επετεύχθη στη Γενεύη για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα θα κάνει «τον κόσμο πιο ασφαλή, το Ισραήλ και τους εταίρους μας στην περιοχή πιο ασφαλείς» δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι. «Το πρώτο στάδιο (της συμφωνίας) δεν λέει ότι το Ιράν έχει δικαίωμα στον εμπλουτισμό ουρανίου, παρά τα διάφορα σχόλια ερμηνείας» πρόσθεσε.

Οι δηλώσεις του Κέρι έγιναν αμέσως μετά τις δηλώσεις του ιρανού ομολόγου του Μοχάμαντ Τζαβάντ Ζαρίφ ο οποίος τόνισε ότι στο κείμενο της συμφωνίας υπάρχει «σαφής αναφορά σύμφωνα με την οποία ο εμπλουτισμός (ουρανίου) θα συνεχιστεί» στο Ιράν. «Το Ιράν δέχτηκε να σταματήσει να εμπλουτίζει ουράνιο πέραν του 5%. Δέχτηκε να μειώσει και να μετατρέψει τα αποθέματα εμπλουτισμένου κατά 20% ουρανίου που διαθέτει» διευκρίνισε ο Κέρι. «Δεν υπάρχει η παραμικρή διαφορά ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ισραήλ για τον τελικό στόχο που είναι το Ιράν να μην αποκτήσει πυρηνική βόμβα» επισήμανε, προσθέτοντας: «Η ελπίδα μας είναι η συμφωνία για τα πυρηνικά να οδηγήσει σε μια νέα σχέση του Ιράν με τη Δύση και τους γείτονές του. Είναι πεπεισμένος, όπως είναι και ο πρόεδρος Ομπάμα, ότι κάναμε τη σωστή επιλογή».

Σημαντικό βήμα για τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας χαρακτήρισε τη συμφωνία ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς, τονίζοντας, ωστόσο, ότι θα πρέπει να παρακολουθείται στενά ώστε να διασφαλίζεται η εφαρμογή της. «Ο μηχανισμός προβλέπει τον αυστηρό έλεγχο των δεσμεύσεων που ελήφθησαν και θα απαιτείται επαγρύπνηση για να διασφαλιστεί ότι εφαρμόζονται αυτές οι δεσμεύσεις» συμπλήρωσε.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, εξέφρασε την ικανοποίησή του σήμερα για τη συμφωνία που επετεύχθη για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα εκτιμώντας ότι η συμφωνία αυτή δεν έχει «χαμένους», αλλά μόνο «κερδισμένους». «Τώρα θα είναι πολύ δύσκολο να παρακαμφθούν τα δεδομένα που συλλέγει η ΙΑΕΑ. Είμαστε πεπεισμένοι ότι το Ιράν θα συνεργαστεί καλόπιστα με την διεθνή υπηρεσία» δήλωσε ο Λαβρόφ σε ρώσους δημοσιογράφους.

Η Κίνα χαιρέτισε την προσωρινή συμφωνία που επετεύχθη με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα, η οποία θα «βοηθήσει στην προάσπιση της ειρήνης και της σταθερότητας στη Μέση Ανατολή και στη διατήρηση του διεθνούς προγράμματος μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων», όπως δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών, Ουάνγκ Γι. Ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του υπουργείου αναφέρει ότι η συμφωνία «θα βοηθήσει τους διάφορους παράγοντες να αρχίσουν την διεξαγωγή κανονικών ανταλλαγών με το Ιράν και θα συμβάλλει σε μια καλύτερη ζωή για τους Ιρανούς».

Ισραήλ: Κακή η συμφωνία δεν δεσμευόμαστε από αυτήν

Ο Μπένιαμιν Νετανιάχου αποκήρυξε την Κυριακή τη συμφωνία της Ομάδας των Έξι με το Ιράν, χαρακτηρίζοντάς τη «ιστορικό λάθος» και τονίζοντας ότι «ο κόσμος έγινε πιο επικίνδυνος». Νωρίτερα, ισραηλινός αξιωματούχος είχε δηλώσει ότι «το Ισραήλ δεν δεσμεύεται από τη συμφωνία της Γενεύης». «Αυτό που επετεύχθη χθες το βράδυ στη Γενεύη δεν ήταν μια ιστορική συμφωνία, ήταν ένα ιστορικό λάθος» είπε ο Μπ.Νετανιάχου, μιλώντας στο Υπουργικό Συμβούλιο. «Σήμερα ο κόσμος έγινε ένα πολύ πιο επικίνδυνο μέρος, επειδή το πιο επικίνδυνο καθεστώς του κόσμου έκανε ένα σημαντικό βήμα για την απόκτηση του πιο επικίνδυνου όπλου στον κόσμο» πρόσθεσε.

Νωρίτερα, σε ανακοίνωσή του, το γραφείο του ισραηλινού πρωθυπουργού αναφέρει: «Είναι μια κακή συμφωνία που προσφέρει ακριβώς αυτό που ήθελε το Ιράν: την ουσιαστική άρση των κυρώσεων και τη διατήρηση ενός βασικού μέρους του πυρηνικού του προγράμματος. Η συμφωνία επιτρέπει στο Ιράν να συνεχίσει τον εμπλουτισμό ουρανίου, αφήνει στη θέση τους τις συσκευές φυγοκέντρησης και τού επιτρέπει να παράγει σχάσιμα υλικά για την κατασκευή πυρηνικού όπλου. Επιπλέον, η συμφωνία δεν κατέληξε στην αποψίλωση του πυρηνικού σταθμού στο Αράκ» στο βόρειο Ιράν, στις εγκαταστάσεις του οποίου υπάρχει ένας αντιδραστήρας βαρέος ύδατος.

«Η οικονομική πίεση την οποία υφίσταται το Ιράν θα μπορούσε να είχε αποφέρει μια πολύ καλύτερη συμφωνία η οποία θα οδηγούσε σε μια εξουδετέρωση των ιρανικών πυρηνικών ικανοτήτων» προστίθεται.

«Το Ισραήλ δεν δεσμεύεται από αυτή την κακή, πολύ κακή συμφωνία που έχει υπογραφεί» δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών, Νατάλι Μπένετ στο ραδιόφωνο του ισραηλινού στρατού, προσθέτοντας ότι η χώρα «διατηρεί το δικαίωμα στην αυτοάμυνα».

Ο υπουργός Εξωτερικών Αβίγκντορ Λίμπερμαν εκφράζοντας τη λύπη του για τη συμφωνία της Γενεύης δήλωσε στο ισραηλινό ραδιόφωνο: «Η συμφωνία αυτή συνιστά τη μεγαλύτερη διπλωματική νίκη του Ιράν, το οποίο απέσπασε την αναγνώριση του αυτοαποκαλούμενου νόμιμου δικαιώματός του στον εμπλουτισμό ουρανίου».

Όταν ρωτήθηκε για μια ενδεχόμενη ισραηλινή στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράν, ο Λίμπερμαν, τόνισε ότι «όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι».

«Η ευθύνη της ασφάλειας του εβραϊκού λαού και των κατοίκων του Ισραήλ είναι αποκλειστική ευθύνη της ισραηλινής κυβέρνησης. Οποιαδήποτε απόφαση για το θέμα αυτό θα ληφθεί κατά τρόπο ανεξάρτητο και υπεύθυνο» τόνισε.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Γερμανικός στρατός: μεγάλη άσκηση εισβολής σε ξένη χώρα και καταστολής εχθρικού πλήθους

Μεγάλη άσκηση εισβολής σε ξένη χώρα και καταστολής και ελέγχου εχθρικού πλήθους πραγματοποίησε ο γερμανικός στρατός μεταξύ 30 Σεπτεμβρίου και 10 Οκτωβρίου.

Στην άσκηση συμμετείχαν 3.500 στρατιώτες, 700 οχήματα (εναέρια και εδάφους), μεγάλος αριθμός drones, ειδικές δυνάμεις και ειδικοί σε ψυχολογικές επιχειρήσεις. Η άσκηση πραγματοποιήθηκε κοντά στο πρώην στρατόπεδο συγκέντρωσης του Bergen-Belsen στην Σαξωνία στην βορειοδυτική Γερμανία (κοντά στο Αμβούργο) ενώ έγινε χρήση πραγματικών πυρών. 

Σκοπός της άσκησης ήταν η εκπαίδευση των επιτελών του γερμανικού στρατού καθώς όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο αντιστράτηγος Bruno Kasdorf (ο οποίος συμμετείχε στην άσκηση), γενικός επιθεωρητής του γερμανικού στρατού, οι Γερμανοί αξιωματικοί πρέπει να εκπαιδεύονται σε όλο το φάσμα των πολεμικών επιχειρήσεων έτσι ώστε  «να προετοιμάζονται για τις προκλήσεις του μέλλοντος» όπως χαρακτηριστικά είπε.

Το βασικό σενάριο της άσκησης με την ονομασία «Obsidia» είχε ως κύρια ιδέα την εισβολή στην χώρα Obsidia και την εξουδετέρωση αντάρτικων ομάδων.

Η άσκηση περιελάμβανε μάχες σε αστικό περιβάλλον. Αφού γινόταν κατόπτευση της περιοχής από drones και οχήματα αναγνώρισης επιχειρούνταν η εκκαθάριση οικιών μια προς μια με την συνεργασία μονάδων μηχανικού, μηχανοκίνητου πεζικού και ελεύθερων σκοπευτών.    

Μεγάλο μέρος της άσκησης αφορούσε την προσπάθεια προσεταιρισμού του τοπικού πληθυσμού (Civil Military Cooperation-CIMIC) μέσω ειδικών σε ψυχολογικές επιχειρήσεις ενώ ο ρόλος της στρατιωτικής αστυνομίας ήταν να συλλαμβάνει μέλη των αντάρτικων ομάδων τα οποία έβρισκαν καταφύγιο σε τοπικά χωριά και να ελέγχει τα πλήθη τα οποία υποτίθεται ότι διαμαρτύρονταν για την επιχείρηση.

  

http://www.german-foreign-policy.com/en/fulltext/58689/print

Βιέννη 1913: Οταν ο Στάλιν, ο Χίτλερ, ο Τρότσκι, ο Φρόιντ και ο Τίτο ζούσαν στην ίδια πόλη

Τον Ιανουάριο του 1913, ένας άντρας που το διαβατήριό του έφερε το όνομα «Σταύρος Παπαδόπουλος» αποβιβάστηκε από το τρένο που ερχόταν από την Κρακοβία στο Βόρειο Τερματικό Σταθμό της Βιέννης. Ο άνδρας αυτός ήταν μελαχρινός, είχε ένα παχύ μουστάκι χωρικού και κρατούσε μια απλή ξύλινη βαλίτσα.

«Kαθόμουν στο τραπέζι», γράφει εκείνος τον οποίο θα συναντούσε ο Παπαδόπουλος, «όταν χτύπησε η πόρτα και ένας άγνωστος μπήκε στο δωμάτιο. Ήταν κοντός, αδύνατος και το σκουρόχρωμο πρόσωπό του είχε σημάδια από ευλογιά, ενώ τίποτα στο βλέμμα του δεν φανέρωνε φιλικότητα». Αυτός που έγραψε την παραπάνω περιγραφή ήταν ο Λέον Τρότσκι, ένας αντικαθεστωτικός Ρώσος διανοούμενος, συντάκτης μιας ριζοσπαστικής εφημερίδας που την έλεγαν Πράβδα και ο άνθρωπος τον οποίο περιέγραψε δεν ονομαζόταν Παπαδόπουλος, ούτε ήταν Ελληνας. Το όνομά του ήταν Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, κι έμεινε στην ιστορία ως Ιωσήφ Στάλιν.

Όπως γράφει ο δημοσιογράφος του BBC Άντι Γουόκερ, ο Τρότσκι και ο Στάλιν δεν ήταν οι μόνοι που ζούσαν στην ίδια περιοχή στο κέντρο της Βιέννης, κατά το ίδιο έτος, το 1913. Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ ασκούσε ήδη την ψυχιατρική στην οδό Μπεργκάσε κι ήταν ήδη γνωστός στους βιεννέζικους κύκλους, ενώ ένας νεαρός Γιουγκοσλάβος, ο Γιόσιπ Μπροζ, που εργαζόταν στην αυτοκινητοβιομηχανία Ντέμλερ στο Νόισταντ, ένα προάστιο της Βιέννης, θα γινόταν ο ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ως στρατάρχης Τίτο. Στις ίδιες συνοικίες ζούσε κι ένας 24χρονος Αυστριακός που ονειρευόταν να σπουδάσει ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, η οποία τον απέρριψε δύο φορές ως ατάλαντο. Το όνομά του ήταν Αδόλφος Χίτλερ και κατοικούσε σε ένα κτίριο στην οδό Μελντερμανστράσε κοντά στον Δούναβη.

Αυτή ήταν η Βιέννη, η τότε πρωτεύουσα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, με πληθυσμό πάνω από δύο εκατομμύρια: ένα χωνευτήρι διαφορετικών πολιτισμών, γλωσσών, πολιτισμών κι εθνοτήτων που συγκέντρωνε διανοούμενους απ' όλη την Ευρώπη.

«Η κοινότητα των διανοουμένων στη Βιέννη ήταν ολιγάριθμη, ο καθένας γνώριζε τους πάντες, γεγονός που ευνοούσε τις πολιτισμικές ανταλλαγές, ένα κλίμα που ήταν φιλικό προς τους πολιτικά διαφωνούντες», παρατηρεί ο Τσαρλς Εμερσον, συγγραφέας του βιβλίου «1913: Αναζητώντας τον Κόσμο πριν το Μεγάλο Πόλεμο».

Την ίδια εποχή άνθισαν τα περίφημα βιεννέζικα καφέ, χώροι ζύμωσης και ανταλλαγής ιδεών. Το αγαπημένο στέκι του Φρόιντ ήταν το Καφέ Λάντμαν, που λειτουργεί μέχρι σήμερα, ενώ ο Τρότσκι και ο Χίτλερ σύχναζαν στο ιστορικό Καφέ Τσεντράλ, όπου μπορούσε κανείς να περάσει την ώρα του διαβάζοντας εφημερίδες, παίζοντας σκάκι και τρώγοντας παραδοσιακά γλυκά.

Ωστόσο, η πόλη είχε και τη σκοτεινή πλευρά της: τις υποβαθμισμένες εργατικές συνοικίες, όπου, μόνο μέσα στο 1913, περίπου 1.500 Βιεννέζοι αυτοκτόνησαν, μην αντέχοντας τις συνθήκες ζωής κι εργασίας. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με σιγουριά κατά πόσο ο Χίτλερ διασταυρώθηκε τυχαία κάποια στιγμή με τον - μετέπειτα μοιραίο αντίπαλό του κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - Στάλιν ή αν ο Φρόιντ βρέθηκε στον ίδιο χώρο με τον Τρότσκι.

Όμως, όπως καταλήγει ο Εμερσον, «αν ήθελες εκείνη την εποχή να βρεις έναν μέρος στην Ευρώπη να κρυφτείς και να συναντήσεις ενδιαφέροντες ανθρώπους, η Βιέννη ήταν η κατάλληλη πόλη για να το κάνεις».

 

ΤΟ ΒΗΜΑ, 19/4/13

US Air Force: Μαχητικά με laser μέχρι το 2030

To ερευνητικό εργαστήριο της αεροπορίας των ΗΠΑ (AFRL) εξέδωσε πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την σχεδίαση και την ανάπτυξη όπλου laser για την επόμενη γενιά μαχητικών. Το χρονοδιάγραμμα για το πρόγραμμα είναι εως το 2030.

Τα πειράματα με το νέο laser αναμένεται να ξεκινήσουν τον Οκτώβριο του 2014 ενώ οι πρώτες δοκιμές, σε προσομοιωμένο επιχειρησιακό περιβάλλον, αναμένονται μέχρι το 2022. 

Θα σχεδιαστούν τρείς μορφές laser: μικρής ισχύος laser καταδείξεως το οποίο θα μπορεί και να «τυφλώνει» τους οπτικούς αισθητήρες των αντίπαλων αεροσκαφών, μεσαίας ισχύος laser το οποίο θα χρησιμοποιείται εναντίον πυραύλων αέρος-αέρος και μεγάλης ισχύος laser το οποίο θα έχει τον ρόλο του κύριου επιθετικού όπλου.

Τα laser αυτά θα μπορούν να λειτουργούν μέχρι και τα 22.000 m υψόμετρο και σε όριο ταχύτητας 0,6 έως 2,5 Mach.

Ήδη η Northrop Grumman σχεδιάζει ένα laser στερεάς κατάστασης για το αμερικανικό ναυτικό το οποίο θα τοποθετείται σε έναν πυργίσκο στα αεροσκάφη του ναυτικού στα πλαίσια του προγράμματος Aero-Adaptive/Aero-Optic Beam Control (ABC) system. Ενώ, η Boeing αναπτύσσει για τον αμερικανικό στρατό ένα αντίστοιχο πρόγραμμα (HEL MD cannon).

Η αεροπορία βέβαια έχει επιχειρήσει ξανά την ανάπτυξη εναέριου laser (ABL) το οποίο είχε άδοξο τέλος.

Το νέο laser θα δοκιμαστεί στον διάδοχο του Super Hornet.

defencenet.gr

Π. Τατσόπουλος: Ο Νότης Σφακιανάκης είναι φασίστας

«Φασίστα» αποκάλεσε τον Νότη Σφακιανάκη ο συγγραφέας και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Τατσόπουλος, σχολιάζοντας τις δηλώσεις στήριξης του γνωστού τραγουδιστή προς τη Χρυσή Αυγή. «Επιβάλλεται να στηρίζετε τη Χρυσή Αυγή» είπε, μεταξύ άλλων, ο Σφακιανάκης, επιτιθέμενος με ανοίκειους χαρακτηρισμούς στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ευάγγλεο Βενιζέλο.

Σε ανάρτηση που έκανε την Παρασκευή στον λογαριασμό του στο Facebook, ο Πέτρος Τατσόπουλος σημειώνει ότι «δεν τρέφαμε την παραμικρή αμφιβολία ότι (ο Νότης Σφακιανάκης) είναι φασίστας» και προσθέτει: «το πιο ανησυχητικό ειναι ότι φασίστες σαν κι αυτόν θεωρούν τη ΧΑ "αρκούντως ξεπλυμένη" μετά τις δολοφονίες στο Νέο Ηράκλειο».

Ολόκληρη η ανάρτηση του Πέτρου Τατσόπουλου έχει ως εξής:

«Εικάζω ότι δεν είχε περάσει απαρατήρητο πως το τελευταίο δίμηνο, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τα Χρυσά Λαρύγγια που φλέρταραν με τα Χρυσά Βλαμμένα είχαν λουφάξει στα λαγούμια τους. Ως εκ τούτου, το δυσοίωνο με τις νέες δηλώσεις Νότη Σφακιανάκη, όπου εκφράζει τη διττή εκτίμησή του για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τη Χρυσή Αυγή, δεν είναι ότι παραδέχεται για πρώτη φορά τόσο απροσχημάτιστα ότι είναι φασίστας -περί αυτού δεν τρέφαμε την παραμικρή αμφιβολία. Το δυσοίωνο είναι ότι οι φασίστες σαν κι ελόγου του, ύστερα από τις δολοφονίες των Χρυσαυγιτών στο Νέο Ηράκλειο, θεωρούν τη Χρυσή Αυγή αρκούντως "ξεπλυμένη" για να σκάσουν πάλι μύτη από τον υπόνομο».

Οι δηλώσεις Σφακιανάκη

Σε δηλώσεις που έκανε το βράδυ της Πέμπτης στην εκδήλωση απονομής του πλατινένιου δίσκου του στον πολυχώρο «Αθηναΐς», ο Νότης Σφακιανάκης εξέφρασε ανοιχτά τη στήριξή του στη Χρυσή Αυγή και τη νοσταλγία του για την εποχή της χούντας, επιτιθέμενος με ανοίκειες εκφράσεις στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλο.

«Ο Παπαδόπουλος την έβλαψε την Ελλάδα; Οχι» είπε ο τραγουδιστής μιλώντας στο Mega.

Σε άλλες δηλώσεις του στον τηλεοπτικό σταθμό ANT1, ο Νότης Σφακιανάκης δήλωσε, επιτιθέμενος στους πολιτικούς: «Είμαι πολιτικό ον και έχω δημόσιο λόγο και σκέπτομαι μονίμως πολιτικά. Είμαι πολίτης, όχι πελάτης. Και όλα αυτά τα κοπρόσκυλα που σας κυβερνάνε δεν τα έχω αξιολογήσει όπως εσείς, διότι δεν τους έχω σε καμία απολύτως δύναμη. Εχω κάθε δικαίωμα να λέω τη γνώμη μου διότι δεν οφείλω σε κανέναν τίποτα. Αυτοί οι υπάλληλοί μου μού οφείλουν πολλά».

Στη συνέχεια, υπερασπίστηκε τη Χρυσή Αυγή και επιτέθηκε στον Βαγγέλη Βενιζέλο: «Βεβαίως και δεν είναι φασίστες η Χρυσή Αυγή. Και έχουν κλείσει κάποιον μέσα που είναι αρχηγός πολιτικού κόμματος. Κανένα δικαίωμα δεν έχεις, ρε. Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα, Ευάγγελε γουρούνι συνταγματολόγε;».

«Επιβάλλεται να στηρίζετε τη Χρυσή Αυγή. Διότι αυτή έχει μέσα και την αυγή. Οι άλλοι έχουν μόνο το σκότος. Με είχαν ρωτήσει γιατί δεν κατεβαίνω στην πολιτική. Διότι απλά δεν έχω μάθει να κατεβαίνω, εγώ μόνο ανεβαίνω» είπε ο Νότης Σφακιανάκης και πρόσθεσε:

«Φοροδιαφεύγουν; Μα πλάκα μου κάνεις; Ο Παπαντωνίου και Παπακωνσταντίνου δεν ήταν υπουργός Οικονομικών; Δεν είναι φοροφυγάς; Ο Σημίτης δεν ήταν πρωθυπουργός της χώρας; Τρελαθήκατε; Τι είναι αυτά που λέτε; Πες τους να πάνε να γαμ...νε».

ΤΟ ΒΗΜΑ

Ανατρεπτικό σχέδιο δράσης 6 σημείων μέχρι τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014 εκπονεί η κυβέρνηση για να αλλάξει το κλίμα - Καταλυτική συνάντηση με την Merkel στις 22/11 αλλά στρατηγικό μειονέκτημα η άρνηση για haircut – Δύο οι ορατοί κίνδυνοι

Ανατρεπτικό big plan 6 σημείων έχει σχεδιάσει η κυβέρνηση Σαμαρά μέχρι τις ευρωεκλογές με στόχο να αιφνιδιάσει θετικά αγορές και οικονομία και ταυτόχρονα να διαχειριστεί το μείζον θέμα επιβίωσης της Ελλάδος που είναι η διαχείριση του ελληνικού χρέους, που αντικειμενικά είναι μη βιώσιμο.

Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές το μεγάλο σχέδιο περιλαμβάνει τα εξής βασικά σημεία.

1)Καταλυτικής σημασίας συνάντηση μεταξύ του έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά με την καγκελάριο της Γερμανίας A. Merkel στις 22 Νοεμβρίου. Από την συνάντηση αυτή ο Σαμαράς θα πάρει ως δώρο μια δήλωση της Merkel ότι η Ελλάδα έχει διανύσει σημαντικά βήματα…αλλά χρειάζεται και άλλα για να ξεπεράσει οριστικά την κρίση. Ο Έλληνας πρωθυπουργός θα επιδιώξει να επαναπροσδιορίσει τους όρους που έχουν θέσει οι Γερμανοί τους οποίους πρέπει να πληρεί η Ελλάδα ώστε να θέσει θέμα επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους. Η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται το Γερμανικό προαπαιτούμενο για πρωτογενές πλεόνασμα και θεωρεί ότι αν καταφέρει να εκπλήξει την διεθνή κοινότητα επιτυγχάνοντας θετικό ρυθμό ανάπτυξης έστω και 0,4% θα είναι επιτυχία και έκπληξη. Δυστυχώς η Γερμανία, έχει απορρίψει την λύση του haircut στο χρέος και η λύση της επιμήκυνσης που προωθείται 30 ή 50 χρόνια με μείωση των επιτοκίων κατά 1,25% ή 1,5% δεν είναι βέβαιο ότι αποτελούν την βέλτιστη λύση. Η Ελλάδα χρειάζεται μια ελάφρυνση 80-100 δισεκ. ευρώ αυτό αποτελεί αμείλικτη πραγματικότητα. Μετά την συνάντηση Σαμαρά – Merkel αναμένεται να ξεπεραστούν τα εμπόδια όσον αφορά τις τρέχουσες συνομιλίες Τρόικα με ελληνική κυβέρνηση σε βάθος 5-10 ημερών.
 

2)Η ελληνική κυβέρνηση έχει διαβεβαιώσεις από την Moody’s ότι θα αναβαθμίσει την ελληνική οικονομία μέσα στον Δεκέμβριο του 2013. Έλληνες αξιωματούχοι που πρόσφατα βρέθηκαν στις ΗΠΑ και συναντήθηκαν με στελέχη της Moody’s ενημερώθηκαν ότι «μέσα στον Δεκέμβριο θα υπάρξει έκθεση – ανάλυση για την πορεία της ελληνικής οικονομίας με πιθανό σενάριο την αναβάθμιση». Ορισμένοι δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο τον Δεκέμβριο του 2013 να δημοσιοποιηθεί έκθεση της Moody’s που να είναι θετικότερη για την πορεία της οικονομίας να θέτει σε καθεστώς παρακολούθησης για αναβάθμιση και η αναβάθμιση να πραγματοποιηθεί μέσα στο α΄ δίμηνο του 2014. Ωστόσο τον Δεκέμβριο θα υπάρξει έκθεση της Moody’s για την Ελλάδα. Να σημειωθεί ότι η Moody’s είναι ο μόνος οίκος που αξιολογεί ακόμη την Ελλάδα σε C σε καθεστώς δηλαδή χρεοκοπίας και αυτό φαίνεται ότι αλλάζει.
 

3)Τα τραπεζικά stress tests στην Ελλάδα θα αναδείξουν πρόβλημα το οποίο όπως θα διαπιστωθεί θα είναι διαχειρίσιμο. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι το πρόβλημα των stress tests δεν θα την πλήξει πολιτικά.
 

4)Η κυβέρνηση ποντάρει σε μεγάλο βαθμό στην επιτυχία του εγχειρήματος της Eurobank που υλοποιεί αμκ τον Ιανουάριο του 2014 και θα ιδιωτικοποιηθεί καθώς το ποσοστό του ΤΧΣ θα υποχωρήσει από 95% στο 55%. Σε κάθε περίπτωση η Eurobank έχει τεράστιες πιθανότητες να ιδιωτικοποιηθεί και η σημερινή κρατική Eurobank να διαθέτει τον Ιανουάριο, την μεγαλύτερη συμμετοχή ιδιωτών μετόχων. Η εξέλιξη αυτή θα είναι ψήφος εμπιστοσύνης για την Ελλάδα, την οικονομία και βεβαίως την Eurobank. Για την κυβέρνηση η αμκ της Eurobank έχει αναχθεί σε θέμα μείζονος προτεραιότητας που πρέπει να πετύχει. Ο Χρήστος Μεγάλου ο CEO της Eurobank έχει αναλάβει ένα μεγάλο στοίχημα που φαίνεται ότι θα πετύχει.
 

5)Το θέμα των warrants θεωρείται ουσιώδες το οποίο θα μπορούσε να πυροδοτήσει χρηματιστηριακό ενδιαφέρον. Να σημειωθεί ότι η πρόταση είναι το ΤΧΣ να υποβάλλει δημόσιες προτάσεις στους κατόχους των warrants και εν συνεχεία το Ταμείο να ακυρώσει τα warrants και ακολούθως μέσω placement να πουλάει κοινές μετοχές τραπεζών επισπεύδοντας την ιδιωτικοποίηση τους. Η κυβέρνηση ποντάρει σε καλό χρηματιστηριακό κλίμα καθώς είναι άμεσα αντιληπτό από την κοινωνία και τους επενδυτές.
 

6)Το μεγάλο σχέδιο ολοκληρώνεται με έξοδο στις αγορές. Η Τρόικα λοιπόν έχει καταστεί κοινωνός των σχεδίων της ελληνικής κυβέρνησης για έξοδο στις αγορές με στόχο ίσως και πριν τις ευρωεκλογές τον Μάιο του 2014 να πραγματοποιηθεί η πρώτη απόπειρα εξόδου στις αγορές με 3ετές ομόλογο 3 δισεκ. ευρώ. Με βάση το βασικό σενάριο θα υλοποιηθεί private placement ή υπό όρους κοινοπρακτική έκδοση αλλά όχι κλασσική δημοπρασία ομολόγων 3ετούς διάρκειας. Στόχος είναι η Ελλάδα να δανειστεί κοντά στο 5,5% στην 3ετία ίσως και 5%. Η Τρόικα έχει αποδεχθεί ή κατά το ορθότερο δεν έχει αρνηθεί και οι ελληνικές τράπεζες να συμμετάσχουν στην πρώτη έκδοση του ελληνικού κράτους έως το 30% του αντλούμενου ποσού καθώς δεν διαθέτουν μακροπρόθεσμο χρέος.
Η ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει μεθοδικά την πρώτη απόπειρα εξόδου στις αγορές με στόχο τις ευρωεκλογές δηλαδή με στόχο και τις πολιτικές εντυπώσεις.

Οι δύο κρίσιμοι κίνδυνοι

Η βιωσιμότητα του χρέους είναι καθοριστικής σημασίας για την Ελλάδα. Σχεδόν όλοι συγκλίνουν στην άποψη ότι το ελληνικό χρέος πρέπει να μειωθεί 80 με 100 δισεκ. ευρώ. Η λύση του haircut είναι η βέλτιστη, ωστόσο υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η Ελλάδα να παγιδευτεί στις ήπιες λύσεις που θα προτείνει η Γερμανία π.χ. τύπου επιμήκυνση. Ένας άλλος σοβαρότατος κίνδυνος είναι το ενδεχόμενο πολιτικής αποσταθεροποίησης ενόψει των ευρωεκλογών. Η χαλαρή ψήφος μπορεί να αποτελέσει μεγάλο πλήγμα για τον κυβερνητικό συνασπισμό. 

 

www.bankingnews.gr

CEO στην επιχείρηση του μπαμπά

Του Γιώργου Κωστούλα

Ο τίτλος του σημερινού κειμένου ανήκει στον Τάκη Μίχα, ο οποίος σε άρθρο του στο Protagon παραθέτει στοιχεία από την τελευταία Έκθεση Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας (2013-2014), ειδικότερα για το επίπεδο αξιοκρατίας κάθε χώρας.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απαντήσεις στο ερώτημα: "Στη χώρα σας ποιος καταλαμβάνει τις ανώτερες διοικητικές θέσεις στην επιχείρηση;"

Οι απαντήσεις ποικίλουν μεταξύ του: "συνήθως φίλοι και συγγενείς χωρίς αξιολόγηση των ικανοτήτων τους" (που βαθμολογείται με 1) και του: "συνήθως επαγγελματίες μάνατζερ στη βάση των ικανοτήτων και των προσόντων τους" (που βαθμολογείται με 7).

Στον τελικό πίνακα, μεταξύ 148 χωρών, η Ελλάδα καταλαμβάνει τη θέση 104. Στην πρώτη πεντάδα βρίσκονται κατά σειρά Νέα Ζηλανδία, Φινλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, Ολλανδία, ενώ στην πεντάδα του πάτου βρίσκονται -ξεκινώντας από την τελευταία θέση- Τσαντ, Αγκόλα, Μαυριτανία, Αλγερία, Μπουρούντι.

Τα ευρήματα της έρευνας θύμισαν και σε μένα ταυτόσημες εμπειρίες με αυτές του κ. Μίχα. Μία από αυτές: Σε πάμπολλες ευκαιρίες συναντήσεών με επιχειρηματίες στα γραφεία τους ή σε επαγγελματικές τους δεξιώσεις, σχεδόν πάντοτε, αυτοί θα είχαν δίπλα τους μία συμπαθέστατη νεαρή ή νεαρό που, συνήθως, ήταν η κόρη ή ο γιος και σπανιότερα ο γαμπρός τους. Σε όλες, σχεδόν, τις περιπτώσεις ο νεαρός ή η νεαρή θα έφερε τον τίτλο του "στελέχους" και αρκετές φορές του CEO - στην επιχείρηση του μπαμπά, φυσικά.

Με τα παραπάνω να αποτελούν μια μορφή αναξιοκρατίας, παρακάτω θα προσπαθήσω να εξηγήσω την επικρατούσα κατάσταση στη χώρα μας, μέσα από τις παρακάτω τέσσερις σκέψεις.

1.Ανατολική συμπάθεια εναντίον ορθολογισμού

Περισσότερο στο δημόσιο αλλά, περιέργως, και στον ιδιωτικό τομέα το σύστημα διακυβέρνησης στη χώρα μας βασίζεται στην ανατολική συμπάθεια μάλλον, παρά στη δυτική αποστασιοποίηση. Κυβερνιόμαστε, γενικώς και σε όλα τα ιεραρχικά επίπεδα, περισσότερο υπείκοντες στον "ηθικό" κώδικα της αφοσίωσης στον κοντοχωριανό, τον συμμαθητή. τον κολλητό, παρά στους δεοντολογικούς κανόνες της αξιοκρατικής διακυβέρνησης. Στην Ελλάδα του σήμερα, η ανατολική συμπάθεια υπερτερεί του δυτικού ορθολογισμού. Έχουν ειπωθεί αυτά και από άλλους και από μένα με άλλη ευκαιρία.

Συμπέρασμα γενικότερο: "Η αξιοκρατία θα εξακολουθεί να ασθενεί στη χώρα μας, στο μέτρο που η ιδιωτικής εντάσεως νοοτροπία των κολλητών θα ορίζει τον τρόπο που συγκροτείται η δημόσια, η συλλογική μας συνείδηση".

Ίσως αρκετοί να έχουν δυσκολία να δεχθούν αυτό που ο Στ. Ράμφος αποφαίνεται: Η διαπλοκή εξυφαίνεται ανεπαισθήτως και θα διαιωνίζεται όσο η αλληλοβοήθεια θα παραμένει θεσμός κοινωνικής εξάρτησης. Για να συνεχίσει: Η υποχρέωση αποτελεί θεσμό συναισθηματικής συναλλαγής, η οποία τρέπεται ευκολότατα σε συναλλαγή συμφερόντων. Για να καταλήξει: Τα τείχη της συνείδησης θα πέσουν όταν γίνουμε "αγνώμονες". Όταν δεν θα νιώθουμε υποχρέωση σ΄ αυτούς που μας "εξυπηρέτησαν", ώστε με κάθε τρόπο να τους το ανταποδώσουμε. Αυτή είναι μια πρώτη κυβερνητική και κοινωνική, θεσμική ανατροπή στην οποία πρέπει να συνηθίσει η ελληνική κοινωνία.

2. Η Ανισότητα, ένας φυσικός νόμος

Πρέπει να το αποδεχθούμε: Βασικός νόμος της φύσης είναι η ανισότητα. Τα περί ισότητας των ανθρώπων ισχύουν μόνο ως προς την εξωτερική τους έκφραση-και αν. Στο βάθος τους, στην εσωτερική τους ποικιλία και συγκρότηση οι άνθρωποι είναι απέραντα άνισοι.

Στη φύση τίποτα δεν είναι όμοιο και ίσο. Πάνω στην ποικιλία και την ανισότητα οικοδομείται η ιστορία και η κοινωνία των ανθρώπων. Ο Turgot υποστηρίζει, από το 1751, ότι η ανισότητα (και πολύ περισσότερο η ανομοιότητα) είναι απαραίτητη, ώστε (αν μη τι άλλο) να εξασφαλισθεί ο καταμερισμός της εργασίας.

Για τη θωράκιση των παραπάνω απόψεων επιστρατεύεται και ο άκρως ρεαλιστικός λόγος του Ε.Λεμπέση, από το κλασικό κείμενό του: "Η τεράστια σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω": [...]Διότι πάσα υπαρκτή κοινωνία αναγκαστικώς εδράζεται επί του νόμου της φυσικής ανισότητος και του φυσικοκοινωνικού διαφορισμού. Και πάσα τοιαύτη κοινωνία περιλαμβάνει στους κόλπους της, συγκριτικώς, κατωτέρας αξίας ανθρώπους... Για να συνεχίσει: Κι αυτό χωρίς να υπάρχει ανθρωπίνη υπαιτιότης, διότι δεν είναι οι άνθρωποι, αλλά οι φυσικοί νόμοι οι οποίοι διέπουν την φυσικήν και κοινωνικήν ανισότητα.

Μόνο η ανισότητα που προσθέτει, που επιβάλλει ο άνθρωπος σε άνθρωπο και που στερεί ορισμένα άτομα από τη φυσική πλήρωση της ανάπτυξής τους, μόνο αυτή η ανισότητα πρέπει να καταλυθεί.

3. Η προαγωγή, μήνυμα πολλαπλών αποδεκτών

Η αξιολόγηση των υφισταμένων από τους προϊσταμένους τους είναι, κατά κανόνα, μια περιέργως μέτρια επιδεξιότητα. Μια μορφή κακώς νοουμένης γενναιοδωρίας επικρατεί στις ιεραρχίες, η οποία αλλοιώνει τα κριτήρια αξιοκρατικής κρίσης από, συνήθως, άπειρους ή ανεπαρκείς προϊσταμένους.

Προφανώς η επιείκεια βολεύει.

Η προαγωγή, ως κίνητρο, είναι το πιο ορατό, κατανοητό και αποδεκτό μέτρο του επιπέδου αξιών που επικρατούν σε έναν οργανισμό και οι οποίες επιβραβεύονται στο πρόσωπο του προαγόμενου. Γι΄αυτό οι προαγωγές πρέπει να γίνονται με μεγάλη προσοχή και περίσκεψη.

 Όταν ένας συνεργάτης σας δεν τα πάει και τόσο καλά, δεν το ξέρετε μόνο εκείνος και εσείς. Το ξέρουν και οι υφιστάμενοί του και οι οριζόντιοι συνάδελφοί του και οι δικοί σας συνάδελφοι, ίσως ακόμα και οι δικοί σας προϊστάμενοι. Κάθε ευνοϊκή τοποθέτησή σας απέναντί του είναι ένα ευρύτατο μήνυμα συγκαταβατικότητας και ανοχής. Αποτέλεσμα της επιείκειάς σας θα είναι, οι άλλοι μέτριοι της ομάδας σας ή του ευρύτερου περιβάλλοντός σας να ανακουφισθούν, ενώ οι αξιολογότεροι απ΄ αυτούς να αναζητήσουν την τύχη τους στον ανταγωνισμό. Για να επαληθευθεί για μια ακόμα φορά ο νόμος του Gresam: "Το κακό νόμισμα διώχνει το καλό..."

Μην εγκαταλείπετε τους συνεργάτες των υφισταμένων σας στην κρίση των τελευταίων. Σπάνια αυτοί είναι αρκετά επαρκείς ή αντικειμενικοί γι΄αυτό το έργο. Συνήθως έχουν κάποιο λόγο, να μην είναι ούτε δίκαιοι.

Το έχουμε ακούσει πολλές φορές: Όταν είμαστε καλοί με όλους, αδικούμε αυτούς που αξίζουν πραγματικά. Ή: Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση ανίσων. Η επεξήγηση, από έναν άλλον αφορισμό: Η ισότης καταλήγει σε αδικία όχι μόνο γιατί διαφέρουνε οι άνθρωποι φύσει, όσο γιατί αυτή αφορά μόνο τα δικαιώματα, ενώ η δικαιοσύνη προϋποθέτει, κατά κύριο, λόγο υποχρεώσεις.

4. Το "δημοκρατικό" έλλειμμα επαγγελματικής επάρκειας

Είναι περίεργο, αλλά στη χώρα μας πολλές φορές η αναξιοκρατία επιβάλλεται όχι από πάνω προς κάτω αλλά συχνά και από κάτω προς τα πάνω.

Στο πλαίσιο ενός δικαιολογητικού μηχανισμού αναζήτησης μιας ατομικής ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής ευθύνης και ιδιωτικής ηρεμίας- το λιγότερο, ο σημερινός μέσος εργαζόμενος, με μεγάλη ευκολία συντάσσεται, βολικότατα, με το εξυπηρετικό μοντέλο εργασίας και απόδοσης, που ανέχεται, αν δεν υποθάλπει κιόλας, το "δημοκρατικό" έλλειμμα επαγγελματικής επάρκειας και απόδοσης. Κάτι ανάλογο με το διεκδικούμενο "δημοκρατικό 5" των φοιτητών...

Με άλλα λόγια, οι περισσότεροι εργαζόμενοι, και υπό συνθήκες σιωπηρής ενθάρρυνσης, θα προτιμούσαν, κάτω από τη σκέπη της ομαδικής εργασίας και της αλληλεγγύης που αυτή προσφέρει, να αποφύγουν την προσωπική ευθύνη ενός αποτελέσματος. Αυτό εξελικτικά και μέσα από μια διαδικασία ατομικής αλλοτρίωσης, μπορεί να οδηγήσει τον μέσο εργαζόμενο, ακόμα και στο να μη θέλει να  αντιμετωπίζεται δίκαια, δηλαδή αξιοκρατικά.

Το είδαμε αυτό πρόσφατα στις έντονες αντιδράσεις ομάδων εργαζομένων σε κάθε απόπειρα αξιολόγησης, μέτρησης των προσόντων, της κατάρτισης και των επιδόσεών τους, από τους εποπτεύοντές τους. Αποτέλεσμα; Η αξιολόγηση, κορυφαία στιγμή αυτογνωσίας και ατομικής βελτίωσης κάθε εργαζομένου, έχει καταντήσει στη χώρα μας, οι μεν εποπτεύοντες να την επισείουν σαν απειλή και τιμωρία, οι δε εργαζόμενοι να την καταγγέλλουν σαν εξωτερική παρέμβαση στα εσωτερικά τους.

Δυστυχώς, η ανασφάλεια στην καλύτερη περίπτωση, ή η ανεπάρκεια στη χειρότερη, οδηγούν στην παρηγοριά της ιεραρχίας.

Η κακοδιοίκηση, με τη μορφή της αναξιοκρατίας, και η υπανάπτυξη συνιστούν φαύλο κύκλο. Αναπαράγουν η μία την άλλη. Ας κοιτάξουμε γύρω μας τον οικονομικό χάρτη. Η επισήμανση, αγγλοσαξονική βεβαίως, μας φωτογραφίζει επακριβώς: "What is called underdeveloped countries are actually undermanaged".

* O κ. Κωστούλας είναι τέως γενικός διευθυντής εταιρειών του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού τομέα

www.capital.gr

Επαμεινώνδας Δημόπουλος: Ο πρώτος Έλληνας στην Ανταρκτική

Ο Επαμεινώνδας Δημόπουλος, γνωστός και σαν E.J. Demas, ήταν στενός συνεργάτης του μεγάλου Αμερικανού Ναυάρχου Richard E. Byrd. Ο Δημόπουλος συνόδευσε τον Byrd στις πτήσεις του και στις εξερευνητικές του αποστολές στην Αρκτική και στην Ανταρκτική την περίοδο 1926-1934.

Ο Ναύαρχος Byrd ήταν από τους σημαντικότερους εξερευνητές του 20^ου αιώνα. Υπηρέτησε ως πιλότος κατά την διάρκεια του Α’ Π.Π., πέταξε με αεροπλάνο πάνω από τον Βόρειο Πόλο (1926) και πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό (1927) ενώ διοργάνωσε και τέσσερις εξερευνητικές αποστολές στο Νότιο Πόλο (1928-1930, 1934, 1940, 1946-1947). Η τελευταία εξερευνητική αποστολή μάλιστα, Operation Highjump, είναι η μεγαλύτερη αποστολή που έχει διοργανωθεί ποτέ στο Νότιο Πόλο (συμμετείχαν ένα αεροπλανοφόρο, ένα πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων, 13 πλοία υποστήριξης, 6 ελικόπτερα και 6 υδροπλάνα και 4.700 προσωπικό) ενώ για τον πραγματικό σκοπό της υπάρχουν διάφορες θεωρίες (αναζήτηση γερμανικών βάσεων). Ο Byrd προάχθηκε σε ναύαρχο μόλις στα 41 του χρόνια (1929) κάνοντάς τον τον νεότερο ναύαρχο στην ιστορία του αμερικανικού ναυτικού.

Ο Επαμεινώνδας Δημόπουλος ή Δήμας γεννήθηκε στην Κόρινθο στις 31 Μαΐου 1905 και πέθανε στην Καλιφόρνια στις 17 Νοεμβρίου 1979.

Συνόδευσε τον Byrd σε όλες του τις αποστολές την περίοδο 1926-1934 με την ιδιότητα του μηχανικού αεροσκαφών και του πιλότου.

Το 1930 ο Δήμας άφησε μια ελληνική σημαία στο Νότιο Πόλο, ενώ μια ίδια σημαία έστειλε στο Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας, ανακοινώνοντας το γεγονός στις Ελληνικές Αρχές. Το γεγονός επιβεβαιώνεται από σχετική αναφορά που υπάρχει σε επιστολή του τότε πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου προς τον ναύαρχο Byrd με ημερομηνία 9 Οκτωβρίου 1930. Η σημαία φυλάσσεται σήμερα στο Ναυτικό Μουσείο Πειραιώς.

O Byrd τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και όταν ζήτησε εγγράφως την άδεια του πρύτανη του MIT, όπου ο Δημόπουλος σπούδαζε αεροναυπηγική, για να τον συνοδεύσει στην αποστολή του στην Ανταρκτική το 1934 του έγραφε: «πιστεύω ότι θα του ράγιζε η καρδιά αν δεν ερχόταν» και για να τον πείσει του υποσχέθηκε ότι θα φρόντιζε να μην παραμελεί την μελέτη του.

Ο  Δήμας ήταν πολυμήχανος και θαρραλέος άνθρωπος. Όσο σπούδαζε στο MIT στην Βοστώνη έμενε σε ένα παλαιό φαλαινοθηρικό στο λιμάνι της Βοστώνης το οποίο είχε μετατρέψει κατάλληλα ο Byrd για αποστολές στους πόλους. Πριν φύγει για την 3^η αποστολή μαζί με τον ναύαρχο είχε ήδη δουλέψει στο «Spirit of St.Louis» (το αεροπλάνο του Lindbergh) αλλά και στο αεροδρόμιο Hoover, το πρώτο πολιτικό αεροδρόμιο της Washington.

Το 1934 η αποστολή φθάνει στην Ανταρκτική και οι 55 άνδρες που συμμετέχουν εγκαθίστανται στην βάση «Little America». Οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν δημιουργούν προβλήματα στα υλικά και ο Δήμας περιγράφεται στο ημερολόγιο του Byrd συνέχεια καλυμμένος με λάδια και με εγκαύματα στα χέρια από την πολύ χαμηλή θερμοκρασία των μετάλλων ενώ μια μέρα παραλίγο να χάσει την ζωή του στην πρσπάθειά του να σώσει έναν ελκυστήρα που ταλαντευόταν στην άκρη ενός παγετώνα.

Ο Δήμας απέκτησε και μια ιδιαίτερη σχέση με τον Byrd, σώζοντάς του τη ζωή μια μεγάλη νύχτα του χειμώνα του 1934. Ο Byrd ευρισκόμενος στη βάση «Advance» στα ενδότερα της Ανταρκτικής (πάνω από 160 χλμ. από την βάση «Little America»), για τη διεξαγωγή μετεωρολογικών παρατηρήσεων, έπαθε  δηλητηρίαση από τις αναθυμιάσεις της θέρμανσής. Η κατάστασή του επιδεινώνονταν αργά από το Μάιο μέχρι τα τέλη Ιουλίου, ώσπου αυτό άρχισε να γίνεται αισθητά φανερό στην επικοινωνία με τα μέλη της αποστολής τόσο που οι άνδρες του οργάνωσαν αποστολή στη παγωμένη έρημο για να τον σώσουν. Τρεις προσπάθειες απέβησαν άκαρπες, εξ αιτίας των βλαβών στους κινητήρες που σταματούσαν από τους πολικούς τυφώνες και τις καταιγίδες, μέχρι που ο Δήμας με δύο άλλους άνδρες να καταφέρει ηρωικά να φτάσει στον Byrd που μπορούσε μετά βίας πλέον να σταθεί. 

Η αποστολή του 1934 παρήγαγε επιστημονικά αποτελέσματα στους τομείς της γεωλογίας, της ζωολογίας, της αστρονομίας (μελέτη κοσμικών ακτινών και παρακολούθηση αστεροειδών), στην μελέτη των πάγων και σε πολλούς άλλους.

Επέστρεψαν στις ΗΠΑ το 1935. Ο Δήμας όμως δεν γύρισε στο MIT. Μετακόμισε στην Καλιφόρνια όπου εργάστηκε στην Douglas Aircraft και στην Lockheed Aircraft. Το 1945 κατοχύρωσε μια ευρεσιτεχνία για πλάστιγγες βαρέων οχημάτων.

Προς  τιμήν του Έλληνα αεροπόρου και μηχανικού, μια περιοχή της Ανταρκτικής ονομάστηκε “Range of Demas”.

Στις 21 Ιουνίου 1982 η συλλογή του Επαμεινώνδα Δημόπουλου δωρίσθηκε στο Ναυτικό Μουσείο του Πειραιά. Η συλλογή αποτελεί το πιο εντυπωσιακό μέρος του οπτικοακουστικού αρχείου του μουσείου.

Το σχετικό υλικό αποτελείται από 10 ασπρόμαυρα φιλμ χωρίς ήχο. Τα φιλμ παρουσιάζουν την διατλαντική πτήση του ναυάρχου Byrd το 1927, με το αεροπλάνο «America», την θαλάσσια επιχείρηση στο Νότιο Πόλο με το πλοίο «City of New York», την διάσχιση της διώρυγας του Παναμά, την επίσκεψη στα νησιά του Πάσχα και της Νέας Ζηλανδίας, τον Ανταρκτικό σταθμό «Little America», φωτογραφίες από τη ζωή στο σταθμό, την πτήση πάνω από το Νότιο Πόλο το 1927, την μεγαλειώδη επιστροφή στη Νέα Υόρκη όπως επίσης και την τελετή βράβευσης της εξερευνητικής ομάδας από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Επιπλέον υπάρχουν τέσσερις ακόμα κασέτες από το 1972, όπου ο ηλικιωμένος πλέον Δήμας αφηγείται και περιγράφει τις σκηνές από τα χωρίς ήχο φιλμ του αρχείου.

defencenet.gr

Απόδειξη ότι το σύμπαν έχει χιούμορ:

Χρυσός Οδηγός

Απόπειρα δολοφονίας κατά Ερντογάν

Για «καμικάζι» ο οποίος επιχείρησε να εισέλθει στο γραφείο του Ερντογάν στην Αγκυρα κάνουν λόγο τα τουρκικά ΜΜΕ σε έκτακτα δελτία τους.

Ο 52χρονος δεν κατάφερε να ενεργοποιήσει τα εκρηκτικά με τα οποία ήταν ζωσμένος, αφού τον πρόλαβε ένας από τους άνδρες της προσωπικής ασφάλειας του πρωθυπουργού.

Tα τουρκικά Μέσα Ενημέρωσαν μετέδωσαν εικόνες από το σημείο με την αστυνομία να έχει αποκλείσει την ευρύτερη περιοχή.

Η σύλληψη του δράστη έγινε αφού η αστυνομία έριξε προειδοποιητικά πυρά στον αέρα. Αρχικά είχε μεταδοθεί ότι ο δράστης τραυματίστηκε στο πόδι.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Κόκκινος συναγερμός για κλεμμένη μοτοσικλέτα στην ΕΛ.ΑΣ.

Κινήσεις υπόπτων με κλεμμένη μοτοσικλέτα έξω από ένα απομονωμένο αστυνομικό τμήμα των βορείων προαστίων φέρεται να είναι -όπως αποκαλύπτει «Το Βήμα»- ένας από τους βασικούς λόγους που ενεργοποίησαν τον «κόκκινο συναγερμό» ο οποίος έχει σημάνει στην ΕΛ.ΑΣ. για επικείμενη ένοπλη επίθεση κατά αστυνομικού στόχου.

Προ 20 ημερών είχαν γίνει οι αναφορές για τις κινήσεις των ατόμων, όμως εξετάζονται υπό νέο πρίσμα μετά τις απειλητικές αναφορές για αστυνομικούς της οργάνωσης Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις. Το τρίτο σημείο που φοβίζει την ΕΛ.ΑΣ. είναι η ανεύρεση του θαμμένου οπλισμού στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, κοντά στο Κατσιμίδι.

Σύμφωνα με νεότερα στοιχεία, το εύρημα αυτό είχε εντοπισθεί προ διμήνου, ύστερα από αναφορές ιδιωτών επίσης για κινήσεις υπόπτων και οι οποίες είχαν οδηγήσει στην ανακάλυψη των τεσσάρων καλάσνικοφ, των δέκα χειροβομβίδων και των εκατοντάδων σφαιρών. Ακολούθησε μία περίοδος συλλογής στοιχείων και διακριτικής παρακολούθησης των θαμμένων όπλων.

Η δημοσιοποίηση της «ανακάλυψης » του οπλισμού μόλις προ τριών ημερών φαίνεται να ανήκει σε τακτική των αρμοδίων υπηρεσιών της ΕΛ.ΑΣ., οι οποίες μίλησαν για την υποτιθέμενη «παρατηρητικότητα ενός κυνηγού». Τη διερεύνηση της υπόθεσης ανέλαβε η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ενώ τα όπλα διαπιστώθηκε ότι δεν είχαν χρησιμοποιηθεί σε ένοπλη επίθεση.

Πλέον οι αξιωματικοί των Αρχών Ασφαλείας εκτιμούν ότι υπάρχει μία εντυπωσιακή κινητικότητα στον χώρο του εγχωρίου αντάρτικου πόλης με τον κίνδυνο να υπάρχουν αλλεπάλληλες ένοπλες επιθέσεις από διάφορες οργανώσεις.

Μέτρα όπως του 2009

Τις τελευταίες ημέρες υπάρχει διάχυτος φόβος στην ΕΛ.ΑΣ. για «μαζικό» χτύπημα ενόπλων κατά αστυνομικής υπηρεσίας ή περιπολούντων αστυνομικών. Γι' αυτό έχουν ζητηθεί έκτακτα μέτρα ασφαλείας για την «απομόνωση» των κτιρίων της ΕΛ.ΑΣ. και για επιφυλακή όλων των αστυνομικών· μέτρα αντίστοιχα αυτών το 2009, όταν είχαν υπάρξει αλλεπάλληλες τέτοιου είδους ενέργειες.

Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. υπενθυμίζουν ότι για οργανώσεις όπως ο Επαναστατικός Αγώνας, η «Σέχτα» και άλλες το 50% τουλάχιστον της στόχευσής τους αφορούσε την Αστυνομία.

Αναφορές για συγκροτημένη παρακολούθηση

Ένα από τα δείγματα «προεργασίας» για κτύπημα εναντίον αστυνομικών είναι οι αναφορές από φρουρούς «περιφερειακού» αστυνομικού τμήματος στη βόρειο Αττική ότι υπήρχαν συγκροτημένη παρακολούθησή τους και συνεχείς μετακινήσεις ατόμων με κλεμμένη μοτοσικλέτα ή πιθανόν και με άλλα οχήματα.

Τώρα αυτές οι αναφορές επανεξετάζονται μετά την προκήρυξη για την αιματηρή επίθεση στο Νέο Ηράκλειο αλλά και πληροφορίες που έχει συλλέξει και από άλλες πηγές η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία.

Το αμπαλάζ ταιριάζει σε ένοπλη βία

Όσον αφορά τον οπλισμό που βρέθηκε στην Ιπποκράτειο Πολιτεία στελέχη της λεωφόρου Κατεχάκη επεσήμαναν ότι «ο τρόπος αμπαλάζ αλλά και το γεγονός ότι ήσαν καλά γρασαρισμένα δεν παραπέμπει σε καμία περίπτωση σε κάποια σπασμωδική κίνηση ποινικών αλλά σε αντάρτες πόλης που όπως έχει αποδειχθεί και άλλες φορές επιδεικνύουν τέτοιου είδους επιμέλεια. Επιπλέον το πλαστικό βαρέλι ήταν πολύ προσεκτικά θαμμένο».

Και σε αυτήν την περίπτωση εκφράζεται ο φόβος ότι η δύναμη πυρός των τεσσάρων καλάσνικοφ και των δέκα χειροβομβίδων μπορεί να χρησιμοποιείτο σε επίθεση μεγάλου βεληνεκούς. Τέλος, διατυπώνεται η άποψη ότι για να μη ληφθεί το ρίσκο ενοικίασης σπιτιών-γιάφκες ίσως ορισμένοι αντάρτες πόλης προχωρούν πλέον σε απόκρυψη του οπλισμού τους σε υπαίθριους χώρους, όπου μπορεί μάλιστα και να εκπαιδευθούν.

 

ΤΟ ΒΗΜΑ, 19/11/2013

Δημήτρης Γαβριήλ: σύμβολο αυτοθυσίας των ΗΠΑ

Ο Δημήτριος Γαβριήλ (Dimitrios Gavriel) γιός της Πηνελόπης και του Χρήστου Γαβριήλ γεννήθηκε στις ΗΠΑ το 1975. Οι γονείς του μετανάστευσαν στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του ’70.

Το όνομά του το πήρε στην μνήμη του αδερφού της μητέρας του ο οποίος σκοτώθηκε σε άσκηση το 1972 όσο υπηρετούσε στις ειδικές δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού. Ο πατέρας του, αεροναυπηγός, παραλίγο να υπηρετούσε στο Βιετνάμ καθώς όταν πήγε στις ΗΠΑ τον στρατολόγησαν αμέσως αλλά τελικά αποτάχθηκε καθώς μέχρι τότε δεν γνώριζε καθόλου αγγλικά. Η μητέρα του υψηλόβαθμο στέλεχος των Dunkin’ Donuts.

Εργαζόταν ως χρηματοοικονομικός αναλυτής σε εταιρείες της Wall Street αλλά με αφορμή το τρομοκρατικό κτύπημα της 11^ης Σεπτεμβρίου κατατάχθηκε στο Σώμα των Αμερικανών Πεζοναυτών. Σκοτώθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2004 στην μάχη της Fallujah.

Ο Γαβριήλ τελείωσε το Λύκειο στο New Hampshire, όπου ήταν και πρωταθλητής Πολιτείας στo άθλημα της πάλης στην κατηγορία των βαρέων βαρών. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Brown σπουδάζοντας διοίκηση επιχειρήσεων και οργανωσιακή συμπεριφορά. Ύστερα από την αποφοίτησή του εργάστηκε ως αναλυτής στην PaineWebber, στην Bank of American Securities, στην Credit Suisse First Boston, στηνJ.P. Morgan και στην Bank of America.

Την 11^η Σεπτεμβρίου 2001 τέσσερις(!) φίλοι του, οι δυο εκ των οποίων ήταν συμφοιτητές του, ήταν ανάμεσα στα θύματα της επίθεσης.

Το 2002, και αφού είχε απολυθεί από την τελευταία δουλειά του, αποφάσισε να καταταχθεί στους πεζοναύτες.

Αρχικά απορρίφθηκε λόγω του βάρους του αλλά και λόγω των παλιών τραυμάτων από την πάλη. Το 2003 όμως, και αφού έπεισε την επιτροπή στρατολόγησης ότι τα 28 του χρόνια δεν ήταν εμπόδιο, έγινε δεκτός, ύστερα και από εντατική γυμναστική κατά την διάρκεια της οποίας έχασε 20 κιλά.

Η απόφασή του να καταταχθεί, όπως είπε ο πατέρας του, δεν ήταν τόσο πράξη εκδίκησης για τον χαμό των φίλων του όσο συνειδητοποίησης ότι έπρεπε να κάνει κάτι για να μην υπάρξουν και άλλοι θάνατοι από την τρομοκρατία αν και παραδεχόταν ότι οι ΗΠΑ δεν χειρίστηκαν σωστά τα γεγονότα.

Είχε συνειδητοποιήσει ότι υπήρχαν και άλλα πράγματα στην ζωή πέρα από το να έχεις χρήματα. Είχε έναν ανώτερο σκοπό. Παράλληλα, έβλεπε στους Πεζοναύτες μια ευκαιρία να εξελιχθεί προσωπικά και να φύγει από τους «καρχαρίες» της Wall Street όπως τους έλεγε.

Τον διακατείχε ακόμα ένα αίσθημα πατριωτισμού και μια αίσθηση χρέους προς τις ΗΠΑ που έδωσαν την ευκαιρία στους γονείς του να προοδεύσουν όταν μετανάστευσαν από την Ελλάδα.

Μια μέρα πριν την κατάταξη δέχθηκε πρόταση εργασίας από μεγάλη εταιρεία αλλά την απέρριψε παρά τις προτροπές της οικογένειάς του.

Μετά το πέρας της εκπαίδευσης στην Βόρεια Καρολίνα τοποθετήθηκε στο Ιράκ το 2004 με την ειδικότητα του πολυβολητή αν και μπορούσε άνετα να εισαχθεί στην σχολή αξιωματικών. Στους γονείς του είχε πει ότι είχε ειδικότητα εφοδιασμού μεταφορών για να μην ανησυχούν.

Είχε πάρει ήδη τον βαθμό του υποδεκανέα όταν σκοτώθηκε κατά την διάρκεια εκκαθάρισης οικείας κοντά στην Fallujah στην ηλικία των 29 ετών. Δυο βδομάδες πριν είχε τραυματιστεί στο πόδι αλλά αποφάσισε παρά την κατάστασή του να ακολουθήσει τους συντρόφους του στην μονάδα στην, όπως αποδείχθηκε, τελευταία αποστολή του.

Ο Γαβριήλ θάφθηκε στο στρατιωτικό νεκροταφείο του Arlington. Στην κηδεία του παρευρέθηκαν ο John Kerry και ο Edward Kennedy. Ο Πρόεδρος Bush του απένειμε μετά θάνατον δυο purple hearts (είναι το μετάλλιο για όσους τραυματίζονται ή σκοτώνονται στην μάχη). Η ιστορία του καλύφθηκε εκτενώς από τα αμερικανικά ΜΜΕ.

Η αδερφή του Christina, φαρμακοποιός στο επάγγελμα, μετά τον θάνατο του αδερφού της κατατάχθηκε και αυτή στους πεζοναύτες και αφού πέρασε την βασική εκπαίδευση απέκτησε ειδικότητα τεχνίτη ελικοπτέρων.

defencenet.gr

Spiegel: Βρετανικές παρακολουθήσεις ξένων διπλωματών σε ξενοδοχεία

Ξένοι διπλωμάτες παρακολουθούνταν για πολλά χρόνια από τις βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών μέσω των κρατήσεών τους σε μεγάλα ξενοδοχεία σύμφωνα με δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel», το οποίο επικαλείται πληροφορίες του πρώην συμβούλου των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών Έντουαρντ Σνόουντεν.

Η βρετανική υπηρεσία ηλεκτρονικής συλλογής πληροφοριών GCHQ παρακολουθούσε για περισσότερο από τρία χρόνια τις κρατήσεις που γίνονταν σε τουλάχιστον 350 πολυτελή ξενοδοχεία ανά τον πλανήτη, αναφέρει το περιοδικό.

Το πρόγραμμα με την ονομασία «Royal Concierge» (Βασιλικός Θυρωρός)  ενημέρωνε την GCHQ τη στιγμή της κράτησης για το όνομα της πόλης και το όνομα του ξενοδοχείου στο οποίο σκόπευε να διαμείνει ο ξένος διπλωμάτης δίνοντας έτσι την δυνατότητα στις υπηρεσίες να αναλαμβάνουν δράση πριν καν φθάσει ο διπλωμάτης, επισημαίνεται στο δημοσίευμα.

Μπορεί να επρόκειτο για παρακολούθηση του δωματίου του ξενοδοχείου και του ενοίκου του ακούγοντας το τηλέφωνό του ή παρακολουθώντας το φαξ του, για απόκτηση πρόσβασης στον υπολογιστή του μόλις συνδεόταν με το δίκτυο του ξενοδοχείου, ακόμη και για παρακολούθηση των συζητήσεων του πελάτη στο μπαρ του ξενοδοχείου.

Το εν λόγω πρόγραμμα χρησιμοποιούσε ως λογότυπο ένα πιγκουίνο -κατ' αναλογία με τις μαύρες και άσπρες στολές που φοράει συχνά το προσωπικό αυτών των πολυτελών ξενοδοχείων-, ο οποίος φοράει κορώνα και βιολετί κάπα και κρατάει μια μπαγκέτα.

Το «Der Spigel» προσθέτει πως δεν γνωρίζει πόσες φορές χρησιμοποιήθηκε αυτό το πρόγραμμα και επικαλείται μια μη κατονομαζόμενη πηγή της GCHQ -το βρετανικό αντίστοιχο της αμερικανικής Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας (NSA) της οποίας υπήρξε σύμβουλος ο Σνόουντεν πριν διαφύγει από τις ΗΠΑ- σύμφωνα με την οποία η Υπηρεσία «δεν επιβεβαιώνει ούτε διαψεύδει τους ισχυρισμούς».

Η GCHQ, η οποία έχει την έδρα της στο Τσέλτενχαμ (νοτιοδυτική Αγγλία), παρουσιάσθηκε ως ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές των μαζικών υποκλοπών τηλεπικοινωνιών σε όλο τον κόσμο, κυρίως από την εφημερίδα «Guardian», η οποία βασίσθηκε σε έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν από τον Σνόουντεν. Ο τελευταίος διέρρευσε το 2012 δεκάδες χιλιάδες απόρρητα έγγραφα της NSA και 50.000 της GCHQ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, η NSA χρηματοδότησε την GCHQ με 100 εκατ. στερλίνες (118 εκατ. ευρώ) στη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών.

ΤΟ ΒΗΜΑ, 17/11/2013

Aνεπαισθήτως από την Iστορίαν έξω

Tου Χρηστου Γιανναρα

Η διαπίστωση ότι ο Eλληνισμός μάλλον έχει τελειώσει ιστορικά, ότι βγήκε από τον στίβο της Iστορίας, είναι ανυπόφορη για μας τους ακόμα ελληνώνυμους. Mας πονάει. Oφείλουμε ωστόσο να ελέγξουμε τον ρεαλισμό της.

Πότε ένας ιστορικός λαός τελειώνει, παύει να μετέχει στο γίγνεσθαι της Iστορίας; Oταν απλώς υφίσταται τα συμβαίνοντα, χωρίς να μπορεί να τα επηρεάσει. Oταν παύει να σαρκώνει στοιχεία ενεργούμενης ετερότητας, μοναδικότητες που ενδιαφέρουν ευρύτερα, αφορούν σε καθολικές ανθρώπινες ανάγκες.

Mια συλλογικότητα που δεν κομίζει ιδιαιτερότητα, δεν συνεισφέρει πρόταση με πανανθρώπινη ή μετριότερη εμβέλεια, αλλά μόνο μιμείται, μόνο δανείζεται, μόνο πιθηκίζει το κυρίαρχο «παράδειγμα», σαφώς διολισθαίνει εκτός Iστορίας. Συνεχίζει να υπάρχει, αλλά παθητικά, στο περιθώριο ή ουραγός. Δεν θα αλλάξει τίποτε για κανέναν, δεν θα επηρεαστεί στο παραμικρό ο ρους της Iστορίας, αν τα εδάφη αυτής της συλλογικότητας προσαρτηθούν σε γειτονική χώρα ή διαμελιστούν ή κατακτηθούν από ξένους εισβολείς – αν το όνομά της από Γιουγκοσλαβία γίνει Eρζεγοβίνη ή από Pοδεσία Zάμπια.

Aκόμα και η διατήρηση γλώσσας ξεχωριστής δεν εξασφαλίζει ιστορική συνέχεια και συνοχή σε μια συλλογικότητα που επιβιώνει μεταπρατικά, μιμητικά, παραιτημένη από μετοχή στην Iστορία με ενεργό ετερότητα. Στο «νεωτερικό» πολιτισμικό «παράδειγμα» προϋπόθεση για τη συγκρότηση και τη συνοχή κρατικών οντοτήτων είναι μόνο η σύμβαση: «κοινωνικό συμβόλαιο», Σύνταγμα εγκεκριμένο κατά πλειοψηφία. Kαι η σύμβαση μπορεί να προβλέπει δύο, τρεις ή και περισσότερες «επίσημες» γλώσσες, χωρίς κοινή ιστορική συνείδηση.

Aλλά και η ιστορική συνείδηση μπορεί εύκολα να κατασκευαστεί με επιδέξια μεθοδική προπαγάνδα: η πιο εξόφθαλμη διαστροφή της Iστορίας να επιβληθεί σε έναν λαό σαν ιδεολογική και ψυχολογική αυθυποβολή. Nα εκβιαστεί και διεθνής αναγνώριση της πλαστογράφησης του ιστορικού παρελθόντος, με όπλο το «δικαίωμα στον συλλογικό αυτοκαθορισμό». Bέβαια, η ιστορική συνείδηση ενός λαού είναι, κατά κανόνα, συνυφασμένη με τη γλώσσα του, η γλώσσα σαρκώνει την ιστορική συνείδηση. Aλλά δεν αποκλείεται καθόλου η σαρκωμένη στη γλώσσα ιστορική αυτοσυνειδησία να ατονήσει ή και να χαθεί.

Πώς χάνεται η ιστορική αυτογνωσία και ταυτότητα η αποτυπωμένη στη γλώσσα ενός λαού; Oι Eλληνώνυμοι σήμερα συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε λέξεις που ζουν τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια στη ζωντανή ελληνική λαλιά: μιλάμε για «κοινωνία», «δημοκρατία», «αλήθεια», «λόγο». Aλλά με τις ίδιες αυτές λέξεις εμείς σημαίνουμε πραγματικότητες άλλες, εντελώς διαφορετικές από αυτές που σήμαιναν οι κάποτε Eλληνες. Σήμερα λέμε «κοινωνία» και εννοούμε societas, «δημοκρατία» και εννοούμε res publica, «αλήθεια» και εννοούμε veritas, «λόγος» και εννοούμε ratio.

Συντηρούμε ακόμα, κουτσά-στραβά, τα σημαίνοντα. Aλλά έχουμε χάσει τα σημαινόμενα, τη γνώση του «τρόπου» των Eλλήνων. H ομοείδεια του «τρόπου» του βίου, δηλαδή ένας πολιτισμός, γεννιέται, όταν οι άνθρωποι (η κρίσιμη μάζα μιας συλλογικότητας) συμπέσουν σε κοινή ιεράρχηση των αναγκών τους: ποια ανάγκη προέχει και ποια ακολουθεί.

Δεν είναι οι πεποιθήσεις-ιδέες-«αξίες» (οι κοινές ατομικές παραδοχές) που γεννάνε τον πολιτισμό, είναι οι κοινές ανάγκες και, ακριβέστερα, η κοινή ιεράρχηση των αναγκών.

Oι Eλληνες σημάδεψαν την ανθρώπινη Iστορία, επειδή αυτοί, για πρώτη (μάλλον και μοναδική) φορά, έδωσαν προτεραιότητα στην ανάγκη τους για την αλήθεια πριν από κάθε αναζήτηση χρησιμότητας. Oργάνωσαν την πρακτική του βίου τους (θεσμούς, στοχεύσεις και βεβαίως τις Tέχνες τους) αποβλέποντας πρωτευόντως στην πραγμάτωση και φανέρωση του «αληθούς»: του «τρόπου της όντως υπάρξεως». Kαι «όντως ύπαρξη», «κατ’ αλήθειαν» ύπαρξη, είναι αυτή που δεν μεταβάλλεται, δεν αλλοιώνεται, δεν φθείρεται, δεν πεθαίνει.

Γνωρίζουμε την αλήθεια όχι χάρη στην ατομική μας διάνοια, δεν τη συνάγουμε ως νοητική συνέπεια ορθολογικών συμπερασμών. Tην πιστοποιούμε εμπειρικά με τη θέα - θεωρία της τάξης, της αρμονίας, του κάλλους, που καθιστούν την ολότητα των υπαρκτών «κόσμον», δηλαδή κόσμημα. Tα επιμέρους υπαρκτά είναι φθαρτά, εφήμερα, θνητά.

O «τρόπος» που προκαθορίζει την ύπαρξή τους (λόγος - τρόπος της ουσίας τους), όπως και ο «τρόπος» (το πώς) της συνύπαρξής τους (ο «ξυνός» - κοινός λόγος, η συμπαντική λογικότητα) είναι πραγματικότητες άφθαρτες, αμετάβλητες, αθάνατες, είναι η «αλήθεια». Για τον Eλληνα «αλήθεια» είναι ο εμπειρικά προσιτός και πιστοποιούμενος «τρόπος της του παντός διοικήσεως» (Hράκλειτος). Eτσι,

– η αλήθεια είναι «τρόπος» της ύπαρξης και η γνώση του τρόπου κατακτάται μόνο με την πραγμάτωση του τρόπου,

– δεν αρκεί η κατανόηση του τρόπου για να γνωρίσουμε τον τρόπο, χρειάζεται να πραγματώσουμε τον τρόπο για να τον γνωρίσουμε.

Aυτές οι δύο θεμελιώδεις αρχές της ελληνικής γνωσιολογίας βεβαιώνουν (και εξασφαλίζουν) τον εμπειρισμό - ρεαλισμό της. H πρακτική της εφαρμογής τους ιδρύει το «κοινόν άθλημα» της πολιτικής: H «κοινωνία της χρείας» να υπηρετεί την «κοινωνία του αληθούς», η χρησιμοθηρική συνύπαρξη να μετασχηματίζεται σε «πόλιν», η ιδιότητα του «πολίτη» να συνιστά μετοχή στον «τρόπο» του αθανατίζειν.

Σήμερα, ακόμα και το τι σημαίνει η λέξη «τρόπος» αγνοείται στο τριτοκοσμικό Eλλαδιστάν. H «αλήθεια» ταυτίζεται μόνο με ιδεολογήματα, η «ελληνικότητα» μόνο με μια ανυπόφορη, ντροπιαστική υπηκοότητα. O ελληνικός «τρόπος» ολότελα χαμένος και οι ελληνώνυμοι μόνο μεταπράτες του βαρβαρικού ατομοκεντρισμού, της χρησιμοθηρικής νοησιαρχίας, του νομικισμού. Aντί για το άθλημα της κοινωνίας έχουμε τη χρηστικότητα της σύμβασης, αντί για πολιτική τα «μνημόνια» υποταγής στη διεθνοποιημένη βαρβαρική δουλεμπορία. Mε χαμένη τη γλώσσα, υπονομευμένη την ιστορική αυτογνωσία, αχρηστευμένο το σχολειό, καταργημένη την κοινότητα, αλλοτριωμένη την εκκλησία σε ατομοκεντρική θρησκεία, αποχαυνωμένοι από το αφιόνι του καταναλωτισμού, «ανεπαισθήτως» βρεθήκαμε από την Iστορίαν έξω.

Tον ελληνικό «τρόπο» τον χρειάζεται το ανθρώπινο είδος – κάποιοι κάποτε οπωσδήποτε θα τον ξαναβρούν. Oσοι αφυπνιστούν στην ανάγκη για προτεραιότητα της αλήθειας απέναντι στη χρησιμότητα, της «σχέσης» απέναντι στη σύμβαση, της «μετοχής» απέναντι στο δικαίωμα. Aυτοί θα συνεχίσουν την παρουσία της ελληνικότητας στον ιστορικό στίβο.

Στα χώματα όπου πρωτογεννήθηκε αυτή η ανάγκη, θα πλεονάζει πανσπερμία τυχάρπαστων εποίκων. Iσως επιβιώνουν, στο περιθώριο, και κάποιοι μακρινοί απόγονοι πυγμαίων (του γένους των Σαμαρά, Bενιζέλου, Tσοχατζόπουλου). Mε κώδικα συνεννόησης κάποια χρηστική εσπεράντο – συνταγή Pεπούση. Eίναι πολύ πιθανό να γράφουν ακόμα συνθήματα στους τοίχους.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Επετειακό

Το Πολυτεχνείο υπήρξε ορόσημο για μια γενιά Eλλήνων που έζησε έκτοτε με την εντύπωση, ή μάλλον την πεποίθηση, ότι είχε με το θάρρος της κατεβάσει τη στρατιωτική δικτατορία από την εξουσία. Στην πραγματικότητα, το γεγονός υπονόμευσε την εξουσία του Γεωργίου Παπαδόπουλου, αλλά έφερε τον φανατικό Δημήτριο Iωαννίδη στα πράγματα ώστε να επιχειρήσει την απονενοημένη δολοφονία του προέδρου Mακαρίου. Tα υπόλοιπα είναι γνωστά και η δικτατορία κατέρρευσε ενώπιον επικείμενης σύγκρουσης με την Tουρκία, για την οποία ήταν ελάχιστα προετοιμασμένη.

Oι αγωνιστές του Πολυτεχνείου ξαναφάνηκαν στην κατοπινή πολιτική ζωή χωρίς όμως να δρέψουν δάφνες. Πρόκειται για μια γενιά που διεκδίκησε την ανταμοιβή της για τις υπηρεσίες που προσέφερε στο έθνος χωρίς όμως να γίνει πρότυπο συμπεριφοράς για τους επιγενομένους.

Tι μένει από τον μύθο του Πολυτεχνείου σήμερα; Mια σειρά από λιγότερο ή περισσότερο επεισοδιακούς επετειακούς εορτασμούς που έδιναν την ευκαιρία σε κόμματα τα οποία δεν είχαν καμία ανάμειξη, ή δεν υπήρχαν καν την εποχή εκείνη, να διεκδικήσουν λίγη από τη δόξα της εξέγερσης.

Tο χειρότερο κατάλοιπο της παράδοσης αυτής υπήρξαν οι επιδρομές των ορδών από τα γειτονικά Eξάρχεια, οι οποίες κάποια στιγμή επέλεξαν, όπως όλοι οι βάρβαροι, να εγκατασταθούν μέσα στον κτιριακό χώρο και, αν δεν απατώμαι, εκεί βρίσκονται ακόμα με το αυτόκλητο δικαίωμα της χρησικτησίας.

H προβληματική συνεπώς παράδοση, που, δυστυχώς, προήλθε από το σημαντικό αυτό γεγονός, ήταν η σύγχυση της έννοιας της ελευθερίας με την ελευθεριότητα. Mε την κατάλυση της αυταρχικότητας των συνταγματαρχών, πολλοί Eλληνες αισθάνθηκαν ότι κέρδισαν διά παντός το δικαίωμα να ερμηνεύουν τους νόμους κατά τη βούληση και τα συμφέροντά τους. Aπό τη φοροδιαφυγή ώς τα καβαλημένα από τα αυτοκίνητα πεζοδρόμια, η μεταπολιτευτική ανομία συντρόφευσε την περίοδο με τις μεγαλύτερες ελευθερίες που γνώρισε ποτέ ο μέσος Eλληνας πολίτης. Iσως μια χώρα ασυνήθιστη στην ανοχή του κράτους μέθυσε από την ατιμωρησία των τελευταίων δεκαετιών και θυμίζει ένα μικρό παιδί που δοκιμάζει διαρκώς τα όρια ανοχής των γονιών του. Aπό το γκράφιτι σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, στην καταστροφή αγαλμάτων (Kοραής) και ανδριάντων, τις φωτιές στο Aττικόν και τις ανθρώπινες ζωές στη Mαρφίν, ώς τις καταλήψεις και τη λεηλασία των AEI. Aφθονη ελευθερία χωρίς λογοδοσία.

Θυμάμαι πάντοτε τον Hρόστρατο - πρύτανη του Πολυτεχνείου που δεν επέτρεπε, ώς αριστερός, την είσοδο της πυροσβεστικής στο καιόμενο κτίριο του Πολυτεχνείου και κατέληξε στους Aνεξάρτητους Eλληνες και στον κ. Kαμμένο.

Tο Πολυτεχνείο αποτελεί πραγματική τομή στην ιστορία των νεοελληνικών νοοτροπιών: – Aπελευθέρωσε πολλούς από την τυραννία των απαγορεύσεων και των αναστολών τους, χωρίς να τους διδάξει το σεβασμό στο κράτος δικαίου, που αποτελεί εγγύηση για την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας. Xαρακτηριστικό παράδειγμα επιλεκτικής αποδοχής ή μη των νόμων έχουμε μπροστά στα μάτια μας σήμερα με το κλειστό Πανεπιστήμιο Aθηνών και το φαινόμενο του πρυτάνεως, που δηλώνει κατά καιρούς ότι περιφρονεί τον νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αν και ο νόμος υπερψηφίστηκε με το μεγαλύτερο ποσοστό που γνώρισε ποτέ η Bουλή των Eλλήνων.

H τομή του Πολυτεχνείου δημιούργησε και μια νέα αριστερά, η οποία γαλουχήθηκε κατά ένα ποσοστό από το KKE, αλλά ζήτησε την ελευθερία της σε άλλους πιο φιλελεύθερους χώρους όπως υπήρξαν το KKE Eσωτερικού και ο πρώτος Συνασπισμός. Tι απέμεινε όμως από αυτούς; O ΣYPIZA είναι ένα υβρίδιο από τους εναπομείναντες, αλλά σιγήσαντες εκ της γενιάς εκείνης, και τους πιο αυθάδεις από την εκκολαπτική μηχανή του ΠAΣOK.

O Aνδρέας Παπανδρέου με την πολιτική του οξυδέρκεια κατάλαβε γρήγορα ότι η εποχή της ανοχής που μόλις ρόδιζε όταν ο ίδιος επέστρεφε στην Eλλάδα, του προσέφερε ευρύ πεδίο λαϊκισμού και οβιδιακών μεταμορφώσεων. O λαϊκισμός του «Aντρέα» υιοθετήθηκε έκτοτε από όλα τα κόμματα και είναι και μέσα στην καρδιά της δημοσιονομικής κρίσης η πυξίδα που οδηγεί τις διοικήσεις των χρεοκοπημένων δημοσίων επιχειρήσεων. Σε κάποιες δίνονται ακόμα 15 μισθοί και οι απόφοιτοι λυκείου διευθυντές τους εισπράττουν καταργημένα επιδόματα και μισθούς πάνω από 6.000 ευρώ.

Aκόμα περιμένουμε απάντηση στο ερώτημα του κ. Γλέζου, ο οποίος αναρωτήθηκε «πού θα βρεθούν τα λεφτά;», όταν έμαθε για τις επανακρατικοποιήσεις των ιδιωτικοποιημένων εταιρειών, τις επαναπροσλήψεις των απολυθέντων και τη διεύρυνση των δημοσίων επενδύσεων του προγράμματος του ΣYPIZA. Kατά τα άλλα, το Πολυτεχνείο ζει και μας οδηγεί.

* O κ. Θάνος M. Bερέμης είναι ομότιμος καθηγητής του κλειστού Πανεπιστημίου Aθηνών.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Κώστας Γεωργίου: ο θρυλικός "Callan"

Ο Κώστας Γεωργίου (ψευδ: Συνταγματάρχης «Callan») συμμετείχε ως μισθοφόρος στον εμφύλιο πόλεμο της Αγκόλα (1975-2002) και καταδικάστηκε σε θάνατο (εκτελέστηκε), μαζί με άλλους τρείς μισθοφόρους, στην δίκη της Luanda το 1976. Η δράση του στον συγκεκριμένο εμφύλιο του είχε προσδώσει άσχημη φήμη καθώς κατηγορούνταν για έλλειψη ηγετικών προσόντων αλλά και περίεργο χαρακτήρα.

Ο Γεωργίου γεννήθηκε στην Κύπρο το 1951 και μετακόμισε οικογενειακώς στο Λονδίνο στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Κατατάχθηκε στις βρετανικές ένοπλες δυνάμεις και υπηρέτησε στο 1^Ο Σύνταγμα των Αλεξιπτωτιστών στη Βόρεια Ιρλανδία. Θεωρούνταν άριστος σκοπευτής ενώ συμμετείχε και στα γεγονότα της «Ματωμένης Κυριακής» όπου σκοτώθηκαν 13 Καθολικοί Βορειοϊρλανδοί κατά την διάρκεια διαμαρτυρίας. Δεν είχε λάβει εκπαίδευση αξιωματικού, όπως άφηνε να εννοηθεί ο ίδιος, αλλά μάλλον είχε τον βαθμό του δεκανέα ενώ αποστρατεύθηκε ατιμωτικώς.

Ήδη από την ανεξαρτητοποίηση της Αγκόλα το 1975 από την Πορτογαλία η χώρα είχε γίνει πεδίο ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης. Αμέσως μετά την αποχώρηση των Πορτογάλων οι 3 κυριότερες αντάρτικες οργανώσεις (MPLA, FNLA, UNITA), που έως τότε σκοπό είχαν την εκδίωξη των αποικιοκρατών, άρχισαν να συγκρούονται μεταξύ τους. Η πιο ισχυρή οργάνωση, η MPLA, λάμβανε εξοπλισμό από την ΕΣΣΔ και στρατεύματα από την Κούβα ενώ η FNLA και η UNITA υποστηρίζονταν από τις ΗΠΑ, την Κίνα, το Ζαϊρ, την Γαλλία και τη Νότια Αφρική. Μέχρι τα τέλη του 1975 η πολύ πιο οργανωμένη και πεπειραμένη MPLA, με την βοήθεια 11.000 Κουβανών, είχε θέσει υπό τον έλεγχό της το μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Έτσι, οι άλλες δυο οργανώσεις δεν είχαν άλλη επιλογή απ’ το να ξεκινήσουν νέο ανταρτοπόλεμο, αυτή την φορά εναντίον της MPLA.

Προκειμένου να ενισχυθεί, η FNLA, άρχισε να στρατολογεί μισθοφόρους έχοντας και την υποστήριξη της CIA. Η διαδικασία στρατολόγησης όμως δεν λειτουργούσε καλά και οι περισσότεροι μισθοφόροι ήταν ανεπαρκής και άπειροι. Τελικά η MPLA επικράτησε και σχημάτισε κυβέρνηση από το τέλος του 1975 ενώ η FNLA και η UNITA διεξήγαγαν ανταρτοπόλεμο μέχρι και το 2002 οπότε έληξε οριστικά ο εμφύλιος.

Ο Γεωργίου, ο οποίος μετά την αποστράτευσή του εργαζόταν ως οικοδόμος, στρατολογήθηκε από έναν πρώην συνάδελφό του αλεξιπτωτιστή, τον Nick Hall,  μαζί με τον επίσης αλεξιπτωτιστή και ξάδερφό του Charlie Christodoulou. Οι τρείς τους μαζί με έναν τέταρτο ακόμα μετέβησαν το 1975 στην Αγκόλα και εντάχθηκαν στις τάξεις της FNLA. Ο Γεωργίου διοικούσε μια μικρή ομάδα έμπειρων μισθοφόρων οι οποίοι όμως δεν αποδείχθηκαν αρκετοί να ανατρέψουν την κατάσταση. Αλλά πραγματοποίησαν ένα τουλάχιστον εντυπωσιακό κτύπημα όταν σε επίθεσή τους σε μια θέση του MPLA εξουδετέρωσαν 60 μαχητές του και κατέστρεψαν 4 άρματα T-34. Τελικά, η έλλειψη εκπαίδευσης και πειθαρχίας και το έλλειμμα διοίκησης αλλά και η ανομοιόμορφη εθνικά προέλευση των μισθοφόρων (Βρετανοί και Πορτογάλοι κυρίως) καθώς και η έλλειψη υλικού οδήγησε στην αποτυχία των μισθοφορικών στρατευμάτων να πετύχουν κάποια αποφασιστική νίκη στο πεδίο της μάχης υπέρ του FNLA.    

Τελικά ο Γεωργίου συλλήφθηκε από τους μαχητές της MPLA και οδηγήθηκε σε δίκη μαζί με άλλους συλληφθέντες μισθοφόρους (13 συνολικά: οι 4 εκτελέστηκαν και οι 9 φυλακίστηκαν). Οι κατηγορίες που βάρυναν τον Ελληνοκύπριο, ο οποίος εντωμεταξύ είχε αποκτήσει την φήμη «τρελού», και που τελικά τον οδήγησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, ήταν ότι σκότωσε 14 άνδρες του για λόγους επιβολής πειθαρχίας καθώς και 2 πολίτες αλλά και για διεξαγωγή βασανιστηρίων σε κρατούμενους. Πέρα από αυτά όμως και μόνο η ιδιότητα του μισθοφόρου ήταν αρκετή για να οδηγηθεί σε δίκη. Η σωρός του μεταφέρθηκε στην Αγγλία όπου και θάφθηκε.

defencenet.gr

FAA: 7.500 drones στους αμερικανικούς ουρανούς εως το 2018

Όπως είπε σε συνέντευξη τύπου ο Διευθυντής της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (FAA), η υπηρεσία του προβλέπει ότι στα επόμενα πέντε χρόνια στον αμερικανικό εναέριο χώρο θα επιχειρούν περίπου 7.500 drones εμπορικού χαρακτήρα. Γι’ αυτό τον λόγο η κυβέρνηση έχει ζητήσει από την FAA ένα προσχέδιο κανονιστικού πλαισίου που να διέπει τις πτήσεις αυτές. Η FAA προτίθεται να ορίσει έξι σημεία σε όλες τις ΗΠΑ όπου οι εταιρείες που επιθυμούν να λειτουργούν drones θα πιστοποιούνται.

Η χρήση των UAV’s στις ΗΠΑ, πλέον, έχει περάσει από τον στρατό και τον αντιτρομοκρατικό αγώνα και στους τομείς των επιχειρήσεων και της πολιτικής προστασίας καθώς χρησιμοποιούνται για την συλλογή στοιχείων και πληροφοριών, την πρόγνωση του καιρού, τον εντοπισμό πυρκαγιών, την βοήθεια σε περίπτωση φυσικών καταστροφών, την ανέυρεση αγνοούμενων προσώπων αλλά και από την αστυνομία.   

Ο Σύνδεσμος επιχειρήσεων για τα Unmanned Vehicle Systems προβλέπει ότι ο κλάδος θα δημιουργήσει στο άμεσο μέλλον 100.000 νέες θέσεις εργασίας και ο κύκλος εργασιών του θα ξεπεράσει τα 82 δις δολάρια μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια.

defencenet.gr