Κώστας Γεωργίου: ο θρυλικός "Callan"

Ο Κώστας Γεωργίου (ψευδ: Συνταγματάρχης «Callan») συμμετείχε ως μισθοφόρος στον εμφύλιο πόλεμο της Αγκόλα (1975-2002) και καταδικάστηκε σε θάνατο (εκτελέστηκε), μαζί με άλλους τρείς μισθοφόρους, στην δίκη της Luanda το 1976. Η δράση του στον συγκεκριμένο εμφύλιο του είχε προσδώσει άσχημη φήμη καθώς κατηγορούνταν για έλλειψη ηγετικών προσόντων αλλά και περίεργο χαρακτήρα.

Ο Γεωργίου γεννήθηκε στην Κύπρο το 1951 και μετακόμισε οικογενειακώς στο Λονδίνο στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Κατατάχθηκε στις βρετανικές ένοπλες δυνάμεις και υπηρέτησε στο 1^Ο Σύνταγμα των Αλεξιπτωτιστών στη Βόρεια Ιρλανδία. Θεωρούνταν άριστος σκοπευτής ενώ συμμετείχε και στα γεγονότα της «Ματωμένης Κυριακής» όπου σκοτώθηκαν 13 Καθολικοί Βορειοϊρλανδοί κατά την διάρκεια διαμαρτυρίας. Δεν είχε λάβει εκπαίδευση αξιωματικού, όπως άφηνε να εννοηθεί ο ίδιος, αλλά μάλλον είχε τον βαθμό του δεκανέα ενώ αποστρατεύθηκε ατιμωτικώς.

Ήδη από την ανεξαρτητοποίηση της Αγκόλα το 1975 από την Πορτογαλία η χώρα είχε γίνει πεδίο ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης. Αμέσως μετά την αποχώρηση των Πορτογάλων οι 3 κυριότερες αντάρτικες οργανώσεις (MPLA, FNLA, UNITA), που έως τότε σκοπό είχαν την εκδίωξη των αποικιοκρατών, άρχισαν να συγκρούονται μεταξύ τους. Η πιο ισχυρή οργάνωση, η MPLA, λάμβανε εξοπλισμό από την ΕΣΣΔ και στρατεύματα από την Κούβα ενώ η FNLA και η UNITA υποστηρίζονταν από τις ΗΠΑ, την Κίνα, το Ζαϊρ, την Γαλλία και τη Νότια Αφρική. Μέχρι τα τέλη του 1975 η πολύ πιο οργανωμένη και πεπειραμένη MPLA, με την βοήθεια 11.000 Κουβανών, είχε θέσει υπό τον έλεγχό της το μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Έτσι, οι άλλες δυο οργανώσεις δεν είχαν άλλη επιλογή απ’ το να ξεκινήσουν νέο ανταρτοπόλεμο, αυτή την φορά εναντίον της MPLA.

Προκειμένου να ενισχυθεί, η FNLA, άρχισε να στρατολογεί μισθοφόρους έχοντας και την υποστήριξη της CIA. Η διαδικασία στρατολόγησης όμως δεν λειτουργούσε καλά και οι περισσότεροι μισθοφόροι ήταν ανεπαρκής και άπειροι. Τελικά η MPLA επικράτησε και σχημάτισε κυβέρνηση από το τέλος του 1975 ενώ η FNLA και η UNITA διεξήγαγαν ανταρτοπόλεμο μέχρι και το 2002 οπότε έληξε οριστικά ο εμφύλιος.

Ο Γεωργίου, ο οποίος μετά την αποστράτευσή του εργαζόταν ως οικοδόμος, στρατολογήθηκε από έναν πρώην συνάδελφό του αλεξιπτωτιστή, τον Nick Hall,  μαζί με τον επίσης αλεξιπτωτιστή και ξάδερφό του Charlie Christodoulou. Οι τρείς τους μαζί με έναν τέταρτο ακόμα μετέβησαν το 1975 στην Αγκόλα και εντάχθηκαν στις τάξεις της FNLA. Ο Γεωργίου διοικούσε μια μικρή ομάδα έμπειρων μισθοφόρων οι οποίοι όμως δεν αποδείχθηκαν αρκετοί να ανατρέψουν την κατάσταση. Αλλά πραγματοποίησαν ένα τουλάχιστον εντυπωσιακό κτύπημα όταν σε επίθεσή τους σε μια θέση του MPLA εξουδετέρωσαν 60 μαχητές του και κατέστρεψαν 4 άρματα T-34. Τελικά, η έλλειψη εκπαίδευσης και πειθαρχίας και το έλλειμμα διοίκησης αλλά και η ανομοιόμορφη εθνικά προέλευση των μισθοφόρων (Βρετανοί και Πορτογάλοι κυρίως) καθώς και η έλλειψη υλικού οδήγησε στην αποτυχία των μισθοφορικών στρατευμάτων να πετύχουν κάποια αποφασιστική νίκη στο πεδίο της μάχης υπέρ του FNLA.    

Τελικά ο Γεωργίου συλλήφθηκε από τους μαχητές της MPLA και οδηγήθηκε σε δίκη μαζί με άλλους συλληφθέντες μισθοφόρους (13 συνολικά: οι 4 εκτελέστηκαν και οι 9 φυλακίστηκαν). Οι κατηγορίες που βάρυναν τον Ελληνοκύπριο, ο οποίος εντωμεταξύ είχε αποκτήσει την φήμη «τρελού», και που τελικά τον οδήγησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, ήταν ότι σκότωσε 14 άνδρες του για λόγους επιβολής πειθαρχίας καθώς και 2 πολίτες αλλά και για διεξαγωγή βασανιστηρίων σε κρατούμενους. Πέρα από αυτά όμως και μόνο η ιδιότητα του μισθοφόρου ήταν αρκετή για να οδηγηθεί σε δίκη. Η σωρός του μεταφέρθηκε στην Αγγλία όπου και θάφθηκε.

defencenet.gr