Η ΕΚΤ χορηγεί «τζάμπα» χρήμα στους (τζάμπα) τραπεζίτες

ZEZA ZHKOY

Oντως, σαν ανέκδοτο ακούγεται: «Τα μέτρα είναι κοινωνικά δίκαια και επαρκή για τη μείωση του ελλείμματος στο 3,7% του ΑΕΠ φέτος και στο 3% το 2010». Πάντως, είναι φαιδρό να πιστεύει κανείς ότι με σοβαροφανείς δηλώσεις και φορολογικές επιδρομές -τις πρώην και τις... επόμενες- θα φοβηθεί το έλλειμμα. Ενώ δεν το ομολογούν ότι μόνο μια πολιτική γνωρίζουν, αυτήν που απαιτεί σκληρά και επώδυνα (για τους πολλούς, πάντοτε) μέτρα εισοδηματικής και φορολογικής πολιτικής.

Οχι... πως με απασχολεί η σαθρή θεωρία της δημοσιονομικής πειθαρχίας που εντέλλονται οι Βρυξέλλες, αλλά με ενοχλεί να αποδίδονται σε αυτήν οι βαθιές ρωγμές στην κοινωνία και την «υποθηκευμένη» οικονομία. H Eλλάδα είναι βυθισμένη στην παράλυση και στη διαφθορά και η δημοσιονομική κατάσταση εκτός ελέγχου, με το συνονθύλευμα του παρασιτικού κρατισμού να έχει διαβρώσει τα πάντα.

Oντως, ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) δεν είχα εμπιστοσύνη στις κεντρικές τράπεζες. Aλλά τώρα -με εξαίρεση ορισμένες εγχώριες πένες που αναπαράγουν τα επιχειρήματα των ξένων εφημερίδων του ισχυρού διεθνούς κατεστημένου- η κρίση εμπιστοσύνης και η αποτυχία της πολιτικής της Eυρωπαϊκής Kεντρικής Tράπεζας (ΕΚΤ), αποτελούν κοινό τόπο. Aπλώς, τα «μαύρα» χρώματα για τις προοπτικές της αναπτυξιακής πορείας των οικονομιών της Zώνης του Eυρώ, αποτελούν σαφείς ενδείξεις για την κρίση που διαπερνά το οικοδόμημα της Ευρωζώνης. Mια κρίση που θα γενικευθεί από τη «φούσκα» του ευρώ.

Φαντασθείτε το μέγεθος της αποτυχίας όταν ήδη έχουν παρέλθει δύο χρόνια κρίσης του τραπεζικού συστήματος, και οι τραπεζίτες της ΕΚΤ εξακολουθούν και ρίχνουν «τζάμπα» χρήμα στις τράπεζες. Την Τετάρτη η ΕΚΤ έριξε στο τραπεζικό σύστημα το πρωτοφανές τεράστιο ποσό-ρεκόρ των 442,2 δισ. ευρώ (δηλαδή, 612,8 δισ. δολάρια). Nέες ενέσεις κορτιζόνης φθηνού δανεισμού για 371 ημέρες με σταθερό επιτόκιο 1%, παρείχε η ΕΚΤ σε 1.121 τράπεζες της Ευρωζώνης. Η ένστασή μου είναι ότι το χρήμα αυτό θα πρέπει να το ρίξει κατ’ ευθείαν στην πραγματική οικονομία.

Ο πακτωλός αυτός της πρόσθετης ρευστότητας αγνοήθηκε μ’ έναν επικίνδυνο κυνισμό. Η αγορά... δεν κούνησε ματόκλαδο: οι ανάγκες της για να αποφευχθεί η ολική έκρηξη είναι πολύ μεγαλύτερες. Και αυτό αναδεικνύει την αποτυχία των κεντρικών τραπεζιτών. Ο ρόλος τους -ο παραδοσιακός τους ρόλος- είναι του «τελευταίου δανειστή» (lender of last resort), και αυτός έχει ξεφτίσει .

Τα τελευταία χρόνια, όμως, ανέλαβαν την ευθύνη να ελέγχουν τον πληθωρισμό και σε ορισμένες περιπτώσεις να προωθούν και την ανάπτυξη. Η αγορά φρόντιζε για τη ρευστότητα. Η προσφυγή του τραπεζικού συστήματος στην Κεντρική Τράπεζα ήταν κυρίως για τεχνικούς λόγους εξομάλυνσης των ροών κεφαλαίων.

Αλλά χωρίς να εξουσιοδοτηθούν από τους λαούς, παρά μόνο από τους κυβερνώντες, ανέλαβαν δυστυχώς να σώσουν το σύστημα. Από τι όμως; Η απάντηση είναι απλή: από τις δικές του υπερβολές και αβλεψίες και από τη δική τους αμετροέπεια και λαιμαργία. Η ιστορία επαναλαμβάνεται με μονότονη συχνότητα. Πρώτα ήταν τα κρατικά δάνεια. Εύκολα ξεχάσαμε π.χ. τον υπερδανεισμό της Βραζιλίας στη δεκαετία του 1980 που κόντεψε να γκρεμίσει τη Citibank.

Χρειάστηκε κρατική παρέμβαση σε επίπεδο κεντρικών τραπεζών και διεθνών οργανισμών (IMF και World Bank) για να σωθεί το σύστημα.

Δεύτερο κρούσμα τα junk bonds του Milken και τα leveraged buyouts της KKR (θυμάστε την εξαγορά της Nabisco για 22 δισ. δολάρια;), όταν οι επενδυτές μαζεύονταν κάθε μήνα για να γιορτάσουν τις υπερβολές τους. Η κατάληξη ήταν η κρίση του 1987. Ακολούθησε η φούσκα των μετοχών της Νέας Οικονομίας και του NASDAQ που παρέσυρε το σύνολο των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας ανά το κόσμο. Κατάληξη γι’ αυτό η κρίση του 2000.

Κάθε φορά η τραπεζική αγορά γυρνά στην Κεντρική Τράπεζα και ζητεί σωτηρία. Παρεξηγώντας και παρερμηνεύοντας τον παραδοσιακό τους ρόλο -που η αγορά θυμάται όταν έχει ανάγκη και όταν φοβάται- οι κεντρικές τράπεζες έχουν αναλάβει να σώσουν και πάλι το σύστημα των υπερβολών και της κοινωνικής αναλγησίας.

Αμείλικτο προβάλλει το ερώτημα: μέχρι πότε θα σώζουν αυτούς ακριβώς που αναίσχυντα εκμεταλλεύονται το σύστημα σε βάρος των φορολογουμένων, γνωρίζοντας ότι πάντα υπάρχει... σωσίβιο; Δεν θα πρέπει κάποτε μερικοί να πληρώσουν για τα λάθη τους;

Αντί οι τραπεζίτες της ΕΚΤ να προσπαθούν συνεχώς να εφευρίσκουν τρόπους για να αυξάνουν τη ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα, τουλάχιστον θα πρέπει να επιλέγουν λύσεις που ωφελούν την πραγματική οικονομία. Διαφορετικά είναι περιττοί...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28/6/2009

Ανέφικτη στην Ελλάδα η δημοκρατία

Tου Χρήστου Γιανναρά

Aν, νηφάλια και απροκατάληπτα, βάλουμε στην άκρη τις ρητορικές «ομολογίες πίστεως» στη δημοκρατία όλων των πολιτικών μας κομμάτων, με ποια κριτήρια θα ξεχωρίζαμε ποια εμπράκτως πιστεύουν στη δημοκρατία και ποια όχι;

Η εξαγγελία και μόνο μιας τέτοιας διαστολής προκαλεί την οργισμένη αντίδραση των κομματανθρώπων: «Ποιος αυτόκλητος κήνσορας έχει το θράσος να κρίνει τη δημοκρατική μας συνέπεια και ευαισθησία;». Δεν διανοούνται ότι αυτό ακριβώς είναι το «κράτος» του «δήμου», ο ρόλος και το χρέος των πολιτών: να κρίνουν την πιστότητα των θεσμών της δημοκρατίας στις αρχές και στους στόχους της δημοκρατίας.

Σήμερα τα κόμματα έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι, όχι ο «δήμος». Τα κόμματα θεσμοποιούν έμπρακτα το πολίτευμα, μπορούν να ονομάζουν «δημοκρατία» την κατάφωρη άρνηση της δημοκρατίας, να φιμώνουν ή να αγνοούν προκλητικά τους πολίτες που απαιτούν συνέπεια στις αρχές της δημοκρατίας.

Τουλάχιστον να διασώσουμε τα κριτήρια. Η ελληνική πρώτη στοχοθεσία και διαχρονική παράδοση της δημοκρατίας είναι μια υπόθεση χαμένη και στην πράξη και στην παιδεία μας. Η αναφορά στον αρχαίο «δήμο» στρεβλωμένο ιδεολόγημα και η αυτοδιαχειριζόμενη «κοινότητα», στην ελληνορωμαϊκή και οθωμανική αυτοκρατορία (με τις συνελεύσεις των πολιτών και τον μεταφυσικό άξονα κοινωνικής συνοχής) αντικείμενο σκόπιμης χλεύης. Να διασώσουμε τουλάχιστον τα κριτήρια έστω της μεταπρατικής μας επιλογής: του νεωτερικού υποκατάστατου της δημοκρατίας, του «αντιπροσωπευτικού» ή «κοινοβουλευτικού» πολιτεύματος.

Ακόμη και το δάνειο υποκατάστατο το έχουμε αλλοτριώσει εξωφρενικά: Τιτλοφορούμε «κοινοβουλευτική δημοκρατία» την Απόλυτη Πρωθυπουργική Μοναρχία, που είναι, εν πολλοίς και Κληρονομική Ηγεμονία. Δηλαδή όχι πολίτευμα, αλλά καθεστώς φεουδαλικής απολυταρχίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορισμένος από τον πρωθυπουργό ή προϊόν των πρωθυπουργικών συναλλαγών, οι υπουργοί αυθαίρετα ευνοημένοι πρωθυπουργικοί κομπάρσοι, οι βουλευτές άβουλα πιόνια στη σκακιέρα του πρωθυπουργού που μόνο εκτάκτως, σπανιότατα και με ειδική άδεια, ψηφίζουν «κατά συνείδησιν».

«Νέα Δημοκρατία» και «Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα» είναι κόμματα αρχηγικά, απολυταρχικά, δίχως την παραμικρή σχέση με δημοκρατικό ήθος, δημοκρατικές διαδικασίες. Η τυπική μορφολογία της οργάνωσης και λειτουργίας τους είναι προσχηματικά δημοκρατική –τα κομματικά όργανα (συνέδριο, κεντρική επιτροπή, πολιτικό γραφείο κ.τ.ό) έχουν δημοκρατικές προδιαγραφές– αλλά τα πάντα ελέγχονται απολύτως από την εσωκομματική φατρία την εκάστοτε επιδεξιότερη στην υφαρπαγή της εξουσίας. Λείπουν εκείνες οι θεσμικές πρόνοιες που θα απέκλειαν τη χειραγώγηση των κομματικών οργάνων από φατρίες ή «οικογένειες», την αλλοτρίωση της δημοκρατίας σε αντιμαχία ομαδοποιημένων συμφερόντων.

Ο κομματικός αρχηγός είναι απόλυτος μονάρχης, αλλά μοναρχεί ελέω φατρίας (όπως συνέβαινε πολύ συχνά και στη βασιλική μοναρχία). Εξαρτάται από την πυγμή και το σθένος του πόσο υποταγμένος είναι στη φατρία που τον ανέδειξε. Οφείλει παραχωρήσεις, μεράδια εξουσίας και στις υπόλοιπες εσωκομματικές φατρίες για εξισορρόπηση φιλοδοξιών και διεκδικήσεων. Τελικά, η φαινόμενη στο κράτος και στα κόμματα Απόλυτη Μοναρχία είναι σιωπηρά συνομολογημένη Ολιγαρχία απεριόριστης αυθαιρεσίας. Η Ελλάδα σήμερα δεν κυβερνάται από αυτούς που φαίνονται ότι την κυβερνούν. Τουλάχιστον τη στελέχωση του κράτους, τους διαχειριστές του κοινωνικού πλούτου και της αξιοπρέπειας των Ελλήνων στον διεθνή στίβο τους καθορίζουν εσωκομματική μάγειροι και εξισορροπιστές συμφερόντων, με εξουσίες ανεξέλεγκτες.

Στις ανεξέλεγκτες από τον «δήμο» εξουσίες πρέπει να προστεθούν και οι ιδιώτες που χρηματοδοτούν τα «κόμματα εξουσίας», φυσικά για να υπαγορεύσουν τα θελήματά τους και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Είναι το διαβόητο φαινόμενο της «διαπλοκής», που ακυρώνει, χωρίς να καταργεί, θεσμικά τις δημοκρατικές λειτουργίες ελέγχου της εξουσίας.

Αν αυτά είναι τα γράδα δημοκρατικότητας των δύο μεγάλων κομμάτων, τι γίνεται με τα λεγόμενα κόμματα μειοψηφίας;

Εδώ τα δεδομένα είναι πιο γυμνά και τετραχηλισμένα, όμως όχι περισσότερο ειλικρινή. Αν οι στοιχειώδεις αρχές και προϋποθέσεις λειτουργίας της δημοκρατίας είναι ο πολυκομματισμός, ο σεβασμός της πλειοψηφίας, η συμμόρφωση με τους νόμους, η ελευθερία φρονημάτων και έκφρασης, ο σεβασμός του φυσικού δικαστή και της έννομης τάξης, αποδέχονται τα κόμματα μειοψηφίας του ελληνικού κοινοβουλίου αυτές τις αρχές;

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας σαφέστατα όχι. Το πολίτευμα στο οποίο πιστεύει και για το οποίο εργάζεται είναι (διακηρυγμένα) η δικτατορία του προλεταριάτου. Χρησιμοποιούν τις δημοκρατικές ελευθερίες του κοινοβουλευτισμού για να προετοιμάζουν τον δικό τους στόχο. Χρηματοδοτούνται ως κόμμα και μισθοδοτούνται οι βουλευτές τους από το πολιτικό σύστημα που θέλουν να καταλύσουν. Εχουν όλες τις προνομίες που παρέχει η δημοκρατία (μερίδιο προβολής των ιδεών τους από την τηλεόραση, αξιοποίηση της κομματικής περιουσίας τους με τους όρους της ελεύθερης αγοράς), αλλά δηλώνουν απερίφραστα ότι τους νόμους που ψηφίζει η Βουλή τους ακυρώνουν οι οπαδοί τους εκβιαστικά στους δρόμους. Στην προσχηματική δημοκρατία της αλογίας και των αντιφάσεων που συντηρούν τα «κόμματα εξουσίας», το ΚΚΕ λογαριάζεται ακίνδυνο: μια γραφικότητα στενοκέφαλου παλαιοημερολογιτισμού, χρήσιμη σαν επίφαση «πλουραλισμού». Θα έπαυαν να το ανέχονται, αν ήταν κόμμα αριστερό, στρατευμένο σε ζωτικές κοινωνιοκεντρικές προτεραιότητες.

Σέβεται ο «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» και υπερασπίζει τους όρους της δημοκρατίας; Και βέβαια όχι, αφού δεν είναι παρά μια «λάιτ» εκδοχή των κουκουεδικών κουτοπόνηρων αντιφάσεων: Δεν παραιτούνται από τις αρχές του Μαρξισμού - Λενινισμού, αλλά τις μεταφράζουν σε απαιτήσεις χλιδάτης καταναλωτικής ευχέρειας – είναι κομμουνιστές με όρους ελεύθερης αγοράς και Πνύκα τους το Κολωνάκι. Φυσικά και ασκούν «δημοκρατικότατη» ιδεολογική τρομοκρατία και απροσχημάτιστο καριερισμό στα πανεπιστήμια, στα μέσα δημοσιότητας, στους χώρους της εκπαίδευσης και της Τέχνης.

Ο «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός» σμικρογραφία τυπικά αρχηγικού κόμματος. Τόσο προσωποπαγούς, που δεν επιτρέπει να υποθέσουμε πολλήν εσωκομματική δημοκρατία. Εχει βέβαια τη «δημοκρατική» παρρησία να δηλώνει στον τίτλο του την καπηλεία που επιχειρεί: Ιδιοποιείται τη μεταφυσική παράδοση του λαού σαν ιδεολογικό πρόσημο, προκειμένου να προσεταιριστεί ψηφοθηρικά τη θρησκοληψία. Αλλά δεν είναι σεβασμός της δημοκρατίας η συναισθηματική εξαπάτηση των αφελών.

Δεδομένα απελπιστικής κοινωνικής παρακμής, εδραιωμένης ανικανότητας να λειτουργήσει δημοκρατία. Με ορθολογικά κριτήρια, οι προοπτικές είναι άκρως οδυνηρές. Με ανορθόλογη ελπίδα, μένει πάντοτε ενδεχόμενη η κοινωνική αφύπνιση.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28/6/2009

Βαθιά διαίρεση στο Ιράν, ο Αχμαντινετζάντ στρέφεται κατά του Ομπάμα

Εν μέσω της άγριας καταστολής του πράσινου κινήματος της αντιπολίτευσης, ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ βγαίνει στο προσκήνιο· κατηγορεί τον Μπαράκ Ομπάμα ότι συμπεριφέρεται σαν τον προκάτοχό του Τζορτζ Ο.Μπους και απαιτεί απολογία «για την ανάμειξη» των ΗΠΑ στη μετεκλογική αναταραχή.

Ανυποχώρητοι δηλώνουν την ίδια στιγμή οι πολιτικοί ηγέτες των μεταρρυθμιστών, παρόλο που φαίνεται ότι έχουν χάσει το όπλο των μαζικών διαδηλώσεων διαμαρτυρίας των πρώτων ημερών μετά τις εκλογές της 12ης Ιουνίου.

Ο προεδρικός υποψήφιος Μιρχοσεΐν Μουσαβί, ο οποίος έχει να εμφανιστεί αρκετές μέρες δημόσια, επέμεινε την Πέμπτη στις κατηγορίες εκλογικής νοθείας, κατηγόρησε για την αιματοχυσία όσους κρύβονται πίσω από τη νοθεία και κάλεσε τους υποστηρικτές του να συνεχίσουν τη «νόμιμη» διαμαρτυρία με αυτοσυγκράτηση.

Οι ταραχές έφεραν στην επιφάνεια πρωτοφανή ρήγματα στο θρησκευτικό καθεστώς και η χώρα ολόκληρη δείχνει κομμένη στα δύο. Περισσότεροι από 100 βουλευτές αρνήθηκαν την πρόσκληση να παραστούν σε εκδήλωση για τη νίκη του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ στις εκλογές, καθαρή ένδειξη της βαθιάς διαίρεσης στην Ισλαμική Δημοκρατία.

Δυνάμεις καταστολής και άνδρες των πολιτοφυλακών παραμένουν στους δρόμους για να αποτρέψουν νέες συγκεντρώσεις, συνεχίζεται το μπαράζ συλλήψεων και τα ξένα ειδησεογραφικά μέσα παραμένουν φιμωμένα.

Η αστυνομία και οι παραστρατιωτικές μονάδες του καθεστώτος φαίνεται πως έχουν ανακτήσει τον έλεγχο των δρόμων στην Τεχεράνη και στις άλλες μεγάλες πόλεις μετά από μια εβδομάδα που σημαδεύτηκε από τις μεγαλύτερες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979.

Συγκλονιστική είναι η αλληλεγγύη προς τους Ιρανούς διαδηλωτές μέσω των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης Twitter και Facebook, των μοναδικών όπλων που έχει στα χέρια της η αντιπολίτευση για να μεταφέρει στον κόσμο την κατάσταση στο Ιράν και να συντονίζει τις κινήσεις της.

Θύματα της κρατικής καταστολής εκτιμάται ότι έχουν πέσει 20 άνθρωποι, ανάμεσά τους η 26χρονη Νέντα Σολτάνι, η οποία έχει καταστεί σύμβολο του αγώνα των μεταρρυθμιστών. Υποστηρικτές του Μουσαβί σχεδιάζουν να γεμίσουν την Παρασκευή τον ουρανό με μπαλόνια που θα γράφουν «Νέντα, θα μείνεις για πάντα στις καρδιές μας».

Εκατοντάδες είναι οι συλληφθέντες από την αρχή των ταραχών, μεταξύ τους 140 Ιρανοί πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, φοιτητές και δημοσιογράφοι. Εβδομήντα πανεπιστημιακοί και φοιτητές συνελήφθησαν την περασμένη Παρασκευή μετά από συνάντησή τους με τον προεδρικό υποψήφιο Μιρχοσεΐν Μουσαβί, ενώ κρατούνται πολλοί συνεργάτες της προεκλογικής του εκστρατείας.

Στα χέρια των ιρανικών Αρχών βρίσκονται και δύο ξένοι δημοσιογράφοι, ο Έλληνας Ιάσονας Αθανασιάδης που εργάζεται για τους Washington Times και ένας Ιρανοκαναδός.

Την ίδια στιγμή, διαδηλώσεις συμπαράστασης στους Ιρανούς διαδηλωτές πραγματοποιούνται ανά τον κόσμο.

Αχμαντινετζάντ εναντίον Ομπάμα

Σχεδόν δύο εβδομάδες μετά τον αμφισβητούμενο εκλογικό του θρίαμβο, ο Ιρανός πρόεδρος στρέφεται κατά του Αμερικανού προέδρου, ο οποίος ανέβασε κατά πολύ τους τόνους της μέχρι πρότινος μετριασμένης κριτικής του έναντι της Τεχεράνης, δηλώνοντας ότι ότι αισθάνθηκε «φρίκη και οργή» για την κρατική καταστολή.

«Ο κύριος Ομπάμα έκανε λάθος λέγοντας αυτά τα πράγματα [...] το ερώτημά μας είναι γιατί έπεσε σε αυτή την παγίδα και είπε πράγματα που συνήθιζε να λέει προηγουμένως ο Μπους» δήλωσε ο Αχμαντινετζάντ, καλώντας τον Αμερικανό πρόεδρο να «εκφράσει μεταμέλεια» για την αμερικανική ανάμειξη, όπως υποστήριξε, στο μετεκλογικό σκηνικό.

«Θα χρησιμοποιήσετε αυτή τη φρασεολογία σε κάθε μελλοντική συζήτηση με το Ιράν; Εάν αυτό συμβεί δεν θα υπάρχει πλέον τίποτα να συζητήσουμε. Πιστεύετε ότι αυτή η συμπεριφορά θα λύσει το πρόβλημα για σας; Το μόνο αποτέλεσμα θα είναι να θεωρήσει ο λαός μας ότι μοιάζετε με τον Μπους» συνέχισε.

«Ελπίζω να αποφύγετε την ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράν και να εκφράσετε τη μεταμέλειά σας με τρόπο κατά τον οποίο το ιρανικό έθνος θα το πληροφορηθεί» είπε ο σκληροπυρηνικός Ιρανός πρόεδρος.

Το ισλαμικό κατεστημένο και ο ίδιος ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ έχουν κατηγορήσει τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες για υποδαύλιση των διαδηλώσεων.

Οι σχέσεις Λονδίνου-Τεχεράνης έχουν βρεθεί σε τεντωμένο σκοινί με το Ιράν να δηλώνει ότι εξετάζει και το ενδεχόμενο υποβάθμισης των διπλωματικών σχέσεων μετά την αμοιβαία απέλαση διπλωματών.

Η κρίση στο Ιράν μοιάζει παράλληλα να εκμηδένισε τα περιθώρια να υπάρξουν άμεσες συνομιλίες και διαπραγματεύσεις, όπως επεδίωκε κυβέρνηση Ομπάμα, με στόχο σταδιακή προσέγγιση με την Τεχεράνη και την εξεύρεση λύσης για το πυρηνικό πρόγραμμα.

Η Ουάσινγκτον ανακοίνωσε ότι ακύρωσε τις προσκλήσεις που είχε αποστείλει σε Ιρανούς διπλωμάτες για να παραστούν στους εορτασμούς για την 4η Ιουλίου.

Ήταν η πρώτη φορά, αφότου η Ουάσινγκτον διέκοψε τις διπλωματικές της σχέσεις με την Τεχεράνη το 1980, που εστάλησαν τέτοιες προσκλήσεις. Πάντως η ανακοίνωση είχε συμβολικό χαρακτήρα, καθώς ουδείς Ιρανός αξιωματούχος είχε ανταποκριθεί.

Ανυποχώρητος ο Μουσαβί

Η ένταση των διαδηλώσεων μειώνεται, αλλά η ηγεσία της αντιπολίτευσης δεν εγκαταλείπει τις προσπάθειες αμφισβήτησης του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών.

Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης στο Ιράν δεσμεύτηκαν να συνεχίσουν να αμφισβητούν το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών, που καταγγέλλουν ως προϊόν νοθείας, παρότι η κυβέρνηση εμφανίζεται να έχει καταστείλει σχεδόν πλήρως τις μαζικές διαδηλώσεις των υποστηρικτών της.

Ο Μιρχοσεΐν Μουσαβί επανήλθε την Πέμπτη διαμηνύοντας ότι θα δώσει μάχη απέναντι στην εκλογική νοθεία, παρά τις πιέσεις που δέχεται να αποσύρει το αίτημά του για ακύρωση της εκλογικής διαδικασίας.

Μέσω του δικτυακού του τόπου αναφέρει ότι ο ιρανικός λαός έχει το συνταγματικό δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για το εκλογικό αποτέλεσμα. Κατηγορεί για την αιματοχυσία όσους κρύβονται πίσω από τη νοθεία και καλεί τους υποστηρικτές του να συνεχίσουν τη «νόμιμη» διαμαρτυρία με αυτοσυγκράτηση.

«Η συνέχιση των νόμιμων και ήρεμων διαμαρτυρών θα εγγυηθεί την επίτευξη των στόχων μας» δηλώνει.

Οι ταραχές αποκάλυψαν πρωτοφανή ρήγματα στο θρησκευτικό καθεστώς, και ώθησαν τον ανώτατο πνευματικό ηγέτη του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, που επιδιώκει να μην αναμιγνύεται εμφανώς στις πολιτικές συγκρούσεις, να ταχθεί ανοικτά υπέρ του προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.

Ο Χαμενεΐ έχει ξεκαθαρίσει ότι το αποτέλεσμα των εκλογών της 12ης Ιουνίου δε θα ακυρωθεί και κατέστησε υπεύθυνους για την αιματοχυσία τους ηγέτες της αντιπολίτευσης. Την Τετάρτη έστειλε ξανά προειδοποίηση εντός και εκτός Ιράν πως το ισλαμικό καθεστώς «δεν θα υποκύψει» στην πίεση σχετικά με τις εκλογές.

Την Τετάρτη μονάδες αντιμετώπισης ταραχών διέλυσαν περίπου 200 διαδηλωτές κάνοντας χρήση δακρυγόνων.

Η συγκέντρωση ήταν πολύ μικρότερη από αυτές των προηγούμενων ημερών, στις οποίες έλαβαν μέρος χιλιάδες. Η φράση «ο Θεός είναι μεγάλος», που χρησιμοποιήθηκε ως κραυγή διαμαρτυρίας τις τελευταίες ημέρες, ακουγόταν και πάλι στα στενά της Τεχεράνης τη νύχτα, αλλά όχι τόσο μαζικά.

Πάντως η αντιπολίτευση, παρά το ότι οι μαζικές διαδηλώσεις χάνουν την αρχική τους ορμή, δεν μοιάζει έτοιμη να συμβιβαστεί.

Ο μεταρρυθμιστής Μεχντί Καρουμπί, που κατέλαβε την τελευταία θέση μεταξύ των υποψηφίων κατά τα επίσημα αποτελέσματα, αποκάλεσε την κυβέρνηση «έκνομη».

Ο Μανουσέρ Μουσαβί από πλευράς του έχει την υποστήριξη του ισχυρού πρώην προέδρου του Ιράν Ακμπάρ Χασεμί Ραφσαντζανί, επικεφαλής του Συμβουλίου των Φρουρών.

Οι Μουσαβί και Ραφσαντζανί συναντήθηκαν με μέλη του Κοινοβουλίου την Τετάρτη. Το ημιεπίσημο ειδησεογραφικό πρακτορείο Fars μετέδωσε ότι συζητήθηκαν «οι εκλογές και οι τελευταίες εξελίξεις» και ότι δεν είναι σαφές εάν οι δύο πολιτικοί επιχείρησαν να συγκεντρώσουν πολιτική υποστήριξη.

Πάντως, περισσότεροι από 100 βουλευτές φαίνεται να μην έχουν αποδεχθεί πρόσκληση που τους απηύθυνε ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ να παραστουν σε εκδήλωση για την εκλογική του νίκη.

Ο Μιρχοσεΐν Μουσαβί απαιτεί την ακύρωση των εκλογών, αλλά το Συμβούλιο των Φρουρών, κορυφαίο όργανο του καθεστώτος, απέκλεισε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο.

in.gr

Μηδενική ανοχή κηρύσσει ο Χαμενεΐ

Ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν διέταξε τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων - η τηλεόραση ανακοίνωσε επανακαταμέτρηση σε 600 τμήματα.

ΤΕΧΕΡΑΝΗ Τη βίαιη καταστολή όλων των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που θα διοργανωθούν από εδώ και στο εξής διέταξε ουσιαστικά με χθεσινό του τηλεοπτικό διάγγελμα ο Ανώτατος Ηγέτης του Ιράν αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, διαμηνύοντας προς όλες τις κατευθύνσεις ότι το ισλαμικό καθεστώς «δεν θα υποκύψει στις πιέσεις». Την ίδια στιγμή η κρατική τηλεόραση ανακοίνωνε πως η μερική επανακαταμέτρηση των ψήφων σε 600 «ύποπτα» για νοθεία εκλογικά τμήματα «επιβεβαιώνει τα αρχικά επίσημα αποτελέσματα των εκλογών».

Η μηδενική ανοχή στους «ταραχοποιούς» ήταν το μήνυμα του κορυφαίου σιίτη κληρικού. «Εχω επιμείνει και θα επιμείνω στην εφαρμογή του νόμου για το ζήτημα των εκλογών. (...) Ούτε το καθεστώς ούτε το έθνος θα υποκύψουν στην πίεση, όποιο και αν είναι το κόστος» προειδοποίησε ρητά, κλείνοντας ερμητικά κάθε παράθυρο συμβιβασμού με την αντιπολίτευση. Παράλληλα δήλωσε ότι εξετάζει το ενδεχόμενο υποβάθμισης των διπλωματικών σχέσεων του Ιράν με τη Βρετανία, κατηγορώντας ουσιαστικά εκ νέου τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες για υποδαύλιση του «πράσινου κινήματος» του Μιρ Χοσεΐν Μουσαβί των μετεκλογικών διαδηλώσεων και συγκρούσεων.

Το υπουργείο Πληροφόρησης ανακοίνωσε ότι «ορισμένα άτομα με βρετανικό διαβατήριο» έχουν αναμειχθεί στα βίαια επεισόδια που ακολούθησαν τις προεδρικές εκλογές- ενώ ο ιρανός υπουργός Εσωτερικών Σαντέγ Μασουλί κατήγγειλε πως οι «ταραχοποιοί» που διαδηλώνουν κατά της επανεκλογής του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ έχουν λάβει κεφάλαια από την αμερικανική CΙΑ και από την εξόριστη αντιπολίτευση. «Η Βρετανία, οι ΗΠΑ και το σιωνιστικό καθεστώς (σ.σ.: του Ισραήλ) βρίσκονται πίσω από την αναταραχή στην Τεχεράνη» δήλωσε. Αγνοώντας την απειλή, μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους και επιχείρησαν να συγκεντρωθούν σε κεντρική πλατεία της ιρανικής πρωτεύουσας. Εκεί όμως τους περίμεναν πολλαπλάσιοι άνδρες της αστυνομίας και- κυρίως- της παραστρατιωτικής «ομάδας κρούσης» του καθεστώτος, δηλαδή φανατικοί εθελοντές της πολιτοφυλακής των «Μπασιτζί», που τους απώθησαν με κλομπ και δακρυγόνα.

Η πλειονότητα των διαδηλωτών απομακρύνθηκε και ένα μέρος πραγματοποίησε σιωπηρή καθιστική διαμαρτυρία, χωρίς να φωνάζει συνθήματα ή να κρατάει πανό. Οταν, όμως, νέες ομάδες διαδηλωτών άρχισαν να συγκεντρώνονται έξω από το κοινοβούλιο, οι «Μπασιτζί» πραγματοποίησαν έφοδο εποχούμενοι ανά δύο σε μοτοσικλέτες, και διέλυσαν ξανά το πλήθος τραυματίζοντας και συλλαμβάνοντας άγνωστο αριθμό νεαρών.

Ανώτατοι ιερωμένοι που πρόσκεινται στους μεταρρυθμιστές, μεταξύ των οποίων και ο αγιατολάχ Χοσεΐν Αλί Μονταζερί, είχαν καλέσει από προχθές τους υποστηρικτές της αντιπολίτευσης σε τριήμερο πένθος για τους νεκρούς της κρατικής καταστολής- ανάμεσά τους την 27χρονη Νέντα, που με τον αδόκητο θάνατό της μπροστά στην κάμερα μετατράπηκε εν μια νυκτί σε σύμβολο του αγώνα κατά της ιεραρχίας. Αντίθετα ο ηγέτης της αντιπολίτευσης και «πραγματικός νικητής των εκλογών» (σύμφωνα με τους αντικυβερνητικούς διαδηλωτές) Μιρ Χοσεΐν Μουσαβί απέφυγε και χθες κάθε δημόσια εμφάνιση, εντείνοντας τις φήμες για αναγκαστική συνθηκολόγηση με τον αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ.

Ωστόσο στην επίσημη ιστοσελίδα του κ. Μουσαβί αναρτήθηκε χθες ένα φλογερό μήνυμα της δυναμικής συζύγου του Ζαχρά Ραχναβάρ, η οποία απαιτεί την άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων στις πρόσφατες διαδηλώσεις (υπολογίζονται τουλάχιστον σε 600) και δηλώνει: «Είναι καθήκον μου να συνεχίσω τις νόμιμες διαδηλώσεις για να διαφυλάξω τα δικαιώματα των Ιρανών». Οπως έγινε γνωστό χθες, 25 δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι στην αντικυβερνητική εφημερίδα «Κalemeh Sabz», η κυκλοφορία της οποίας απαγορεύτηκε αμέσως μετά τις προεδρικές εκλογές, συνελήφθησαν τη Δευτέρα όταν προσπάθησαν να ξαναβγάλουν το φύλλο.

ΤΟ ΒΗΜΑ, 25/6/2009

«Βαριά σύννεφα πυρηνικού πολέμου» βλέπει η Β. Κορέα

Η Πιονγιάνγκ προειδοποίησε ότι «βαριά σύννεφα πυρηνικού πολέμου» μαζεύονται πάνω από την κορεατική χερσόνησο.

Η Βόρεια Κορέα προειδοποίησε σήμερα ότι «βαριά σύννεφα πυρηνικού πολέμου» συγκεντρώνονται πάνω από την κορεατική χερσόνησο και υποσχέθηκε ότι θα ενισχύσει το πυρηνικό της οπλοστάσιο.

«Μια ασταθής κατάσταση έχει δημιουργηθεί στην κορεατική χερσόνησο από τα μαύρα σύννεφα του πυρηνικού πολέμου», γράφει η εφημερίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Rodong Sinmun με αφορμή την επέτειο της έναρξης του πολέμου της Κορέας (1950-1953).

Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο πόλεμος μπορεί να ξεσπάσει από στιγμή σε στιγμή και η Βόρεια Κορέα θα συνεχίσει για το λόγο αυτό να ενισχύει το πυρηνικό της οπλοστάσιο.

«Όσο διαρκεί η εχθρική αμερικανική πολιτική, δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ το πυρηνικό μας πρόγραμμα, αντίθετα θα το ενισχύσουμε», υπογραμμίζει η εφημερίδα.

Η 25η Ιουνίου είναι η ημερομηνία έναρξης του πολέμου της Κορέας, ημέρα που ο στρατός της Βόρειας Κορέας παραβίασε τον 38ο παράλληλο.

Την Δευτέρα, η Rodong Sinmun κατηγόρησε την Ουάσινγκτον ότι ενισχύει τις στρατιωτικές της δυνάμεις στην περιοχή. Ο πρόεδρος Ομπάμα τόνισε πως η κυβέρνησή του είναι προετοιμασμένη για κάθε ενδεχόμενο.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 25/6/2009

Απειλούν με νέο αίμα

Xτυπήματα κατά πολιτικών και δημοσιογράφων προαναγγέλλει η Σέχτα Επαναστατών

Τη σκυτάλη από τις ένοπλες οργανώσεις του αντάρτικου πόλεων που έδρασαν κατά το παρελθόν επιχειρεί να πάρει η Σέχτα Επαναστατών στην προκήρυξη που έστειλε στα «ΝΕΑ», με την οποία αναλαμβάνει την ευθύνη για τη δολοφονία του 41χρονου υπαρχιφύλακα Νεκτάριου Σάββα.

Τ ην τρίτη τους προκήρυξη τα μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης- που πρωτοεμφανίστηκε τον περασμένο Φεβρουάριο (ανακοίνωση νούμερο 3, τιτλοφορείται)- είχαν αφήσει στον λόφο του Στρέφη, ένα CD μέσα σ΄ ένα πρόσφατα κατεστραμμένο καφάο.

Και αυτό το κείμενο των τρομοκρατών αποτελεί μανιφέστο απειλών. Στο τρίτο κατά σειρά κείμενό της- η πρώτη ανάγνωση δείχνει ότι ο συντάκτης (ή οι συντάκτες) δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τις προηγούμενες προκηρύξεις- η Σέχτα απειλεί ευθέως τους μάρτυρες της δολοφονίας του αστυνομικού στα Πατήσια και τη Σοφία Κυριακίδου, βασική μάρτυρα στη δίκη του ΕΛΑ. Με ωμές και κυνικές διατυπώσεις, οι τρομοκράτες λένε ότι «έχουμε πόλεμο, όχι πάρτι» και προαναγγέλλουν νέες δολοφονίες εξίσου κυνικά: «Προωθούμε την επαναστατική βία και κατ΄ επέκτασιν τις ένοπλες δολοφονίες εναντίον του ανθρώπινου δυναμικού του συστήματος (...) Θα χτυπάμε όλους τους κυρίαρχους μηχανισμούς, τους θεσμικούς φορείς και τα πληρεξούσια άτομα».

Η περιγραφή της δολοφονίας

«ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ιστορία του αντάρτικου πόλης» χαρακτηρίζουν οι τρομοκράτες την εν ψυχρώ δολοφονία του 41χρονου υπαρχιφύλακα Νεκτάριου Σάββα.

Σπεύδουν, μάλιστα, να διαψεύσουν την ύπαρξη γραπτού μηνύματος το οποίο ερευνά η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, λέγοντας ότι οι πληροφορίες που αφήνονται να διαρρεύσουν προκειμένου να περάσει πιο εύκολα το νομοσχέδιο για τα καρτοκινητά.

«Κάνουμε πόλεμο, όχι πάρτι για να μας κατηγορείτε ότι ήρθαμε ακάλεστοι», λένε κυνικά οι τρομοκράτες που περιγράφουν τη δολοφονία του αστυνομικού της αντιτρομοκρατικής ως εξής: «Ενας ένοπλος σχηματισμός του εκτελεστικού μας βραχίονα πλησίασε τ΄ αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσαν οι αστυνομικοί της Αντιτρομοκρατικής και εκτελέσαμε με 24 σφαίρες τον μπάτσο που φρουρούσε το σπίτι της ψευδο- μάρτυρος Σοφίας Κυριακίδου.

Προσεγγίσαμε, λοιπόν, το στόχο και αφού ελέγξαμε περιμετρικά το χώρο της επίθεσης, εκτελέσαμε το σχέδιο της οργάνωσής μας και αποχωρήσαμε με επιτυχία».

Οι τρομοκράτες αναφέρονται απαξιωτικά στην Αντιτρομοκρατική, που «αυτοπαρουσιαζόταν ως η ελίτ του αστυνομικού σώματος, παρόλο που έχει μηδαμινές επιτυχίες στο ενεργητικό της».

ΤΑ ΝΕΑ, 24/6/2009

Αμηχανία στο Μαξίμου από το κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου

Αναταράξεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος προκαλεί το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της παραταξιακής εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» και του ραδιοφωνικού σταθμού «City».

Στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατεί αμηχανία ενώ στις συσκέψεις του κ. Κώστα Καραμανλή και των συνεργατών του προσπαθούν να αποτιμήσουν την κατάσταση και να διερευνήσουν τις πολιτικές επιπτώσεις από το αιφνιδιαστικό κλείσιμο καθώς επίσης αν υπάρχουν παρασκηνιακές συμφωνίες για την μελλοντική πώληση των τίτλων μετά την εκκαθάρισή τους. Το μόνο που διαρρέει, είναι ότι ο κ. Καραμανλής δεν γνώριζε τίποτε για τις κινήσεις του ζεύγους Αγγελόπουλου προκειμένου να μείνει ο πρωθυπουργός έξω από το κάδρο της κρίσης.

Ουδέτερη ήταν και η δήλωση του γραμματέα της ΝΔ κ. Λευτέρη Ζαγορίτη: «Εκφράζουμε τη λύπη μας για τη διακοπή έκδοσης του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ, εφημερίδας με πολύχρονη και πετυχημένη παρουσία στο χώρο του Τύπου, καθώς και για τη διακοπή λειτουργίας του Ραδιοσταθμού CITY FM, που είχαν ως αποτέλεσμα, ανάμεσα στα άλλα, εκατοντάδες εργαζόμενοι να μείνουν χωρίς δουλειά. Η εξέλιξη αυτή αφήνει ένα μεγάλο κενό στον χώρο των ΜΜΕ. Διότι εφημερίδα και σταθμός προσέθεταν στην πολυφωνία και στη διατύπωση θέσεων και απόψεων, η οποία είναι απαραίτητη για την ενημέρωση των πολιτών».

Μαξίμου και Ρηγίλλης αντιμετωπίζουν το θέμα σαν να μην τους αφορά και σαν να πρόκειται απλώς για μία επιχείρηση που οδηγήθηκε εκεί λόγω κακών χειρισμών από την ιδιοκτησία της. Αντιπαρέρχονται ακόμη και το ζήτημα των ανέργων ενώ δεν βλέπουν ότι μπορεί να δημιουργηθούν αλυσιδωτές αντιδράσεις στον χώρο των ΜΜΕ και να κληθούν να δώσουν εξηγήσεις για τις επιχορηγήσεις που δίνουν σε δικούς τους λαθρόβιους και περιθωριακούς εκδότες. Το μόνο που φοβάται η ηγεσία της ΝΔ είναι μήπως υπάρξουν αντιδράσεις από βουλευτές που είναι δυσαρεστημένοι από την αποδυνάμωση του κόμματος στον χώρο του Τύπου και μεταφραστεί η υπόθεση σε εσωκομματικό ζήτημα.

Είναι βέβαιο ότι το κλείσιμο της ιστορικής εφημερίδας της παράταξης που αφήνει 450 άτομα στην ανεργία προκαλεί δυσαρέσκεια μεταξύ των στελεχών και των κομματικών παραγόντων. Η Ρηγίλλης είχε διαδραματίσει ρόλο στην διαδικασία πώλησης του Ελεύθερου Τύπου που απέτρεψε κάποιους από το να την αγοράσουν έτσι ώστε τελικά να φθάσει στα χέρια της κυρίας Αγγελοπούλου και ως εκ τούτου έχει μερίδιο ευθυνών. Άλλωστε σε μία κίνηση με συμβολική σημασία ήταν η μόνη εφημερίδα την οποία είχε επισκεφθεί ο κ. Καραμανλής όσα χρόνια είναι πρωθυπουργός. Οι πληροφορίες ότι ο κ. Θεόδωρος Αγγελόπουλος εξέφραζε δυσαρέσκεια γιατί η κυβέρνηση δεν τον στήριξε επιβαρύνει το κλίμα. Πρόβλημα όμως δημιουργεί στην κυβέρνηση και η διάθεση της κρατικής διαφήμισης και των αντίστοιχων εσόδων στις εφημερίδες. Η κυβέρνηση έδινε τεράστια ποσά σε εφημερίδες με ασήμαντη κυκλοφορία και μηδενική απήχηση μόνο και μόνο γιατί οι εκδότες τους υποτίθεται ότι ανήκουν στον χώρο της ΝΔ. Στο θέμα αυτό η κυβέρνηση απάντησε αμήχανα και υποκριτικά λέγοντας ότι αποφάσιζαν οι υπεύθυνοι κρατικών οργανισμών κάτι που βέβαια δεν ισχύει. Μέχρι το 2008 αυτά τα θέματα τα αποφάσιζε ο κ. Ρουσόπουλος.

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 23/6/2009

Η Σέχτα Επαναστατών πίσω από τη δολοφονία του αστυνομικού της Αντιτρομοκρατικής

Η Σέχτα Επαναστατών πραγματοποίησε τη δολοφονική επίθεση εναντίον του αστυνομικού της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, όπως ταυτοποιήθηκε από τις σφαίρες του όπλου των 9 χιλιοστών που χρησιμοποιήθηκε.

Σημειώνεται ότι σε προκήρυξη της στα «ΝΕΑ», η Σέχτα Επαναστατών είχε αναφέρει ότι κάθε αστυνομικός αποτελεί στόχο.

Νωρίς σήμερα το πρωί, εν ώρα υπηρεσίας στα Άνω Πατήσια, έπεσε νεκρός, χτυπημένος από περισσότερες από 20 σφαίρες ο υπαρχιφύλακας Νεκτάριος Σάββας, 41 ετών. Ο αστυνομικός βρισκόταν μέσα στο υπηρεσιακό του όχημα και φρουρούσε μάρτυρα κατηγορίας στην υπόθεση του ΕΛΑ. Η γυναίκα βρίσκεται σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων από το 2002.

Σύμφωνα με μαρτυρίες, τέσσερις κουκουλοφόροι πλησίασαν τον αστυνομικό και τον πυροβόλησαν. Αμέσως μετά, οι δράστες επιβιβάστηκαν σε δύο μοτοσικλέτες και εξαφανίστηκαν.

Το περιστατικό σημειώθηκε περίπου στις 6:20 το πρωί, στην οδό Δημητρακοπούλου στα Άνω Πατήσια, λίγη ώρα αφότου ο αστυνομικός είχε αναλάβει υπηρεσία.

Ο αστυνομικός, πατέρας ενός παιδιού, δέχτηκε τουλάχιστον 23 σφαίρες διαφορετικού διαμετρήματος, από τουλάχιστον δύο όπλα. Ένα από τα όπλα είναι αυτόματο και οι 23 κάλυκες που συγκέντρωσαν οι αστυνομικοί είναι όλες των 9 mm και εξετάζονται στα γραφεία της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας προκειμένου να διαπιστωθεί αν έχουν χρησιμοποιηθεί και σε άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες οι δράστες γνώριζαν την ώρα που αλλάζει η βάρδια των αστυνομικών. Οι δράστες φαίνεται να κατέβηκαν την Δημητρακοπούλου, πλησίασαν το αυτοκίνητο και πυροβόλησαν με δύο πιστόλια από την πλευρά του αστυνομικού αλλά και από την πίσω πλευρά του οχήματος.

Έρευνες για το περιστατικό διεξάγει η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία. Η ΕΛ.ΑΣ. κάνει λόγο για τρομοκρατικό χτύπημα. Προς το παρόν, πάντως, δεν υπάρχει ανάληψη ευθύνης της επίθεσης.

Δηλώσεις Παναγιώτη Στάθη

«Δολοφονικά πυρά κατά αστυνομικού, του τρίτου κατά σειρά το τελευταίο χρονικό διάστημα, που φρουρούσε μάρτυρα κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας, σημειώθηκε στις 6:20 το πρωΐ στη συμβολή των οδών Πορφύρα και Δημητρακοπούλου 2 στα Άνω Πατήσια», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ. Παναγιώτης Στάθης.

Σύμφωνα με τον κ. Στάθη, ο αστυνομικός, ο οποίος είχε αναλάβει υπηρεσία στις 6 π.μ., δέχθηκε τουλάχιστον 15 – 20 σφαίρες. Δεν υπήρξε προειδοποιητικό τηλεφώνημα, διευκρίνισε ο εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛΑΣ.

Ο συγκεκριμένος μάρτυρας-στόχος φυλασσόταν σε 24ωρη βάση. Αλλοτε η βάρδια αποτελείτο από δύο άνδρες, άλλοτε από έναν. Δεν υπήρχε συγκεκριμένος αριθμός αστυνομικών σε συγκεκριμένες ώρες.

«Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει ανάληψη ευθύνης για τη συγκεκριμένη επίθεση», ανέφερε ο κ. Στάθης.

Προανάκριση διενεργεί η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία.

Δηλώσεις του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ.

Ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Βασίλης Τσιατούρας έκανε την εξής δήλωση:

«Ως Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας εκφράζω τη βαθιά οδύνη μου για την δολοφονία του Υπαρχιφύλακα Νεκτάριου Σάββα, ύστερα από την άνανδρη εγκληματική επίθεση που έγινε εναντίον του το πρωί.

Η Ελληνική Αστυνομία το ηθικό της οποίας είναι υψηλό γιατί υπηρετεί με προσήλωση ηθικές αξίες της κοινωνίας, θα πράξει το καθήκον της για την αποκάλυψη των δολοφόνων και την παραπομπή τους στη Δικαιοσύνη.

«Στην οικογένεια του ηρωικού αστυνομικού, στην τραγική σύζυγό του, στους γονείς και το ανήλικο παιδί του δηλώνω με συγκίνηση, ότι θα σταθούμε δίπλα, ως Μεγάλη Αστυνομική Οικογένεια».

ΤΑ ΝΕΑ, 17/6/2009

Ανακάλυψαν πλανήτη σε άλλο γαλαξία

Τον πρώτο πλανήτη σε άλλο γαλαξία πιστεύουν ότι εντόπισαν οι αστρονόμοι.

Ο μακρινός εξωπλανήτης του γαλαξία Ανδρομέδα, υπολογίζεται να είναι περίπου εξαπλάσιος σε σχέση με τον αέριο γίγαντα του δικού μας ηλιακού συστήματος, το Δία.

Η ανακάλυψη έγινε από επιστήμονες του Εθνικού Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής της Ιταλίας, υπό τον Φρανσέσκο ντε Πάολις, σε συνεργασία με ερευνητές από την Ελβετία, την Ισπανία και τη Ρωσία, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Monthly Notices" της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας, σύμφωνα με το BBC.

Το ουράνιο σώμα ανιχνεύθηκε με βάση τη μέθοδο του βαρυτικού μικροφακού, κατά την οποία, όταν δύο ουράνια σώματα και ο παρατηρητής στη Γη βρίσκονται στην ίδια ευθεία, το κοντινότερο και μικρότερο αντικείμενο στο διάστημα μπορεί να προκαλέσει την αύξηση της παρατηρούμενης έντασης των ακτινών του φωτός που προέρχονται από το ευθυγραμμισμένο ζευγάρι, καθώς το ενδιάμεσο σώμα (εξωπλανήτης) εστιάζει το φως του πιο μακρινού σώματος (άστρου).

Επειδή το φαινόμενο αυτό εξαρτάται από μικρότερα ενδιάμεσα αντικείμενα (εξωπλανήτες) που κινούνται γρήγορα σε σχέση με ένα άλλο πιο μακρινό και μεγάλο (άστρο), τα φαινόμενα βαρυτικού μικροφακού είναι πολύ σύντομα, και κρατάνε λίγες ώρες ή και λίγα μόνο λεπτά. Οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα μοντέλο σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, το οποίο υπολογίζει την "καμπύλη του φωτός", δηλαδή τη διακύμανση στην ένταση του φωτός που ένα φαινόμενο μικροφακού δημιουργεί, όταν ένα άστρο διαθέτει σε τροχιά γύρω από αυτό κάποιον εξωπλανήτη ή ένα άλλο άστρο.

Με τον τρόπο αυτό οι ευρωπαίοι αστρονόμοι ισχυρίζονται ότι εντόπισαν στην Ανδρομέδα ίχνη ενός εξωπλανήτη ή ενός μικρού συνοδευτικού άστρου ("καφέ νάνου") που περιφέρεται γύρω από ένα μεγάλο άστρο. Δυστυχώς, επειδή τα φαινόμενα μικροφακού από ένα δεδομένο ζεύγος ουρανίων σωμάτων συμβαίνουν μόνο μια φορά, οι αστρονόμοι δεν μπορούν να επαληθεύσουν τη θεωρία τους, κάνοντας και άλλες παρατηρήσεις.

Μέχρι σήμερα περίπου 350 πλανήτες έχουν ανακαλυφθεί έξω από το ηλιακό μας σύστημα (γι' αυτό λέγονται εξωπλανήτες), όμως όλοι βρίσκονται μέσα στα όρια του γαλαξία μας.

ΤΑ ΝΕΑ, 15/12/2009

«Ανεπαισθήτως» υπόδουλοι

Tου Χρήστου Γιανναρά

Oι Ευρωεκλογές 2009 επιβεβαίωσαν τη διαπίστωση ότι η ελλαδική κοινωνία δεν έχει τις προϋποθέσεις να ανακάμψει από την παρακμιακή αποσύνθεση.

Η χωρίς σκέψη και κρίση από εθισμό ψήφος στα δύο «κόμματα εξουσίας» (ομολογημένη σε δημοσκοπήσεις προεκλογικές) διατήρησε ποσοστό αποκαρδιωτικά υψηλό. Το δίδυμο των αυτουργών της διάλυσης του κράτους και της καταλήστευσης του κοινωνικού χρήματος, οι κραυγαλέα ανίκανοι να επιλύσουν στοιχειώδη, καίρια προβλήματα της οργανωμένης συμβίωσης, αμνηστεύθηκαν και επιβραβεύτηκαν από τα δύο τρίτα και πλέον των πολιτών που έφτασαν ώς την κάλπη.

Που σημαίνει: τα δύο τρίτα των όσων εψήφισαν αποφασίζουν για τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους χωρίς να έχουν καταλάβει τι συνέπειες έχει ο εξωφρενικός υπερδανεισμός του κράτους, η κατεστημένη κλοπή του κρατικού κορβανά, η θεσμοποιημένη αναξιοκρατία, η δημοσιοϋπαλληλοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων και ανυπαρξία συλλογικής άμυνας, η καλπάζουσα δημογραφική φθίση, η διάλυση του σχολειού και ο εξευτελισμός των πανεπιστημίων, η επικρεμάμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, η συντελεσμένη χρεοκοπία του συστήματος υγείας. Για πολλοστή φορά παραγράφηκαν με την ψήφο της πλειονότητας τα κοινωνικά και πολιτικά εγκλήματα της ιδιοτελούς έμπρακτης σύμπνοιας των «κομμάτων εξουσίας».

Τα δύο τρίτα των όσων εψήφισαν αποδείχθηκαν δίχως την ικανότητα να αντιληφθούν τι σημαίνει, για το συμφέρον τους και για την αξιοπρέπειά τους, το ψευδοδίλημμα ανάμεσα σε έναν παραλυτικά άτολμο και σε έναν ανήκεστα μειονεκτικό σε φυσικά προσόντα πρωθυπουργό. Οι Ευρωεκλογές επιβεβαίωσαν οδυνηρά ότι στην Ελλάδα σήμερα οι δείχτες της κατά κεφαλήν ικανότητας για κριτική σκέψη και διάκριση ποιοτήτων έχουν φτάσει στα επίπεδα τριτοκοσμικών κοινωνιών – η διαπίστωση επικυρώνεται και από τις μετρήσεις των τηλεοπτικών προτιμήσεων του πληθυσμού.

Δυστυχώς η περίπτωσή μας των Νεοελλήνων ενισχύει τον ισχυρισμό του διαβόητου Σάμιουελ Χάντινγκτον ότι κοινωνίες υπανάπτυκτες δεν έχουν τη δυνατότητα να προσλάβουν και αφομοιώσουν το δυτικό μοντέλο της (κοινοβουλευτικής) δημοκρατίας. Τα πολιτικά κόμματα στις κοινωνίες αυτές αλλοτριώνονται σε συντεχνίες συμφερόντων και σε καρκινώματα διαφθοράς, το δικαίωμα της ψήφου υπηρετεί ιδιοτελείς συναλλαγές, ο κομματικός φανατισμός συναγωνίζεται την αλογία της ποδοσφαιροφιλίας.

Εκατόν σαράντα εννέα χρόνια, από το 1833 ώς το 1974, η αδυναμία της μεταπρατικής ελλαδικής κοινωνίας να μιμηθεί αποτελεσματικά το δάνειο μοντέλο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας «επιτροπεύετο» από την εγκάθετη αλλοδαπή βασιλεία. Και όταν η στανική αυτή «επιτροπεία» διαπλεκόταν με τη φαυλότητα των πολιτικών και οδηγούσε σε τυπικά τριτοκοσμικά αδιέξοδα, επενέβαινε ο αυθαίρετος πατριωτισμός του στρατού: Τα στρατιωτικά πραξικοπήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο, κάποτε και με απόσταση μηνών. Κατά κανόνα αναχαίτιζαν περιστασιακά τη φαυλότητα, αλλά καθυστερούσαν δραματικά τη θεσμική «ενηλικίωση» του κράτους. Σπάνια οι παρεμβάσεις στρατιωτικών υπήρξαν ευεργετικές – κίνημα στρατηγού Μακρυγιάννη 1843, συνταγματάρχη Νικόλαου Ζορμπά 1909, συνταγματάρχη Νικόλαου Πλαστήρα 1922. Ευεργετικές, επειδή δεν υποκατέστησαν την πολιτική εξουσία, απλώς έδωσαν στην κοινωνία την αδέσμευτη από κομματικές ιδιοτέλειες δυνατότητα να επαναδιατυπώσει, με Συντακτικές ή Αναθεωρητικές Εθνοσυνελεύσεις, φραγμούς στην αυθαιρεσία της εξουσίας.

Μόνο τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια, από το 1974 ώς σήμερα, η μίμηση του δυτικού κοινοβουλευτικού προτύπου προσπαθεί να λειτουργήσει χωρίς βασιλική επιτροπεία και χωρίς ενδεχόμενο επεμβάσεων στρατιωτικής παιδονομίας. Κάποιοι σπεύδουν να θριαμβολογήσουν ότι ο πολιτικός βίος στην Ελλάδα μπήκε σε φάση ενηλικίωσης, αλλά προφανέστατα απατώνται ή κατάφωρα ψεύδονται: Διότι ναι μεν η βασιλική επιτροπεία εξέλιπε και επεμβάσεις στρατιωτικών είναι εκ των πραγμάτων αδιανόητες, αλλά ο έλεγχος της φαυλότητας και της αυθαιρεσίας δεν κατοχυρώθηκε με θεσμούς και συνταγματικές διατάξεις δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων, δραστικού ελέγχου, πειθαρχικού και αξιοκρατικού, τόσο των διαχειριστών της εξουσίας όσο και των κρατικών λειτουργών.

Η δημοκρατία (έστω και μεταπρατική, κοινοβουλευτική) παραμένει για την Ελλάδα ανεπίτευκτος στόχος. Από την παλατιανή αυθαιρεσία και το ανεξέλεγκτο του στρατιωτικού πατριωτισμού περάσαμε στον συνταγματικά κατοχυρωμένο απολυταρχισμό της κομματοκρατίας. Η εξουσία δεν πηγάζει από την υπεύθυνη κρίση και βούληση του λαού, πηγάζει από την πιο επιδέξια (πιο καλοπληρωμένη) πλύση εγκεφάλου των ψηφοφόρων. Ιλιγγιώδη ποσά κρατικού χρήματος και μαφιόζικης «διαπλοκής» διασπαθίζονται για την κομματική διαφημιστική προπαγάνδα που μεθοδικά εξανδραποδίζει τον λαό, χειραγωγεί τα δύο τρίτα των πολιτών να ψηφίζουν από ψυχαναγκαστικό εθισμό, χωρίς σκέψη και κρίση.

Πολίτες «ανεπαισθήτως» υπόδουλοι, λαός ανυποψίαστων ραγιάδων, σκλάβοι ντοπαρισμένοι με ψευδαισθήσεις ελευθερίας. Μας επιτρέπουν να ψηφίζουμε, αλλά με στημένους ακαταμάχητους μηχανισμούς υφαρπαγής της ψήφου μας. Μας παραμυθιάζουν με φαντασιώσεις ελευθερίας και δικαιωμάτων, με το να μας αφήνουν να «διαδηλώνουμε» αναμηρυκάζοντας συνθήματα που μας υπαγορεύουν κομματικοί εγκάθετοι με ντουντούκα. Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία τόσοι πολλοί δεν υποτάχθηκαν με τόσο ζήλο στα επαγγελματικά συμφέροντα τόσο λίγων.

Τρεις οικογένειες μοιράζουν την τράπουλα, νέμονται διαδοχικά την εξουσία, συντηρούν και τις προσχηματικές αντιπολιτεύσεις: αγραβάτωτους μανιακούς της εξουσιαστικής (μηδενιστικής) ιδεολογίας, κομματικά απολιθώματα παλαιοημερολογιτικής ψυχοπαθολογίας. Και οι ραγιάδες όλα τα καταπίνουν, καταθέλγονται από τους γόνους της φεουδαλικής τριαρχίας, χοροπηδούν με κομματικές σημαιούλες κάτω από τα μπαλκόνια τους ό,τι και αν πουν, όποιοι και αν είναι: ευφυείς ή καθυστερημένοι, εύγλωττοι ή άγλωσσοι, ικανοί ή ατάλαντοι, πατριώτες ή απάτριδες. Η ποιότητα δεν λογαριάζεται, γυμνά ονόματα ψηφίζουμε, nomina nuda tenemus.

Η απορία είναι: καλά εμείς, η αδύναμη και ευεπηρέαστη πλεμπάγια. Αλλά ο κόσμος των επιχειρήσεων, οι χαρισματικοί της δημιουργίας, όσοι έχουν επενδύσει μόχθο και καρπούς του μόχθου τους σε αυτή τη χώρα, δεν αγωνιούν, δεν τρομάζουν από την κατακλυσμική δυναμική της παρακμής;

Το χρήμα, ναι, δεν έχει πατρίδα (γι’ αυτό και οι πιστοί του Ιστορικού Υλισμού εύκολα μεταλλάσσονται σε καριερίστες διεθνιστές). Αλλά ο άνθρωπος, έλεγε ο Σεφέρης, έχει ρίζες βιολογικές σε κάποια πατρίδα και όταν αυτές κοπούν, πονάει, πόνο σωματικό. Δεν είναι δυνατό να αφήνει αδιάφορο τον επιχειρηματία η πολιτικά ανυπεράσπιστη εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας του, η θεσμική και κοινωνική της διάλυση, δεν γίνεται να παρακάμπτει τον διεθνή εξευτελισμό του ελληνικού ονόματος.

Εμποροι οργάνωσαν την Εθνεγερσία. Την ανατροπή της κομματικής τυραννικής απολυταρχίας ποιος θα την οργανώσει;

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 14/6/2009

Ο άθλος του μαραθωνοδρόμου Στέλιου Κυριακίδη στη Βοστώνη

Κέρδισε τον μαραθώνιο και με τη φήμη του νικητή συγκέντρωσε χρήματα για την πεινασμένη Ελλάδα του Εμφυλίου

«Το 1946 ο πατέρας μου ήταν η Ελλάδα»

Λίγο πριν από την εκκίνηση μετρούσες τα κόκαλα στον θώρακά του. Ξερακιανός, εύθραυστος, χλωμός, θα ξεκινούσε μια κούρσα που θα έσωζε μια χώρα ή θα του στοίχιζε τη ζωή. Στους δρόμους της Βοστώνης όμως το 1946 ο Στέλιος Κυριακίδης κατάφερε άθλο μοναδικό. Κέρδισε τον μαραθώνιο και με τη φήμη του νικητή συγκέντρωσε χρήματα για την πεινασμένη Ελλάδα του Εμφυλίου. Κάποτε η ιστορία του διδασκόταν στα γυμνάσια. Σήμερα ο γιος του, Δημήτρης Κυριακίδης, επισκέπτεται τους μαραθωνίους του κόσμου και προσπαθεί να κρατήσει την ανάμνηση του πατέρα του ζωντανή.

Ήταν χρόνια Εμφυλίου. Σκότωνε ο αδερφός τον αδερφό, ο συγγενής τον συγγενή, ο φίλος τον φίλο. Στον δρόμο της Αθήνας ο κόσμος πέθαινε. Μάζευαν τα πτώματα με τα κάρα. Ο πατέρας μου δεν άντεχε. Ήθελε να κάνει κάτι. Το μόνο που ήξερε καλά ήταν να τρέχει. Είχε δυνατά πόδια και μεγάλη καρδιά. Έτσι αποφάσισε να αγωνιστεί στη Βοστώνη, στον μαραθώνιο. Για να νικήσει και να βοηθήσει την πατρίδα του.

Ο πατέρας μου, Στέλιος Κυριακίδης, ανήκε στην ελληνική ντριμ τιμ του στίβου. Στη φουρνιά που από το 1933 μέχρι το 1940 σάρωνε στους αγώνες. Στα χρόνια της Κατοχής οι προπονήσεις όμως είχαν σταματήσει. Ο βαλκανιονίκης Γρηγόρης Λαμπράκης, άλτης του μήκους και συναθλητής του πατέρα μου, είχε οργανώσει μια ομάδα που λεγόταν Σύνδεσμος Ελλήνων Αθλητών. Με πρόφαση τον αθλητισμό όλα τα μέλη συγκεντρώνονταν κρυφά και κατέστρωναν σχέδια επαναστατικά.

Έκρυβε συμμάχους

Ένα απόγευμα του ΄43 οι γονείς μου βγήκαν για περίπατο στο Χαλάνδρι. Την προηγούμενη μέρα η τοπική Αντίσταση είχε σκοτώσει έναν Γερμανό. Οι δυνάμεις κατοχής συνέλαβαν 50 άνθρωποι που βρίσκονταν στον δρόμο, για να τους εκτελέσουν. Ανάμεσά τους και τον πατέρα μου. Όταν οι Γερμανοί ζήτησαν από τους Έλληνες τις ταυτότητές τους, ο πατέρας μου έδειξε την ολυμπιακή διαπίστευσή του από το ΄36. Ο αξιωματικός υπηρεσίας έτυχε να είναι μαραθωνοδρόμος. Ελευθέρωσε τον πατέρα μου και τον έδιωξε. Οι άλλοι 49 δεν γλίτωσαν.

Μια άλλη φορά, όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στο σπίτι μας, βρήκαν ένα άλμπουμ με φωτογραφίες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Στην πρώτη σελίδα ήταν ο Χίτλερ.

“Χάιλ Χίτλερ!” είπαν και εξαφανίστηκαν. Έτσι εδόθη εντολή να μην πηγαίνει κανείς στο σπίτι του Κυριακίδη. Από τότε ο πατέρας μου έκρυβε στο υπόγειό μας τους συμμάχους που έπεφταν με τα αλεξίπτωτα και έφευγαν αργότερα στην Αίγυπτο.

Στα χρόνια της Κατοχής όμως ο πόνος του πατέρα μου για την πληγωμένη πατρίδα του μεγάλωνε. Έπρεπε να προσφέρει. Μοναδική οδός η νίκη στη Βοστώνη. “Είσαι τρελός”, του είπε η μητέρα μου όταν της αποκάλυψε το σχέδιό του. “Έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι θα πεθάνεις!”. Ο πατέρας μου δεν το έβαζε κάτω. Πούλησε το ραδιόφωνο, την κουζίνα, τα έπιπλα στη μαύρη αγορά για να φύγει στην Αμερική.

“Μην ανησυχείς”, είπε στη μητέρα μου. “Θα κερδίσω και θα σου αγοράσω άλλα”.

Φώναξε «For Greece!» στον τερματισμό

Στην Αμερική τον παραλαμβάνουν οι Έλληνες της Βοστώνης. Τον ταΐζουν με τα καλύτερα μπον φιλέ για να παχύνει. Να νιώσει άνθρωπος. Την ημέρα του αγώνα τον εξετάζει ένας γιατρός στην εκκίνηση του μαραθωνίου. “Δεν θα τρέξεις”, του λέει. “Θα πεθάνεις στον δρόμο. Δεν έχεις δυνάμεις”. Ο πατέρας μου πεισμώνει. Υπογράφει μια υπεύθυνη δήλωση και μπαίνει στον αγώνα.

Επιλέγει να τρέξει με το νούμερο “77” γιατί το επτά ήταν ο τυχερός αριθμός των αρχαίων Ελλήνων. “Αν τρέξω με δύο επτάρια, θα είμαι διπλά τυχερός”, λέει στους διοργανωτές. Ξεκίνησε τον αγώνα φοβισμένος.

Χωρίς σπατάλες. Χιλιόμετρο χιλιόμετρο ανέβαινε. Πλησιάζει τον φημισμένο δρομέα Τζόνι Κέλι στα τελευταία ανηφόρια της διαδρομής. Τον περνάει και κερδίζει με 2 ώρες και 29 λεπτά. Στον τερματισμό φώναξε “For Greece!” (“Για την Ελλάδα!”). Στο χέρι του κρατούσε σφιχτά ένα χαρτί.

“Ή ταν ή επί τας”, έγραφε απ΄ τη μια. “Νενικήκαμεν!” διάβαζες στην άλλη. Οι ομάδες στίβου της Αμερικής του προσέφεραν χρήματα για να γίνει επαγγελματίας. Το Χόλιγουντ θέλησε να τον κάνει ηθοποιό. Ο πατέρας μου αρνήθηκε. Ήθελε να συγκεντρώσει βοήθεια για την Ελλάδα.

Ξεκίνησε μια καμπάνια στις κοινότητες των ομογενών. Μάζεψε 250.000 δολάρια και έστειλε στην Ελλάδα βοήθεια που ονομάστηκε “Πακέτο Κυριακίδη”.

Στην Αθήνα τον υποδέχτηκαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Το 1946 ο Κυριακίδης ήταν η Ελλάδα. Η πρώτη χαρμόσυνη είδηση. Εκείνο το βράδυ φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη. Πρώτη φορά μετά το ΄40.

Μετά την απόσυρσή του από τους στίβους ο πατέρας μου αφιέρωσε τη ζωή του στους συνανθρώπους του. Μάζευε παιδιά των φαναριών, τους αγόραζε ρούχα, παπούτσια, φαγητό και τα έγραφε σε σχολεία. Χτυπούσε πόρτες σπιτιών για να πείσει γονείς να στείλουν τα παιδιά τους στο γυμναστήριο. Βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη.

Πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας η Οργανωτική Επιτροπή έψαχνε πρότυπα για τον εθελοντισμό. Τους είπα την ιστορία του πατέρα μου. Αδιαφόρησαν. Θεώρησαν ότι ακριβοπληρωμένοι τραγουδιστές και ποδοσφαιριστές ήταν καλύτερα μοντέλα για τους νέους.

Κάποτε, η περιπέτεια του πατέρα μου διδασκόταν στα γυμνάσια της χώρας. Σήμερα έχει ξεχαστεί. Δεν είναι απλά κομμάτι της ζωής μου. Είναι μέρος της ιστορίας μας.

ΤΑ ΝΕΑ, 2/5/2009

Η άτεγκτη λογική της αποπομπής

Tου Χρήστου Γιανναρά

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, όχι αυθαίρετα, ότι στην Ευρωπαϊκή Ενωση οι Ελληνες δεν μετέχουμε, απλώς τη χρησιμοποιούμε. Συντηρούμε συμβατικά την ιδιότητα του μέλους και καρπωνόμαστε άπληστα τις προνομίες.

Οι ευρωεκλογές, είναι περισσότερο από φανερό, μας ενδιαφέρουν μόνο σαν δημοσκόπηση για την καταμέτρηση της δύναμης των κομμάτων. Στα συνθήματα, στις ομιλίες, στις τηλεοπτικές αντιμαχίες της προεκλογικής περιόδου έμοιαζε αδιανόητη οποιαδήποτε ενασχόληση με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Το ειλικρινέστερο (αδιάντροπο στην ωμότητά του) σύνθημα έλεγε στον πολίτη: Πρόσεξε, ψηφίζοντας τάχα για την Ευρώπη, αποφασίζεις για εμάς εδώ, για το ποιο κόμμα προτιμάς!

Η συγκρότηση των κομματικών ευρωψηφοδελτίων εξυπηρετεί αποκλειστικά εσωκομματικές σκοπιμότητες: ρουσφέτια του αρχηγού, απαιτήσεις της κομματικής καμαρίλας. Μόνο συμπτωματικά μπορεί να συμπεριληφθεί κάποτε και κάποιο πρόσωπο με την κατάρτιση, την εμπειρία, την προετοιμασία που απαιτούν οι ευθύνες του ευρωβουλευτή.

Δεν υπάρχει ίχνος έγνοιας (το κέντρισμα της αξιοπρέπειας) να στέλνουμε στην Ευρώπη ό,τι καλύτερο έχουμε, να κερδίζουμε εμπιστοσύνη και σεβασμό προβάλλοντας ανθρώπινη ποιότητα. Ακόμα και για επίτροπο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή («υπουργό» στην «κυβέρνηση» της Ε.Ε.) στέλνουν οι Ελληνες πρωθυπουργοί, κατά κανόνα, κάποιο κομματικό στέλεχος που θέλουν να μην μπερδεύεται στα πόδια τους ή ανταμείβουν με την καίρια αυτή θέση τις υπηρεσίες κάποιου λακέ ή κολακεύουν μια συναισθηματική τους συμπάθεια. Δεν πρέπει να είναι άσχετο με τις επιλογές τους το γεγονός ότι ποτέ σε Ελληνα επίτροπο δεν ανατέθηκε σημαντική αρμοδιότητα της Επιτροπής.

Δεν μοιάζει να λαμβάνουμε υπ’ όψιν ούτε καν την επαρκή γνώση μιας ευρωπαϊκής γλώσσας – τα ανέκδοτα που κυκλοφορούν στους διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου για τη «γλωσσομάθεια» των Ελλήνων είναι σπαρταριστά. Φυσικά και υπάρχει συγχρονική διερμηνεία, όμως η ενεργός μετοχή στα γιγνόμενα δεν μπορεί να εξαντλείται με την παρουσία σε ολομέλειες και επιτροπές – η ανταπόκριση σε τυπικές υποχρεώσεις δεν σημαίνει ελληνική συμβολή στην κοσμογονική δυναμική της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η Ελλάδα είναι δραματικά απούσα από τα συντελούμενα στην Ε.Ε. – μια ιστορία αιώνων πολιτισμού, με πανανθρώπινη εμβέλεια και πατίνα αρχοντιάς, δεν επιχειρήθηκε ποτέ να μεταπλαστεί σε προτάσεις επικαιρικές, σύγχρονες, ζωτικές για την ενωμένη Ευρώπη.

Στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν ενταχθήκαμε ποτέ, προσκολληθήκαμε με νοοτροπία και πρακτικές παρασίτου. Δεν είχαμε συνείδηση και αντανακλαστικά Ευρωπαίων, δεν μετείχαμε επί ίσοις όροις στον εταιρισμό, οι εθισμοί μας και τα αντανακλαστικά μας ήταν βαλκανικής επαρχίας, κουβαλάγαμε τη μειονεξία του Κοραή που είναι, δύο αιώνες τώρα, η κρατική μας ιδεολογία. Ο πρωτεργάτης της εισδοχής μας υπερμαχούσε με το επιχείρημα: «Ξέρετε τι θα πει, να είναι ομόλογος με τους Ευρωπαίους ο Ελληνας πρωθυπουργός;» – αυτό του γυάλιζε. Και ο «χαρισματικού» αμοραλισμού αντίπαλός του ξεσήκωνε τις «προοδευτικές» αγέλες του ποιμνιοστασίου του να κραυγάζουν: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»! – έτσι κέρδιζε τις ψήφους των απερίσκεπτων.

Τελικά, γεννήματα και οι μεν και οι δε της κοραϊκής επαρχιωτίλας, μυρίστηκαν λεφτά, κατάλαβαν ότι πρόκειται για την κότα με τα χρυσά αβγά. Και αποδείχτηκε άλλη μια φορά πως όταν οι Ελληνες ξεμαθαίνουμε τον πολιτισμό μας, δηλαδή το άθλημα της αλήθειας, γινόμαστε ασυγκράτητα χυδαίοι σε απληστία και ιδιοτέλεια. Τριάντα χρόνια τώρα ρέουν στην Ελλάδα της παρακμιακής ραθυμίας πακτωλοί οικονομικών επιχορηγήσεων από την Ε.Ε. – ποτέ στην ιστορία του το κρατίδιο δεν φαντάστηκε τέτοια εισροή άμοχθου πλούτου. Προσφέρθηκε ο πλούτος για να εξισορροπηθεί η ανάπτυξη των χωρών - μελών της Ε.Ε., να «συγκλίνουν» οι οικονομίες, να θεμελιωθούν και στην Ελλάδα υποδομές: δρόμοι, λιμάνια, τρένα, ακτοπλοΐα, σχολεία, νοσοκομεία, γεωργικές καλλιέργειες προσαρμοσμένες στη σύγχρονη αγορά, μηχανογράφηση και εκσυγχρονισμός των κρατικών λειτουργιών, προηγμένης τεχνολογίας παραγωγικές μονάδες.

Ομως, αυτή η απίστευτη ξαφνική εύνοια της Ιστορίας ακυρώθηκε, με εγκληματική ασυνειδησία, από τα συνασπισμένα τρωκτικά της κομματοκρατίας: ο πλούτος, ο προορισμένος για υποδομές, κατέληξε, κατά το μέγιστο μέρος, στις τσέπες των επιτήδειων του κομματικού υπόκοσμου και στους «νταβατζήδες» που πουλάνε «προστασία» στα κόμματα. Εγιναν τα «πακέτα» της Ε.Ε. βίλες, κότερα, υπερπολυτελή αυτοκίνητα, φανταχτερή βλαχαδερή σπατάλη. Μιλάμε για χιλιάδες κομματικούς τερμίτες – χίλιους εκθρόνισε μόλις προχθές η κυβέρνηση, τους ξήλωσε από μέλη διοικητικών συμβουλίων 255 δημόσιων επιχειρήσεων, που καταργήθηκαν ή συγχωνεύτηκαν με άλλες, για προεκλογικό εντυπωσιασμό («Κ» 27.5.2009).

Και έχουν το απύθμενο θράσος οι αρχηγοί των κομμάτων, που καταλήστευσαν τον απρόσμενο πλούτο και ακύρωσαν τη μοναδική ευκαιρία εκσυγχρονισμού της χώρας, να εμφανίζονται μπροστά μας σε τηλεοπτική «αντιμαχία», με μικρονοϊκής καυχησιολογίας μονολόγους, ζητώντας να επιβεβαιώσουμε την αφοσίωσή μας σε αυτούς ψηφίζοντας τάχα για την Ευρώπη. Ευτυχώς εφέτος, και για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση, η μεγάλη έκπληξη της προεκλογικής «αντιμαχίας» ήταν οι δημοσιογράφοι: Για πρώτη φορά, επιτέλους, τόλμησαν Ελληνες δημοσιογράφοι, αδέσμευτοι από τη «γραμμή» των καναλιών τους, τα «στριμώξουν» αποκαλυπτικά τους κομματικούς αρχηγούς: Να τους υποχρεώσουν σε αυτεξευτελισμό φυγομαχίας, να τους εμφανίσουν γελοιωδέστατα υπεκφεύγοντες και μωρολογούντες.

Για πολίτες με νοημοσύνη και καλλιέργεια, το ξεμπρόστιασμα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το ερώτημα για το ιδιωτικό σχολείο και το αλλοδαπό πανεπιστήμιο που εξασφάλισε στο παιδί του, σε κραυγαλέα αντίθεση με τα δυσφραδή ρητορεύματά του και τον «πόνο» του για το δημόσιο σχολειό και το δημόσιο πανεπιστήμιο, αυτό και μόνο το ξεμπρόστιασμα θα αρκούσε για να τον αφανίσει πολιτικά. Το ίδιο ισχύει και για το ερώτημα που αναιδημόνως αντιπαρήλθε ο πρωθυπουργός και αφορούσε την αξιοπιστία των ακκισμών περί του πολιτικού του «θάρρους», δεδομένης της εξευτελιστικής αφωνίας του όταν κρινόταν η έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.

Η τηλεοπτική «αντιμαχία» ήταν σημαντική επιτυχία των δημοσιογράφων: αποκάλυψαν, στους στοιχειωδώς νοήμονες για πολλοστή φορά, την εγκληματική ιδιοτέλεια και πολιτική ανυπαρξία των «κομμάτων εξουσίας», τον περιθωριακό για την κοινωνία χαρακτήρα των ψυχοπαθολογικών εμμονών ή του αδίστακτου συντεχνιακού καριερισμού των μικρών κομμάτων. Η τραγωδία είναι ότι και οι μεν και οι δε οδηγούν τη χώρα νομοτελειακά στην ουραγία, πολύ πιθανό και στην αποπομπή από την Ε.Ε.

Δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα η Ε.Ε. να σιτίζει και να χαρτζιλικώνει κοινωνίες ανεγκέφαλων πολιτών εθελόδουλα υποταγμένων σε μαφίες αετονύχηδων, αδηφάγων εξουσιολάγνων ή νευρωτικών παλαιοημερολογιτών της πολιτικής. Κάποτε θα εξοργισθεί με τη νεοελληνική πρόκληση. Και θα αντιδράσει.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 7/6/2009

Πυραυλική δοκιμή και επεισόδιο με τη Σεούλ φέρεται να σχεδιάζει η Πιονγιάνγκ

Πληροφορίες που θέλουν τη Βόρειο Κορέα να προχωρά, ίσως και εντός Ιουνίου, σε δοκιμή πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς, σχεδιασμένου να πλήξει το αμερικανικό έδαφος, αλλά και έτοιμη να προκαλέσει θερμό επεισόδιο με τη Νότιο Κορέα, στα θαλάσσια σύνορά τους, δημοσιεύουν τη Δευτέρα δύο εφημερίδες της Σεούλ.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Τζουνγκ Ανγκ Ίλμπο, που επικαλείται τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας, η Πιονγιάνγκ ετοιμάζεται για τη δοκιμαστική εκτόξευση ενός διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου με εκτιμώμενο βεληνεκές μεταξύ 4.000 -6.500 χλμ από στρατιωτική βάση στα δυτικά της χώρας.

«Οι προετοιμασίες για την εκτόξευση μάλλον πρόκειται να ολοκληρωθούν στα μέσα Ιουνίου» τόνισε πηγή των μυστικών υπηρεσιών.

Σιδηροδρομικός συρμός που μεταφέρει τον πύραυλο αναχώρησε από περιοχή της Πιονγιάνγκ προ δύο εβδομάδων για στρατιωτική βάση στα δυτικά, όχι μακριά από τη μεθόριο με την Κίνα.

Παράλληλα, η εφημερίδα Τσοσούν Ίλμπο υπενθυμίζει ότι η Βόρειος Κορέα χαρακτήρισε μία ευρεία θαλάσσια περιοχή στα ανοικτά των δυτικών ακτών της ως μη δεσμευόμενη από τα θαλάσσια σύνορά της μέχρι τα τέλη Ιουλίου, πιθανώς γιατί προετοιμάζεται για κάποια σύγκρουση με τη Νότιο Κορέα.

in.gr