Η ΝΑSΑ δοκίμασε με επιτυχία το πρώτο δίκτυο διαστημικής επικοινωνίας με βάση το Ιnternet

Μια ομάδα μηχανικών της NASA χρησιμοποίησε ένα λογισμικό που ονομάζεται Δικτύωση Ανεκτική σε Διακοπές ή DTN, για τη μετάδοση δεκάδων εικόνων του διαστήματος προς και από ένα επιστημονικό διαστημικό όχημα της NASA που βρίσκεται περισσότερα από 32 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη.

"Είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας εντελώς νέας ικανότητα επικοινωνίας στο διάστημα, ένα διαπλανητικά Internet", λέει ο Adrian Hooke, επικεφαλής της ομάδας και διαχειριστής της αρχιτεκτονικής διαστημικής δικτύωσης της NASA.

Η NASA και ο Vint Cerf, αντιπρόεδρος της Google, συνεργάστηκαν πριν από 10 χρόνια για να αναπτύξουν αυτό το λογισμικό πρωτόκολλο. Η διαστημική δικτύωση DTN στέλνει πληροφορίες χρησιμοποιώντας μια μέθοδο που διαφέρει από την κανονική μετάδοση του Πρωτοκόλλου του ή TCP/IP, το οποίο έχει σχεδιαστεί και με την βοήθεια του Vint Cerf.

Τα διαπλανητικά διαδίκτυο πρέπει να είναι αρκετά ισχυρό για να αντέχει στις καθυστερήσεις, τις διαταραχές και τις διακοπές στο διάστημα. Για παράδειγμα μπορεί να συμβούν δυσλειτουργίες όταν ένα διαστημόπλοιο κινείται πίσω από ένα πλανήτη, ή όταν συμβαίνουν ηλιακές καταιγίδες ή καθυστερήσεις στην επικοινωνία. Η καθυστέρηση στην αποστολή ή τη λήψη δεδομένων από τον Άρη παίρνει μεταξύ των 3,5 έως 20 λεπτά όταν τα δεδομένα κινούνται με την ταχύτητα του φωτός.

Σε αντίθεση με το πρωτόκολλο TCP/IP στη Γη, η διαστημική δικτύωση DTN δεν αναλαμβάνει μια συνεχή σύνδεση από την μία άκρη στην άλλη. Με το δικό της σχεδιασμό, αν δεν μπορεί να βρεθεί μια διαδρομή, τα πακέτα αυτά δεν απορρίπτονται. Αντίθετα, κάθε δικτυακός κόμβος κρατάει την επιμέλεια των πληροφοριών για όσο διάστημα απαιτείται μέχρι να μπορέσει να επικοινωνήσει με άλλο κόμβο. Αυτή η μέθοδος είναι παρόμοια με το μπάσκετ, όπου οι παίκτες περνούν με ασφάλεια την μπάλα στον πλησιέστερο παίκτη κοντά στο καλάθι, και σημαίνει ότι οι πληροφορίες δεν χάνονται όταν δεν υπάρχει άμεση διαδρομή προς τον προορισμό. Τελικά, οι πληροφορίες παραδίδονται στον τελικό χρήστη.

Μέχρι τώρα οι υπεύθυνοι τεχνικοί και επιστήμονες στο έδαφος έπρεπε να προγραμματίζουν οι ίδιοι τις συνδέσεις για τη λήψη/αποστολή των δεδομένων και να δίνουν τις εντολές για το ποια δεδομένα θα σταλούν, πότε και πού. Στο εξής όμως με το υπό ανάπτυξη διαστημικό δίκτυο, όλα θα γίνονται αυτόματα, ενώ θα μπορούσε επίσης να εξασφαλίσει αξιόπιστες επικοινωνίες για τους αστροναύτες στην επιφάνεια και της Σελήνης.

Το διαπλανητικό διαδίκτυο θα επιτρέψει τη δημιουργία δικτύων μεταφοράς δεδομένων τόσο ανάμεσα στη Γη και τα διαστημικά σκάφη και τους διαστημικούς σταθμούς όσο και ανάμεσα σε διαστημικά σκάφη. Θα αποτελέσει το βασικό τηλεπικοινωνιακό σύστημα ανάμεσα στη Γη και στις βάσεις που θα δημιουργηθούν στο εγγύς μέλλον στη Σελήνη και στο απώτερο μέλλον στον Άρη.

Οι μηχανικοί ξεκίνησαν επιδείξεις της δικτύωσης όλο τον Οκτώβριο του 2008. Τα δεδομένα διαβιβάστηκαν με τη βοήθεια του Deep Space Network της NASA στις επιδείξεις που συμβαίνουν δύο φορές την εβδομάδα. Οι μηχανικοί έκαναν χρήση του διαστημόπλοιου Epoxi της NASA σαν να ήταν ένα Αρειανό διαστημικό όχημα όπου γινόταν η αναμετάδοση των δεδομένων. Ας σημειωθεί πως το Epoxi είναι σε μια αποστολή για να συναντήσει τον κομήτη Hartley 2 σε δύο χρόνια.

"Υπάρχουν 10 κόμβοι σε αυτό το πρώιμο διαπλανητικό δίκτυο", διευκρινίζει ο Scott Burleigh του JPL, επικεφαλής μηχανικός λογισμικού. "Ο ένας είναι το ίδιο το διαστημόπλοιο Epoxi και οι άλλοι εννέα, βρίσκονται στο Εργαστήριο αεριοδιαστημικών πτήσεων JPL, προσομοιώνοντας τα σκάφη πάνω στον Άρη, τα διαστημόπλοια γύρω του και τα κέντρα αποστολής των εντολών στη Γη."

physics.4u