22.1.10

Δράμα στη Wall, από τα μέτρα του Ομπάμα κατά των τραπεζών...

ZEZA ZHKOY

Οι μεταρρυθμίσεις στο τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ, που έχουν καθυστερήσει περισσότερο από ένα χρόνο μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, παίρνουν τώρα σάρκα και οστά. Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, αφού παραμέρισε τις λυσσαλέες αντιδράσεις, ανακοίνωσε χθες μέτρα μείωσης της ανάληψης τραπεζικού ρίσκου, τα οποία διέπονται από μεγαλύτερη αυστηρότητα από εκείνη που συνιστούσε το υπουργείο Οικονομικών. Απλώς έκανε δεκτές τις προτάσεις του Πολ Βόλκερ, πρώην προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ και σήμερα οικονομικού σύμβουλου του Λευκού Οίκου. Να επισημανθεί ότι ο Βόλκερ συνεργάζεται επί σειρά ετών και είναι στενός φίλος του Ελληνα μεγαλοτραπεζίτη -του σπουδαιότερου στον κόσμο- Μίνωα Ζομπανάκη.

Ο Αμερικανός πρόεδρος, κυρίως, εξήγγειλε ότι όλες οι μεγάλες τράπεζες της Wall Street θα απαγορευτεί και να συμμετέχουν και να τζογάρουν στα Henge Funds και στα Private-Equity Funds και θα διαχωριστούν οι παραδοσιακές από τις επενδυτικές εργασίες τους. Οι δηλώσεις αυτές πάγωσαν τη Wall Street, πυροδοτώντας κύμα πωλήσεων των τραπεζικών μετοχών.

Εκτός από τα παραπάνω μέτρα, ήδη ο πρόεδρος Ομπάμα σε ό, τι αφορά τον έλεγχο και την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος έχει καταθέσει δέσμη μέτρων στο Κογκρέσο. Μεταξύ των οποίων προβλέπεται ότι όλες οι μεγάλες τράπεζες της Wall Street θα υπαχθούν σε έναν ελεγκτικό οργανισμό.

Ειδικότερα σε ό, τι αφορά την εποπτεία των συστημικών κινδύνων στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, η κυβέρνηση Ομπάμα έχει προτείνει κανόνες ελέγχου στο τραπεζικό σύστημα και στη Wall Street, με έναν οργανισμό που θα τιθασεύσει την ανάληψη κινδύνου από όσες χρηματοπιστωτικές εταιρείες είναι είτε πολύ μεγάλες είτε υπερβολικά αλληλένδετες ώστε η κατάρρευσή τους να απειλεί το σύστημα.

Οι καίριες αυτές ρυθμίσεις που έχει καταθέσει προς ψήφιση στο Κογκρέσο η κυβέρνηση Ομπάμα στόχο έχουν να αναμορφώσουν όλους τους ομοσπονδιακούς θεσμούς εποπτείας και να αναγκαστούν, όσοι διατηρηθούν εν λειτουργία, να αλλάξουν τον καταστατικό χάρτη λειτουργίας τους. Η ενοποίηση των ομοσπονδιακών και εθνικών εποπτικών αρχών του τραπεζικού τομέα αποτελεί για την κυβέρνηση επιλογή υψίστης σημασίας. Το ζήτημα είναι ότι οι λαϊκίστικες φωνές των τραγικά αποτυχημένων -αφού δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την κατάρρευση του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος- εποπτών που κινδυνεύουν να χάσουν τις πανίσχυρες αρμοδιότητές τους, βρίσκουν ευήκοα ώτα στο Κογκρέσο. Οι προτάσεις Ομπάμα αποσκοπούν στον εκσυγχρονισμό του εποπτικού συστήματος που είχε εγκαταστήσει τη δεκαετία του 1930 ο Ρούζβελτ, προκειμένου να αποδίδει και τον 21ο αιώνα κατά τον οποίο οι τραπεζικές και χρηματοοικονομικές πρακτικές έχουν γίνει πολύ πιο περίπλοκες και εξεζητημένες.

Και εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στις αλλαγές δεν αντιδρούν μόνο οι εποπτευόμενοι, όπως η Ενωση Αμερικανικών Τραπεζών και η Ανεξάρτητη Κοινότητα Τραπεζιτών, αλλά και οι επόπτες. Σαν να μη θέλουν να αλλάξει το παραμικρό σε ένα τραπεζικό και χρηματοοικονομικό σύστημα που αποδείχθηκε λειτουργικά έωλο και αυτοκαταστροφικό, εποπτικά ανεπαρκές και διάτρητο, οικονομικά επικίνδυνο και ηθικά αποδομημένο.

Επίσης, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, επιθυμεί διακαώς να επεκταθούν οι αρμοδιότητες της Fed. Ηδη ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, κάλεσε προ ημερών την κ. Σεϊλά Μπερ, πρόεδρο της ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εγγύησης Καταθέσεων που εναντιώνεται στην ανάληψη της πλήρους ευθύνης για την εποπτεία από τη Fed.

Η Fed έχει δεχθεί τα βέλη βουλευτών και επενδυτών επειδή δεν πέτυχε να περιορίσει την ανάληψη υπερβολικού κινδύνου από τις τράπεζες της Wall Street, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η αμερικανική οικονομία και κατ’ επέκταση η παγκόσμια οικονομία στη μεγαλύτερη κρίση μετά τη Μεγάλη Υφεση του 1929/30. Η κ. Μπερ, αλλά και η πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, Μέρι Σαπίρο, έχουν διαφωνήσει με την ανάληψη της πλήρους ευθύνης από τη Fed και τάσσονται υπέρ της δημιουργίας ενός συμβουλίου υπηρεσιών που θα αναλάβει να τιθασεύσει την ανάληψη κινδύνου από όσες χρηματοπιστωτικές εταιρείες είναι είτε πολύ μεγάλες είτε υπερβολικά αλληλένδετες ώστε η κατάρρευσή τους να απειλεί το σύστημα.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 22/1/2010

Δεν υπάρχουν σχόλια: