Ο Τούρκος που έσωσε τον κόσμο (και άλλες φανταστικές ιστορίες)

Βάζει τη θρυλική κορδέλα γύρω από τα μαλλιά του για να μην τον ενοχλούν την ώρα που εξολοθρεύει τους αντιπάλους του, αρπάζει το ρουκετοβόλο του και σπεύδει να σώσει την Τουρκία και τον κόσμο ολάκερο από πάσης φύσεως «κακούς»: είναι ο Τούρκος «Ράμπο» ή «Korkusuz» («Ατρόμητος» στα τουρκικά), ο Σερντάρ Κεμπαπτσιλάρ, ο κινηματογραφικός «κλώνος» του πρώτου διδάξαντα, Σιλβέστερ Σταλόνε.

Η ταινία είναι παραγωγής 1986 και πλέον ανήκει στην κατηγορία των «καλτ» ταινιών που η γειτονική μας χώρα κατασκεύασε, ελλείψει κινηματογραφικών εισαγωγών από τη Δύση. Επειδή, λόγω ιδιόμορφων πολιτικών συνθηκών, πολλές από τις αμερικάνικες ταινίες της εποχής δεν μπορούσαν να προβληθούν στη Τουρκία, η κινηματογραφική βιομηχανία της χώρας έφτιαξε τις δικές τους εκδόσεις των ταινιών αυτών, με προϋπολογισμό που συμβάδιζε με την χαμηλότατη αισθητική τους. Έτσι, μέσα σε περίπου μια δεκαπενταετία, γυρίστηκαν πολλά φθηνά ριμέικ χωρίς καμία άδεια και κινηματογραφικά δικαιώματα από τους αμερικανούς παραγωγούς, οι οποιοι φυσικά ζούσαν τον... ύπνο του δικαίου.

Ο Σερντάρ δεν ήταν ο μόνος που τη δεκαετία του '70 και του '80 αντέγραψε μεγάλα Χολιγουντιανά «μπλοκμπάστερ» προς το… τουρκικότερο. Υπάρχει ακόμη ο Τούρκος Σούπερμαν, ο… Ταϊφούν (Τυφώνας) που πρωταγωνίστησε το 1979 στην ταινία «Süpermen Dönüyor» (O Σούπερμαν επιστρέφει), ο Τούρκος «Ε.Τ. ο Εξωγήινος» ονόματι Μπάντι (Badi, δηλαδή «φίλος»), ακόμη και μια τουρκική βερσιόν του «Εξορκιστή» με τίτλο «Σεϊτάν» (Seytan) δηλαδή «Σατανάς», που είναι πιστή στο αυθεντικό φιλμ του Γουίλιαμ Φρίντκιν σχεδόν σκηνή προς σκηνή!

Ωστόσο, η ταινία που πραγματικά κλέβει τη παράσταση είναι η τούρκικη εκδοχή του «Πολέμου των Άστρων» ονόματι «Dünyayı Kurtaran Adam» η οποία έχει κατακλέψει ακόμη και ολόκληρες σκηνές από την αρχική ταινία του Τζορτζ Λούκας, ενώ και η μουσική είναι «δανεισμένη» (εν αγνοία των συνθετών της) από σειρές επιστημονικής φαντασίας όπως ο «Flash Gordon» καθώς και από το soundtrack της ταινίας του Στίβεν Σπίλμπεργκ «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού» (1981)!

«Ωστόσο η υπόθεση είναι προσαρμοσμένη στην τουρκική κουλτούρα, αφού οι δυο κεντρικοί ήρωες, δυο Τούρκοι που μάχονται εναντίον του κακού στο κόσμο, περπατάνε στις αχανείς εκτάσεις της Καππαδοκίας αναζητώντας αφορμές προκειμένου να αποδώσουν δικαιοσύνη», επισημαίνει ο Ιτκί Ιλιέρ, διευθυντής της τουρκικής ιστοσελίδας για το σινεμά Sinematik Yesilcam.

Όλες αυτές οι ταινίες περασμένων δεκαετιών επιστρέφουν τώρα με μια ολόκληρη γενιά από σινεφίλ και μη να τις εχουν αγκαλιάσει, ενστερνιζόμενοι το γνωστό ρητό που ισχύει πολλάκις στις τέχνες πως «είναι τοσο κακές που καταντάνε… καλές». Μια αμερικανική εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών, η Dark Maze, μάλιστα έσπευσε να πληρώσει το τούρκικο Χόλιγουντ με το… ίδιο νόμισμα και να κυκλοφορήσει τις περιπέτειες του «Σερντάρ» σε αγγλόφωνη ντουμπλαρισμένη βερσιόν με τίτλο «Rampage».

«Όταν είδα για πρώτη φορά τον «κλώνο» του Σταλόνε να σκοτώνει τους αντιπάλους του με ένα… ξύλινο ρουκετοβόλο, έμεινα με το στόμα ανοιχτό», τονίζει ο επικεφαλής της αμερικανικής εταιρείας, Εντ Γκλέιζερ. Όπως φαίνεται, ήγγικεν η ώρα το τουρκικό κινηματογραφικό κιτς να πάρει την εκδίκησή του και… «μεταμορφωμένο» σε καλτ να εισβάλλει στις οθόνες των απανταχού κινηματογραφόπληκτων.

 

ΤΟ ΒΗΜΑ, 11/8/2012