Σχόλια περί ρωσικού ναυτικού δόγματος

"Το δόγμα του ρωσικού πολεμικού ναυτικού ήταν η προστασία της παράκτιας ζώνης. Από την εποχή των Τσάρων όποτε ο ρωσικός στόλος ανοιγόταν στις ανοιχτές θάλασσες τα αποτελέσματα ήταν τραγικά για αυτόν. Στη δεκαετία του ’70 και του ’80 όμως, η αλλαγή πολιτικής προέκρινε την ενεργό ανάμειξη σε χώρες μακράν της σοβιετικής πατρίδας. Είτε από μεγαλομανία, είτε από αντίδραση στην πολιτική της περιχάραξης (containment) της Δύσης, η ΕΣΣΔ “μπήκε” δυναμικά στην οικονομία και στην πολιτική πολλών Αφρικανικών και Νοτιοαμερικανικών κρατών κυρίως. Πολλοί δικτάτορες και καθεστώτα που ήθελαν να ξεφύγουν από τον εναγκαλιασμό των πρωην αποικιοκρατών τους ή της πανταχού παρούσας Αμερικής δέχτηκαν τη ρωσική “βοήθεια” και πούλησαν την εικόνα του ανεξάρτητου ηγέτη που τον υποστηρίζει ο μεγάλος σοσιαλιστικός σύμμαχος. Η εικόνα-παγίδα αυτή έχει δύο άκρα: ο μεγάλος σύμμαχος πρέπει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να επιδεικνύει κατά καιρούς την ισχύ και την ικανότητα του παντοκράτορος. Έτσι γεννήθηκε μια σειρά από πλοία που θα έδιναν στον στόλο της ΕΣΣΔ ικανότητες blue water navy. Η κλάση Slava ήταν ένα μόνο κομμάτι του παζλ. Τα αντιτορπιλικά Udaloy και Sovremenny, τα καταδρομικά Kirov και τα ελικοπτεροφόρα Kiev θα συγκροτούσαν έναν ισχυρό στόλο ανοιχτής θαλάσσης μέχρι την έλευση του βαρέως αεροπλανοφόρου, το ακυρωμένο πρόγραμμα OREL. Στην πράξη βέβαια η ναυτοσύνη και το δόγμα δεν χτίζονται στα ναυπηγεία. Ο 300 ετών ρωσικός στόλος δεν παρουσίασε μία νίκη κατά ισάξιου αντιπάλου. Όπως λες κι εσύ, Μανώλη, ένα απολίθωμα του Ψυχρού Πολέμου, περιορισμένο να συναρπάζει και να εντυπωσιάζει αλλά τίποτα περισσότερο. Σύγκρινέ το με τις πρόσφατες επισκέψεις ρωσικών πλοίων και βομβαρδιστικών σε περιοχές ενδιαφέροντος για επίδιεξη σημαίας. πείτε με δυτικόφιλο αλλά αν και η επόμενη γενιά ρωσικών όπλων έχει αρχίσει να βγαίνει δειλά δειλά, δεν νομίζω η ρωσική οικονομία να στηρίξει μέχρι τέλους τη ρωσική reconquista. Τα πρώτα σχέδια ναυπήγησης είναι κλάσης κορβέτας/ελαφράς φρεγάτας (σωστά! Δεν αρχίζεις να χτίζεις από τη σκεπή), η ανανέωση των στρατηγικών υποβρυχίων δεν συμβαίνει αρκετά γρήγορα για να προλάβει την σοβαρή μείωση ισχύος (τα Kilo να είναι καλά) και τα Mistral αγνοούνται. Ως τότε, η Ρωσία βρυχάται όσο υπάρχει Πούτιν. Μετά?"

"Μερικές σύντομες παρατηρήσεις: Τα καταδρομικά του Σχεδίου 1164 σχεδιάσθηκαν με κύριο ρόλο τον Πόλεμο Επιφανείας (SW) και με σκοπό τη μετωπική αντιπαράθεση στις Ομάδες Μάχης Αεροπλανοφόρου (CVBG) του USN, ως απλούστερη και φθηνότερη εκδοχή των καταδρομικών πυρηνικής πρόωσης του Σχεδίου 1144 κλάσης Kirov. Φημολογείται ότι η σχεδίαση των πλοίων απέχει αρκετά από την ιδανική, με περιορισμένους εσωτερικούς χώρους και φτωχά χαρακτηριστικά ελέγχου καταστροφών. Για την εκτέλεση της κύριας αποστολής τους εξοπλίζονται με 16 θηριώδη βλήματα P-500 Bazalt (SS-N-12 Sandbox κατά το NATO), τα οποία διαθέτουν ενεργή ή παθητική (anti-radiation) καθοδήγηση ραντάρ, δυνατότητα ενεργών ECM και θωράκιση σε κρίσιμα υποσυστήματά τους. Είναι δυνατή η εκτόξευση σε ομοβροντία περισσότερων βλημάτων, από τα οποία ενδεικτικά ένα ίπταται σε μεγάλο ύψος και μεταβιβάζει δεδομένα στόχου προς τα υπόλοιπα σε περιορισμένο ύψος, εκ των οποίων τα μισά κατευθύνονται προς το αεροπλανοφόρο και καθένα από τα υπόλοιπα κατά ισάριθμων μονάδων συνοδείας του. Η δυνατότητα αντιαεροπορικού πολέμου στηρίζεται στο σύστημα Fort ή SA-N-6 Grumble κατά το NATO, με οκτώ κατακόρυφους εκτοξευτές B-303A των οκτώ βλημάτων 5V55RM ο καθένας, τα οποία ελέγχονται από το ραντάρ παθητικής διάταξης φάσης Top Dome. Το τελευταίο περιστρέφεται σε διόπτευση αλλά δεν κινείται σε ανύψωση και μπορεί να κατευθύνει ταυτόχρονα έως 12 βλήματα εναντίον έξι εναέριων στόχων (δύο βλήματα ανά στόχο), υπό την προϋπόθεση ότι αυτοί ευρίσκονται εντός τομέα 120 μοιρών. Επομένως η δυνατότητα αντιαεροπορικού πολέμου των πλοίων δεν είναι εφάμιλλη των καταδρομικών και αντιτορπιλικών του USN με το σύστημα διεύθυνσης μάχης Aegis ή των νεότερων ευρωπαϊκών σχεδιάσεων με το σύστημα PAAMS, το οποίο, ενδεικτικά, μπορεί να κατευθύνει ταυτόχρονα 16 βλήματα εναντίον 10 εναέριων στόχων. Επίσης φημολογείται ότι, παλαιότερα τουλάχιστον, ορισμένα από τα βλήματα 5V55RM διέθεταν πυρηνική πολεμική κεφαλή."

"Είναι ενδιαφέρουσα μία αναφορά στο βιβλίο των Toshi Yoshihara και James R. Holmes με τίτλο “RED STAR OVER THE PACIFIC” (Naval Institute Press, Annapolis, 2010). Ειδικότερα, αναφέρεται ότι ο κινέζος ναυτικός αναλυτής Wang Yifeng θεωρεί ότι η κατά μέτωπο αντιπαράθεση ενός καταδρομικού κλάσης Ticonderoga του USN και ενός κλάσης Slava θα οδηγούσε σε επικράτηση του τελευταίου, λόγω της αδυναμίας του πρώτου να αντιμετωπίσει μαζική επίθεση υπερηχητικών βλημάτων P-500. Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει, κατά μείζονα λόγο, για την περίπτωση αντιπαράθεσης ενός καταδρομικού κλάσης Ticonderoga με ένα κλάσης Kirov. Το σκεπτικό του είναι ότι τα πλοία με το σύστημα διεύθυνσης μάχης Aegis προορίζονται για πλειάδα καθηκόντων, στα οποία περιλαμβάνονται κυρίως ο αντιαεροπορικός και ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος, με αποτέλεσμα να υστερούν στον πόλεμο επιφανείας. Αυτό αντανακλάται στο γεγονός ότι ο τελευταίος αναλαμβάνεται κυρίως από τα αεροσκάφη των ομάδων μάχης αεροπλανοφόρων, για την αντιμετώπιση των οποίων όμως το Κινεζικό Ναυτικό εξελίσσει εξειδικευμένα οπλικά συστήματα (π.χ. το βαλλιστικό βλήμα DF-21D) και τακτικές. Η παρατήρηση αυτή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke Σμήνους IIA (DDG-79 και επόμενα) δε διαθέτουν βλήματα Harpoon (!) και στηρίζουν τη δυνατότητα πολέμου επιφανείας στο βλήμα SM-2, με βεληνεκές της τάξης μόλις των 40 km κατά στόχου επιφανείας, έναντι τριπλάσιας του Harpoon. Το ίδιο ισχύει για το Πλοίο Παράκτιας Μάχης (LCS), καθώς και το υπό εξέλιξη αντιτορπιλικό DDG-1000. Στο ίδιο βιβλίο αναφέρονται ανάλογα συμπεράσματα επικράτησης μονάδων του ρωσικού ναυτικού έναντι πλοίων με το σύστημα Aegis, όπως για παράδειγμα των αντιτορπιλικών κλάσης Sovremennyy με υπερηχητικά βλήματα 3M-80E Moskit, σε βάρος των αντιτορπιλικών κλάσης Kongo της Ιαπωνικής Ναυτικής Δύναμης Αυτοάμυνας (JMSDF). Είναι προφανές ότι η μεμονωμένη αντιπαράθεση πλοίου εναντίον πλοίου εξυπηρετεί αποκλειστικά διδακτικούς σκοπούς, όμως υπενθυμίζεται ότι σοβαρό αντίβαρο στις δυνατότητες πολέμου επιφανείας της ομάδας μάχης αεροπλανοφόρου αποτελεί η πλειάδα τύπων υπερηχητικών βλημάτων εναντίον πλοίων ρωσικής προέλευσης, όχι μόνο εκτόξευσης επιφανείας αλλά, επιπλέον, εναέριας και υποβρύχιας. Τα βλήματα αυτά πλέον δε διατίθενται αποκλειστικά για μονάδες μάχης των ενόπλων δυνάμεων της Ρωσίας, αλλά πλέον και της Κίνας, της Ινδίας, του Βιετνάμ, της Ινδονησίας, της Μαλαισίας, του Ιράν, της Αλγερίας και της Συρίας."

"Η κλάση καταδρομικών Slava αναπτύχθηκε ως εναλλακτική των πανάκριβων και τεραστίων Kirov. Τα πλοία αυτά είναι χαρακτηρισμένα απο αρκετούς Αμερικάνους σαν Aircraft Carrier Killer. Είναι όπως αρκετοί έχουν πεί τα πλοία της συγκεκριμένης κλάσης που δρούν ώς μαξιλάρι στα Kirov αυτά που φέρνουν το πλεονέκτημα του πρώτου χτυπήματος. Το ίδιο γίνεται και κάτω απο το νερό με τα υποβρύχια Delta IV (τεντωμένα Delta III) να παίζουν τον ίδιο ρόλο του μαξιλαρίου στα τεράστια Typhoon. Αυτά τα δύο μάζι με τους πάλι τερατώδης (έχουν μία έφεση στο να φτιάχνουν γενικά μεγάλες και επιβλητικές κατασκευές) βαλλιστικούς R-36 σύμφωνα με δυτικούς έδιναν στη Σοβιετική Ένωση το πλεονέκτημα του πρώτου χτυπήματος first strike advantage που επιζητούσαν. Τα πλοία Slava και τα υποβρύχια Delta δεν είχαν σαν απώτερο σκοπό την μεγάλη επιβωσιμότητα όσο το να προκαλέσουν απλά τη μεγαλύτερη καταστροφή. Τα πλοία είναι κυριολεκτικά εξοπλισμένα σαν αστακοί και απλά έχουν το ρόλο του Καμικάζι να κάνουν ζημιά και να προκαλέσουν πανικό μέχρι να φτάσουν τα Kirov μαζί με τα Kiev class να τελιώσουν τη δουλειά και να ανοίξουν το δρόμο για τα αεροπλανοφόρα (ένα είναι και ολοκληρώθηκε με αρκετές καθυστερήσεις και περικοπές). Όσο για το βασικό πυραυλικό σύστημα που διαθέτουν τα Slava (P-1000 και όχι P-500 μιάς και μαζί με το Varyag ίδιας κλασης έχουν αναβαθμιστεί) έχει τη δυνατότητα ομοβροντίας δημιουργώντας ένα γκρούπ με ένα πύραυλο στο ρόλο του αρχηγού ο οποίος καθοδηγεί τους υπόλοιπους που βρίσκονται χαμηλά και δεν είναι ανιχνεύσιμοι. Αν ο κεντρικός πύραυλος καταριφθεί τότε ο αμέσως επόμενος αναλαμβάνει το ρόλο του συνεχίζοντας μέχρι να χτυπηθεί ο προεπιλεγμένος στόχος. Αν ο στόχος καταστραφεί οι εναπομείναντες πύραυλοι βρίσκουν καινούριους στόχους. Σαν γενική φιλοσοφία όλα είναι καλά αλλά στην πράξη δεν είναι έτσι γιατί απλά με τρία μόνο καταδρομικά πλοία αυτού του τύπου και ένα Kirov ενεργό (τα άλλα 3 είναι σε διαδικασία αναβάθμισης εδω και αρκετά χρόνια) δεν μπορείς να πετύχεις σχεδόν τίποτα. Όπως είπε και ένας άλλος φίλος παρακάτω η φιλοσοφία του Σοβιετικού ναυτικού ήταν προστασία των ακτογραμμών και κατά τις αρχές του 1970 άλλαξαν δόγμα σαν τότε υπερδύναμη…. ανεπιτυχώς όμως λόγω ανεπαρκούς χρηματοδότησης…."

e-Άμυνα