Μέχρι τώρα
μία κεντρική τράπεζα αποφάσιζε να αφήσει ελεύθερη την διακύμανση του εθνικού
νομίσματος όταν έβλεπε ότι κινδύνευε να μείνει από διαθέσιμα προσπαθώντας να
στηρίξει την ισοτιμία του νομίσματός της στην πτώση του έναντι των ισχυρών
νομισμάτων.
Στην Ελβετία η πρόσφατη απόφαση της Κεντρικής Τράπεζας να εγκαταλείψει εσπευσμένα την σχετικά σταθερή ισοτιμία με το ευρώ στο 1,20 αποδεικνύει για πρώτη φορά ότι ισχύει και το αντίθετο αναστατώνοντας τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου καθώς το ελβετικό νόμισμα παραμένει ένα από τα λίγα νομίσματα διεθνώς, με πρώτο το δολάριο που χρησιμοποιείται σαν διεθνές αποθεματικό τόσο καλό όσο – σχεδόν – ο χρυσός.
Οι Ελβετοί τραπεζίτες ένιωσαν να συνθλίβονται μεταξύ του ευρώ και του δολαρίου. Είδαν τον ισολογισμό της Κεντρικής Τράπεζας να “φορτώνεται” με τεράστιες ποσότητες ευρώ, το οποίο όσο και αν το αγόραζαν, αυτό δεν σταματούσε να “πέφτει” και αποφάσισαν να σπάσουν τον δεσμό αυτό διακινδυνεύοντας - όπως και έγινε – μία ανατίμηση που κάποια στιγμή έφθασε ακόμα και το 29% σε ελάχιστο χρόνο.
Το κυρίαρχο στοιχείο εδώ είναι ότι η χρηματοπιστωτική κρίση στην Ευρώπη, η σταδιακή αλλά σαφής επιβράδυνση της κινέζικης και της παγκόσμιας οικονομίας που έχει “ρίξει” τις τιμές των εμπορευμάτων, η συνεχής και τουλάχιστον μεσοπρόθεσμη διαρκής πτώση της τιμής του πετρελαίου, έχουν πυροδοτήσει ενα νέο φαύλο κύκλο στις αγορές συναλλάγματος που θα μπορούσε να θυμίζει δεκαετία του 30΄.
Σε αυτό τον ορίζοντα οι Ελβετοί τραπεζίτες “έσπασαν” την ...συμμαχία με το ευρώ και επέστρεψαν στον εθνικό τους ρόλο, δηλαδή του τραπεζίτη του κόσμου σε καιρούς αναταραχής.
Κάποιο αναλυτές που εδώ και καιρό μιλούσαν για την ανάγκη μια συμφωνίας τύπου Plaza (1985) που θα σταθεροποιούσε τις συναλλαγματικές ισοτιμίες προκειμένου να γίνουν άλλα βήματα σταθεροποίησης σε επίπεδο εμπορικών συναλλαγών και κυκλοφορίας κεφαλαίων, βλέπουν στην απόφαση της SNB μία απόφαση αναδίπλωσης στα εθνικά συμφέροντα που θυμίζει την εποχή του μεσοπολέμου.
Το αξιοπρόσεχτο εδώ είναι οτι οι κινήσεις αυτές έχουν αρχίσει να ξεδιπλώνονται πριν καν αρχίσουν τα επόμενα βήματα της ΕΚΤ και της Fed που θα κινούνται σε απολύτως αντίθετες κατευθύνσεις, η ΕΚΤ με το επικείμενο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα σπρώξει το ευρώ ακόμα πιο χαμηλά ενώ η επικείμενη αύξηση των επιτοκίων από την Fed θα στείλει το δολάριο ακόμα πιο ψηλά. Μα άλλα λόγια η δυναμική των ορών κεφαλαίου του 2014 θα γίνει ακόμα πιο βίαιη στον διεθνή οικονομικό καταμερισμό. Απέναντι σ΄ αυτό οι Ελβετοί τραπεζίτες αποφάσισαν να ξαναγίνουν όσο πιο “Ελβετοί” και “τραπεζίτες” γίνεται...
Στην Ελβετία η πρόσφατη απόφαση της Κεντρικής Τράπεζας να εγκαταλείψει εσπευσμένα την σχετικά σταθερή ισοτιμία με το ευρώ στο 1,20 αποδεικνύει για πρώτη φορά ότι ισχύει και το αντίθετο αναστατώνοντας τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου καθώς το ελβετικό νόμισμα παραμένει ένα από τα λίγα νομίσματα διεθνώς, με πρώτο το δολάριο που χρησιμοποιείται σαν διεθνές αποθεματικό τόσο καλό όσο – σχεδόν – ο χρυσός.
Οι Ελβετοί τραπεζίτες ένιωσαν να συνθλίβονται μεταξύ του ευρώ και του δολαρίου. Είδαν τον ισολογισμό της Κεντρικής Τράπεζας να “φορτώνεται” με τεράστιες ποσότητες ευρώ, το οποίο όσο και αν το αγόραζαν, αυτό δεν σταματούσε να “πέφτει” και αποφάσισαν να σπάσουν τον δεσμό αυτό διακινδυνεύοντας - όπως και έγινε – μία ανατίμηση που κάποια στιγμή έφθασε ακόμα και το 29% σε ελάχιστο χρόνο.
Το κυρίαρχο στοιχείο εδώ είναι ότι η χρηματοπιστωτική κρίση στην Ευρώπη, η σταδιακή αλλά σαφής επιβράδυνση της κινέζικης και της παγκόσμιας οικονομίας που έχει “ρίξει” τις τιμές των εμπορευμάτων, η συνεχής και τουλάχιστον μεσοπρόθεσμη διαρκής πτώση της τιμής του πετρελαίου, έχουν πυροδοτήσει ενα νέο φαύλο κύκλο στις αγορές συναλλάγματος που θα μπορούσε να θυμίζει δεκαετία του 30΄.
Σε αυτό τον ορίζοντα οι Ελβετοί τραπεζίτες “έσπασαν” την ...συμμαχία με το ευρώ και επέστρεψαν στον εθνικό τους ρόλο, δηλαδή του τραπεζίτη του κόσμου σε καιρούς αναταραχής.
Κάποιο αναλυτές που εδώ και καιρό μιλούσαν για την ανάγκη μια συμφωνίας τύπου Plaza (1985) που θα σταθεροποιούσε τις συναλλαγματικές ισοτιμίες προκειμένου να γίνουν άλλα βήματα σταθεροποίησης σε επίπεδο εμπορικών συναλλαγών και κυκλοφορίας κεφαλαίων, βλέπουν στην απόφαση της SNB μία απόφαση αναδίπλωσης στα εθνικά συμφέροντα που θυμίζει την εποχή του μεσοπολέμου.
Το αξιοπρόσεχτο εδώ είναι οτι οι κινήσεις αυτές έχουν αρχίσει να ξεδιπλώνονται πριν καν αρχίσουν τα επόμενα βήματα της ΕΚΤ και της Fed που θα κινούνται σε απολύτως αντίθετες κατευθύνσεις, η ΕΚΤ με το επικείμενο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα σπρώξει το ευρώ ακόμα πιο χαμηλά ενώ η επικείμενη αύξηση των επιτοκίων από την Fed θα στείλει το δολάριο ακόμα πιο ψηλά. Μα άλλα λόγια η δυναμική των ορών κεφαλαίου του 2014 θα γίνει ακόμα πιο βίαιη στον διεθνή οικονομικό καταμερισμό. Απέναντι σ΄ αυτό οι Ελβετοί τραπεζίτες αποφάσισαν να ξαναγίνουν όσο πιο “Ελβετοί” και “τραπεζίτες” γίνεται...
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου