ZEZA ZHKOY
Oντως έχει πλέον εξελιχθεί σε εφιαλτική απειλή για την αμερικανική οικονομία και τον υπόλοιπο κόσμο, η κρίση του τραπεζικού συστήματος και της Wall Street. Η πανικόβλητη φυγή των επενδυτών από τις αμερικανικές αξίες, ακόμη και από τις συντηρητικές επενδύσεις στη Money Market, δημιουργεί χάος που βυθίζει ακόμη περισσότερο το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα. Το πιστωτικό κραχ είναι μια πελώρια μαύρη τρύπα που καταπίνει τα θύματά της με απίστευτη ταχύτητα. Η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. H κυβέρνηση Μπους έντρομη από τους συνεχείς τραπεζικούς και χρηματιστηριακούς σεισμούς που κλυδωνίζουν ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα να εκλιπαρεί να εγκριθεί το ταχύτερο δυνατό το κατ’ επείγον σχέδιο διάσωσης και σωτηρίας της οικονομίας και των τραπεζών με κύριο στόχο να δώσει λύση συντόμως στο χάος των «τοξικών oμολόγων» που βυθίζει σαν τον «Τιτανικό» το τραπεζικό σύστημα της χώρας.
Ωστόσο, το σχέδιο αυτό (που το ανέλυσε η στήλη την περασμένη Κυριακή) εξουσιοδοτεί το υπουργείο Οικονομικών να αγοράσει τα δομημένα τραπεζικά ομόλογα, δηλαδή τα «τοξικά απόβλητα», και τα υπόλοιπα άχρηστα χαρτιά για να αποφευχθεί ένα «χρηματοοικονομικό τσουνάμι» που θα προκαλέσει ντόμινο τραπεζικών χρεοκοπιών!! Προφανώς η αμερικανική οικονομία δεν αντέχει στη διάλυση του τραπεζικού και στεγαστικού συστήματος. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό έχει προκαλέσει έκρηξη οργής του αμερικανικού λαού και τη δυσαρέσκεια του Μακέιν, που ως έμπειρος πολιτικός αναλογίζεται ότι αδυνατεί να το «πουλήσει» στους ψηφοφόρους του.
Το σχέδιο Πόλσον, προβλέπει ότι μέσω ενός κρατικού οχήματος, θα αγοραστούν με 700 δισ. δολάρια από τις εμπορικές και επενδυτικές τράπεζες, τις ασφαλιστικές εταιρείες κ.τλ., όλα τα στεγαστικά subprime δάνεια που έχουν πακεταρισθεί σε ευφάνταστα απατηλά σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα, τα διάσημα πλέον «τοξικά απόβλητα», όπως ευφυώς αποκαλούνται τα CDOs (Collate-ralised-Debt Obligations), για να τα ρευστοποιήσει στο μέλλον. Ομως, το κόστος θα επιβαρύνει δυσβάστακτα τους φορολογουμένους και την αμερικανική οικονομία, δεδομένου ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη και δαπανηρότερη διάσωση του τραπεζικού συστήματος στην Ιστορία της αμερικανικής οικονομίας. Οι κίνδυνοι είναι πράγματι μεγάλοι. Η ικανότητα και η αξιοπιστία της κυβέρνησης Μπους να τους αντιμετωπίσει, έχει κουρελιαστεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διέξοδοι. Η καλύτερη είναι η εθνικοποίηση των τραπεζών. Αλλά δυστυχώς είναι πολύ επίπονες. Στην τελική ανάλυση, οι κυβερνήσεις επιλύουν τις κρίσεις. Είναι νόμος. Η διάσωση γίνεται από την κυβέρνηση. Η Ιαπωνία εξαγκάστηκε να το κάνει. Αλλά η Ιαπωνία είναι πιστώτρια χώρα. Οι ΗΠΑ, όμως, είναι δανειολήπτρια χώρα και οφείλει να συντηρεί την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών. Τώρα η σχέση ανάμεσα στο καταρρέον τραπεζικό σύστημα και τον υπόλοιπο κόσμο, έχει εξελιχθεί σε εφιάλτη. Το Κογκρέσο μαζί με τον Λευκό Οίκο έχουν ξεκινήσει την επιχείρηση διάσωσης. Στο τέλος, θα πετύχουν τον σκοπό τους. Αλλά το ταξίδι θα είναι εξοντωτικό για όλους. Την Πέμπτη τα ξημερώματα, οι αρμόδιες αμερικανικές Αρχές έκλεισαν την Washington Mutual (WaMu), τη μεγαλύτερη στεγαστική τράπεζα των ΗΠΑ και υπ’ αριθμόν 6η σε μέγεθος στις ΗΠΑ, με τα 2.300 υποκαταστήματα που εξυπηρούσαν καταναλωτές και μικροεπιχειρηματίες, με περιουσιακά στοιχεία αξίας 307 δισ. δολ., συνολικές καταθέσεις ύψους 182 δισ. δολαρίων και 43.198 εργαζομένους. Τα στοιχεία αυτά είχαν καταγραφεί στις 30 Ιουνίου.
Και, παράλληλα, «χάρισαν» τα υποκατάστημά της WaMu –όπως ακριβώς έκαναν πριν από έξι μήνες με την επενδυτική τράπεζα Bear Stearns– στην J.P. Morgan Chase με συνοπτικές διαδικασίες επιλογής αγοραστή. Η ηλικίας 119 ετών WaMu, πέρασε, λοιπόν, στην αμερικανική Ιστορία ως η μεγαλύτερη χρεοκοπία τράπεζας, ξεπερνώντας την Continental Illinois National Bank and Trust με περιουσιακά στοιχεία 40 δισ. δολαρίων που πτώχευσε στο Σικάγο το 1984. Επίσης, πέρασε στην Ιστορία ως το μεγαλύτερο θύμα της διαβόητης πλέον κρίσης των subpime στεγαστικών δανείων, που εξελίχθηκε σε πρωτοφανή πιστωτική κρίση και έπληξε βίαια το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ. Η αμερικανική κυβέρνηση επέλεξε το θάνατό της, καθώς δεν θεωρήθηκε υψίστης σημασίας για να διασωθεί όπως έγινε με το γιγαντιαίο ασφαλιστικό όμιλο AIG και τους κολοσσούς Fannie Mae και Freddie Mac.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28/09/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου