«Δεν τον βασανίσαμε ποτέ. Αυτά τα λέει ο Τζον Μακ Κέιν για να κερδίσει ψήφους...». Τάδε έφη ο Βιετναμέζος δεσμοφύλακας που διαψεύδει κατηγορηματικά, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές, τον υποψήφιο των ρεπουμπλικάνων. Στις όχθες της μικρής λίμνης του Τρουκ Μπακ, όχι μακριά από το Ανόι, επέπρωτο να αρχίσει πριν από ακριβώς 41 χρόνια η πολιτική σταδιοδρομία του Μακ Κέιν.
Ηταν η στιγμή που ο κ. Μακ Κέιν έγινε πολιτικός εντελώς τυχαία, μόνον και μόνον επειδή επέζησε. Κάλλιστα ο κ.Λι, 61 ετών σήμερα, θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει. Αλλά κολύμπησε στη λίμνη, τον έβγαλε από το νερό και θυμάται ως σήμερα ότι τον τραβούσε από τα μαλλιά με το αριστερό του χέρι, κρατώντας στο δεξί ένα μαχαίρι επάνω από την καρωτίδα του Αμερικανού.
Ετσι η Αμερική δεν έχασε έναν μεγάλον άνδρα. Ο Μακ Κέιν έγινε αιχμάλωτος πολέμου για πεντέμισι χρόνια. Αυτός ήταν ο ηρωισμός του. Ο ίδιος έχει περιγράψει ότι τον χτύπησε μια ομάδα εξαγριωμένων ανθρώπων με υποκόπανους και ξιφολόγχες, ενώ ήταν τραυματισμένος. Τα απομνημονεύματα του υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών για τον Λευκό Οίκο διαψεύδονται και από άλλους Βιετναμέζους που είχαν την τύχη να τον συναντήσουν τότε. Ιδίως αυτά που έχει γράψει για το διάστημα που πέρασε ως αιχμάλωτος πολέμου στη φυλακή που έμεινε στην ιστορία με το όνομα «το Χίλτον του Ανόι».
Ο τότε διευθυντής των φυλακών Τρανκ Τρονγκ Ντουγέ διατηρεί ολοζώντανη στη μνήμη του την εικόνα του αμερικανού πιλότου, τον οποίο γνώρισε έναν χρόνο μετά τη σύλληψή του. «Πεισματάρης και υπερφίαλος,ως γιος ναυάρχου που ήταν,πίστευε ακράδαντα ότι ήταν δίκαιος ο πόλεμος αυτός...» λέει. Αυτό που δεν θυμάται ο Τρανγκ είναι τα βασανιστήρια που περιγράφει ο Μακ Κέιν στα απομνημονεύματά του. «Ουδέποτε βασάνισα αιχμάλωτο πολέμου,ούτε και στους άνδρες που είχα υπό τις διαταγές μου το επέτρεπα...Αλλωστε το μόνο που έκαναν οι Αμερικανοί ήταν να βομβαρδίζουν στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους και ασφαλώς οι πιλότοι δεν ήσαν γνώστες πληροφοριών που θα μπορούσαν να μας ενδιαφέρουν...Το ποιος είναι ήρωας και ποιος όχι,ας το κρίνουν μόνοι τους...Εγώ το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο άνθρωπος αυτός τολμούσε να μου αντιμιλάει και ήταν πανέξυπνος.Αυτά όμως τα περί βασανιστηρίων τα λέει απλώς και μόνο για να ψαρέψει ψήφους».
Τα ίδια λέει και ένας άλλος διευθυντής των φυλακών, ο Νγκουγέν Τιεν Τραν: «Ο κανονισμός επέβαλλε να φροντίζουμε τους τραυματίες.Κάναμε ό,τι ήταν δυνατόν για να ξανασταθεί ο Μακ Κέιν στα πόδια του,του είχαμε τον καλύτερο γιατρό.Είναι δυνατόν να λέει τώρα ότι τον βασανίσαμε;».
ΤΟ ΒΗΜΑ, 30/10/2008
Ηταν η στιγμή που ο κ. Μακ Κέιν έγινε πολιτικός εντελώς τυχαία, μόνον και μόνον επειδή επέζησε. Κάλλιστα ο κ.Λι, 61 ετών σήμερα, θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει. Αλλά κολύμπησε στη λίμνη, τον έβγαλε από το νερό και θυμάται ως σήμερα ότι τον τραβούσε από τα μαλλιά με το αριστερό του χέρι, κρατώντας στο δεξί ένα μαχαίρι επάνω από την καρωτίδα του Αμερικανού.
Ετσι η Αμερική δεν έχασε έναν μεγάλον άνδρα. Ο Μακ Κέιν έγινε αιχμάλωτος πολέμου για πεντέμισι χρόνια. Αυτός ήταν ο ηρωισμός του. Ο ίδιος έχει περιγράψει ότι τον χτύπησε μια ομάδα εξαγριωμένων ανθρώπων με υποκόπανους και ξιφολόγχες, ενώ ήταν τραυματισμένος. Τα απομνημονεύματα του υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών για τον Λευκό Οίκο διαψεύδονται και από άλλους Βιετναμέζους που είχαν την τύχη να τον συναντήσουν τότε. Ιδίως αυτά που έχει γράψει για το διάστημα που πέρασε ως αιχμάλωτος πολέμου στη φυλακή που έμεινε στην ιστορία με το όνομα «το Χίλτον του Ανόι».
Ο τότε διευθυντής των φυλακών Τρανκ Τρονγκ Ντουγέ διατηρεί ολοζώντανη στη μνήμη του την εικόνα του αμερικανού πιλότου, τον οποίο γνώρισε έναν χρόνο μετά τη σύλληψή του. «Πεισματάρης και υπερφίαλος,ως γιος ναυάρχου που ήταν,πίστευε ακράδαντα ότι ήταν δίκαιος ο πόλεμος αυτός...» λέει. Αυτό που δεν θυμάται ο Τρανγκ είναι τα βασανιστήρια που περιγράφει ο Μακ Κέιν στα απομνημονεύματά του. «Ουδέποτε βασάνισα αιχμάλωτο πολέμου,ούτε και στους άνδρες που είχα υπό τις διαταγές μου το επέτρεπα...Αλλωστε το μόνο που έκαναν οι Αμερικανοί ήταν να βομβαρδίζουν στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους και ασφαλώς οι πιλότοι δεν ήσαν γνώστες πληροφοριών που θα μπορούσαν να μας ενδιαφέρουν...Το ποιος είναι ήρωας και ποιος όχι,ας το κρίνουν μόνοι τους...Εγώ το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο άνθρωπος αυτός τολμούσε να μου αντιμιλάει και ήταν πανέξυπνος.Αυτά όμως τα περί βασανιστηρίων τα λέει απλώς και μόνο για να ψαρέψει ψήφους».
Τα ίδια λέει και ένας άλλος διευθυντής των φυλακών, ο Νγκουγέν Τιεν Τραν: «Ο κανονισμός επέβαλλε να φροντίζουμε τους τραυματίες.Κάναμε ό,τι ήταν δυνατόν για να ξανασταθεί ο Μακ Κέιν στα πόδια του,του είχαμε τον καλύτερο γιατρό.Είναι δυνατόν να λέει τώρα ότι τον βασανίσαμε;».
ΤΟ ΒΗΜΑ, 30/10/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου