Εχοντας ενσαρκώσει επί χρόνια το πρότυπο της αναπτυσσόμενης χώρας με ιλιγγιώδεις ρυθμούς ανάπτυξης και εργατικό δυναμικό υψηλής εξειδίκευσης στις νέες τεχνολογίες, αφοσιωμένη στην παραγωγή έναντι αμοιβών πενιχρών σε σύγκριση με τις αντίστοιχες των δυτικών συναδέλφων, η Ινδία αποτέλεσε τον έναν από τους δύο πόλους στήριξης της παγκόσμιας οικονομίας μαζί με την Κίνα. Ο τίγρης –κατά αντιδιαστολή του κινεζικού δράκου– όπως αρέσκονται να την αποκαλούν στη Δύση με φιλοπαίγμονα διάθεση, προσείλκυε τα βλέμματα οικονομικών αναλυτών και διεθνών οργανισμών με την ελπίδα ότι θα παρέμενε αλώβητη από τη χρηματοπιστωτική κρίση και τη διείσδυσή της στην παγκόσμια οικονομία με ευεργετικά αποτελέσματα για ολόκληρο τον πλανήτη. Και παρά τις επιφυλάξεις που εκφράζονταν τελευταία, καθώς διαφαίνονται σημάδια επιβράδυνσης, οι προσδοκίες παρέμεναν ώς ένα βαθμό οι ίδιες. Δεν ήσαν, άλλωστε, λίγοι οι οικονομικοί αναλυτές κάθε εθνικότητας που τα τελευταία χρόνια διέψευδαν κάθε φόβο περί μείωσης των επενδύσεων ή επιβράδυνσης της ανάπτυξης στην Ινδία ως αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων τρομοκρατικών επιθέσεων που ελάμβαναν χώρα στο έδαφός της, αλλά δεν προκαλούσαν τόση αίσθηση στη Δύση καθώς έπλητταν κυρίως εσωτερικούς στόχους. Ολα αυτά, όμως, μέχρι τις 26 Νοεμβρίου και το μπαράζ των τρομοκρατικών επιθέσεων στο οικονομικό και εμπορικό κέντρο της χώρας, στο Μανχάταν της Ινδίας όπως συνηθίζουν οικονομικοί κύκλοι να αποκαλούν την περιοχή της Βομβάης, που επλήγη εφόσον εκεί συναντιούνται ντόπιοι και δυτικοί επιχειρηματίες και κλείνουν συμφωνίες. Εκτοτε άρχισαν να εκφράζονται σοβαρές επιφυλάξεις και το πόσο θα επιδείξει ανοσία στην κρίση ο ασιατικός τίγρης που δέχθηκε καίριο πλήγμα σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη στιγμή, ενώ η οικονομία του είχε ήδη αρχίσει να κάμπτεται. Τον Οκτώβριο οι εξαγωγές της Ινδίας είχαν σημειώσει πτώση για πρώτη φορά μέσα στα τελευταία τρία χρόνια κατά 12,1%, με αποτέλεσμα να χαθεί ο στόχος των 200 δισ. δολαρίων που είχε θέσει το ινδικό υπουργείο Εμπορίου. Η εξέλιξη κρίθηκε ιδιαίτερα ανησυχητική καθώς οι προβλέψεις μιλούσαν μόνον για επιβράδυνση στον ρυθμό αύξησης των εξαγωγών.
Προφανώς, όμως, αντανακλά τις επιπτώσεις της παγκόσμιας κρίσης και τη μείωση της ζήτησης παγκοσμίως καθώς το 40% των ινδικών εξαγωγών προορίζονται για ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ενωση και Ιαπωνία. Αμφίβολο, έτσι, αν η Ινδία έχει πλέον τη δυνατότητα να επιτύχει τον στόχο του 9% που είχε θέσει αρχικά για την οικονομική ανάπτυξη συνολικά του 2008, καθώς οι εξαγωγές της αντιπροσωπεύουν το 59% του ΑΕΠ της, πολύ περισσότερο από την Κίνα. Αντιμέτωπη με τις επιπτώσεις της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, έχει καταφύγει σε μια πολιτική μείωσης των επιτοκίων. Εκτός των άλλων, όμως, και παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις οικονομικών και πολιτικών παραγόντων, κινδυνεύει να δει να μειώνονται σημαντικά οι ξένες επενδύσεις στο έδαφός της καθώς οι τρομοκρατικές επιθέσεις επανέφεραν στο προσκήνιο την ένταση με το Πακιστάν και τον κίνδυνο ανάφλεξης στην περιοχή.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 4/1/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου