It’s the Goldman Sachs, boss...

ZEZA ZHKOY

Tιμωρήστε τους τραπεζίτες, είναι ο γνωστός λαϊκίστικος ζήλος των πολιτικών της Oυάσιγκτον. Απολαμβάνουν μαζί με τα μίντια και τον λαό όταν βρίσκουν την ευκαιρία να τους τα ψάλλουν. Οπως η στήλη, που διασκεδάζει όταν παρακολουθεί τους πολλούς που αρέσκονται να βλέπουν τους τραπεζίτες να πέφτουν σε ανυποληψία. Ομως, το πολιτικό σύστημα ξανάγραψε τους κανόνες της Wall Street που πρέπει να ακολουθήσει ο τραπεζικός κόσμος, προς όφελός τους φυσικά. Τα κέρδη των τραπεζών ξανά ευημερούν και «μαγικοί» αριθμοί μισθών και μπόνους άρχισαν να μοιράζονται στα τζίνια που οραματίζονται νέα «εξωτικά» προϊόντα.

Η οργή ξεχειλίζει... Τα κέρδη ρεκόρ που ανακοίνωσε η Goldman Sachs και τα τεράστια μπόνους που ετοιμάζεται να δώσει αποτελούν άγρια πρόκληση για τους Αμερικανούς που συνθλίβονται από την κρίση και την ανεργία, κατήγγειλε προχθές από τη στήλη του ο διάσημος νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν. Και επισημαίνει ότι: «Η Goldman είναι πολύ καλή σε ό, τι κάνει. Δυστυχώς, όμως, ό, τι κάνει είναι κακό για την Αμερική».

Βαρύγδουπες διαπιστώσεις. Αλλά, εντάξει... Μου θυμίζουν τη σπουδαία ελληνική ρήση «Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;». Η Goldman, εκτός από χρήμα, παράγει στελέχη για τον Λευκό Oίκο και υπουργούς Oικονομικών των Hνωμένων Πολιτειών. Τον Ιούνιο του 2006 ο Tζορτζ Mπους επέλεξε τον σκληρότερο τραπεζίτη της Wall Street: Tον Xένρι «Xανκ» Πόλσον, που ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs. Bεβαίως από τα σπλάχνα της Goldman προήρχετο και ο εξαιρετικά επιτυχημένος υπουργός Οικονομικών του Μπιλ Κλίντον, Ρόμπερτ Ρούμπιν. Tι συγκινητικό...

Ο Πόλσον αποδείχθηκε ο «μοιραίος» υπουργός στη «μοιραία» θέση. Στα χέρια του έσκασε η φούσκα των κορυφαίων τραπεζών της Wall Street προκαλώντας το μεγαλύτερο τραπεζικό κραχ από το 1930, που βύθισε την αμερικανική οικονομία.

Κληθείς να απολογηθεί ενώπιον του Κογκρέσου για τον ρόλο που έπαιξε ως υπουργός στη «βρώμικη» εξαγορά της Merrill Lynch από την Bank of America, που κόστισε στους Αμερικανούς φορολογουμένους 20 δισ. δολάρια, ο Πόλσον δέχθηκε ταπεινωτικές κατηγορίες από αρκετούς Αμερικανούς βουλευτές ότι «εξαπάτησε το Κογκρέσο» στο μείζον θέμα της διάσωσης των τραπεζών. Πέρυσι το φθινόπωρο το Κογκρέσο ψήφισε τον νόμο που έφτιαξε ο Πόλσον με το περίφημο TARP (όπως αποκαλείται το πακέτο διάσωσης των τραπεζών ύψους 700 δισ. δολαρίων), για να αγοραστούν τα «τοξικά ομόλογα» από τις τράπεζες ώστε να επιτευχθεί η εξυγίανση. Ομως, ο ίδιος ο Πόλσον υπαναχώρησε κατά 360 μοίρες και αντί των «τοξικών» έριξε τα 250 δισ. κατ’ ευθείαν στις μεγάλες τράπεζες. Πρόκεται για τη «μεγαλύτερη κλοπή στην ιστορία» κατήγγειλε ο ρεπουμπλικανός βουλευτής του Οχάιο Michael R. Turner.

Επίσης, επικρίθηκε έντονα για την απόφασή του να αφήσει να χρεοκοπήσει η Lehman Brothers και για τον ρόλο του στο ξεπούλημα της Merrill Lynch στην Bank of America και της Bear Stearns και της Washington Mutual στην JP Morgan Chase. Αντίθετα, δεν δίστασε να διασώσει από τη χρεοκοπία τον γιγαντιαίο ασφαλιστικό όμιλο AIG και τους δύο στεγαστικούς κολοσσούς Fannie Mae και Freddie Mac.

Επί πλέον, ο Πόλσον πρωτοστάτησε ώστε η Goldman Sachs και η Morgan Stanley -δηλαδή οι δύο επενδυτικές τράπεζες από τις πέντε που είχαν απομείνει στηWall - να διασωθούν, να αποποιηθούν το θεσμικό καθεστώς των ανεξάρτητων επενδυτικών τραπεζών και να μεταλλαχθούν σε παραδοσιακές εμπορικές τράπεζες, για να εξασφαλίσουν το δικαίωμα των αμερικανικών καταθέσεων.

Στην υπόθεση της επίμαχης εξαγοράς της Merrill Lynch αποδείχθηκε ότι η Bank of America αγόρασε μια «άρρωστη» τράπεζα. Με συνέπεια, η κυβέρνηση να εξαναγκαστεί να της χορηγήσει δεύτερο σωσίβιο κρατικής παρέμβασης με ρευστό χρήμα, που ανέβασε συνολικώς την κρατική βοήθεια που έχει χορηγηθεί στην Bank of America στα 45 δισ. δολάρια, καθιστώντας έτσι το κράτος τον μεγαλύτερο μέτοχο της τράπεζας.

Τώρα, πολλές τράπεζες που χρησιμοποίησαν τα κρατικά σωσίβια για να διασωθούν θέλουν να απαλλαγούν για να γλιτώσουν (αυτή τη φορά) από την κυβερνητική επιτήρηση. Επειδή τους επιβλήθηκαν αυστηροί όροι πάνω σε διοικητικά θέματα και ειδικότερα στις αποδοχές υψηλόβαθμων στελεχών. Αυτός ο παρεμβατικός ρόλος της κυβέρνησης εξελίχθηκε σε βρόχο για τις τράπεζες και οι διοικήσεις τους επιζητούν διακαώς να επανέλθουν στην παλαιά τάξη πραγμάτων. Ηδη τρεις από αυτές, η Goldman Sachs, η JP Morgan Chase και η Morgan Stanley, τα επέστρεψαν την περασμένη εβδομάδα. Αντίθετα, η Bank of America, η Citigroup και η Wells Fargo θα εξακολουθούν να στηρίζονται στα δισεκατομμύρια των κρατικών κεφαλαίων.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 19/7/2009