31.1.10

Κίνα: στοπ στη «στρατιωτική συνεργασία» με τις ΗΠΑ

Την αναστολή της «στρατιωτικής συνεργασίας» της με τις ΗΠΑ αποφάσισε η Κίνα, αντιδρώντας στις σχεδιαζόμενες πωλήσεις όπλων από την Ουάσινγκτον προς την Ταϊβάν, μετέδωσε το πρακτορείο Νέα Κίνα. Σε διάβημα διαμαρτυρίας προχώρησε το Πεκίνο, ενώ ανακοίνωσε ότι θα επιβάλει κυρώσεις σε αμερικανικές εταιρείες που θα πουλήσουν όπλα στην Ταϊπέι.
Το πρακτορείο ανέφερε ακόμη ότι κλήθηκε στο υπουργείο Άμυνας ο Αμερικανός στρατιωτικός ακόλουθος στο Πεκίνο και του έγινε διάβημα διαμαρτυρίας.

«Εξετάζοντας την σοβαρή βλάβη και την απεχθή επίπτωση των αμερικανικών πωλήσεων όπλων στην Ταϊβάν, η κινεζική πλευρά αποφάσισε να αναστείλει τις προγραμματισμένες αμοιβαίες στρατιωτικές επισκέψεις» τονίζει το πρακτορείο που επικαλείται ανακοίνωση του υπουργείου Άμυνας.
«Απαιτούμε η αμερικανική πλευρά να σεβαστεί τα συμφέροντα της κινεζικής πλευράς» προσθέτει η ανακοίνωση, ζητώντας να σταματήσει η συμφωνία για την πώληση.
Νωρίτερα, ο Κινέζος υφυπουργός Εξωτερικών, Χε Γιαφέι, είχε προειδοποιήσει ότι η πώληση θα έχει «αρνητικές συνέπειες» στη συνεργασία ΗΠΑ-Κίνας.
«Οι πωλήσεις όπλων αποτελούν μία ωμή επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Κίνας και βλάπτουν σοβαρά την εθνική της ασφάλεια» επισημαίνει και καλεί τις ΗΠΑ να σταματήσουν τις σχεδιαζόμενες πωλήσεις.
Η κυβέρνηση Ομπάμα ενημέρωσε το Κογκρέσο την Παρασκευή σχετικά με τις προτεινόμενες πωλήσεις προς την Ταϊβάν, ένα εν δυνάμει πακέτο 6,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που περιλαμβάνει ελικόπτερα Black Hawk, προηγμένης τεχνολογίας, αντιπυραυλικά συστήματα Patriot Advanced Capability-3 και δύο ναρκαλιευτικά σκάφη της ανακαινισμένης τάξης Osprey Class.

Τους προσεχείς μήνες ο Αμερικανός πρόεδρος είναι πιθανό να συναντηθεί με την εξόριστο ηγέτη του Θιβέτ τον Δαλάι Λάμα και αυτό ενδέχεται να εντείνει την οργή του Πεκίνου απέναντι στην Ουάσινγκτον.
Σύμφωνα με το πρακτορείο Νεα Κίνα, ο Κιάν Λιχούα, διευθυντής της υπηρεσίας εξωτερικών υποθέσεων στο υπουργείο Άμυνας της Κίνας «διαμαρτυρήθηκε επίσημα» στον Αμερικανό στρατιωτικό ακόλουθο για τις σχεδιαζόμενες πωλήσεις των όπλων προς την Ταϊβάν.
ΤΑ ΝΕΑ, 31/1/2010

Τανκς και τρακτέρ καταλύουν το ίδιο τη δημοκρατία

Tου Χρήστου Γιανναρά
Στην ελλαδική «δημοκρατία», εν έτει 2010, δύο πολιτικά κόμματα λογαριάζουν τον εαυτό τους υπεράνω του Νόμου. Κατ’ εξακολούθησιν στην πράξη. Αλλά και με συνεχείς δημόσιες διακηρύξεις. Η προκλητικότερη ήταν στην τηλεοπτική συνέντευξη των κομματικών αρχηγών, πριν από τις εκλογές του 2007, όταν δηλώθηκε απερίφραστα: «Ας ψηφίζει όσους νόμους θέλει το Κοινοβούλιο, εμείς κατεβαίνουμε στους δρόμους και καταργούμε τους νόμους»!
Δεν υπήρξε τότε αντίδραση άλλου κομματικού αρχηγού ούτε αυτεπάγγελτη παρέμβαση των υπεύθυνων για την προστασία του Συντάγματος λειτουργών της Δικαιοσύνης. Στο Ελλαδιστάν τα δύο υπεράνω του Νόμου κόμματα μπορούν να ατιμάζουν το Σύνταγμα και το κοινοβουλευτικό πολίτευμα χωρίς καμιά συνέπεια.
Λειτουργούν με τη λογική των άλλοτε «εθνοσωτήριων» στρατιωτικών συνωμοτικών ομάδων, που πίστευαν ότι η δική τους κρίση και εκτίμηση αρκεί για να ανασταλεί η ισχύς του Συντάγματος και των νόμων προκειμένου να σωθεί το έθνος. Τα δύο κόμματα που σήμερα τους μιμούνται, κρίνουν ότι οφείλουν με αντισυνταγματικές και εκτός νόμου πρακτικές να προστατεύσουν τα συμφέροντα του «λαού», δηλαδή συντεχνιών που τα ίδια ελέγχουν.
Η αντιστοιχία έχει δύο τρανταχτές διαφορές: Οι συνωμότες στρατιωτικοί καταπατώντας το Σύνταγμα δεν ψηφοθηρούσαν. Και δεύτερο, διακινδύνευαν: έπαιζαν το κεφάλι τους ή τον ισόβιο εγκλεισμό τους. Τα «φιλολαϊκά» κόμματα σήμερα και ψηφοθηρούν αδιάντροπα και απολαμβάνουν την απεριόριστη ανοχή της κομματοκρατούμενης «δημοκρατίας».
Εκεί είναι το κυρίως σκάνδαλο: στην αυτοκτονική ανοχή του φασισμού από το πολιτικό σύστημα, τους θεσμούς δικαστικής εξουσίας, τον Τύπο, την κοινή γνώμη. Αν κάποιος πραξικοπηματίας αξιωματικός σήμερα κατέβαζε τανκς στους κόμβους του οδικού δικτύου νεκρώνοντας τη χώρα, όλοι θα εγκρίναμε και θα τιμούσαμε κάποιον ανώτερό του αξιωματικό με ισχυρότερες στρατιωτικές δυνάμεις, που θα αναλάμβανε να προστατεύσει, με οποιοδήποτε ρίσκο, το Σύνταγμα και τις εκεί κατοχυρωμένες ελευθερίες μας. Ομως, όταν τα συνδικαλιστικά (επαγγελματικά) στελέχη των δύο υπεράνω του Νόμου κομμάτων κατεβάζουν τρακτέρ και κλείνουν τα περάσματα στις εθνικές οδούς θέτοντας σε ομηρεία ολόκληρη τη χώρα, ανεχόμαστε όλοι να παζαρεύει η κυβέρνηση τις ελευθερίες μας με τους φασίστες, δεν τολμάμε να ψελλίσουμε αίτημα να υπερασπίσει το κράτος, με οποιοδήποτε ρίσκο, το Σύνταγμα.
Τα δύο υπεράνω του Νόμου κόμματα έχουν επιβάλει στην Ελλάδα μιαν α-λα-καρτ δικτατορία: Επιτρέπουν να λειτουργούν κάποιες επιφάσεις κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αλλά απαιτούν και επιβάλλουν να είναι ασύδοτα τα δικά τους ψηφοθηρικά και συντεχνιακά συμφέροντα. Δύναμη επιβολής τους είναι η βία, ο πρωτογονισμός της ιδιοτέλειας. Ομως τις πρακτικές της βίας (καταλήψεις, βανδαλισμούς, τραμπουκισμό, γκανγκστερικούς εκβιασμούς) τις ονομάζουν «αγώνες». Λένε: «θα συνεχίσουμε τους αγώνες μας μέχρι να δικαιωθούμε» – δηλαδή θα πνίγουμε όλους τους άλλους, ώσπου να γίνει το δικό μας.
Αδίστακτοι παραχαράκτες, καπηλεύονται το τίμιο όνομα της Αριστεράς, όνομα κοινωνιοκεντρικών προτεραιοτήτων στην πολιτική: Βαφτίζουν κάθε οργανωμένη, επιθετική ιδιοτέλεια, κάθε τυραννικό του λαϊκού σώματος τσαμπουκά, «κίνημα» - αγροτικό, φοιτητικό, μαθητικό κίνημα, ακόμα και των χρυσοκάνθαρων που λυμαίνονται τα λιμάνια. Διακηρυγμένοι θαυμαστές και οπαδοί της μονοκομματικής «δημοκρατίας» μαρξισμού - λενινισμού, εκμεταλλεύονται χυδαία τις προνομίες που τους παρέχει ο κοινοβουλευτισμός (οικονομικές επιχορηγήσεις, ανεξέλεγκτες επιχειρηματικές δραστηριότητες, ασυδοσία προπαγανδιστικής απάτης, ατιμωρησία κοινωνικών εγκλημάτων σε καθημερινή βάση) με μοναδικό στόχο να κατορθώσουν κάποτε να επιβάλουν στη χώρα το ολοκληρωτικό τους σύστημα.
Αυτά τα προφανή και κατάφωρα γιατί τα ανέχεται η ελλαδική κοινωνία, αν και έμπειρη εμφύλιας τραγωδίας που την προκάλεσαν οι εραστές του μονοκομματικού κράτους; Η απάντηση δεν είναι άσχετη με τη (συμπτωματική ή μεθοδευμένη) εκπαιδευτική παρακμή μας, το διαλυμένο, τριάντα πέντε χρόνια τώρα, σχολικό μας σύστημα, την αγλωσσία και τρομακτική αλογία - ασυνεννοησία που δυναστεύει την κοινωνία μας.
Λαϊκιστές ή ανίκανοι πρωθυπουργοί χρησιμοποιούν ως άλλοθι την προσφορά ανοχής και κολακείας στους μανιακούς του ολοκληρωτισμού και της βίας, πρώτον: Για να καλύψουν την ανικανότητά τους στην υπεράσπιση των θεσμών δημοκρατίας, δεύτερον: Για να αγρεύσουν ψήφους των συμπτωματικά ίσως στρατευμένων στον ολοκληρωτισμό, τρίτον: Γιατί διψάνε μόνο για εξουσία και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να εντοπίσουν αντιπρόταση στην παραχάραξη και καπηλεία της Αριστεράς.
Θηριώδη, υπερσύγχρονα τρακτέρ – το καθένα θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες δέκα καλλιεργητών, όχι ενός. Και πλημμυρίζουν κατά χιλιάδες, κάθε χρόνο, το εθνικό οδικό δίκτυο, για να επιβάλουν, ως άλλα τανκς νομιμοποιημένης πια χούντας, γκανγκστερικούς εκβιασμούς των δύο υπεράνω του Νόμου κομμάτων. Επίδειξη τα τρακτέρ παρανοϊκής σπατάλης του πλούτου που έρρευσε γενναιόδωρα, προκειμένου να οργανωθεί μεθοδικά ο συντονισμός των καλλιεργειών στην Ε. Ε. και ο εκσυγχρονισμός τους: να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμη ευμάρεια και ποιότητα ζωής ο αγρότης. Αλλά την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη τη μεταποίησαν οι εξουσιολάγνοι πολιτικάντηδες σε δολώματα ψηφοθηρίας παγιδεύοντας τους αγρότες στην κρατικοδίαιτη ραστώνη, στην εκβιαστική ιταμότητα του τραμπουκισμού.
Με ανάλογο λαϊκισμό, ψηφοθηρικό και εκμαυλιστικής κολακείας, παρέδωσαν την εκπαίδευση της νεολαίας (τον απόλυτα ιδεολογικό έλεγχο του υπουργείου Παιδείας) σε «αποδομιστές» κάθε νοήματος πατρίδας και Ιστορίας, σκοταδιστές δογματικούς της βίας, κολλημένους σαν στρείδια στην πιο αναχρονιστική, παλαιοημερολογίτικη εκδοχή του μαρξισμού. Ετσι ώστε να ετοιμάζει το ελληνικό σχολειό και πανεπστήμιο «αντιστασιακούς» απέναντι σε μια φαντασιωδώς επερχόμενη εθνικιστική χούντα, αλλά απόλυτα ανεκτικούς απέναντι στον φασισμό της βίας των τρακτέρ, των «καταλήψεων», των δηώσεων, των γκανγκστερικών εκβιασμών.
Και ο «μέσος Ελληνας» μέσα στη γενική κατάρρευση, ζητεί απεγνωσμένα κάπου να γαντζωθεί, να ελπίσει σε κάτι. Τουλάχιστον, όταν είχε να κάνει με τη βία των τανκς και επίορκους στρατιωτικούς, ήξερε να ξεχωρίσει την αυθαιρεσία από τη φιλοπατρία, τον φασισμό από τη δημοκρατία. Σήμερα, που έχει να κάνει με τη βία των τρακτέρ και τον φασισμό κοινοβουλευτικών κομμάτων, η σύγχυσή του είναι πανικός και απόγνωση. Ακρως επικίνδυνο μείγμα.

29.1.10

Δεν αποκλείει «σχέδιο» πίσω από τους εμπρησμούς της συναγωγής Χανίων ο Θ.Πάγκαλος

«Να είναι όλα τυχαία και να μην υπάρχει γενικότερο σχέδιο» ευχήθηκε ο αντιπρόεδρος της Βουλής, Θεόδωρος Πάγκαλος, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του προέδρου του ΛΑΟΣ, Γιώργου Καρατζαφέρεη.

Ο κ.Πάγκαλος τόνισε ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα και ευχήθηκε να μην αντιμετωπίσουμε άλλες μορφές τέτοιου είδους προκλήσεων.

Ο κ.Καρατζαφέρης έκανε λόγο για προβοκάτσια και αναρωτήθηκε «μήπως κάποιες υπηρεσίες θέλουν να δημιουργήσουν τριγμούς στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Ισραήλ».

«Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι τώρα υπάρχει μια διαφοροποίηση στο τρίγωνο Αγκυρας, Ουάσινγκτον και Ιερουσαλήμ και ενδεχομένως να μην ήθελαν μιαν άλλη δίοδο προσέγγισης Ελλάδας και Ισραήλ και δημιουργήσαν αυτό το έγκλημα. Πολύ φοβούμαι ότι κάποιοι προσπαθούν να δημιουργείται και μια κόντρα μεταξύ των εξωκοινοβουλευτικών άκρων [...]. Η Πολιτεία θα έπρεπε ενδεχομένως να έχει καλύτερα αντανακλαστικά», τόνισε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ.

Ο Θ.Πάγκαλος τόνισε κατ' αρχήν ότι «οι Έλληνες Εβραίοι, είναι Έλληνες πολίτες, ισότιμοι καθ’ όλα με τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες» και πρόσθεσε ότι «η ελληνική κοινωνία και πολιτεία, είναι αποφασισμένη να προστατέψει την ομαλή τους διαβίωση, την πρόοδο και την προκοπή τους - και βεβαίως, τους τόπους και τις μορφές με τις οποίες αυτοί θρησκεύονται».

Ο κ. Πάγκαλος τόνισε ότι η Αστυνομία «αντέδρασε στο μέτρο που μπορούσε να αντιδράσει [...]. Πρέπει όμως να είμαστε, πράγματι έτοιμοι», ανέφερε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

in.gr

«Ιφιγένεια» στον βωμό της δημοσιονομικής κρίσης η Εθνική Τράπεζα;

ZEZA ZHKOY

Ο μίστερ καταστροφολόγος Νουριέλ Ρουμπίνι συστήνει στην Αθήνα να ζητήσει βοήθεια από την... Κίνα. Το σχετικό πρωτοσέλιδο των Financial Times είχε κάνει τον γύρο του κόσμου ηλεκτρονικά ήδη από τα ξημερώματα προχθές! Και για όσους δεν το είχαν αντιληφθεί, έσπευσε το Reuters να το αναμεταδώσει και στις 4 η ώρα βαθιά μεσάνυχτα στην Αθήνα, η Αμερική και οι αγορές της Ασίας είχαν ήδη ενημερωθεί...

Ωστόσο, το πλέον εφιαλτικό είναι ότι το όλο θέμα της δημοσιονομικής κρίσης συνδέθηκε με μια απελπισμένη (δήθεν) προσπάθεια της κυβέρνησης ότι συζητάει μέσω της Goldman Sachs να πωληθεί στρατηγικό μερίδιο της Εθνικής Τράπεζας ως αντάλλαγμα για να αγοραστούν από την Κίνα τα ελληνικά ομόλογα. Βεβαίως, οι Financial Times επισημαίνουν ότι η ελληνική κυβέρνηση το απέρριψε! Ευτυχώς, δηλαδή...

Το υπουργείο Οικονομικών έσπευσε να ανακοινώσει κατηγορηματικά ότι «υπάρχει οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με την αγορά χρέους, είτε ελληνικών ομολόγων είτε ελληνικών περιουσιακών στοιχείων από επενδυτικά σχήματα στην Κίνα ή αλλού. Επίσης, διέψευσε κατηγορηματικά ότι υπάρχει «οποιαδήποτε εντολή σε επενδυτική τράπεζα να κάνει διαπραγματεύσεις σε αυτήν την κατεύθυνση για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης.

Πάντως, οι φήμες επιμένουν σε ό, τι έχει σχέση με την Κίνα. Με νόημα υπενθυμίζεται ότι και στις αρχές Δεκεμβρίου, το υπουργείο Οικονομικών διέψευσε το υποτιθέμενο ενδιαφέρον των Κινέζων για το ελληνικό δημόσιο χρέος. Οι Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στις Βρυξέλλες ο κ. Παπακωνσταντίνου στις αρχές Δεκεμβρίου, έθεσαν και το θέμα της ενδεχόμενης πώλησης ομολόγων ύψους 25 δισ. ευρώ στην Κίνα. Και απάντησε ότι «δεν υπάρχει σχέδιο για πώληση ομολόγων στην Κίνα, αλλά εξετάζουμε σενάρια διαφοροποίησης του χρέους».

Ομως, ενδεικτικό του κλίματος περί την ελληνική οικονομία διεθνώς είναι ο φόβος να αποδειχθεί η χώρα μας «μαύρη τρύπα», που θα κλονίσει το τραπεζικό σύστημα, ίσως και πανευρωπαϊκά.

Το άρθρο στην «Καθημερινή» (21 Αυγούστου) του Στέφανου Μάνου με τίτλο «Το τραπεζικό σύστημα κινδυνεύει» ήταν και παραμένει σπουδαίο. Ο παλαίμαχος πολιτικός επισημαίνει ότι «σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οποτεδήποτε γίνουν εκλογές, θα υπάρξει κυβερνητική αλλαγή. Η νέα κυβέρνηση θα κληρονομήσει εκρηκτικά δημοσιονομικά προβλήματα. Θα κληρονομήσει επίσης τις συμμετοχές στο κεφάλαιο των τραπεζών που μεθόδευσε η σημερινή κυβέρνηση. Το δέλεαρ να χρησιμοποιηθεί το τραπεζικό σύστημα για να ξελασπώσει τα δημόσια οικονομικά θα είναι ισχυρό και φοβάμαι λαϊκά αποδεκτό. Οι τράπεζες και οι τραπεζίτες θα αποδειχθούν θαυμάσια εξιλαστήρια θύματα για τα προβλήματα που προκάλεσε η δημοσιονομική ανευθυνότητα των τελευταίων ετών. Ενα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της τελευταίας εικοσαετίας υπήρξε η άνδρωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Θα είναι ολέθριο να διευκολυνθεί το πολιτικό σύστημα να ελέγξει το τραπεζικό».

Πάντως, η Εθνική είναι μια τράπεζα με α) κερδοφορία, β) θωράκιση έναντι επισφαλειών, γ) ρευστότητα και δ) ισχυρή παρουσία στην Τουρκία. Το σημαντικό για την Εθνική είναι ότι το επιχειρηματικό μοντέλο που ακολουθήθηκε οδήγησε σε οργανικά, δηλαδή σταθερά επαναλαμβανόμενα, κέρδη. Είναι, επίσης, μία τράπεζα καλά οχυρωμένη έναντι της πιθανής αύξησης των επισφαλών δανείων, καθώς οι προβλέψεις που έχουν σχηματισθεί τον τελευταίο χρόνο έχουν υπερδιπλασιαστεί. Σε ό, τι έχει να κάνει με την κατάσταση ρευστότητας της Εθνικής Τράπεζας, κατ’ αρχήν η αύξηση των καταθέσεων χρηματοδοτεί την πιστωτική της επέκταση. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι, όμως, και ότι η τράπεζα έχει ήδη κινήσει κι άλλες πηγές χρηματοδότησης. Υπενθυμίζεται ότι η Εθνική πραγματοποίησε πρόσφατα την πρώτη από ελληνική τράπεζα έκδοση καλυμμένων ομολογιών που διατέθηκε στις διεθνείς αγορές, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει απόθεμα στεγαστικών δανείων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για νέες εκδόσεις άμεσα. Σημειώνεται ότι ο όμιλος της Εθνικής παραμένει σε εξαιρετικά πλεονεκτική θέση σε ό, τι αφορά τη ρευστότητα, με τη σχέση δανείων προς καταθέσεις να διατηρείται σε πανευρωπαϊκά χαμηλά επίπεδα.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28/1/2010

26.1.10

Μήνυμα Μπιν Λάντεν για νέες επιθέσεις

Με ηχογραφημένο μήνυμα που αποδίδεται στον Οσάμα μπιν Λάντεν ανέλαβε η Αλ Κάιντα την ευθύνη για την απόπειρα τρομοκρατικής επίθεσης στο αεροπλάνο της Northwest ανήμερα των Χριστουγέννων, απειλώντας με νέες επιθέσεις.

Το μήνυμα μεταδόθηκε από το Αλ Τζαζίρα σήμερα το πρωί και φαίνεται να είναι γνήσιο, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις.
Στο μήνυμα, ο αρχηγός της Αλ Κάιντα χαρακτηρίζει «ηρωικό πολεμιστή» τον Νιγηριανό που προσπάθησε να ανατινάξει το αεροπλάνο που κατευθυνόταν προς τις ΗΠΑ και είχε ξεκινήσει από το Αμστερνταμ στις 25 Δεκεμβρίου. Η επίθεση ήταν «μήνυμα που επιβεβαίωνε τα προηγούμενα μηνύματα που σας παρέδωσαν οι ήρωες της 11ης Σεπτεμβρίου», συνέχισε ο Μπιν Λάντεν, αναφερόμενος στις επιθέσεις στη Νέα Υόρκη το 2001.

Απευθυνόμενος στον Αμερικανό πρόεδρο, Μπαράκ Ομπάμα, τον προειδοποίησε ότι θα ακολουθήσουν και νέες επιθέσεις: «Η Αμερική δεν θα ονειρευτεί ποτέ την ασφάλεια μέχρι να δούμε την ασφάλεια στην Παλαιστίνη», πρόσθεσε, απειλώντας με τρομοκρατικά πλήγματα εναντίον των ΗΠΑ εάν συνεχιστεί η υποστήριξη στο Ισραήλ.

Είναι αρκετά δύσκολο να αξιολογηθεί η γνησιότητα των μηνυμάτων που αποδίδονται στον Μπιν Λάντεν, αλλά η φωνή που ακούγεται στο ηχογραφημένο μήνυμα φαίνεται ίδια με εκείνη των προηγούμενων μηνυμάτων. Το πιο πρόσφατο μήνυμα που αποδίδεται στον Μπιν Λάντεν είχε μεταδοθεί στις 26 Σεπτεμβρίου, ζητώντας από τους Ευρωπαίους να αποσύρουν τα στρατεύματα που συμμετέχουν στη ΝΑΤΟϊκή δύναμη στο Αφγανιστάν.

«Δεν πρόκειται για κάτι καινούριο, τα έχει ξαναπεί, οι τρομοκράτες πάντοτε ψάχνουν παράλογες δικαιολογίες για τις πράξεις τους», σχολίασε σχετικά εκπρόσωπος του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών.

ΤΑ ΝΕΑ, 24/1/2010

«Εξωγήινη απειλή» επισημαίνουν Βρετανοί επιστήμονες

Οι επιστήμονες που αναζητούν εξωγήινη ζωή στο αχανές σύμπαν καλά θα έκαναν, για καλό και για κακό, να εμπλέξουν τις κυβερνήσεις και τον ΟΗΕ στις έρευνές τους, μήπως χωρίς να το θέλουμε, πέσουμε πάνω σε τίποτε εχθρικούς εξωγήινους, προειδοποίησε ένα Βρετανός αστρονόμος.

Καθώς όλο και εντείνεται η αναζήτηση εξωγήινης ζωής, χάρη στα συνεχώς βελτιωμένα τηλεσκόπια, και οι επιστήμονες εκφράζουν ολοένα και συχνότερα την αισιοδοξία τους ότι σε λίγα χρόνια θα βρεθούν τα πρώτα ίχνη ζωντανών (αν όχι νοημόνων) οργανισμών στο διάστημα, ο αστρονόμος Μάρεκ Κούκουλα του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Γκρίνουιτς εμφανίστηκε επιφυλακτικός.

Όπως είπε, «το ένα κομμάτι μου συμφωνεί με τους ενθουσιώδεις (αναζητητές εξωγήινης ζωής) και θα ήθελα να προσπαθήσουμε να έρθουμε σε επαφή με έναν σοφότερο και πιο ειρηνικό πολιτισμό. Μας αρέσει να υποθέτουμε ότι αν υπάρχει εξωγήινη ζωή εκεί έξω, θα είναι σοφή και αγαθή, όμως φυσικά δεν έχουμε στοιχεία ότι αυτό όντως συμβαίνει. Δεδομένων των συνεπειών από μια επαφή που δεν θα είναι αυτό που αρχικά ελπίσαμε, καλό θα ήταν οι κυβερνήσεις και ο ΟΗΕ να εμπλακούν στις σχετικές διαβουλεύσεις», δήλωσε, σύμφωνα με τους «Τάιμς του Λονδίνου» και την «Τέλεγκραφ».

Αν και δεν θα το περίμενε κανείς από ένα αξιοσέβαστο και μάλλον συντηρητικό επιστημονικό ίδρυμα (το αρχαιότερο του κόσμου), που φέτος γιορτάζει τα 350 χρόνια του, η Βασιλική Εταιρία του Λονδίνου (ουσιαστικά η ακαδημία επιστημών της Βρετανίας) διοργανώνει, αυτή την εβδομάδα, διήμερο συνέδριο με θέμα «Η ανίχνευση εξωγήινης ζωής και οι συνέπειες για την επιστήμη και την κοινωνία», όπου θα συμμετάσχουν καθηγητές πανεπιστημίων και εκπρόσωποι από τη NASA, την ESA, τον ΟΗΕ κ.α. Ο κορυφαίος Βρετανός αστρονόμος, ο επιφανής λόρδος Ρις, πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας, θα προεδρεύσει.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, μεταξύ άλλων, θα μιλήσει ο γνωστός εξελικτικός βιολόγος του πανεπιστημίου Κέμπριτζ Σίμον Κόνγουεη Μόρις με τον εύγλωττο τίτλο «Προβλέποντας με τι θα μοιάζει η εξωγήινη ζωή -και προετοιμαζόμενοι για το χειρότερο» … Σύμφωνα με τον συγκεκριμένο επιστήμονα, με δεδομένο ότι οι νόμοι της δαρβινικής εξέλιξης πρέπει να είναι καθολικοί στο σύμπαν, είναι «αναπόφευκτο» ότι υπάρχει νοήμων ζωή κάπου αλλού στο σύμπαν, άρα πιθανότατα υπάρχουν και εξωγήινες τεχνολογίες. Πολλοί ερευνητές απορούν γιατί δεν έχουν ακόμα ληφθεί εξωγήινα μηνύματα, παρά τις συνεχείς προσπάθειες, εδώ και δεκαετίες, για τη μετάδοση από τη Γη ραδιοσημάτων και άλλων μηνυμάτων. «Δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήθελα να απαντήσω στο τηλέφωνο», σχολίασε ο καθηγητής Μόρις, δείχνοντας την αβεβαιότητα ενός αριθμού επιστημόνων για το κατά πόσο οι τυχόν εξωγήινοι θα έχουν όντως καλές προθέσεις.

Εξάλλου, ο επίσης γνωστός φυσικός και πολυδιαβασμένος συγγραφέας Πολ Ντέηβις (πολλά βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά), από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα, που θα μιλήσει στο ίδιο συνέδριο, αναμένεται να ζητήσει από τους επιστήμονες να στρέψουν την έρευνα για εξωγήινη ζωή σε ό,τι βρίσκεται «μπροστά από τη μύτη μας» (ακούγεται λίγο σαν θρίλερ επιστημονικής φαντασίας!). Όπως δήλωσε, δείχνοντας ότι η ζωή έχει εμφανιστεί πάνω από μια φορές πάνω στη Γη, θα ήταν η καλύτερη απόδειξη ότι μπορεί να έχει επίσης εμφανιστεί σε κάποιον άλλο πλανήτη. Όπως πιστεύει, «παράξενα» μικρόβια, που ανήκουν σε ένα τελείως ξεχωριστό «δέντρο της ζωής», που έχει αποκληθεί «σκιώδης βιόσφαιρα», μπορεί να βρεθούν σε απομονωμένα οικοσυστήματα όπου η συνήθης ζωή αδυνατεί να επιζήσει (έρημοι, ηφαίστεια, βυθός ωκεανών, Ανταρκτική κ.α.).

Από την άλλη, σύμφωνα με τον Άλμπερτ Χάρισον του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (Ντέηβις), οι κοινωνικές συνέπειες από μια πιθανή συνάντηση με εξωγήινους μπορεί να ήσαν καταστροφικές, καθώς το γεγονός πιθανότατα θα προκαλούσε πανικό και χάος.

Το βρετανικό συνέδριο συμπίπτει με τα 50 χρόνια από την έναρξη του προγράμματος SETI για αναζήτηση εξωγήινης ζωής, με πρωτοβουλία του αείμνηστου επιστήμονα Καρλ Σέιγκαν (το πρόγραμμα όμως μέχρι σήμερα δεν έχει φέρει τα αρχικώς αναμενόμενα αποτελέσματα). Στο πλαίσιο αυτό, παράλληλα, πραγματοποιείται μια συνδιάσκεψη αστροβιολογίας στο Τέξας, όπου θα συζητηθούν οι νέοι μέθοδοι για τον εντοπισμό εξωγήινων, γεγονός ενδεικτικό για το αυξανόμενο επιστημονικό ενδιαφέρον που επισύρει το ζήτημα.

Τουρκική εισβολή στον Έβρο προέβλεπε το σχέδιο «Βαριοπούλα»

Εισβολή στον Έβρο προέβλεπαν τα επί μέρους σχέδια του «Σχεδίου Βαριοπούλα» το οποίο αποσκοπούσε στη διαμόρφωση συνθηκών ανωμαλίας στην Τουρκία και στην ανατροπή της κυβέρνησης, σύμφωνα με χτεσινό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας «Ταράφ», η οποία δημοσίευσε και παρουσίαση που έκανε Τούρκος συνταγματάρχης στο πλαίσιο του σχεδιασμού, κατά την οποία αναφέρεται πώς εξαναγκάστηκαν σε φυγή οι Έλληνες της Ίμβρου.

Η «Ταράφ» συνεχίζει να αποκαλύπτει λεπτομέρειες του σχεδίου που είχε ετοιμαστεί το Μάρτιο του 2003. Η εφημερίδα κάνοντας λόγο για «Δεύτερη κρίση τύπου Ίμια», σημειώνει ότι ο τότε διοικητής της Α' Ταξιαρχίας Τεθωρακισμένων, ταξίαρχος Γιουρνταέρ Ολτζάν πρότεινε «μικρής εμβέλειας συγκρούσεις» με την Ελλάδα με σκοπό την «τόνωση του εθνικού αισθήματος». Η «Ταράφ» σημειώνει ότι αυτά προκύπτουν από την 175 σελίδων καταγραφή της απομαγνητοφώνησης ομιλιών σχετικά με το Σχέδιο. Στο εν λόγω κείμενο, ο Τούρκος ταξίαρχος, φέρεται να λέει, σύμφωνα με την εφημερίδα τα εξής: «Παρότι σκεφτόμαστε ότι η εσωτερική απειλή είναι απειλή που πρέπει να αντιμετωπιστεί σε πρώτη προτεραιότητα, ωστόσο, προκειμένου να αυξηθεί το αίσθημα ενότητας και συμπαράστασης μεταξύ των πολιτών, σκέφτομαι ότι θα ήταν κατάλληλο, με σκοπό τη διασφάλιση της ψυχολογικής υποστήριξης, να υπάρξουν μικρής εμβέλειας συγκρούσεις με την Ελλάδα. Η επίλυση του θέματος των μιλίων είναι δύσκολο ζήτημα και προϋποθέτει μεγάλης εμβέλειας επιχείρηση και πολιτική προεργασία. Για το λόγο αυτό, σκέφτομαι ότι θα προσέφεραν όφελος επεισόδια μικρής εμβέλειας από την Πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό, ή ακόμη και στα σύνορα, στην ανάγκη χρησιμοποιώντας και τον Τύπο».

Σύμφωνα με την εφημερίδα, κατά την τρίτη μέρα του σεμιναρίου, που πραγματοποιήθηκε στις 3-5 Μαρτίου 2003 στην Α' Στρατιά, ο τότε διοικητής της τελευταίας, στρατηγός Τσετίν Ντογάν, προτείνει εισβολή στον Έβρο. Η «Ταράφ» αναφέρει ότι «η πρόταση του Ντογάν είναι η εισβολή του τουρκικού στρατού σε ένα τμήμα του Έβρου και η πρόκληση τεχνητής έντασης» και παραθέτει τμήμα από την ομιλία του στρατηγού Ντογάν: «Άλλος ένας τρόπος επιχείρησης είναι, με την παροχή αναγκαίας αεροπορικής δύναμης εκ μέρους της Πολεμικής Αεροπορίας, να καταλάβουμε την περιοχή που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Βόρειος Έβρος και κατ' επέκταση να εφαρμόσουμε και τους δύο τρόπους επιχείρησης, δηλαδή αυτήν που αφορά την εσωτερική ασφάλεια, αλλά και αυτό. Υπήρξαν σκέψεις ότι ο επιχειρησιακός αυτός τρόπος θα είναι επιχείρηση ταυτόχρονα στο εσωτερικό και το εξωτερικό και κατ' επέκταση θα συμβάλει στη διασφάλιση της εθνικής ενότητας».

Η εφημερίδα «Ταράφ» σημειώνει επίσης ότι «η παρουσίαση που έκανε στο ίδιο σεμινάριο ο συνταγματάρχης Τουντζάϊ που εμφανίζεται ως Διευθυντής της Διεύθυνσης Επιχειρησιακού Σχεδιασμού, δείχνει πώς εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ίμβρο οι εκεί Έλληνες, στο πλαίσιο ενός συστηματικού σχεδίου». Η εφημερίδα αναφέρει ότι «τα λόγια του συνταγματάρχη επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς ότι οι Έλληνες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ίμβρο ως αποτέλεσμα των παρενοχλήσεων των υπόδικων των ανοιχτών φυλακών που δημιουργήθηκαν το 1965 στο νησί» και δημοσιεύει μέρος της παρουσίασης του συνταγματάρχη: «Τώρα εδώ θα συζητήσουμε και κάποια απόρρητα πράγματα. Εξάλλου αυτός είναι ο βασικός σκοπός της εργασίας σχετικά με το σχέδιο. Σε πρώτη φάση, προκειμένου να αναγκάσουμε σε φυγή τους Έλληνες από την Ίμβρο, στείλαμε μονάδα κομάντος της στρατοχωροφυλακής. Φτιάξαμε στην περιοχή ανοιχτές φυλακές. Ως προς το αποτέλεσμα που υπήρξε στην περιοχή, υπήρξε μετανάστευση σε σημαντικό βαθμό. Βήμα-βήμα, έγιναν διάφορα πράγματα στην περιοχή και στις ανοιχτές φυλακές, όπως καλλιέργειες. Τώρα είναι αδύνατον να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά στο πλαίσιο των Τουρκοελληνικών σχέσεων της εποχής, προέκυψε η ανάγκη να γίνει αυτό, εναντίον αυτών που γινόταν στη Δυτική Θράκη. Αργότερα, όταν αποσύραμε τη δύναμη, εγκαταστήσαμε στην περιοχή τη μονάδα κομάντος».

Αντιδράσεις για το «σχέδιο Βαριοπούλα» από τον Τούρκο γενικό επιτελάρχη

Με έντονο τρόπο αντέδρασε σήμερα ο αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός Ιλκέρ Μπάσμπουγ, στα δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου και στην αποκάλυψη για σχέδιο επιβολής πραξικοπήματος, που είχε ετοιμαστεί το 2003 με την επωνυμία «σχέδιο Βαριοπούλα». Ο στρατηγός είπε ότι «έχει παρέλθει η εποχή των πραξικοπημάτων». Μιλώντας σε ημερίδα στο Γενικό Επιτελείο, ο Μπάσμπουγ ανακοίνωσε ότι έχει ξεκινήσει έρευνα σχετικά με τους ισχυρισμούς, επισημαίνοντας, ωστόσο, ταυτόχρονα τα εξής: «Ένας στρατός που επιτίθεται φωνάζοντας Αλλάχ Αλλάχ, πώς μπορεί να βομβαρδίσει τζαμιά; Απευθύνομαι στους ασυνείδητους. Έχει όρια και η υπομονή των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Πώς μπορείτε και κατηγορείτε με αυτόν τον τρόπο τις ένοπλες δυνάμεις»;

Ο στρατηγός αναφερόταν στις αποκαλύψεις της εφημερίδας «Ταράφ», η οποία δημοσίευσε ότι το σχέδιο επιβολής πραξικοπήματος προέβλεπε, μεταξύ άλλων, και βομβαρδισμό δύο τζαμιών.
Αναφερόμενος στο συγκεκριμένο σχέδιο είπε ότι «το σεμινάριο σχεδιασμού έγινε πριν από επτά χρόνια. Έχουμε ξεκινήσει σχετικές έρευνες» και επισήμανε ότι οι πρώτες δηλώσεις του Επιτελείου σχετικά με το σχέδιο, είχαν γίνει με βάση τις πληροφορίες που υπήρχαν εκείνη τη στιγμή.
Από τα όσα είπε ο Τούρκος γενικός επιτελάρχης προκύπτει ότι οι έρευνες, που έχουν ξεκινήσει, αφορούν περισσότερο τη διαρροή, που έγινε, παρά την ίδια την κατηγορία περί σχεδίου επιβολής πραξικοπήματος. Έκανε λόγο για δραστηριότητες εναντίον των ενόπλων δυνάμεων και επισήμανε ότι «υπάρχουν καθήκοντα που αναλογούν και στο κράτος, ως προς την αντιμετώπιση των δραστηριοτήτων αυτών». Ανέφερε ότι έχει γνωστοποιήσει τις σχετικές «απόψεις, σκέψεις και προτάσεις» του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό. Είπε, επίσης, ότι «πρέπει να αντιμετωπιστεί το θέμα της διαρροής πληροφοριών» και ανακοίνωσε τα εξής: «Έως σήμερα έχουν γίνει 61 έρευνες σχετικά με διαρροές και από αυτές οι εννιά πήραν μορφή δικαστική. Η μία ολοκληρώθηκε και ένας αξιωματικός καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκιση και αποπέμφθηκε. Υπάρχουν άλλοι δέκα αξιωματικοί διαφόρων βαθμών που κρατούνται».

Ο Μπάσμπουγ, αναφερόμενος στα περί πραξικοπήματος, είπε «αισθάνομαι ντροπή, αλλά είμαι υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσω τον όρο. Τον τελευταίο καιρό, το πραξικόπημα και οι ισχυρισμοί περί πραξικοπήματος έχουν εξελιχθεί σε κύριο θέμα της επικαιρότητας. Είμαστε πολύ ενοχλημένοι από τους ισχυρισμούς αυτούς». Υπογράμμισε ότι «το ερώτημα που πρέπει να διατυπωθεί είναι ποιοί ωφελούνται από την αναπαραγωγή των ισχυρισμών περί πραξικοπήματος».

Τέλος, ο στρατηγός είπε πως «αυτό, στο οποίο πρέπει να πιστεύουν ειλικρινά όλοι οι πολίτες, είναι ότι στη Δημοκρατία και τα δημοκρατικά καθεστώτα, η εξουσία αλλάζει με εκλογές και δημοκρατικές διαδικασίες».

24.1.10

OΚ... Ενας πρόεδρος στα βήματα του Φραγκλίνου Ρούζβελτ

ZEZA ZHKOY

Με ακροβασίες πανικού ο Λευκός Οίκος υπόσχεται τώρα ότι θα διασώσει τη χώρα και την οικονομία από την «ασυδοσία» των τραπεζιτών της Wall Street, εντάσσοντας σε κανόνες το πλέγμα της χρηματο-οικονομικής εξουσίας των ΗΠΑ. Στόχος με το νέο ρυθμιστικό «δίχτυ» να αστυνομεύονται οι σκοτεινές ρισκαδόρικες συναλλαγές των αμερικανικών τραπεζικών κολοσσών με τα hedge funds ή τα private equity funds και να στενέψουν τα περιθώρια δράσης των golden boys.

Ωστόσο, θα ’πρεπε πρώτα ο Λευκός Οίκος να υποστεί τον εξευτελισμό της εκλογικής ταπείνωσης στη Μασαχουσέτη με την απώλεια της έδρας την οποία κατείχαν επί 57 χρόνια μέλη της οικογένειας των Κένεντι (πρώτα ο Τζον Φ. Κένεντι και από το 1962 ο Εντουαρντ) στη Γερουσία; Αραγε πρόκειται για «συμπεριφορά δημαγωγού», όπως σχολιάζουν οι New York Times τις παραπάνω προτάσεις του Αμερικανού προέδρου για τις τράπεζες ή οι πρώτες σωστές αποφάσεις του Μπαράκ Ομπάμα στα βήματα του Φρανκλίνου Ντελάνο Ρούζβελτ; OΚ... H στήλη πιστεύει το δεύτερο.

Προφανώς, δεν είναι ακόμη σαφές αν ο Μπαράκ Ομπάμα θα επιδιώξει όντως την αλλαγή του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος ή θα αρκεστεί σε τακτικές κινήσεις και ημίμετρα, όπως επί ένα χρόνο τώρα. Στην πρώτη περίπτωση, θα χρειαστεί να εμπνεύσει ένα ευρύ κοινωνικό κίνημα για να υπερισχύσει των διαπλεκόμενων τραπεζικών συμφερόντων, που έχουν ριζώσει βαθιά στον λόφο του Καπιτωλίου ύστερα από 30 χρόνια νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας. Οπως θα χρειαστεί να συγκρουστεί αποφασιστικά -και όχι απλώς λεκτικά- με το ισχυρότατο τραπεζικό σύμπλεγμα της Wall Street.

Πάντως, εκείνο που φοβίζει το σύστημα είναι το ενδεχόμενο όντως να χρησιμοποιήσει ο Ομπάμα -έστω ένα χρόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας- την κρίση ως ευκαιρία για ριζοσπαστικές, δομικές αλλαγές στο τραπεζικό και κοινωνικό μοντέλο της Αμερικής, κατά το πρότυπο του Ρούζβελτ στη Μεγάλη Υφεση του Μεσοπολέμου.

Yπάρχει βεβαίως κάποια υπερβολή σε αυτό. Ομως, οι ριζοσπαστικές αλλαγές -όπως, ακριβώς, έκανε ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ, όταν πριν από 76 χρόνια αναλάμβανε καθήκοντα μετά το κραχ της Wall Street και τη Μεγάλη Υφεση- εξακολουθούν να στροβιλίζονται στο μυαλό του Μπαράκ Ομπάμα.

Ο Ομπάμα οραματίζεται τον εκσυγχρονισμό του τραπεζικού συστήματος που είχε εγκαταστήσει τη δεκαετία του 1930 ο Ρούζβελτ, προκειμένου να αποδίδει και τον 21ο αιώνα κατά τον οποίο οι τραπεζικές και χρηματο-οικονομικές πρακτικές έχουν γίνει πολύ πιο περίπλοκες και εξεζητημένες.

Υστερα από παλινωδίες ενός έτους, ο Μπαράκ Ομπάμα αφού παραμέρισε τις λυσσαλέες αντιδράσεις, έκανε δεκτές τις προτάσεις του Πολ Βόλκερ, πρώην πρόεδρου της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ και σήμερα οικονομικού σύμβουλου του Λευκού Οίκου, οι οποίες διέπονται από μεγαλύτερη αυστηρότητα από εκείνη που συνιστούσε το υπουργείο Οικονομικών. Τις προτάσεις αυτές ο πρόεδρος των ΗΠΑ τις απεκάλεσε «Κανόνα Βόλκερ» (Volcker Rule), διότι πρωτεργάτης των προτάσεων αυτών είναι ο πρώην πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) και τωρινός οικονομικός σύμβουλος του Λευκού Οίκου, Πολ Α. Βόλκερ. Τις προτάσεις αυτές ο Βόλκερ τις επεξεργάστηκε με τον Ελληνα μεγαλοτραπεζίτη Μίνωα Ζομπανάκη. Οπως επισήμανε ο Ομπάμα, οι νέες προτάσεις διαπνέονται από το πνεύμα του «Νόμου Glass-Steagall», που διαχώριζε τις επενδυτικές από τις εμπορικές τράπεζες και ίσχυσε επί 70 περίπου χρόνια για να καταργηθεί το 1999 επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον!

Δυστυχώς, όμως, οι Αμερικανοί ακόμα δεν μπορούν να είναι σίγουροι αν με όλα αυτά θα επιτευχθεί αληθινή μεταρρύθμιση. Οσα έχουν προταθεί για τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και έχουν κατατεθεί στο Κογκρέσο, «πάγωσαν» στα συρτάρια των αρμοδίων επιτροπών, χάρη -όπως λένε οι κακές γλώσσες- στο «αόρατο χέρι» του τραπεζικού λόμπι.

Αλλά και τώρα ξεκίνησαν κινήσεις με στόχο να εκτροχιάσουν τη νέα μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Οι επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στον Λόφο του Καπιτωλίου, όπως επίσης και το πανίσχυρο τραπεζικό λόμπι, δεν δίστασαν να δηλώσουν ότι θα καταπολεμήσουν τις προτάσεις Ομπάμα. Επισημαίνεται ότι η Ενωση Αμερικανικών Τραπεζών έχει αναθέσει σε ένα από τα ισχυρότερα και πλέον εξειδικευμένα δικηγορικά γραφεία να εξετάσει τη νομική επάρκεια, τόσο των προχθεσινών όσο και των προηγούμενων προτάσεων του Αμερικανού προέδρου. Δεν είναι τυχαίο πως ο Ομπάμα προειδοποίησε ότι «αν οι τύποι αυτοί θέλουν πόλεμο, είμαι έτοιμος γι’ αυτόν».

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 24/1/2010

Δύο γραμμές στον ΣΥΡΙΖΑ "ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ" ΚΑΤΑ "ΕΘΝΙΚΗΣ" ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Μια έκπληξη περίμενε τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Λαφαζάνη σε πρόσφατη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Μια συμμαχία «δεξιών ανανεωτών» και «αριστεριστών αντιεθνικιστών» του προσήψε τις θέσεις που πήρε στη Βουλή και τον κατηγόρησε ότι δεν θέλει την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή ‘Ενωση. Αφορμή δύο ερωτήσεις που υπέβαλε στον Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών, ρωτώντας τον γιατί η ‘Αγκυρα συνεχίζει ενταξιακές διαπραγματεύσεις χωρίς να συμμορφώνεται με τα πλεόν στοιχειώδη προαπαιτούμενα, όπως η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η εφαρμογή του τελωνειακού πρωτοκόλλου. Αλλά δεν ήταν μόνο οι δύο ερωτήσεις που είχαν ενοχλήσει. ‘Ηταν επίσης η παρουσία του κ. Λαφαζάνη σε δημόσια συζήτηση με τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου Γιώργο Λιλλήκα και διάφορες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα. Για το ΑΚΕΛ, που δεν ξέχασε ποτέ τη σταλινο-μπρεζνιεφική οργανωτική νοοτροπία, ο Λιλλήκας είναι «αποστάτης» και ο κ. Χριστόφιας του έχει υποσχεθεί ότι ο «λαός του ΑΚΕΛ» θα περάσει από πάνω του σαν «οδοστρωτήρας». Μιλώντας στην εν λόγω συζήτηση, ο κ. Λαφαζάνης υπογράμμισε ότι η διεύρυνση της ΕΕ παρακολουθεί ουσιαστικά τον ΝΑΤΟϊκό σχεδιασμό και εξελίσσεται, με τους όρους που γίνεται, σε κοινωνική καταστροφή, ενώ ετάχθη υπέρ του «παγώματος» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων υπό τις παρούσες συνθήκες.

Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα ο κ. Λαφαζάνης απάντησε κάπως ειρωνικά στους επικριτές του. Κυττάξτε, τους είπε περίπου, η συζήτηση για το αν η Τουρκία πρέπει να μπει ή να μη μπει στην ΕΕ είναι για σοβαρές χώρες. Εδώ κουβεντιάζουμε αν τηρεί ή δεν τηρεί τουλάχιστο τις δεσμεύσεις και υποχρεώσεις της. Οι επικριτές του φρόντισαν να διοχετεύσουν την υπόθεση στις εφημερίδες, με την παραπλανητική προσθήκη ότι ο Αλέξης Τσίπρας επέκρινε, και αυτός, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, κάτι που δεν συνέβη.

Τα ίδια είχαν γίνει και το περασμένο καλοκαίρι. ‘Όταν ο τότε Πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος, αντιδρώντας στην κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων πάνω από το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι και στη διαιώνιση του παραλογισμού της μη αναγνώρισης και κατοχής της Κύπρου και του casus belli, ζήτησε πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας έπεσαν να τον φάνε από το κόμμα του. Ο κ. Μπαλάφας με δηλώσεις του ζήτησε τότε να μην οξύνουμε τα ελληνοτουρκικά (λες και μπορούσε να το κάνει αυτό ο Αλαβάνος!), ο κ. Τριγάζης έγραψε δύο σελίδες άρθρο στην Αυγή για να πει όλο κι όλο ότι πρέπει να συνεχισθεί η πορεία της Τουρκίας προς την πλήρη ένταξη και ο «αντιεθνικιστής» κ. Θεοδωρίδης ζήτησε περίπου να τα δώσουμε όλα στην ‘Αγκυρα και να αφοπλισθούμε μονομερώς έναντι της Τουρκίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Θεοδωρίδης συνυπέγραψε το 2006 με τον Γιάννη Μηλιό και τη Σίσσυ Βωβού άρθρο, που η «Αυγή» και η «Εποχή» πρόβαλαν δεόντως στην πρώτη σελίδα και χωρίς αντίλογο, άρθρο το οποίο ουσιαστικά υιοθετεί, και στα ελληνοτουρκικά και στο κυπριακό, όλη την επιχειρηματολογία, της κακιάς ώρας κατά τα άλλα, του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, για να ζητήσει εν κατακλείδι την άρση του “εμπάργκο” στην “Βόρειο Κύπρο”, ουσιαστικά δηλαδή την αναγνώριση της “ΤΔΒΚ”. Αντίθετα, η «Εποχή», που έχει καταστήσει, από τότε που βγήκε, έμβλημά της την ελεύθερη διακίνηση όλων των ιδεών και τον ελεύθερο διάλογο στην αριστερά, αρνήθηκε να δημοσιεύσει άρθρο επικριτικό του ΑΚΕΛ, με το επιχείρημα ότι θέλει να διατηρήσει ένα επίπεδο σχέσεων με το κόμμα αυτό!

Υπάρχει βλέπετε μια κάπως … παραδοσιακή Αριστερά, η Αριστερά του ΕΑΜ, του ‘Αρη και του Γλέζου, της ΕΔΑ και των διαδηλώσεων για την ένωση με την Κύπρο, μια Αριστερά που υπάρχει ακόμα καταναλώνοντας, όχι μόνο τη συμπαράταξή της με τους κοινωνικά αδύναμους, αλλά και το τεράστιο πολιτικό και ηθικό κεφάλαιο της μεγαλειώδους Εθνικής Ατίστασης και των αγώνων της ενάντια στην ξένη εξάρτηση της Ελλάδας. Υπάρχει όμως και μία άλλη αριστερά, που … θεωρεί περίπου τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ως εγκληματία πολέμου! Ο βουλευτής Δρίτσας π.χ., που εξελέγη με τα χρώματα του ΣΥΡΙΖΑ, πήγε στη Βουλή τις προάλλες για να υποστηρίξει την καινοφανή για αριστερό και «αντιιμπεριαλιστή» βουλευτή άποψη ότι, για την κυπριακή τραγωδία, ευθύνονται οι «τουρκοφάγοι» και «υπερπατριώτες» ‘Ελληνες. Δεν φτάνει δηλαδή που στον ελληνικό λαό επεβλήθη από τις ΗΠΑ δικτατορία το 1967 για να γίνει το πραξικόπημα και η εισβολή στην Κύπρο, θα φορτώσουμε τώρα στους ‘Ελληνες την ευθύνη για όσα έκανε η CIA το 1967 και το 1974? Στην αγγλική και την αμερικανική πρεσβεία τρίβουν πάντως, όπως είναι φυσικό, τα χέρια τους με τέτοιες θέσεις.

Αυτή η αριστερά είναι μια ντε φάκτο αμερικανική αριστερά, αφού συμφωνεί, σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, με όσα ζητά η Ουάσιγκτον στην περιοχή μας (όπως η κρατούσα, τάση στο ΑΚΕΛ τείνει δυστυχώς να μετατραπεί σε όργανο της βρετανικής πολιτικής). Από την υποστήριξη, βρέξει χιονίσει, της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ, που είναι και μια κεντρική ατλαντική, αλλά και κεντρική νεοφιλελεύθερη πολιτική, έως την ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος - που εύκολα φαντάζεται κανείς σε ποια «δημοκρατία» θα οδηγήσει. Είναι αυτή η αμερικανική «αριστερά» που ωρυόταν στο παρελθόν για τα «εγκλήματα των Σέρβων», δεν έκανε όμως τίποτα για να αποτρέψει τα σχέδια μεγάλου, ακόμα και ατομικού πολέμου κατά της Τεχεράνης. Που υποστηρίζει ότι το μόνο που έχει σημασία είναι ο “ταξικός” αγώνας και θεωρεί απαράδεκτη κάθε αναφορά στο έθνος. Λες και μπορεί ένας αριστερός να εξεγείρεται για την καταπίεση μιας τάξης από μια άλλη, αλλά να αδιαφορεί για την καταπίεση ενός έθνους από ένα άλλο!

Αυτή η «αμερικανική αριστερά» εκτείνεται από την «ανανεωτική πτέρυγα» μέχρι τους "αντιεθνικιστές αριστεριστές”. Δεν θέλουμε να τους το προσάψουμε ως πρόθεση, γεγονός όμως είναι ότι το το "αντιεθνικιστικό" χαρτί θάταν μεγάλο ατού σε ένα αλισβερίσι με το κατεστημένο μιας χώρας που ελάχιστη διάθεση έχει να την υπερασπίσει, ιδίως πηγαίνοντας κόντρα στις ΗΠΑ και τους φίλους τους εν Ευρώπη. Οι ΅αντιεθνικιστές αριστεριστές΅ διανοούμενοι, δεν μας έχουν καταπλήξει με τις μαρξιστικές αναλύσεις τους, ούτε για τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό, ούτε για τις νέες μορφές του μεταψυχροπολεμικού «ανθρωπιστικού ιμπεριαλισμού». Το μόνο που μας προσφέρουν είναι μια εκτός τόπου και χρόνου ΅διεθνιστική΅ ιδεοληψία, η μεταφορά δηλαδή σε τελείως διαφορετικές συνθήκες διάφορων τέτοιων υποτίθεται «διεθνιστικών» σχημάτων.

Μπορεί η επιρροή αυτής της συμμαχίας να είναι μειοψηφική στην βάση της Αριστεράς, είναι όμως δυσανάλογα μεγάλη στην «γραμμή» του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, έχει καθοριστική επιρροή στην «Αυγή» και την «Εποχή» και συντριπτική υποστήριξη μεταξύ των «αριστερών» πανεπιστημιακών – τόσο «αριστερών» και τόσο «επιστημόνων» που, στην περίπτωση του σχεδίου Ανάν δεν μπορούσαν να κάνουν απλή πρόσθεση και αφαίρεση και ετάχθησαν υπέρ ενός σχεδίου που μετέτρεπε την πλειοψηφία του πληθυσμού σε μειοψηφία στα όργανα αποφάσεων! Τέτοιο ήθος, τέτοια επιστήμη, τέτοια αριστεροσύνη!

Το 2004, η γραμμή υπέρ του σχεδίου Ανάν πέρασε με λίγες ψήφους διαφορά στην Κεντρική Επιτροπή του Συνασπισμού. Είχαν τότε αντιταχθεί στο σχέδιο μια πλειάδα στελεχών του Κόμματος, με επικεφαλής τον Αλέκο Αλαβάνο και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Τα στελέχη αυτά κέρδισαν και την πλειοψηφία στο συνέδριο που ακολούθησε. Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν λειτουργούν με πολιτική, αλλά με λογική καρτέλ μηχανισμών. Οι «ανανεωτές» πήραν τον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και καμία συζήτηση δεν έγινε έκτοτε, ούτε στον ΣΥΝ, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, όπως και για όλα τα θέματα.

Τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής δεν είναι όμως δευτερεύοντα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Η ελληνική αριστερά, αν είναι ακόμα ζωντανή, αν είναι αριστερά, δεν πρόκειται να γλυτώσει από το πρόβλημα με ασκήσεις οπορτουνισμού, ούτε μπορεί να περιορισθεί στην οικονομική και κοινωνική θεματολογία, αν υποθέσουμε ότι κι εκεί τα πάει καλύτερα. Οι εξελίξεις στο κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά πλησίασαν στο σημείο που θα απειλήσουν ευθέως την κυριαρχία του ελληνικού και κυπριακού κράτους. Οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας, οι πληβείοι της, αυτοί άλλωστε που εντέλει την υπεράσπισαν από το 1821 μέχρι
το 2004, είναι κυρίως αυτοί που έχουν ανάγκη τα δύο κράτη τους, μοναδικό υπαρκτό σήμερα πλαίσιο άσκησης κάποιου δημοκρατικού ελέγχου της εξουσίας και κάποιας κοινωνικής προστασίας για τον ελληνικό λαό.

περιοδικό "Επίκαιρα", 21.1.2010

http://konstantakopoulos.blogspot.com/

Προαναγγελμένη αναπαραγωγή αδιεξόδου

Tου Χρήστου Γιανναρά
Οι πρώτες εκατό μέρες διακυβέρνησης (ή καινούργιας κομματικής ηγεσίας) κρίνουν (προεξοφλούν με σιγουριά) την επιτυχία ή το φιάσκο για το υπόλοιπο της θητείας στην άσκηση εξουσίας.
Γιατί αυτό; Μα, επειδή το τρίμηνο υπεραρκεί (είναι όχι οπωσδήποτε ο αναγκαίος, αλλά πάντως ο ικανός χρόνος) για να φανεί, αν η κυβέρνηση (ή ο κομματικός ηγέτης) διαθέτει το ένα, πρωταρχικό και κύριο προσόν: επιτελική ικανότητα. Και επιτελική ικανότητα σημαίνει: Ρεαλιστική διάγνωση και εκτίμηση των προβλημάτων. Ιεράρχηση των προτεραιοτήτων για την αντιμετώπισή τους. Εντοπισμό της ανθρώπινης ποιότητας των στελεχών που απαιτούνται για να επιδιωχθεί η λύση τους.
Οι πρώτες εκατό ημέρες της σημερινής στην Ελλάδα κυβέρνησης, προεξοφλούν εναργέστατα ότι θα συνεχίσει και αυτή να αναπαράγει το δεδομένο πια στη χώρα πολιτικό αδιέξοδο. Η διαφοροποίησή της από τη νεοδημοκρατική συμφορά που προηγήθηκε, εξαντλείται αποκλειστικά σε τερτίπια της τεχνικής των εφέ.
Το πολιτικό στην Ελλάδα αδιέξοδο εντοπίζεται σε παράγοντα που προηγείται και της επιτελικής ικανότητας ή ανικανότητας κυβερνώντων και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δημιουργείται το αδιέξοδο από την ολοκληρωτική αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας να ηγηθεί αποδεσμευμένη από τη σκοπιμότητα της επανεκλογής της. Αυτή η σκοπιμότητα καθιστά ανίκανη την ηγεσία (κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση) να διαγνώσουν τα πραγματικά προβλήματα, να ιεραρχήσουν προτεραιότητες στην αντιμετώπισή τους, να επιστρατεύσουν ανθρώπινη ποιότητα για τη λύση τους.
Δεν υπάρχουν για την ηγεσία προβλήματα που απαιτούν λύση. Η οικονομική χρεοκοπία της χώρας, η εφιαλτική υποβάθμιση της παιδείας και της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, ο εξευτελισμός και η τέλεια αποδυνάμωση της χώρας σε επίπεδο Διεθνών Σχέσεων, η δημοσιοϋπαλληλοποίηση των στελεχών της άμυνας, η ανασφάλεια που δημιουργεί η ασύδοτη τρομοκρατία και οι παράνομες δραστηριότητες παράνομων μεταναστών σε γκετοποιημένες συνοικίες μεγαλουπόλεων, αυτά όλα και μύρια όσα ακόμα δεδομένα, δεν είναι για τους πολιτικούς προβλήματα. Είναι μόνο αφορμές για ρητορεύματα και χειρισμούς (αποφάσεις ή νομοθετήματα) που θέλουν μόνο να κερδίσουν τις εντυπώσεις, όχι να μεταβάλουν τα δεδομένα.
Γι’ αυτό και δεν λύνεται κανένα πρόβλημα, σωρεύονται τα προβλήματα άλυτα, γαγγραινιάζουν, μολεύουν τη χώρα. Οι πολιτικοί δεν κρίνονται για την αποτελεσματικότητά τους στη διαχείριση των κοινών, κρίνονται ως παίκτες στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Το παιχνίδι τους έχει αυτονομηθεί από την κοινωνία, η κοινωνία το παρακολουθεί σα να μην την αφορά, από την κλειδαρότρυπα της ψυχολογικής εμπλοκής, όπως το Big Brother. Και ψηφίζει, ολόιδια όπως στο ψυχανώμαλο θέαμα, με κριτήρια άκριτης συμπάθειας ή αντιπάθειας ποιος να φύγει, ποιος να μείνει.
Αν δεν είχε αδρανοποιηθεί κριτικά η κοινωνία, ο απολογισμός, τις προάλλες, των πρώτων εκατό ημερών διακυβέρνησης από τον σημερινό πρωθυπουργό θα είχε προκαλέσει τα αντανακλαστικά της αξιοπρέπειας των ακροατών του: Κάποιοι θα είχαν σηκωθεί να φύγουν, να μην καταστήσουν με την παρουσία τους αυτονόητο ή ανεκτό τον εμπαιγμό. Εστω και με «αποδομημένο» (επίσημα, από το υπουργείο Παιδείας) τον αυτοσεβασμό της η ελλαδική κοινωνία μπορεί να ξεχωρίσει πότε ένας ολίγιστος ηγέτης την προσβάλλει κομπορρημονώντας για το τίποτα.
Προσβάλλουν τη λογική, προσβάλλουν την αξιοπρέπεια, προσβάλλουν την ανθρωπιά οι πρώτες εκατό ημέρες της κυβέρνησης, το ίδιο και η ατολμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μισθωτοί και συνταξιούχοι καλύπτουν το 85% των εισπραττόμενων φόρων, οι έμποροι, οι βιομήχανοι, οι ιδιώτες επαγγελματίες και επιχειρηματίες μόλις το 10%. Και η κυβέρνηση (αδιάντροπα «σοσιαλιστική») για να αντιμετωπίσει τη χρεοκοπία στην οποία οδήγησαν τη χώρα τα κόμματα εξουσίας και ο συνδικαλισμός, φορολογεί τους μισθωτούς και πάλι, με πάγωμα μισθών και συντάξεων και πρόσθετους έμμεσους φόρους. Δεν ξεκινάει από τις μαρίνες, να ελέγξει «πόθεν» τέτοια μυθώδη σκάφη σε ατέλειωτο πλήθος, με τι φόρους συνεισφέρουν στα κοινά οι ιδιοκτήτες των αναρίθμητων ονειρώδους πολυτέλειας επαύλεων, οι κάτοχοι υπερπολυτελών οχημάτων, η πλημμυρίδα των θαμώνων πανάκριβων νυχτερινών κέντρων.
Δεν μας είπε ο θλιβερά ολίγιστου μεγέθους πρωθυπουργός, στις εκατό πρώτες ημέρες της πρωθυπουργίας του και του διεθνούς διασυρμού της χρεοκοπημένης χώρας μας, πόσους χρυσοκάνθαρους «ειδικούς συμβούλους» υπουργείων απέλυσε, πόσο μείωσε τις ιλιγγιώδεις απολαβές προέδρων και διοικητικών συμβουλίων εταιρειών του Δημοσίου, πόσους από τους χαριστικά διορισμένους στη Βουλή εξωπέταξε παραδειγματικά, πόσα τηλεοπτικά κανάλια, βαρυνόμενα με τεράστια χρέη στο Δημόσιο, οδήγησε στον εισαγγελέα.
Δεν έχει τέλος, ούτε και νόημα, η απαρίθμηση των μεροληπτικών παραλείψεων ή της σωρείας των αποδείξεων κραυγαλέας ανικανότητας της κυβέρνησης, ουσιαστικής ανυπαρξίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μην κατατριβόμαστε οι πολίτες με τη συμπτωματολογία. Το πολιτικό μας σύστημα έχει θεσμικά αυτοπαγιδευτεί σε προϋποθέσεις που ακυρώνουν κάθε ενδεχόμενο αποτελεσματικής αντιμετώπισης κοινωνικών προβλημάτων. Το διαζύγιο της πολιτικής από την κοινωνία είναι στην Ελλάδα καθεστωτική πραγματικότητα, οι πολίτες είμαστε όμηροι των κομμάτων και των συνδικαλιστικών τους αποφύσεων. Κάποτε η απειλή «να κατέβουν τα τανκς» χαλιναγωγούσε κάπως την ασυδοσία της κομματοκρατίας και του συνδικαλισμού. Σήμερα την απόλυτη αυθαιρεσία του συστήματος επιβάλλουν τα τρακτέρ των δήθεν αγροτών, ακαταγώνιστα.
Να αλλάξει ένδοθεν, από μόνο του το σύστημα, είναι λογικά και πραγματικά αδύνατο. Οι δικλίδες ασφαλείας του συστήματος διαιωνίζουν τη μετριότητα και ατολμία στις ηγεσίες, ώστε η μικρόνοια και η φτηνή ιδιοτέλεια να καθορίζουν τις αποφάσεις. Είναι ποτέ δυνατό να αρνηθούν τα κόμματα τις κομματικές τους νεολαίες και τους έμμισθους πράκτορές τους στον συνδικαλισμό; Είναι δυνατό να συγκρουσθούν με τον εμπορικό αμοραλισμό των τηλεοπτικών καναλιών, τη μεθοδική εξηλιθίωση της ελλαδικής κοινωνίας; Είναι ποτέ δυνατό να θελήσουν την ανάκαμψη της Παιδείας, τη συνεπή προτεραιότητα της κριτικής σκέψης, τον αποκλεισμό του δογματισμού «αποδομιστών» και εθνομηδενιστών, το πρωτείο του πολιτισμού ως ενεργό αυτοσυνειδησία των Ελλήνων;
Πολιτική πρόταση για την έξοδο από το αδιέξοδο δεν εμφανίζεται. Φλυαρούμε για τα δευτερεύοντα.