28.12.12

Αντίσταση στη... διαπασών

Ο Αλβανός γίνεται έγκυρος επιχειρηματίας, το προστατευμένο κοριτσάκι της Εκάλης γίνεται τσαμπουκαλεμένο μαγκάκι της οδού Μεσολογγίου, ο παλαιός καλός αναρχικός διώχνει τους νεόφερτους ψευδοαναρχικούς, ο κύπριος ξενοδόχος «σπάει» τις τιμές και κάνει τους γιαπωνέζους τουρίστες καλύτερους φίλους της πλατείας. Ακόμη, ο παλαιός τρόφιμος των φυλακών γίνεται διοργανωτής πολιτιστικών εκδηλώσεων και το οικόπεδο που ήθελε για πάρκινγκ ΙΧ των πρώην μεγαλοστελεχών του το ΠαΣοΚ γίνεται το σημείο συνάντησης της εφηβικής αναζήτησης που κατεβαίνει απ' όλες τις γειτονιές της πόλης για να ζήσει τον μύθο της πλατείας.

Ολα αυτά και άλλα πολλά σε μια πλατεία Εξαρχείων που συνεχώς, σαν φίδι που αλλάζει δέρμα, μεταμορφώνεται καθημερινά, αλλάζει φυλές, ανοίγει και κλείνει (ενίοτε και με μολότοφ) καταστήματα κρατώντας ελάχιστα σταθερά: τη «Ροζαλία» και το «Φλοράλ», το σινέ «Ριβιέρα», τα δύο περίπτερά της, το άγαλμα με τους έρωτες και δύο-τρία πράγματα ακόμη. Μια βραδινή περιήγηση μας φανερώνει σημάδια των αλλαγών που έφερε η κρίση, αλλά και όσων στοιχείων παραμένουν σταθερά να χαρακτηρίζουν την πλατεία Εξαρχείων, το πιο αμφιλεγόμενο ελληνικό έδαφος μετά τη Μεταπολίτευση και μάλιστα με τη σφραγίδα του... Στέιτ Ντιπάρτμεντ!

Δυνατή μουσική, κάμπριο και μαφία
Υπάρχουν νύχτες πολλές που η πλατεία γεμίζει μουσική, κάποτε με εθελοντές djs, άλλοτε με μουσικά συγκροτήματα, πάντοτε όμως με δυνατή μουσική και μάλιστα στη διαπασών: «Θέλουμε με τη δυνατή μουσική και τα μουσικά χάπενινγκ να διώξουμε από την πλατεία τους πρεζάκηδες, τους λαθρέμπορους και την αλβανική μαφία» εξήγησε ένας από τους διοργανωτές ανάλογης αυτοσχέδιας μουσικής εκδήλωσης.

Τι εκδήλωση δηλαδή; Η μουσική ήταν όλη τη νύχτα στη διαπασών, αλλά έβλεπες ταυτόχρονα μέσα στην πλατεία την πιτσιρικαρία να παίζει και μπάλα, να πίνει μπίρες και να σχηματίζει πηγαδάκια με θέμα συζήτησης όχι τις κινητοποιήσεις για την απελευθέρωση αναρχικών κρατουμένων στον Κορυδαλλό και στον Αυλώνα (όπως έγραφαν οι αφίσες των αντιεξουσιαστών σ' όλη τη γειτονιά), αλλά για οτιδήποτε κάποιος μπορεί να φανταστεί, πλην πολιτικής! Τη νύχτα στην πλατεία η πολιτική συζήτηση είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Και πώς να υπάρχει, τη στιγμή που ένα μέρος της καταλαμβάνεται από τις 11 και μετά από νεαρούς και νεαρές κυρίως των βορείων προαστίων, που αφήνουν τα Mini Cooper, τα κάμπριο BMW και Audi στα πάρκινγκ, όχι των Εξαρχείων (εκεί υπάρχει κίνδυνος να τα... σπάσουν), αλλά στα γύρω από την οδό Ακαδημίας, και σε λίγα λεπτά βρίσκονται στις καφετέριες της πλατείας.

Τις βλέπεις, συνήθως με γυναικοπαρέες, με τα δεκάποντα παπούτσια τους ή τα Tod's σανδάλια τους, τα Prada ρούχα τους, τις Louis Vuitton τσάντες τους, να πίνουν μπίρες, να ζουν έστω και για μία νύχτα τον μύθο της πλατείας. Και αν από το διπλανό τραπέζι έρχεται κάποιες φορές η μυρωδιά του «χόρτου» (την αισθάνεται κανείς συχνά) από μια παρέα με μπλουζάκια (που έχουν διάφορα χιουμοριστικά αντιεξουσιαστικά μηνύματα πάνω τους) και τζιν, κατά κανόνα αξύριστοι, αλλά με επιμελή κόμη, δείχνουν ότι δεν τους ενοχλεί καθόλου. Ποιος άλλωστε μπορεί να τους σταματήσει; Κανένας!
Οι «καπελάκηδες», βεβαιώνουν οι κάτοικοι, δεν έχουν θέση στην πλατεία. Εννοούν κάθε ένστολο, από αστυνομικό ως στέλεχος του ΣΔΟΕ. Ετσι και γίνει κάτι, η Αστυνομία πιθανόν και να μην έρθει. Ή θα περιμένει να ξημερώσει. Ο δημοτικός σύμβουλος κ. Γ. Αποστολόπουλος, που εξελέγη με την παράταξη του κ. Γ. Καμίνη, τηλεφωνούσε στη ΓΑΔΑ για να διαμαρτυρηθεί για τη δυνατή μουσική στην πλατεία. Ο υπεύθυνος εκείνη την ώρα απλώς του είπε ότι «θα ενημερώσω τον προϊστάμενό μου», ολοκληρώνοντας έτσι βιαστικά τη συνομιλία.

Στην πλατεία κατοικοεδρεύουν και καθαρά εγκληματικά στοιχεία, όπως οι λεγόμενοι «Πακιστανοί με τα λαθραία τσιγάρα» και η αυτοαποκαλούμενη «αλβανική μαφία», που διακινεί τα ναρκωτικά. Τους κυνηγούν τόσο οι κάτοικοι όσο και ομάδες αναρχικών και βρήκαν προσωρινό καταφύγιο στην οδό Στουρνάρη.

Ρόπαλα και φθηνά ποτά
Η κυρία Γεωργία Μπλάνη που διατηρούσε κατάστημα με κοσμήματα στην πλατεία έγινε, όπως λέει, πολλές φορές μάρτυρας ξυλοδαρμών με ρόπαλα. «Μη βλέπετε την πλατεία έτσι γεμάτη με κόσμο. Οταν πλησιάζει η επέτειος του Πολυτεχνείου ο κόσμος εξαφανίζεται, φοβάται, γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη...» αναφέρει. Κυρίως εάν εμφανιστεί κανείς στην πλατεία κοντοκουρεμένος που να κινείται ύποπτα. Μπορεί να τον περάσουν για φασιστικό στοιχείο και να αρχίσουν να τον χτυπούν με ρόπαλα.

Κατά άλλους, η κρίση ωφέλησε τα Εξάρχεια. Μπορεί να έκλεισαν εμπορικά καταστήματα, βιβλιοπωλεία, μπορεί το μεσαίο εμπόριο να έσβησε, αλλά ξεφύτρωσαν ένα σωρό μπαράκια, που προσφέρουν σε πολύ φθηνές τιμές μπίρες και άλλα ποτά. Υπάρχει δωρεάν καλή μουσική από διάφορα συγκροτήματα, ενώ λάμπει και από καθαριότητα. Ακόμη και στο «Βοξ», που τελεί (όπως και άλλα κτίρια) υπό κατάληψη λειτουργεί ένα κοινωνικό καφενείο. Προσφέρει φτηνό καφέ και ποτά, χωρίς βεβαίως απόδειξη. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια επιχείρηση-«σκούπα» της Αστυνομίας σφραγίστηκε το «Βοξ». Εμεινε σφραγισμένο για λίγες ώρες. Με οξυγονοκόλληση οι αντιεξουσιαστές έσπασαν τις μπάρες και το άνοιξαν ξανά.

«Μεσολογγίτες» vs «ορίτζιναλ»
Στα μαχαίρια οι διάφορες «φυλές», πολιτικοποιημένες και μη, της πλατείας
Είναι μύθος ότι στην πλατεία υπάρχουν και δρουν μόνον αναρχικοί. Τι έχει αλλάξει στα Εξάρχεια; Εχει επιστρέψει το εμπόριο ηρωίνης, το οποίο παλαιότερα είχε απομακρυνθεί. Αλλά και οι διάφορες «φυλές» των Εξαρχείων είτε διευρύνονται είτε βρίσκονται υπό κατάρρευση.

Εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης οι λεγόμενοι «Μεσολογγίτες», που κατοικοεδρεύουν στην οδό Μεσολογγίου. Θεωρείται, όπως λέει ο κ. Γ. Αποστολόπουλος, από τους πιο επικίνδυνους δρόμους. Οι παλαιοί αναρχικοί δεν δίνουν σημασία στους «Μεσολογγίτες», τους αποκαλούν ακόμη και αυτοί «μπαχαλάκηδες», αφού ανάμεσά τους έχουν παρεισφρήσει και χούλιγκαν. Θέλουν τώρα να τους διώξουν από την πλατεία, όπως λένε οι «ορίτζιναλ» του χώρου. Δεν το κάνουν ακόμα, διστάζουν, ίσως επειδή πολλοί απ' αυτούς είναι φίλοι και συμμαθητές του δολοφονημένου Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Οι οργανώσεις Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία και Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση θεωρούνται οι πιο πολιτικοποιημένες στην πλατεία, επειδή είναι και οι μόνες που έχουν οργανωμένα μέλη. Πιστεύουν, όπως είπαν, στον αναρχοσυνδικαλισμό, που ήκμασε στον ισπανικό εμφύλιο, αλλά και στον κοινωνικό αναρχισμό, δηλαδή σε μια μορφή αναρχικού κομμουνισμού. Εμφανίζονται με μπλοκ σε πορείες, με μαύρες σημαίες, αλλά δεν πήραν μέρος στο κίνημα των Αγανακτισμένων, επειδή το θεωρούσαν μικροαστικό, με στοιχεία εθνικισμού. Η κατάργηση του μνημονίου, είπαν, δεν είναι απάντηση και πρέπει να πολεμηθεί συνολικά ο καπιταλισμός.
ΤΟ ΒΗΜΑ, 9/9/2012

Η άγνωστη συνάντηση Ζαχαριάδη - Χότζα στην Κορυτσά

Ντάγιος Σταύρος
Εξήντα τρία χρόνια μετά τη λήξη του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου και τα αλβανικά αρχεία παρέχουν σπάνιο αρχειακό υλικό για τις εξελίξεις της περιόδου αυτής. Το καλοκαίρι του 1949 και ενώ η τύχη του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου είχε εν πολλοίς κριθεί, η αλβανική κομμουνιστική ηγεσία επιχειρούσε με κάθε τρόπο να ανταποκριθεί στις αιτήσεις των ελλήνων κομμουνιστών και να βοηθήσει τον αντάρτικο αγώνα, σύμφωνα με τις υποδείξεις της Μόσχας και του Βελιγραδίου, αλλά χωρίς η βοήθεια αυτή να γίνει ευρύτερα αντιληπτή και να υπονομεύσει την ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Και αυτό διότι από τις αρχές Απριλίου 1949 η ελληνική κυβέρνηση, με υπόμνημά της προς τις Δυτικές Δυνάμεις, διατύπωνε την ανάγκη μιας κοινής συμμαχικής ναυτικής απόβασης στην Αλβανία με στόχο την εξόντωση των αντάρτικων βάσεων στο εσωτερικό της χώρας, πλην αυτό δεν έβρισκε δεκτικούς τους δυτικούς συμμάχους. Στην Αλβανία ήταν εγκατεστημένος μεγάλος αριθμός σοβιετικών αξιωματούχων ενώ σοβιετικά εμπορικά και στρατιωτικά πλοία εφοδίαζαν την Αλβανία και, στη συνέχεια, το αντάρτικο μέτωπο. Η Αλβανία εξακολουθούσε να αποτελεί την κύρια βάση ανεφοδιασμού στον αγώνα των ανταρτών.

Στα τέλη Ιουλίου 1949 και ενώ η απόφαση του Βελιγραδίου για κλείσιμο της μεθορίου με την Ελλάδα είχε ανακουφίσει σημαντικά τόσο την Αθήνα όσο και τη Δύση, η ελληνική κυβέρνηση επέμενε φορτικά στις θέσεις της για εισβολή στην Αλβανία. Τότε ακριβώς, και ενώ όλα έβαιναν δυσμενώς για τους έλληνες κομμουνιστές και η τύχη του Εμφυλίου είχε οριστικά κριθεί, ο αμετροεπής και αλαζών Νίκος Ζαχαριάδης ζητούσε πεισματικά από τους αλβανούς κομμουνιστές την κλιμάκωση της βοήθειας προς τους αντάρτες. Καινούργια στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας από τα αλβανικά αρχεία κάνουν λόγο για μυστικές συναντήσεις εκείνης της περιόδου μεταξύ των δυο κομουνιστών ηγετών σε αλβανικό έδαφος κατά μήκος της μεθορίου.
Μια τέτοια συνάντηση, η οποία για πρώτη φορά έρχεται στο φως από τα αλβανικά κρατικά αρχεία, είναι αυτή της 2ας Ιουλίου 1949 στην Κορυτσά. Υστερα από απεγνωσμένες εκκλήσεις του Ν. Ζαχαριάδη, και αφού είχε πρώτα φροντίσει να ενημερώσει τη Μόσχα, ο αλβανός κομμουνιστής ηγέτης Ε. Χότζα δέχτηκε τον Ν. Ζαχαριάδη σε μια άκρως μυστική συνάντηση στην Κορυτσά, ενώ βρισκόταν σε διακοπές στο Πόγραδετς. Η συνάντηση προετοιμάστηκε με απόλυτη μυστικότητα από αλβανούς αξιωματούχους της ασφάλειας, ενώ παρέστη ως διερμηνέας ο έλληνας Βορειοηπειρώτης, ανώτατος αξιωματούχος της Αλβανικής Ασφάλειας, Γιώργος Κώτσιας. Ο Ζαχαριάδης ζήτησε από τον Χότζα χωρίς περιστροφές να επιτραπεί η είσοδος των ελλήνων ανταρτών στην Αλβανία, να εξοπλιστούν και στη συνέχεια να προωθηθούν στο μέτωπο του πολέμου. Αυτό όμως εγκυμονούσε τεράστιους κινδύνους για την ίδια την Αλβανία και την ακεραιότητά της, αφού η ηγεσία των Τιράνων, μέσω ισχυρού δικτύου κατασκοπείας, είχε ενημερωθεί για τα σχέδια της Αθήνας. 
Ο Ε. Χότζα ήταν κατηγορηματικός: «Οχι, εγώ σας εξόπλισα, εγώ και θα σας αφοπλίσω, και κανένα πόδι ελλήνων ανταρτών δεν θα εισέρθει επί αλβανικού εδάφους. Δεν επιθυμώ επ' ουδενί μια ένοπλη σύρραξη μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας! Σε βοήθησα πολύ, πέραν του δέοντος. Γι' αυτό ενημέρωσα και τον Στάλιν!». Υψωσε τη φωνή και χτύπησε το τραπέζι με τη γροθιά του. Τα λόγια αυτά μεταφέρει αυτήκοος μάρτυρας στη συνάντηση. Τον συντονισμό της παροχής βοήθειας προς τους έλληνες αντάρτες αλλά και τη διαχείριση του περίπλοκου ελληνικού ζητήματος στην Αλβανία είχε αναλάβει ειδική υπηρεσία με τον κωδικό «Επιχείρηση 10», υπό τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών Μιφτάρ Τάρε, ο οποίος διηγείται με κάθε λεπτομέρεια τα γεγονότα της εποχής.

«Εσείς μας κρατήσατε ζωντανούς!»
Είχαν προηγηθεί και άλλες συναντήσεις αλβανών υψηλόβαθμων αξιωματούχων με έλληνες κομμουνιστές, όπως εκείνη του Νοεμβρίου 1948 στα Τίρανα, στα πλαίσια των εργασιών του πρώτου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αλβανίας. Προσκεκλημένοι των Αλβανών ήταν οι Γ. Ιωαννίδης και Β. Μπαρτζώτας. Οι έλληνες προσκεκλημένοι, μέσω επευφημιών, έλαβαν τον λόγο και εξύμνησαν τους αλβανούς κομμουνιστές, χωρίς να αναφέρουν επίσημα τη βοήθεια προς τους αντάρτες. Ωστόσο, σε κατ' ιδίαν συναντήσεις και οι δυο τους εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους για τη στάση των αλβανών κομμουνιστών. Ο επίσης έλληνας βορειοηπειρώτης διερμηνέας Χρήστος Βώκος, ο οποίος παρέστη στις συναντήσεις αυτές, μεταφέρει με πιστότητα τις ευχαριστίες του Μπαρτζώτα προς τους Αλβανούς: «Εσείς μας κρατήσατε ζωντανούς!»
Μετρήσιμος παράγοντας και ακανθώδες ζήτημα που περιέπλεκε ακόμα περισσότερο τα πράγματα και τις ήδη προβληματικές σχέσεις μεταξύ των δύο αδελφών κομμουνιστικών κομμάτων ήταν και η παρουσία των μουσουλμάνων Τσάμηδων, οι οποίοι είχαν καταφύγει στην Αλβανία στα τέλη του 1944 και αρχές του 1945. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία που τώρα έρχονται στο φως της δημοσιότητας (αρχεία που αποχαρακτηρίστηκαν πρόσφατα), στα τέλη Μαρτίου 1949 και ύστερα από (απερίσκεπτη) προτροπή των ελλήνων κομουνιστών ηγετών, οι οποίοι ζητούσαν την επαναπροώθηση των Τσάμηδων στην Ελλάδα και την επιστράτευσή τους δίπλα στον Δημοκρατικό Στρατό, σε αποκλειστική συνάντηση του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος Αλβανίας, το θέμα συζητήθηκε με την προσήκουσα προσοχή. Για την υπόθεση αυτή είχε ενημερωθεί, με τη σειρά του, και ο Τίτο με τον Στάλιν (σύμφωνα με τα γιουγκοσλαβικά αρχεία) από το 1947, πλην όμως ο Ε. Χότζα ήταν κατηγορηματικός: Η πλειοψηφία των μουσουλμάνων Τσάμηδων είναι αρνητική σε τέτοιο ενδεχόμενο και μόνον προβλήματα θα προκαλούσε μια τέτοια ενέργεια!

Η στρατολόγηση των Τσάμηδων
Στη συνάντηση αυτή επικράτησαν δυο απόψεις: η πρώτη, η βιαία στρατολόγηση των Τσάμηδων και η αποστολή τους στο ελληνικό μέτωπο, και η δεύτερη, η επιλεκτική οικειοθελής επιστράτευση και αποστολή τους στο μέτωπο. Την πρόταση της βιαίας στρατολόγησης εξέφραζαν συγκεκριμένα στοιχεία της τσάμικης κοινότητας οι οποίοι διεμήνυσαν «να γίνει βίαιη στρατολόγηση και να ληφθούν κάποια μέτρα κατά των αντιδραστικών στοιχείων». Ως προς τη δεύτερη εκδοχή, μόνον τριάντα άτομα από τη συγκεκριμένη κοινότητα είχαν εκφράσει την επιθυμία να στρατολογηθούν και να αποσταλούν στο μέτωπο. Για την πρώτη εκδοχή ούτε καν έγινε κάποια συγκεκριμένη προσπάθεια, αν εξαιρεθούν δυο-τρεις μεμονωμένες απόπειρες βίαιων απαγωγών. Ετσι, ούτε η μεν ούτε η δε επιλογή καρποφόρησε. Στις εκκλήσεις αυτές των αλβανών και ελλήνων αξιωματούχων, οι τσάμηδες πρόσφυγες απαντούσαν ότι «δεν εμπιστευόμαστε τους Ελληνες, επιθυμούμε να μείνουμε στην Αλβανία ή, αλλιώς, αφήστε μας να πάμε στην Τουρκία, την Τσαμουριά δεν την αγαπούμε». 
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι αλβανοί παράγοντες τόνισαν ότι η όποια προσπάθεια να γίνει σε συνθήκες απόλυτου σκότους, «να μη φανεί το χέρι μας, όλα να γίνουν νύχτα!». Και ότι για όλα πρέπει να ζητηθεί η συγκατάθεση των Σοβιετικών. Μάλιστα, στη συνάντηση αυτή επικράτησε η άποψη να ληφθούν σκληρά μέτρα εναντίων των Τσάμηδων οι οποίοι διασύρουν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας και αυτό να γίνει με απόλυτη μυστικότητα, «εν μία νυκτί», καθώς αυτοί είναι ξένοι υπήκοοι (!) Συζητήθηκε δε ένα πογκρόμ κατά των ταραχοποιών και αυτό αποτέλεσε το έναυσμα για ό,τι επακολούθησε μετά τις απηνείς διώξεις του τσάμικου στοιχείου από το κομουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας, το οποίο διώχθηκε με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το τέλος του δράματος
Και ενώ στην Αλβανία διαμορφωνόταν αυτό το σκηνικό, με τις διαβουλεύσεις για την προσεκτική στάση έναντι του ελληνικού ζητήματος και ιδίως για την ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και, παρά τις αμερικανικές κατηγορηματικές αντιρρήσεις για τις ελληνικές πρωτοβουλίες, η 9η Μεραρχία του Στρατού απέκοψε τη διάβαση του Πόρτα Οσμάν που ήταν η κύρια πύλη επικοινωνίας του Γράμμου με την Αλβανία και μπήκε στο αλβανικό έδαφος. Αυτό σήμανε και το τέλος του Εμφυλίου. Στις 28 Αυγούστου ο Νίκος Ζαχαριάδης έδωσε εντολή για γενική υποχώρηση στην Αλβανία από άλλη διάβαση, παρά τη σθεναρή άρνηση της αλβανικής ηγεσίας. Αυτή τη φορά η υποχώρηση ήταν οριστική. Ο Ελληνικός Εμφύλιος έκλεινε έτσι το τελευταίο κεφάλαιο.
ΤΟ ΒΗΜΑ, 19/8/2012

Ο Τούρκος που έσωσε τον κόσμο (και άλλες φανταστικές ιστορίες)

Βάζει τη θρυλική κορδέλα γύρω από τα μαλλιά του για να μην τον ενοχλούν την ώρα που εξολοθρεύει τους αντιπάλους του, αρπάζει το ρουκετοβόλο του και σπεύδει να σώσει την Τουρκία και τον κόσμο ολάκερο από πάσης φύσεως «κακούς»: είναι ο Τούρκος «Ράμπο» ή «Korkusuz» («Ατρόμητος» στα τουρκικά), ο Σερντάρ Κεμπαπτσιλάρ, ο κινηματογραφικός «κλώνος» του πρώτου διδάξαντα, Σιλβέστερ Σταλόνε.

Η ταινία είναι παραγωγής 1986 και πλέον ανήκει στην κατηγορία των «καλτ» ταινιών που η γειτονική μας χώρα κατασκεύασε, ελλείψει κινηματογραφικών εισαγωγών από τη Δύση. Επειδή, λόγω ιδιόμορφων πολιτικών συνθηκών, πολλές από τις αμερικάνικες ταινίες της εποχής δεν μπορούσαν να προβληθούν στη Τουρκία, η κινηματογραφική βιομηχανία της χώρας έφτιαξε τις δικές τους εκδόσεις των ταινιών αυτών, με προϋπολογισμό που συμβάδιζε με την χαμηλότατη αισθητική τους. Έτσι, μέσα σε περίπου μια δεκαπενταετία, γυρίστηκαν πολλά φθηνά ριμέικ χωρίς καμία άδεια και κινηματογραφικά δικαιώματα από τους αμερικανούς παραγωγούς, οι οποιοι φυσικά ζούσαν τον... ύπνο του δικαίου.

Ο Σερντάρ δεν ήταν ο μόνος που τη δεκαετία του '70 και του '80 αντέγραψε μεγάλα Χολιγουντιανά «μπλοκμπάστερ» προς το… τουρκικότερο. Υπάρχει ακόμη ο Τούρκος Σούπερμαν, ο… Ταϊφούν (Τυφώνας) που πρωταγωνίστησε το 1979 στην ταινία «Süpermen Dönüyor» (O Σούπερμαν επιστρέφει), ο Τούρκος «Ε.Τ. ο Εξωγήινος» ονόματι Μπάντι (Badi, δηλαδή «φίλος»), ακόμη και μια τουρκική βερσιόν του «Εξορκιστή» με τίτλο «Σεϊτάν» (Seytan) δηλαδή «Σατανάς», που είναι πιστή στο αυθεντικό φιλμ του Γουίλιαμ Φρίντκιν σχεδόν σκηνή προς σκηνή!

Ωστόσο, η ταινία που πραγματικά κλέβει τη παράσταση είναι η τούρκικη εκδοχή του «Πολέμου των Άστρων» ονόματι «Dünyayı Kurtaran Adam» η οποία έχει κατακλέψει ακόμη και ολόκληρες σκηνές από την αρχική ταινία του Τζορτζ Λούκας, ενώ και η μουσική είναι «δανεισμένη» (εν αγνοία των συνθετών της) από σειρές επιστημονικής φαντασίας όπως ο «Flash Gordon» καθώς και από το soundtrack της ταινίας του Στίβεν Σπίλμπεργκ «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού» (1981)!

«Ωστόσο η υπόθεση είναι προσαρμοσμένη στην τουρκική κουλτούρα, αφού οι δυο κεντρικοί ήρωες, δυο Τούρκοι που μάχονται εναντίον του κακού στο κόσμο, περπατάνε στις αχανείς εκτάσεις της Καππαδοκίας αναζητώντας αφορμές προκειμένου να αποδώσουν δικαιοσύνη», επισημαίνει ο Ιτκί Ιλιέρ, διευθυντής της τουρκικής ιστοσελίδας για το σινεμά Sinematik Yesilcam.

Όλες αυτές οι ταινίες περασμένων δεκαετιών επιστρέφουν τώρα με μια ολόκληρη γενιά από σινεφίλ και μη να τις εχουν αγκαλιάσει, ενστερνιζόμενοι το γνωστό ρητό που ισχύει πολλάκις στις τέχνες πως «είναι τοσο κακές που καταντάνε… καλές». Μια αμερικανική εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών, η Dark Maze, μάλιστα έσπευσε να πληρώσει το τούρκικο Χόλιγουντ με το… ίδιο νόμισμα και να κυκλοφορήσει τις περιπέτειες του «Σερντάρ» σε αγγλόφωνη ντουμπλαρισμένη βερσιόν με τίτλο «Rampage».

«Όταν είδα για πρώτη φορά τον «κλώνο» του Σταλόνε να σκοτώνει τους αντιπάλους του με ένα… ξύλινο ρουκετοβόλο, έμεινα με το στόμα ανοιχτό», τονίζει ο επικεφαλής της αμερικανικής εταιρείας, Εντ Γκλέιζερ. Όπως φαίνεται, ήγγικεν η ώρα το τουρκικό κινηματογραφικό κιτς να πάρει την εκδίκησή του και… «μεταμορφωμένο» σε καλτ να εισβάλλει στις οθόνες των απανταχού κινηματογραφόπληκτων.
 
ΤΟ ΒΗΜΑ, 11/8/2012

«Μοντέλο Θράκης» θέλει η Αγκυρα στη Ρόδο

Το μοντέλο της Θράκης, με σκοπό να δημιουργηθούν παράλληλες δομές στην καθημερινή ζωή των μουσουλμάνων, επιδιώκει να εφαρμόσει στα Δωδεκάνησα η Αγκυρα. Παρά το γεγονός ότι το καθεστώς των μουσουλμάνων ελλήνων πολιτών της Ρόδου και της Κω δεν διέπεται από τη Συνθήκη της Λωζάννης, άρα δεν υπάρχει εκεί αναγνωρισμένη μειονότητα, η χρόνια αδράνεια και φοβία της ελληνικής Πολιτείας έχουν επιτρέψει σε κύκλους ελεγχόμενους από την Αγκυρα και το τουρκικό προξενείο Ρόδου να δραστηριοποιούνται, αδιαφορώντας για τους νόμους. Το ζήτημα έχει απασχολήσει ιδιαίτερα το υπουργείο Εξωτερικών, αλλά αποφάσεις δεν έχουν δυστυχώς ακόμη ληφθεί παρά και τις εκκλήσεις των τοπικών αρχών.

Το πρόβλημα έχει έλθει τις τελευταίες εβδομάδες στο προσκήνιο με αφορμή την υπόθεση του ιμάμη της Ρόδου. Στο σμαραγδένιο νησί έχει ξεσπάσει σφοδρότατη αντιπαράθεση εξαιτίας της ανεξέλεγκτης δράσης τού κ. Μέτσο Ιλτέρ, ο οποίος έχει σταλεί στη Ρόδο από τον ψευδομουφτή Ξάνθης κ. Αχμέτ Μετέ για την κάλυψη των θρησκευτικών αναγκών των μουσουλμάνων. Ο κ. Ιλτέρ, αν και δεν αναγνωρίζεται από την ελληνική Πολιτεία, παρεμποδίζει συστηματικά τη δραστηριότητα του επίσημου ιμάμη έχοντας την ξεκάθαρη υποστήριξη τουρκικών κύκλων. Η στάση του οδήγησε μάλιστα σε εμπλοκή ακόμη και της αντεισαγγελέως Πρωτοδικών Ρόδου, η οποία πάντως, κατά τις πληροφορίες, ακολούθησε τακτική... Πόντιου Πιλάτου.

Συγκεκριμένα, το Βακούφ Ρόδου, το οποίο βάσει της ελληνικής νομοθεσίας είναι αρμόδιο για τη διαχείριση μουσουλμανικών τεμενών, νεκροταφείων και ακινήτων στο νησί, αλλά παράλληλα φροντίζει να υπάρχει στη Ρόδο ιμάμης για να μπορούν να προσεύχονται οι εκεί μουσουλμάνοι, έστειλε στις 11 Ιουλίου επίσημο αίτημα προς τη Μουφτεία Διδυμοτείχου, ζητώντας τη μετάβαση ενός ιμάμη-θεολόγου για τις ανάγκες του Ραμαζανίου. Μία ημέρα αργότερα, στις 12 Ιουλίου, σε απάντησή της, η Μουφτεία ανακοίνωσε ότι επέλεξε τον ιμάμη του τεμένους Φερών κ. Χασάν Καρά Αλή για να μεταβεί στη Ρόδο.

Το παρασκήνιο των όσων συμβαίνουν όμως στη Ρόδο είναι οργιώδες. Ο κ. Καρά Αλή, που θεωρείται μετριοπαθής, έφθασε στο νησί για να αντικαταστήσει ουσιαστικά τον κ. Ισμαήλ Τσακίρογλου, που είχε έρθει ως ιμάμης στη Ρόδο το 1990 από τη Μουφτεία Κομοτηνής. Εδώ και πολλά χρόνια, ο κ. Τσακίρογλου είχε εμπλακεί σε δικαστική διένεξη με το Βακούφ Ρόδου, που τελεσιδίκησε υπέρ του Βακούφ στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Ωστόσο, λόγω και της ηλικίας του, ο κ. Τσακίρογλου είχε αρχίσει τα τελευταία δύο-τρία χρόνια να μη μπορεί να εκπληρώσει τα καθήκοντά του.

Με την ελληνική Πολιτεία και τα συναρμόδια υπουργεία (Εξωτερικών, Εσωτερικών και Παιδείας) να αποφεύγουν να δώσουν οριστική λύση, το πρόβλημα διογκώθηκε όταν ο νεοσύστατος Πολιτιστικός Σύλλογος Μουσουλμάνων «Η Αδελφοσύνη», που πρωτοϊδρύθηκε το 2000, κάλεσε μέσω και του ψευδομουφτή Ξάνθης Μετέ τον κ. Μέτσο Ιλτέρ ως ιεροδιδάσκαλο-ιμάμη. Ο τελευταίος μάλιστα εκμεταλλεύθηκε την ανικανότητα εκτέλεσης των καθηκόντων τού ιμάμη από τον κ. Τσακίρογλου για να αρχίσει να τον εκτοπίζει από το τέμενος Ιμπραχήμ Πασά.

Πέρυσι, όταν και πάλι το Βακούφ Ρόδου είχε ζητήσει να έλθει άλλος ένας ιμάμης από τη Θράκη για να καλυφθούν οι ανάγκες του Ραμαζανίου, ο κ. Ιλτέρ είχε καταφέρει να τον εκδιώξει. Εφέτος, η κατάσταση εξελίχθηκε διαφορετικά. Και αυτό συνέβη διότι ο κ. Καρά Αλή, αν και παρενοχλήθηκε και παρεμποδίστηκε στην εκτέλεση των καθηκόντων του τόσο από τον κ. Ιλτέρ όσο επίσης και από άτομα που πρόσκεινται στο τουρκικό προξενείο Ρόδου, αλλά και από τον κ. Μ. Ζαμαντάκη, πρόεδρο του συλλόγου «Αδελφοσύνη», έχει αποφασίσει να μην υποχωρήσει. Οπως πληροφορείται «Το Βήμα», ο κ. Ιλτέρ φέρεται να δήλωσε ευθαρσώς στον κ. Καρά Αλή ότι αγνοεί την ελληνική Πολιτεία και τους νόμους της και αν κάποιοι δεν τον θέλουν να τον βάλουν φυλακή! Μάλιστα, το Βακούφ Ρόδου προσέφυγε στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών του νησιού, που απέφυγε μεν να εμπλακεί αποφασιστικά, συνέστησε όμως στην «Αδελφοσύνη» να περιοριστεί στα καθήκοντά της ως πολιτιστικού συλλόγου. Πίσω από τη σύγκρουση των ιμάμηδων κρύβεται όμως ένα πολύ ευρύτερο παιχνίδι που κινείται γύρω από τη δεδηλωμένη πρόθεση της Τουρκίας να επηρεάσει τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των γειτονικών της χωρών. Σε αυτό δίνει τεράστια έμφαση η κυβέρνηση του κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ιδιαίτερα ο υπουργός Εξωτερικών κ. Αχμέτ Νταβούτογλου. Η κινητικότητα της Αγκυρας δεν εδράζεται πλέον σε εθνικιστικά θεμέλια όσο στην εκμετάλλευση του Ισλάμ.

Στη Ρόδο και στην Κω κατοικούν περίπου 4.000 μουσουλμάνοι (ο ακριβής αριθμός τους ποικίλλει ανάλογα με την πηγή). Στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι απολύτως ενσωματωμένοι στην τοπική κοινωνία των νησιών και αρκετοί εξ αυτών έχουν μεγάλες περιουσίες, καθώς κατέχουν σημαντικές παραθαλάσσιες εκτάσεις. Επιπλέον και σε ό,τι αφορά τη θρησκευτική τους συμπεριφορά είναι πολύ λιγότερο τυπικοί στο θρησκευτικό τελετουργικό σε σχέση με τους μουσουλμάνους της Θράκης. Τέλος, οι μουσουλμάνοι των Δωδεκανήσων δεν αποτελούν μειονότητα και δεν εφαρμόζεται στην περιοχή ο ισλαμικός νόμος (Σαρία). Το σημαντικότερο δε είναι ότι στη Ρόδο και στην Κω δεν υπάρχουν μουφτείες - σε πλήρη αντίθεση με τη Θράκη - και αυτό διότι τα νησιά παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία και όχι από την Τουρκία.
Τα τελευταία χρόνια όμως, με την ενθάρρυνση της Αγκυρας, διεξάγεται μια ξεκάθαρη προσπάθεια να αξιοποιηθεί η παρουσία μουσουλμάνων στα δύο νησιά για διεύρυνση της επιρροής της. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η κυβέρνηση Ερντογάν είχε ζητήσει από το Συμβούλιο της Ευρώπης να συγγραφεί έκθεση για την κατάσταση των μουσουλμάνων σε Ρόδο και Κω έπειτα από την έκθεση που έκανε το Συμβούλιο για την Ιμβρο και την Τένεδο.

Σχέδια διείσδυσης
Η «Αδελφοσύνη» και ο Νταβούτογλου

Η πλήρης απουσία της ελληνικής Πολιτείας, που επιμένει, σύμφωνα με τις παραδοχές ανθρώπων που επί χρόνια έχουν χειριστεί τα μειονοτικά θέματα, να βλέπει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με «ψυχροπολεμική ματιά», επιτρέπει στην Αγκυρα τη διείσδυση με σκοπό την περιχαράκωση των μουσουλμάνων. Στη Ρόδο έχουν μεταβεί τα τελευταία χρόνια τόσο ο κ. Νταβούτογλου, ο οποίος τον Μάρτιο του 2011 είχε κάνει ειδική αναφορά στην «πολύ καλή δουλειά» του Μέτσο Ιλτέρ, όσο και ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Αλί Μπαμπατζάν.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος», ο σύλλογος «Αδελφοσύνη» ενισχύει τους δεσμούς του με τους φιλοτουρκικούς κύκλους στη Θράκη. Στα εγκαίνια των νέων γραφείων του μάλιστα στη Ρόδο, τα έξοδα των οποίων έχει αναλάβει να καλύψει το τουρκικό προξενείο στο νησί, παρευρέθη ο τούρκος πρέσβης στην Αθήνα Κερίμ Ουράς. Ηδη ο σύλλογος έχει ζητήσει δύο δασκάλους να έρθουν από τη Θράκη στη Ρόδο για να διδάξουν την τουρκική γλώσσα. Οι επιλεγέντες θεωρούνται σκληροπυρηνικοί και έχουν στο παρελθόν διατελέσει πρόεδροι της (κατηργημένης πλέον) Ενωσης Τούρκων Δασκάλων Δυτικής Θράκης.

Επιπλέον η ηγεσία της «Αδελφοσύνης» μετέβη πριν από ένα μικρό χρονικό διάστημα στη Θράκη, όπου και συμμετείχε σε... σεμινάρια του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή. Τα σεμινάρια αφορούσαν μεταξύ άλλων τον τρόπο ίδρυσης συλλόγων, τον προσηλυτισμό και το άνοιγμα των τουρκικών σχολείων. Υπενθυμίζεται ότι τα σχολεία αυτά έκλεισαν από τη χούντα το 1972, με όσα είχαν απομείνει να κλείνουν το 1991 λόγω ανεπαρκούς αριθμού μαθητών.

Η πρόσκληση προς την «Αδελφοσύνη» έγινε από το κόμμα Ισότητα - Ειρήνη - Φιλία / DEB που είχε ιδρύσει ο Αχμέτ Σαδίκ και το οποίο μάλιστα σχεδιάζει να ιδρύσει παράρτημα στη Ρόδο. Ο απώτερος στόχος των επηρεαζόμενων από την Τουρκία μουσουλμάνων στη Ρόδο είναι να ανοίξει θέμα μουφτή αλλά και να ελεγχθεί η λειτουργία του Βακούφ Ρόδου, για το οποίο πάντως έχουν εκφραστεί από διάφορες πλευρές αντιρρήσεις για τη διαφανή εκμετάλλευση της περιουσίας του. Αυτός είναι και ο λόγος που ο κ. Ιλτέρ επιμένει ότι έχει την υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού, κάτι που δεν ισχύει. 
 
ΤΟ ΒΗΜΑ, 5/8/2012

Αντί για μέλη της Αλ Κάιντα στην Ελλάδα έψαχναν για χρυσό με ραβδοσκόπους

Με... ραβδοσκόπους για τον εντοπισμό χρυσού συνεργάζονταν αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας που είχαν αναλάβει την ανακάλυψη μελών της "Αλ Κάιντα" - σε συνεργασία με πράκτορες του FBI και στην CIA - στην Αθήνα!

Σε αυτό το εντυπωσιακό συμπέρασμα καταλήγουν οι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ που ερευνούν τις συνθήκες της εν ψυχρώ δολοφονίας, πριν από μερικές ημέρες, 50χρονου επιχειρηματία στο Ναυπλιο. Σύμφωνα με τα νεώτερα στοιχεία το θύμα της δολοφονικής επίθεσης συνεργαζόταν με αστυνομικό διευθυντή, προϊστάμενο της επονομαζόμενης Ειδικής Ομάδας της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας - λογοδοτεί μόνο στον εκάστοτε διοικητή της υπηρεσίας - που αναλαμβάνει να ψάχνει μέλη της Αλ Κάιντα κι άλλων διεθνών τρομοκρατικών δικτύων στην Ελλάδα σε συνεργασία με κλιμάκια της Αμερικανικής και της Βρετανικής Πρεσβείας όπως κι άλλων διπλωματικών αντιπροσωπειών στην χώρα μας.

Οπως έχει προκύψει από έρευνες αξιωματικών της ΕΛΑΣ ο προϊστάμενος της Ειδικής Ομάδας της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας κι άλλοι αξιωματικοί με υπηρεσιακά οχήματα εγκατέλειπαν τις έρευνες για τους διεθνείς τρομοκράτες και τριγυρνούσαν με υπηρεσιακά τζιπ στην Αργολίδα αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος ψάχνοντας για χρυσό κι αρχαία αντικείμενα. Τους αξιωματικούς της ΕΛΑΣ συνόδευαν, πέρα από τον δολοφονηθέντα επιχειρηματία και τον... ραβδοσκόπο ένας καθηγητής σωματικής αγωγής κι ένας διευθυντής εστιατορίου!

Εκείνο όμως που θεωρείται ιδιαίτερα σοβαρό είναι ότι οι συγκεκριμένες τυχοδιωκτικές αναζητήσεις των στελεχών της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας και των ιδωτών πιθανόν σχετίζονται και με το κίνητρο της δολοφονίας του 50χρονου επιχειρηματία.

Η δολοφονία του 50χρονου σημειώθηκε στις 12 Ιουλίου στο σπίτι του που βρίσκεται έξω από το Ναύπλιο στην περιοχή Πυργέλα. Η ενέδρα στήθηκε στο σπίτι του και τον πυροβόλησαν με τέσσερις σφαίρες. Μία στον αυχένα, δύο στο κεφάλι και μία στην ωμοπλάτη. Το θύμα της δολοφονικής επίθεσης ήταν ιδικοκτήτης πολλών καταστημάτων, υγειονομικού ενδιαφέροντος, στην περιοχή της Αργολίδας ενώ διατηρούσε επαφές με ιδιοκτήτες νυκτερινών κέντρων στην Αθήνα αλλά και με ανθρώπους που έχουν κατηγορηθεί στο παρελθόν για εγκληματικές ενέργειες.

Οι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ που διερευνούν την υπόθεση έχουν λάβει καταθέσεις από τα στελέχη της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας ενώ εντυπωσιάζει το γεγονός ότι δεν έχει διαταχθεί καμμιά εσωτερική διοικητική έρευνα προκειμένου να διερευνηθούν οι ύποπτες ενασχολήσεις των ένστολων που υπηρετούν σε κρίσιμες υπηρεσίες! 
 
ΤΟ ΒΗΜΑ, 25/7/2012

Γιούτα - ΗΠΑ: Παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα

Στη 16η σελίδα της «Wall Street Journal» της περασμένης Τρίτης υπάρχει, σκόπιμα χαμένη ανάμεσα σε ασήμαντα ειδησάρια, μια δίστηλη είδηση: «Οι ΗΠΑ αποκτούν μια νέα υπηρεσία παρακολούθησης: τη Μυστική Υπηρεσία Αμυνας, προϊόν του υπό πλήρη ανασυγκρότηση Πενταγώνου». Είναι φανερό ότι «κάποιοι» δεν θα ήθελαν να γίνει ευρύτατα γνωστή η δημιουργία μιας νέας μυστικής υπηρεσίας. Της 17ης!

Δεν είναι κάτι καινούργιο ο «πυρετός της παρακολούθησης» που έχει καταλάβει την Αμερική μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Ο Τζορτζ Μπους έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα, αλλά η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα με την πλήρη υποστήριξη του Κογκρέσου τον ανέβασε σε παροξυσμό. Αυτόν τον καιρό κτίζεται στο απόμακρο Μπλαφντέιλ της Γιούτα ένα οικοδόμημα πέντε και πλέον φορές μεγαλύτερο από το κολοσσιαίο Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον, με (υπολογιζόμενο) κόστος 2 δισ. δολάρια, το οποίο πρόκειται να στεγάσει τα «προσωπικά δεδομένα» εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών - όχι μόνο της Αμερικής, αλλά από όλον τον κόσμο.

Ο Tom Engelhardt στο βιβλίο του «The United States of Fear», το οποίο μόλις κυκλοφόρησε, δίνει συγκλονιστικά στοιχεία. Το «πληροφοριακό υλικό» το οποίο συγκεντρώνουν οι αμερικανικές υπηρεσίες - και το οποίο θα αποθηκευθεί σε αυτό το κτίριο - αποτελείται από «πλήρη καταγραφή των προσωπικών e-mail τα οποία ανταλλάσσουμε, θα καταχωρεί τα ιδιωτικά, προσωπικά και επαγγελματικά τηλεφωνήματα, τις αναζητήσεις που κάνουμε στο Google και σε ό,τι σχετικό, τις εντελώς προσωπικές επικοινωνίες μας, από την απόδειξη του πάρκινγκ και το δρομολόγιο των ταξιδιών μας ως τις αποδείξεις των βιβλίων και περιοδικών που αγοράζουμε, και βεβαίως τις συνομιλίες μας...».

Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Wired» ο Τζέιμς Μπάμφορντ, ειδικός και πρώην στέλεχος της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA), αποκαλύπτει ότι έχουν τοποθετηθεί απ' άκρου σε άκρο της Αμερικής «μηχανισμοί» οι οποίοι «καταγράφουν και κοσκινίζουν δισεκατομμύρια μηνύματα e-mail και τηλεφωνήματα όχι μόνο με προέλευση την Αμερική αλλά και από το εξωτερικό. Το NSA κατασκεύασε ένα σούπερ-υπερκομπιούτερ απίστευτης ταχύτητας για την αποκωδικοποίηση των εισερχομένων. (...) Τρισεκατομμύρια λέξεις, σκέψεις και ψίθυροι συλλαμβάνονται από το ηλεκτρονικό δίκτυο», το οποίο έχει απλωθεί σε όλη τη χώρα.

Το κτίριο της Μπλαφντέιλ δεν είναι το μόνο που ανήκει στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Η ιστοσελίδα του περιοδικού «Wired» γράφει ότι ανάλογες εγκαταστάσεις «ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στο δάσος σε όλη τη χώρα». Και αναφέρει το νέο κτίριο του Εθνικού Γραφείου Γεωδιαστημικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (NG-IA) στη Βιρτζίνια - το τρίτο σε μέγεθος οικοδόμημα στην περιοχή της Ουάσιγκτον -, το οποίο κόστισε 1,7 δισ. δολάρια. Θα στεγάσει 16.000 υπαλλήλους και τα ετήσια έξοδα λειτουργίας του υπολογίζονται σε 5 δισ. δολάρια.

Η «Washington Post» σχολίαζε επικριτικά πριν από λίγες ημέρες το ότι οι διάφορες μυστικές υπηρεσίες της χώρας στεγάζονται σε 33 μεγάλα οικοδομήματα, όλα κτισμένα μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Η εφημερίδα σημείωνε ότι έκτοτε η «κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών» υπερδεκαπλασιαστηκε σε προσωπικό, ο προϋπολογισμός της ξεπέρασε τα 80 δισ. δολάρια, αλλά, όπως τόνιζε χαρακτηριστικά, «σε εποχές κρίσης, οικονομικής αβεβαιότητας (...) και κοινωνικών αντιδράσεων, ίσως θα έπρεπε να υπήρχε μεγαλύτερο "δολαριο-σφίξιμο"».

Η εξάπλωση της «αντιτρομοκρατικής φιλοσοφίας» άρχισε να ενοχλεί ακόμη και τους πλέον συντηρητικούς Αμερικανούς. Χωρίς να το καταλάβουμε, «μετασχηματιζόμαστε σε (κράτος) μυστικών πληροφοριών, η ταυτότητά μας εξαφανίζεται και μπαίνουμε σε έναν λαβύρινθο δεδομένων, τα οποία εξορύσσονται κατά βούλησιν από αγνώστους», γράφει ο William Binney, πρώην αξιωματούχος αποκωδικοποιητής των μυστικών υπηρεσιών. Το τελευταίο τεύχος του περιοδικού «American Conservative» δημοσιεύει δύο άρθρα και ένα σχόλιο που συγκλίνουν στο ότι η φιλελεύθερη και ιδεολογικά πρωτοπόρα Αμερική τείνει να γίνει «ολοκληρωτικό κράτος». Δεν πρόκειται, φυσικά, για κράτος «σοβιετικού κρατικού συστήματος, μολονότι έχει αποκτήσει μερικά τέτοια χαρακτηριστικά, αλλά και αυτό το κράτος σάς παρακολουθεί και καταγράφει κάθε ίχνος που αφήνετε οπουδήποτε».

Εδώ Μπλαφντέιλ
Στο στόχαστρο 185 εκατομμύρια άνθρωποι!
Τα στοιχεία που συλλέγονται δεν πρόκειται να εξαφανιστούν σε 90 ή σε 180 ημέρες, όπως απαιτεί η δικαστική τακτική στην Αμερική. Πριν από έναν μήνα ο υπουργός Δικαιοσύνης και ο διευθυντής της NSA συνυπέγραψαν «αμετάκλητη απόφαση» η οποία δίνει το δικαίωμα στη διεύθυνση του Εθνικού Αντιτρομοκρατικού Κέντρου να διατηρεί τα «προσωπικά δεδομένα» αμερικανών πολιτών ως πέντε χρόνια. Αυτό το χρονικό διάστημα θα μπορεί να επεκταθεί «κατά την κρίση αρμοδίων στελεχών» των υπηρεσιών ασφαλείας και αντιτρομοκρατίας. Και θα είναι πάντοτε «στη διάκριση» της αρμοδίας διεύθυνσης αν αυτός ο κανόνας θα επεκταθεί και σε πολίτες άλλων χωρών. Να θυμίσουμε ότι δεν πρόκειται για δεδομένα μόνο τρομοκρατών ή υπόπτων για τρομοκρατικές ενέργειες. Δημοσιεύματα τα οποία δεν διαψεύστηκαν κάνουν λόγο για περισσότερα από 185 εκατομμύρια άτομα που έχουν ήδη καταχωρηθεί. Το κτίριο του Μπλαφντέιλ θα έχει χώρο για «επτάκις εκατομμύρια (!) πληροφοριακά στοιχεία», γράφει ο Tom Engelhard στο βιβλίο του «The United States of Fear».
 
ΤΟ ΒΗΜΑ, 29/4/2012

Η επόμενη μέρα: σκοτάδι ή αναγέννηση;

Μαρκεζίνης Βασίλειος

Παρότι ο προεκλογικός αγώνας πλησιάζει στο τέλος του, αποδεικνύεται δύσκολο να πει κανείς κάτι πραγματικά καινούργιο ή ενθαρρυντικό, καθώς οι (συνήθως ομιλητικότατοι) Έλληνες δείχνουν να είναι βαθιά βυθισμένοι, και όχι αδικαιολόγητα, στη θλίψη. Ο λόγος γι’ αυτό, όμως, σχετίζεται ενδεχομένως και με τα άτομα που διεκδικούν την πολιτική εξουσία.

Πράγματι, μερικοί από τους πολιτικούς μας δυσκολεύονται να αποκρύψουν το γεγονός ότι αντιπροσωπεύουν το πρόσφατο, ένοχο παρελθόν. Μερικοί άλλοι (στα παρασκήνια) προέρχονται μεν από ένα πιο μακρινό παρελθόν, αλλά επιμένουν να τρέφουν την αβάσιμη ελπίδα ότι θα αναστηθούν… Κάποιοι άλλοι, πάλι, είτε παλιοί πολιτικοί είτε πρωτοεμφανιζόμενοι, αναζητούν τη σωτηρία μέσω της αναζωπύρωσης του φανατισμού και της εμφύλιας διαμάχης. Γεγονός όμως είναι ότι, όσο ευφυείς και αν είναι κατά τα άλλα αυτοί οι υποψήφιοι, τα προφίλ τους κανέναν δεν συναρπάζουν και κανέναν δεν εμπνέουν.

Η διαπίστωση είναι αποθαρρυντική, αλλά απολύτως αληθής. Και τούτο, διότι όλα τα κόμματα - από τη Δεξιά έως την Αριστερά - αδυνατούν να απαλλαγούν από τις αγκυλώσεις τους. Συν τοις άλλοις, μεγάλο μέρος της ρητορικής τους, όπως και πολλά από τα δημοσιογραφικά σχόλια που τη συνοδεύουν, επικεντρώνονται απλώς στο ποιοι θα μοιραστούν τις υπουργικές θέσεις με ποιους. Ελάχιστα λέγονται για το αν τα συγκεκριμένα άτομα αξίζουν αυτές τις θέσεις! Ακόμη λιγότερη πίστη δίδεται στην ικανότητα των πολιτικών να επιτελέσουν τα καθήκοντά τους. Είτε όμως το θέλουμε είτε όχι, αυτή είναι η αμφιβολία που επικρατεί σήμερα στο εκλογικό σώμα.

Ο κόσμος διψά για αλλαγή• ζητά νέες λύσεις για τα νέα προβλήματα, καθώς και νέα πρόσωπα για να τα χειριστούν. Εντούτοις, σε γενικές γραμμές, οι Έλληνες πολίτες βρίσκονται ακόμη αντιμέτωποι με παλιά πρόσωπα, πολλά από τα οποία, και από τις δύο μεγάλες πλευρές, είχαν κάποτε την ευκαιρία να δράσουν αλλά απέτυχαν παταγωδώς (εν μέρει εξαιτίας της έλλειψης οργάνωσης και των αλληλοσυγκρουόμενων φιλοδοξιών τους). Επιπλέον, υπάρχουν και διάφοροι ημιδεδηλωμένοι δελφίνοι οι οποίοι, ενώ οι ηγέτες τους δίνουν τη μάχη της ζωής τους, προσπαθούν, μέσω σκόπιμης σιωπής ή μελετημένης αμφισημίας, να υπονομεύσουν τόσο αυτούς όσο και την ενότητα του κόμματός τους. Ο θάνατος πλησιάζει, αλλά εκείνοι επιμένουν να αλληλοδιαπληκτίζονται!

Είμαι άραγε ο μόνος που υποστηρίζει ότι τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά εάν ο πολιτικός διάλογος είχε προσανατολιστεί, ως όφειλε, στο μέλλον; εάν είχε παύσει να περιστρέφεται γύρω από τα κάθε λογής παρωχημένα συνθήματα, είτε της Δεξιάς είτε της Αριστεράς;

Κεντρικός στόχος όλων μας πρέπει να είναι η κοινωνική συνοχή, η δε κομματική ενότητα πρέπει να αποτελεί γεγονός, και όχι ψεύτικη εικόνα.

Δεν είναι δυνατόν να αντισταθμίσουμε όλες αυτές τις ανεπάρκειες κάνοντας απλώς έκκληση για σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας δύο ή τριών κομμάτων, διότι οι πολίτες γνωρίζουν ότι η εν λόγω τακτική συγκαλύπτει απλώς την καιροσκοπική επιθυμία ορισμένων να καταλάβουν υπουργικές καρέκλες.

Το μόνο πράγμα που θα κέρδιζε και τη στήριξη όλου του έθνους και τη μάχη της επιβίωσης - εντυπωσιάζοντας συγχρόνως τους ξένους φίλους και εχθρούς μας - είναι η αποκατάσταση του ξεφτισμένου κοινωνικού ιστού της χώρας μας.

Η προσπάθεια αυτή πρέπει να βασιστεί στην κατεπείγουσα ανάγκη ανακούφισης των φτωχών, των απόβλητων, των εγκαταλελειμμένων πολιτών. Παράλληλα, όμως, πρέπει να συνδυαστεί με την καταπολέμηση του φθόνου εναντίον των πιο επιτυχημένων.

Μόνον η παροχή κινήτρων θα επανέφερε τους επενδυτές στη χώρα μας, και όχι οι ανεδαφικές εκκλήσεις… «να κάνουν το καθήκον τους». Ωστόσο, αν χρειάζονται κάτι οι γνήσιοι επιχειρηματίες δεν είναι απλώς η παροχή φορολογικών κινήτρων, αλλά ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς που θα τους επιτρέπει να προγραμματίζουν τις κινήσεις τους και θα τους επιβραβεύει για κάθε ρίσκο που παίρνουν και για κάθε καλή ιδέα που υλοποιούν.

Τέτοιους επιχειρηματίες χρειάζεται η χώρα μας, και όχι εκείνους που κερδοσκοπούν χάρις στις βολικές σχέσεις τους με έναν ή περισσότερους υπουργούς. Το πρώτο είδος καπιταλισμού χρειαζόμαστε. Το δεύτερο, ωστόσο, είναι αυτό που μας ταλαιπωρεί εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία και το οποίο οφείλουμε επιτέλους να εξορκίσουμε!
Θα έλεγα, λοιπόν, ότι η ανάκαμψη της χώρας μας, εφόσον είναι εφικτή, μπορεί να έλθει μόνον εάν καταβάλουμε μιαν ασυνήθιστα μεγάλη διανοητική και ψυχική προσπάθεια. Και πρέπει η προσπάθεια αυτή να εστιαστεί στη σύναψη δεσμών με νέους φίλους στο εξωτερικό -τουτέστιν: στη διαμόρφωση μιας νέας, πολύπλευρης εξωτερικής πολιτικής προκειμένου να διευκολύνουμε τη διαπραγματευτική μας στάση στην Ευρώπη.

Σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, οφείλουμε επίσης να επινοήσουμε νέους και ευφυείς τρόπους μετατροπής της αρνητικής συγκυρίας σε πραγματική ευκαιρία. Παραδείγματος χάριν, η εντεινόμενη μαζική έξοδος από την Αθήνα, απόρροια της οικονομικής κρίσης, μπορεί να γίνει κατά τρόπο «σχεδιασμένο», ώστε να προωθηθεί η «εσωτερική μετανάστευση» προς περιοχές της χώρας οι οποίες, για πολιτικούς λόγους, χρειάζονται νέο ελληνικό αίμα.

Μόνο με νέες, πρωτότυπες αντιλήψεις μπορούμε να απαλλαγούμε από τη νωθρή εκείνη νοοτροπία που αρκείται στην αναπαραγωγή φθαρμένων κοινοτοπιών του είδους «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Το δημιουργικό αυτό πνεύμα, όμως, μπορεί να διαμορφωθεί μόνον εάν οι πολίτες μας παραμείνουν σε κατάσταση διανοητικής εγρήγορσης απέναντι στους κινδύνους που αντιμετωπίζουν. Επιπλέον, και λόγω του παρελθόντος τους, αμφιβάλλω αν ο λαός έχει πειστεί ότι οι επίδοξοι σωτήρες πράγματι στοχεύουν πρώτα στο συμφέρον της πατρίδας και μετά στις ατομικές τους φιλοδοξίες.

Ας δούμε λοιπόν μερικές ακόμη ιδέες, τις οποίες, θεωρώ, αξίζει να σκεφτούμε λίγο πιο προσεκτικά.

Πρώτον: προσφέρεται άραγε η στιγμή για να υποσχόμαστε αλλεπάλληλες συνταγματικές αναθεωρήσεις ή μήπως θα έπρεπε να θέσουμε τον χρόνο και τα προβλήματά μας σε λογική προτεραιότητα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ακραίας κρίσης;

Δεύτερον: πόσο ρεαλιστικό είναι να αφήνουμε τους πολίτες να ελπίζουν ότι οι πρόσφατες παραχωρήσεις μας μπορούν να επανορθωθούν εάν απλώς στείλουμε στις Βρυξέλλες μια νέα ομάδα διαπραγματευτών χωρίς να της έχουμε πρώτα εξασφαλίσει νέα στήριξη (από το εξωτερικό), η οποία και θα έλθει να ενισχύσει τα επιχειρήματά τους; Επιπλέον, αυτό που θα κάνει ισχυρότερους τους διαπραγματευτές μας δεν είναι τόσο το ότι θα έχουν τη στήριξη 155 ή 160 βουλευτών, όσο μάλλον το γεγονός ότι οι ξένοι φίλοι μας θα γνωρίζουν πως οι διαπραγματευτές μας έχουν τη στήριξη όλων των Ελλήνων πολιτών, και όχι απλώς των ψηφοφόρων τους. Αναδεικνύεται έτσι, και πάλι, η έμφαση που πάντοτε δίνω στην κοινωνική συμφιλίωση.

Τρίτον: πόσο δίκιο έχουμε να θεωρούμε ότι οι Ευρωπαίοι φίλοι μας είναι ισχυροί, όταν, σήμερα, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλονίζεται συθέμελα; Για να το θέσω και διαφορετικά: έχει έλθει η στιγμή να σταθούμε απέναντί τους ως συνετοί φίλοι και να προσπαθήσουμε να τους πείσουμε ότι θα εκπληρώσουμε μεν τις υποχρεώσεις μας, αλλά όχι όλες μαζί, μονομιάς και με τον βάναυσο τρόπο που έχουν επιβάλει μέχρι τώρα στους υπουργούς μας οι οποίοι, ο ένας μετά τον άλλον, παραδέχονται σήμερα ότι δεν είχαν καν διαβάσει τα έγγραφα που κλήθηκαν να υπογράψουν;

Τέταρτον: δεν πρέπει άραγε να κάνουμε τους Ευρωπαίους να καταλάβουν, με ευγενικό πλην όμως σταθερό τρόπο, ότι η τήρηση συμφωνημένων κανόνων δεν είναι δυνατόν να πάρει το προβάδισμα έναντι του κινδύνου να βυθιστεί η χώρα μας σε εμφύλια σύρραξη; Πράγματι, λαμβάνοντας υπόψη την εύθραυστη σημερινή κατάσταση και το κύμα των αλλαγών κυβερνήσεων στην Ευρώπη, διαθέτουμε ένα ακόμη διαπραγματευτικό ατού, εφόσον βεβαίως καταφέρουμε να ξανακερδίσουμε τη χαμένη αυτοπεποίθησή μας και τη χρησιμοποιήσουμε δεόντως.

Πέμπτον: πόσο ουσιαστικά προσπαθούμε να επιλύσουμε το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης κατά τρόπο αναγκαίο για τους πολίτες μας αλλά και ανθρώπινο για τους ίδιους τους μετανάστες, όταν, μέχρι στιγμής, οι κυβερνήσεις μας έχουν κάνει μόνο επικοινωνιακές προσπάθειες, χωρίς να επιτύχουν ουσιαστική συμπαράσταση από την Ευρώπη αλλά ούτε και να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο να απομακρυνθούμε από ευρωπαϊκές συμφωνίες που εμποδίζουν τον επαναπατρισμό; Εν ολίγοις, πρέπει να έχουμε το θάρρος να επιτεθούμε πολλαπλώς και ευφυώς στο πρόβλημα, το οποίο δικαίως καταθορυβεί τον λαό μας, και όχι απλώς σε αυτούς που προσπαθούν να το εκμεταλλευθούν προς ίδιον όφελος.

Έκτον: δεν έχει άραγε έλθει η στιγμή να εξορθολογίσουμε το εκπαιδευτικό σύστημά μας, ώστε να παράγει αποφοίτους που μπορούν να βρουν δουλειά, και όχι να πολλαπλασιάζει το προλεταριάτο των ημιμορφωμένων ανέργων; Μήπως, ενδεχομένως, θα έπρεπε να μειωθούν τα (διάσπαρτα σε όλη τη χώρα) ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης και ο αριθμός των τμημάτων που, καθώς φαίνεται, δεν έχουν καν φοιτητές;

Έβδομον: πότε επιτέλους θα κινηθούμε προς την κατεύθυνση της εξακρίβωσης και της προστασίας του ορυκτού μας πλούτου σε γη και θάλασσα, εγκαταλείποντας τις γενικόλογες φλυαρίες και διαμορφώνοντας ένα σύστημα που να μπορεί να εφαρμοστεί διότι θα στηρίζεται στα εμπορικά συμφέροντα πολλών χωρών και δεν θα επηρεάζεται από τις περιοριστικές επιθυμίες μίας και μόνης ξένης δύναμης και - όπως πολλοί ισχυρίζονται- μιας ομάδας ελληνικών (!) συμφερόντων που αντιτίθεται στην ανάπτυξη αυτού του πλούτου; Στην τελευταία αυτή πρόταση, θεωρώ, συνοψίζεται ό,τι ακριβώς χρειάζεται, αυτήν τη στιγμή, η χώρα μας.

Όλα αυτά τα ζητήματα θα έπρεπε να έχουν συζητηθεί, και όχι απλώς μισοαναφερθεί, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Κανείς όμως δεν θέλησε να τα συζητήσει. Έχει όμως παρέλθει πλέον η δυνατότητα για έναν σοβαρό διάλογο.

Αυτό που απομένει τώρα είναι να αρχίσουμε σκεφτόμαστε τι μπορούμε να κάνουμε από τις 7 Μαΐου και μετά, προκειμένου να μην αφήσουμε τα γεγονότα να αποκτήσουν τη δική τους επικίνδυνη δυναμική!

Πόσοι όμως έχουν θελήσει να εγκύψουν σε όλα αυτά τα ζητήματα, αντί να κάθονται και να ονειρεύονται την κατάληψη υπουργικών θέσεων ή να σχεδιάζουν την εκθρόνιση των ηγετών τους; Κοντολογίς, πόσοι από τους πολιτικούς μας έχουν ήδη έτοιμο ένα «Σχέδιο Β», αν υποθέσουμε, ασφαλώς, ότι είχαν ποτέ καταστρώσει ένα «Σχέδιο Α»;

Πολλοί πιστεύουμε ότι τα ΜΜΕ δεν είναι άμοιρα ευθυνών για τη σημερινή μας κατάντια. Το δηλώσαμε, άλλωστε, ανοικτά και δεν γίναμε διόλου δημοφιλείς όταν εξωτερικεύσαμε αυτή την κοινώς παραδεκτή άποψη. Ας έχουμε όμως σήμερα το θάρρος να αποκαταστήσουμε την ισορροπία και να πούμε ότι, ακόμη και τώρα, την ύστατη στιγμή, τα ΜΜΕ, και μόνον αυτά, θα μπορούσαν να αρχίσουν την αντίστροφη μέτρηση εφόσον θέσουν προσωρινά κατά μέρος τις προσωπικές φιλίες, αλλάξουν τη ζοφερή εικόνα που παρουσιάζουν οι ίδιοι τους οι κορυφαίοι συντάκτες και επιτρέψουν, στις 7 Μαίου, να εισέλθει στο σκοτάδι μια αχτίδα φωτός: με τη μορφή, ίσως, ενός νέου τρόπου σκέψης.

ΤΟ ΒΗΜΑ, 30/4/2012

To ένοχο μυστικό του «Τζέι Αρ» με τον Τσαουσέσκου

Μια βαλίτσα γεμάτη λεφτά έλαβε δώρο ο Λάρι Χάγκμαν από τον Νικολάε Τσαουσέσκου, ως αντάλλαγμα για μία γιγαντοαφίσα που ανήρτησε στο Βουκουρέστι ο ρουμάνος δικτάτορας. Ο τηλεοπτικός «Τζέι Αρ», που πέθανε την Παρασκευή, ζήτησε να κρατηθεί κρυφό το γεγονός μέχρι το θάνατό του.

Όπως αποκαλύπτουν σήμερα οι «Sunday Times», την δεκαετία του 1980, ο Χάγκμαν είχε επισκεφθεί μαζί με την σύζυγό του Ματζ Άξελσον τον ρουμάνο δικτάτορα στο Βουκουρέστι. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, ο Τσαουσέσκου ήθελε να αναρτήσει μια γιγαντοαφίσα με το πρόσωπο του Χάγκμαν στη μία όψη κτιρίου για να τονώσει το ηθικό του καθεστώτος και ζήτησε την άδειά του.

Ο ηθοποιός δεν είχε αντίρρηση αρκεί να του άφηναν μια τσάντα γεμάτη χρήματα στις γυναικείες τουαλέτες ενός κυβερνητικού γραφείου για να την παραλάβει την επόμενη μέρα η σύζυγός του. Τα χρήματα που ζήτησε του δόθηκαν και όπως είχε αποκαλύψει ο ίδιος ο Χάγκμαν: «Τα ξοδέψαμε γρήγορα όπως κάναμε με τα χρήματα εκείνη την εποχή».

Ο ηθοποιός ντρεπόταν τόσο πολύ για αυτό, ώστε ζήτησε από τον δημοσιογράφο να κρατήσει το μυστικό του μέχρι τον θάνατό του. Ο δημοσιογράφος το αποκάλυψε σε σημερινό του δημοσίευμα. Τα χρήματα αυτά πιθανότατα ξοδεύτηκαν για την αγορά σαμπάνιας, καθώς σύμφωνα με την Κάρολ Κάντουόλαντρ του Observer, ο ηθοποιός κατανάλωνε τέσσερα μπουκάλια την ημέρα επί χρόνια.

Αυτό επιβεβαιώνει και στο BBC ο σκηνοθέτης Μάικλ Πρις, ο οποίος γύρισε περισσότερα από 60 επεισόδια του Ντάλας και θυμάται ότι τις σκηνές στις οποίες έπαιζε ο Χάγκμαν τις γύριζε πριν από το μεσημέρι γιατί «ήταν σε καλύτερη κατάσταση το πρωί».

Εξαιτίας της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ ο Χάγκμαν χρειάστηκε να υποβληθεί το 1995 σε μεταμόσχευση ήπατος. Είχε πάντα την φωτογραφία του δότη πάνω στον καθρέφτη του, αλλά παρ΄όλα αυτά συνέχισε να πίνει μέχρι που το 2003 υποβλήθηκε σε δεύτερη επέμβαση και τότε σταμάτησε. 

ΤΑ ΝΕΑ, 25/11/12

Μεντβέντεφ: Ο Αγιος Βασίλης και οι εξωγήινοι ζουν ανάμεσά μας

Ο Άγιος Βασίλης, οι εξωγήινοι και οι…κόπανοι ήταν μερικά από τα θέματα που ανέλυσε ο Ρώσος πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ, στο περιθώριο τηλεοπτικής συνέντευξης και ενώ μάλλον θεωρούσε ότι οι κάμερες στο τηλεοπτικό στούντιο ήταν κλειστές. 

«Πιστεύω στον Άγιο Βασίλη. Όχι όμως πάρα πολύ. Αλλά όπως και να'χει, ξέρετε, δεν είμαι από αυτούς του ανθρώπους που μπορούν να πουν στα παιδιά ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης» είπε ο Μεντβέντεφ μιλώντας με δημοσιογράφους μετά το πέρας συνέντευξης με πέντε ρωσικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, την Παρασκευή.

Όταν ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε αν ο πρόεδρος έλαβε μυστικούς φακέλους για τους εξωγήινους όταν παρέλαβε τον χαρτοφύλακα που είναι απαραίτητος για να ενεργοποιηθεί το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας, απάντησε: «Μαζί με τον χαρτοφύλακα που περιέχει τους πυρηνικούς κωδικούς, ο πρόεδρος της χώρας παραλαμβάνει και έναν ειδικό "άκρως απόρρητο" φάκελο. Αυτός ο φάκελος περιέχει εξ ολοκλήρου πληροφορίες για εξωγήινους που επισκέφθηκαν τον πλανήτη μας» δήλωσε σκωπτικά ο Μεντβέντεφ, προσθέτοντας: «Μαζί με αυτό σου παραδίδεται μια έκθεση της απολύτως μυστικής ειδικής υπηρεσίας που ασκεί έλεγχο στους εξωγήινους επί του εδάφους της χώρας μας…Πιο λεπτομερείς πληροφορίες για αυτό το θέμα μπορείτε να πάρετε από την γνωστή ταινία "Οι άνδρες με τα Μαύρα".…Δεν θα σας πω περισσότερα για το πόσοι εξ αυτών βρίσκονται ανάμεσά μας, επειδή κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει πανικό», είπε με μπόλικη δόση χιούμορ ο Ρώσος πρωθυπουργός. 

Πάντως νωρίτερα, κατά την διάρκεια της «κανονικής» συνέντευξης, ερωτηθείς σχετικά για την «αποφράδα» 21η Δεκεμβρίου δήλωσε ότι δεν πιστεύει ότι θα έρθει το τέλος του κόσμου την εν λόγω ημερομηνία. Ο Μεντβέντεφ αναφέρθηκε επίσης εμμέσως πλην σαφώς στην αργοπορία του προέδρου Πούτιν με αφορμή την καθυστερημένη άφιξη του τελευταίου σε εκδήλωση στα νότια της χώρας, ενώ δεν δίστασε να χαρακτηρίσει «κόπανους» τους αστυνομικούς που έψαξαν το σπίτι μάρτυρα στα πλαίσια έρευνας. Τα σχόλια του πρωθυπουργού δεν μεταδόθηκαν από τους σταθμούς που συμμετείχαν στην συνέντευξη αλλά τα αναπαρήγαγε το πρακτορείο Reuters και ανέβηκαν επίσης στο Youtube.

ΈΘΝΟΣ, 8/12/12

Ο πιο ακριβός καφές στον κόσμο παράγεται από τα… περιττώματα ελεφάντων

Στους καταπράσινους λόφους της βόρειας Ταϊλάνδης, ένα κοπάδι από 20 ελέφαντες εκκρίνει τον πιο ακριβό καφέ στον κόσμο, ο οποίος κοστίζει 1.100 δολάρια το κιλό. Το ρόφημα παρασκευάζεται από σπόρους καφεόδεντρου τους οποίους τρώνε οι ελέφαντες και, στη συνέχεια, αποβάλλουν με τα περιττώματά τους.
Μια διεργασία που λαμβάνει χώρα στο στομάχι του ελέφαντα δημιουργεί αυτό που ο εμπνευστής της νέας ποικιλίας καφέ αποκαλεί «μοναδική γεύση καφέ».
Στον καφέ δόθηκε το όνομα Black Ivory Coffee (μαύρος καφές ελεφαντοστού). Η διάθεσή του άρχισε τον περασμένο μήνα σε πολυτελή ξενοδοχεία που βρίσκονται σε απομακρυσμένες γωνιές του κόσμου: πρώτα στη βόρεια Ταϊλάνδη, έπειτα στις Μαλδίβες και τελευταία στο Αμπού Ντάμπι. Μια κούπα καφέ κοστίζει 50 δολάρια.
Στα ομιχλώδη βουνά, εκεί που η Ταϊλάνδη συναντά το Λάος και τη Μιανμάρ, ο δημιουργός του Black Ivory Coffee δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Associated Press ότι η βιολογία και η επιστημονική έρευνα απαντούν στο ερώτημα «Γιατί οι ελέφαντες;».
«Οταν ένας ελέφαντας τρώει καφέ, το γαστρικό οξύ του διασπά την πρωτεΐνη που βρίσκεται στον καφέ, η οποία αποτελεί βασικό παράγοντα για την πικρή του γεύση», εξήγησε ο Μπλέι Ντίνκιν, ο οποίος έχει ξοδέψει 300.000 δολάρια για την ανάπτυξη της εν λόγω ποικιλίας. «Καταλήγουμε με ένα φλιτζάνι που δεν έχει την πικρή γεύση του κανονικού καφέ».

ΤΑ ΝΕΑ, 8/12/12

21.12.12

Goldman Sachs: Βλέπει 30% αύξηση του ελληνικού ΑΕΠ σε 10 χρόνια

«Αν η Ελλάδα εφαρμόσει όλα για όσα έχει δεσμευθεί στους ευρωπαϊκούς της εταίρους, τότε μέσα στην ερχόμενη δεκαετία το ΑΕΠ της θα αυξηθεί κατά 30% ή ακόμη και 40%». Αυτό είναι το συμπέρασμα που προκύπτει για τη χώρα μας σε έκθεση της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs. Η έκθεση αυτή συνδέει τη συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας μας με την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των εταίρων  αλλά κυρίως  με την τήρηση των δεσμεύσεων της Ελλάδας προς τους δανειστές της. Ενδεικτική είναι η φράση  της έκθεσης του οίκου που τονίζει πως «μόνο αν το θέλει η τρόικα η Ελλάδα μπορεί να ξαναχρεοκοπήσει»!

Οι αναλυτές της Goldman Sachs εκτιμούν ότι στόχος της ελληνικής κυβέρνησης πλέον είναι να εφαρμόσει αυτά για τα οποία έχει δεσμευτεί και εφόσον αυτό συμβεί, τότε μέσα στα επόμενα 10 χρόνια το ελληνικό ΑΕΠ θα είναι κατά 30% υψηλότερο με τις πλέον συντηρητικές εκτιμήσεις, χωρίς να αποκλείεται το ποσοστό αυτό να ανέλθει ακόμα και στο 40%! Ενώ ανάλογη θα είναι και η μείωση του χρέους ως ποσοστού επί του ΑΕΠ. Παράλληλα οι αναλυτές του οίκου σημειώνουν πως όλο το «παιχνίδι» της περαιτέρω στήριξης και χρηματοδότησης της Ελλάδας βρίσκεται πια «στη διακριτική ευχέρεια της τρόικας», αφού αυτή θα παρακολουθεί την πορεία των μεταρρυθμίσεων και την τήρηση των δεσμεύσεων.

Οπως αναφέρεται στην έκθεση το συμφωνημένο πλάνο αναχρηματοδότησης της Ελλάδας, ο επίσημος τομέας (κρατικές τράπεζες των εταίρων μας) θα κατέχει το 80% του ελληνικού χρέους έως το 2016. Επίσης, μέχρι το 2020, η χώρα μας θα πρέπει να εξοφλήσει περί τα 15 δισ. έντοκα γραμμάτια, περί τα 60 δισ. που επί της ουσίας ελέγχει τη διακράτησή τους η τρόικα, και περί τα 10 δισ. εγγυήσεις ή ομόλογα διεθνούς δικαίου.

Εάν η Τρόικα εμφανιστεί πρόθυμη να συνεχίσει την αναχρηματοδότηση του ελληνικού χρέους που διακρατά, τότε η πιθανότητα η Ελλάδα να χρεοκοπήσει είναι πολύ μικρή. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι  η συνέχιση της ελληνικής χρηματοδότησης θα εξαρτηθεί από την πρόοδο της Ελλάδας όχι μόνο στα δημοσιονομικά αλλά  και στις… σχέσεις της με την τρόικα.

ΤΟ ΒΗΜΑ, 21/12/2012

20.12.12

Βίλα Αμαλίας: Αστυνομική επιχείρηση μετά από καταγγελία για ναρκωτικά

Επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ είναι σε εξέλιξη από τις 7.30 το πρωί της Πέμπτης στη βίλα Αμαλίας (Αχαρνών και Χέυδεν) έπειτα από καταγγελίες για διακίνηση ναρκωτικών. Μέχρι στιγμής η Αστυνομία έχει ήδη προχωρήσει σε 8 προσαγωγές εκ των οποίων έξι έλληνες και δυο αλλοδαποί. Η αστυνομική επιχείρηση γίνεται παρουσία εισαγγελέα.

Σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ. στο κτίριο έχει βρεθεί μεγάλος αριθμός άδειων φιαλών (1.500 περίπου), δοχείο με εύφλεκτο υγρό, αντιασφυξιογόνες μάσκες, κροτίδες μεγάλου μεγέθους (γουρούνες), πτυσσόμενο κλομπ, μαχαίρια, σφεντόνες, μεταλλικά σφαιρίδια, σφυρί και μικροποσότητες κάνναβης.

Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονται στην περιοχή, ενώ είναι κλειστή η οδός Χέυδεν. Στο σημείο έχουν συγκεντρωθεί περίπου 100 άτομα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την επέμβαση των αστυνομικών.

ΤΟ ΒΗΜΑ

17.12.12

Επίθεση της Τρόικα σε Βαρδινογιάννη-Μπόμπολα!

A nexus of media, business and politics lies behind the country's crisis, say critics.
By Stephen Grey and Dina Kyriakidou

(Reuters) - In late 2011 the Greek finance minister made an impassioned plea for help to rescue his country from financial ruin. "We need a national collective effort: all of us have to carry the burden together," announced Evangelos Venizelos, who has since become leader of the socialist party PASOK. "We need something that will be fair and socially acceptable." It was meant to be a call to arms; it ended up highlighting a key weakness in Greece's attempts to reform. Venizelos' idea was a new tax on property, levied via electricity bills to make it hard to dodge. The public were furious and the press echoed the outrage, labeling the tax ‘haratsi' after a hated levy the Ottomans once imposed on Greeks. The name stuck and George Papandreou, then prime minister, felt compelled to plead with voters: "Let's all lose something so that we don't lose everything."

But not everyone would lose under the tax. Two months ago an electricity industry insider revealed that some of the biggest businesses in the land, including media groups, were paying less than half the full rate, or not paying the tax at all. Nikos Fotopoulos, a union leader at power company PPC, claimed they had been given exemptions. "It was a gift to the real bosses, the real owners of the country," he said. "The rich don't pay, even at this time." This time the media made little fuss. "The news was not covered by the media ... because media owners wee among those favored," Fotopoulos said later. Leading daily newspapers in Athens either did not mention or downplayed his claims, a review by Reuters found.

To many observers the episode illustrates the interplay between politics, big business and powerful media owners. The interwoven interests of these sectors, though not necessarily illegal or improper, are seen as an obstacle to Greece's attempts to rescue its economy. They are, say critics, partly to blame for the current crisis and for hindering reform. Leading media owners contacted by Reuters denied exerting any improper influence or seeking favors, or did not respond to questions. But given the international impact of Greece's crisis, concerns now extend beyond the country. A source in the troika of lenders keeping Greece afloat - the European Union, International Money Fund and European Central Bank - said: "The system is extremely incestuous. The vested interests are resisting reforms needed to make the economy competitive."

Opposite sides of the Greek political spectrum speak about the subject in colorful terms. "In Greece the real power is with the owners of banks, the members of the corrupt political system and the corrupt mass media. This is the triangle of sin," said Alexis Tsipras, leader of Syriza, the main opposition. Panos Kamenos, leader of the right-wing Independent Greeks party, said: "The Greek media is under the control of people who depend on the state. The media control the state and the state controls the media. It's a picture of mutual blackmail." Others are more measured. Asked about the haratsi tax, Venizelos acknowledged there were some "blatant cases of paying less tax or none at all", but blamed this on poor records held by the state-run electricity company. "In no way was there any discrimination in favor of specific property owners," he said.
Simos Kedikoglou, a government spokesman, said officials were monitoring the property tax and any errors would be rectified.

Previous efforts to curb potential conflicts of interest - in particular relating to the media - have had little effect, according to a European Commission report on media freedom and independence, published in December 2011. It said Greek media policy "has remained highly centralized in the hands of the government of the day," and that it "has been thoroughly influenced, albeit in opaque and informal ways, by powerful economic and business interests who have sought to gain power, profit, or both."

RISE OF PRIVATE MEDIA

Interplay between politicians and the media is common in many European countries, notably in Italy where Silvio Berlusconi was both prime minister and head of a media group, and in the UK, where media owners such as Rupert Murdoch, chairman of News Corp, have had contacts with successive prime ministers.
But critics say such connections are particularly significant in Greece because the state plays a large role in the economy, and because of the way media has developed there.

Private radio stations and TV channels emerged only in the 1980s, after decades of state media control. As businessmen hurried into the fray, regulation was haphazard. Successive governments let broadcasters operate without proper licenses, according to the 2011 EU report on Greek media. This semi-regulated approach led to Greece having a large number of media outlets for its population of 11 million.
In 2009 the country had 39 national daily newspapers, 23 national Sunday papers and 14 national weekly papers, according to an earlier EU study of media. Per capita, Greece has far more national newspaper titles than, say, Germany or the UK. The country also has nine national TV stations, six of them privately owned, and numerous private radio stations.

A 2006 cable from the U.S. Embassy in Athens, obtained by Wikileaks, noted: "How can all these media outlets operate profitably? They don't. They are subsidized by their owners who, while they would welcome any income from media sales, use the media primarily to exercise political and economic influence." At the same time, much of the economy outside the shipping industry depends on state contracts or licenses." Most companies in Greece are essentially waiting to get money from the state," said Theodoros Roussopoulos, a former government press minister. "Greece is officially capitalist, but in effect socialist."

Media owner Ioannis Alafouzos told Reuters that some of the media "are in effect press offices for business groups." Alafouzos, whose family owns SKAI TV, Greece's fifth largest station, and Kathimerini, a leading newspaper, added: "It's developed into a completely unhealthy situation. The purpose of media has been largely to execute specific tasks for their owners." Alafouzos, whose wealth comes from shipping, said his family had been careful not to depend on government dealings. His critics say that SKAI was among the companies found to be paying no haratsi tax - an omission SKAI says was caused by local bureaucracy - and that his media interests benefit from state advertising. Alafouzos described the latter as a minimal proportion of his media interests' revenue.

FAMILY CONNECTIONS

One nexus of interwoven interests is MEGA Channel, Greece's biggest TV station, which is co-owned by businessmen who are leaders in, or have strong connections to, other sectors of the economy. The biggest collective stake in the TV station is owned by members of the family of George Bobolas. One of his sons, Fotios, is a director of Teletypos, the channel's holding company. Another son, Leonidas, is chief executive and a major shareholder of Ellaktor, a construction giant founded by his father that has participated in multi-billion euro contracts with the state. Leonidas has no stake in Teletypos. The Bobolas family also controls Ethnos, a popular daily and Sunday newspaper, other print media and websites. From the large, grey headquarters of their publishing company in Halandri, a northern suburb of Athens, the extent of the family interests is evident. Nearby is the Athens ring-road, built by an international consortium that included Ellaktor. Alongside the road is a new railway line to the airport, also built with Bobolas involvement. George Bobolas did not initially respond to questions about his family's various interests. Instead, his newspaper Ethnos published several articles in the days after Reuters submitted questions to him. One alleged that Reuters "continues, it seems, to target our country, the Greek economy and entrepreneurship." Another described Reuters as a "fifth column" for the troika and alleged that Athens was being flooded by foreigners out to "undertake the demolition of public figures according to Anglo-Saxon practices." After a further request from Reuters, Bobolas said in a letter: "I have never used the media owned by companies in which I participate, for the promotion of interests of the holding company Ellaktor S.A. ... Newspaper Ethnos has never used influence or asked any favors from rulers, for the benefit of Ellaktor." Bobolas said former prime ministers could verify he had never asked for any favors and added: "One could say that Ethnos' severe judgment on governmental actions and politicians in general, could be considered as obstacle and not help to Ellaktor's corporate interests". In a written statement, construction firm Ellaktor said its subsidiaries engage in both private and public contracts, and that it pursues public contracts "by participating exclusively in open international tenders, in accordance with Greek and European legislation."

Other figures involved in MEGA Channel include the family of Vardis Vardinoyannis, who is prominent in oil and shipping, and Stavros Psycharis, who controls the DOL media company. George Vardinoyannis, son of Vardis, serves on MEGA Channel's board, and the family also owns a smaller station called Star Channel. The family is also the major shareholder in Motor Oil Hellas, one of two Greek refinery operators. In an email, a spokeswoman for the family said: "Most of our companies are based abroad or have an international exposure. The production and sales of Motor Oil Hellas refinery, our biggest investment in Greece, are consistently 70 percent export oriented ... None of our companies rely in any way on government contracts or business."

Psycharis, whose company DOL publishes leading newspapers and has won state contracts in education, culture, travel, and printing, is MEGA Channel's chairman. In 2006, he sued two investigative journalists who alleged on a radio program that he lobbied for the sale of Eurofighters to Greece and had used his newspapers to promote the merits of a deal. Psycharis denied the allegations. Three years later, after a court hearing, his case was dismissed. The court rejected one claim by the journalists, but accepted that Psycharis' newspaper had campaigned for the Eurofighter deal. An appeal is pending. Psycharis did not respond to questions about the case. In late November one of his newspapers chastised Apostolos Kaklamanis, a former speaker of the Greek parliament, who had told PASOK lawmakers that the era when oligarchs "appointed the party leader" had passed. Days after Kaklamanis spoke out, To Vima, a leading newspaper controlled by Psycharis, ran an article referring to his comments and promising to make allegedly embarrassing revelations about Kaklamanis. Psycharis did not respond to questions about his media holdings or his wider interests. Critics of links between media and business also cite the case of a gold mine project in Halkidiki, northern Greece. The mines were sold by the Greek government in 2003 to a newly-formed Greek mining company. Soon afterwards the construction firm in which the Bobolas family has an interest acquired a stake in it. Local opponents campaigned vigorously against a license for the mining project being granted, claiming it would harm the environment. Tolis Papageorgiou, a leading figure in the protest group Hellenic Mining Watch, alleged that newspapers controlled by the Bobolas family failed to report large demonstrations opposing the mine and vilified an environment minister, Tina Birbili, who blocked a license for it. "Just days into her new job in 2009 she became the target of media controlled by Bobolas because she refused to issue a license to the mining company," Papageorgiou alleged. Soon after Birbili's appointment in 2009, newspapers owned by the Bobolas family christened her "Green Tina" and criticized her performance. Reports said she was blocking many kinds of development. The articles did not mention that the newspapers' owners had a family interest in the mine or the construction trade. In his letter to Reuters, Bobolas said that Ethnos strongly supports large-scale projects that create employment and help the country recover from its economic crisis. Birbili, who declined to comment for this article, was sacked in June 2011; a license to operate the mine was subsequently granted. After it was issued, construction firm Ellaktor, according to its annual accounts, booked a profit of 261 million euros from partly selling off and partly revaluing its stake in a Canadian company that had by that time bought 95 percent of the mine. A former aide to the Greek prime minister of the time said Birbili's sacking was not related to the mine. The former environment minister who authorized the license, George Papaconstantinou, said "the decision was made solely on the basis the environmental impact study", which had been positive about the mine. In his letter to Reuters, Bobolas said the only remaining connection his family has with the mine is his son's indirect stake of less than one percent.

TWO HATS

In the media, potential conflicts of interest can arise even at low levels. Tucked away inside the headquarters of the Athens union of journalists, ESHEA, is a list of its members who work for the government, for example in press offices; dozens wear a second hat as newspaper journalists at the same time. The union's rules ban its members from working for bodies they cover as journalists. In an effort to unmask those breaching that rule, the union obtained a list of government-employed journalists in 2005. But it was never published. Some of those named on the list complained; Greek officials judged that publishing the list would violate personal privacy. It was a decision that Dimitris Trimis, the union president, calls a serious defeat. "There is a triangle of political powers, economic powers and media owners, and nobody can tell who has the upper hand," he told Reuters, sitting under the dusty portraits of his predecessors. "It starts from the top, between the minister and the publisher, and it trickles down to the press office and the journalist. It's a pyramid." One example, he said, was a TV studio set up in 2007 by the Agriculture Ministry to promote its activities. Although about 50 people, including political journalists, were hired, only a few had anything much to do, he said. "Many more than would be needed were hired and it was clear it was a perk," Trimis said.
A spokesman for the ministry said the studio never employed full-time staff and that it closed in 2009. Reuters has identified at least nine press officers for financial institutions who also write in the media, which has largely failed to report the need for the nation's financial system to be reformed. The "double hatters" include Alexandros Kasimatis, a financial journalist at a Sunday newspaper, who also works as head of public relations for the Capital Markets Commission (CMC), a key financial regulator of listed companies. Reuters could find no articles by Kasimatis, who writes about companies but not the CMC, in which he declared his CMC role. Kasimatis said: "It is not a conflict of interest. The Athens Journalists' Union allows members to work at press offices provided they don't cover who they work for. And I never write about the CMC." In an email to Reuters, Costas Botopoulos, chairman of the CMC, said Kasimatis' two jobs were compatible. Another journalist, who did not face direct conflicts of interest, was still nicknamed Ms Light-Water-Telephone by fellow journalists because she was said to work both for To Vima newspaper and three public utility companies. Ioanna Mandrou, who now works for Kathimerini and SKAI TV, confirmed she had worked in the press office of OTE, a state telecoms company, and briefly as a consultant to a state water company. She said she had not worked for an electricity company. "In To Vima I was a reporter covering judicial affairs and that had nothing to do with my work in OTE. And when I say I 'worked' for OTE, I literally mean I worked," she said. "I can tell you that around 95 percent of the people employed in similar jobs do nothing." She said it was common for politicians to arrange such jobs as favors. Kedikoglou, the government spokesman, said members of the journalists' union "have the right to work in state companies and as press officers under certain conditions and providing that they do not have conflicting interests."

PROSPECTS FOR CHANGE

Over wine and kebabs on a cool October evening in 2004, then prime minister Costas Karamanlis declared war on powerful forces in Greek society. "We will not let five pimps and five vested interests manipulate our political life," he told conservative lawmakers invited for dinner at Bairaktaris taverna in Athens, according to people present at the meeting. He did not specify who he was referring to. Karamanlis' subsequent efforts to restrict access to state contracts by media owners were met with full-frontal attacks from the press. But in the end, defeat came from the European Commission: in 2005, it said Karamanlis' plans violated EU competition rules, forcing him to scrap them.

Since then, no significant attempt has been made to tackle the interweaving of interests. Politicians who clash with media owners risk a bad press, according to one senior Greek politician who spoke to Reuters about his experiences when he was a minister in a former government. In one instance, he said, a media owner asked him to help stop a judicial investigation into the media owner's affairs. And, in another, a newspaper publisher who owed a million euros to a state-owned company contacted him seeking a deal to escape the debt. "He said ‘I will put an advert for the state-owned company every day in the paper to settle it.' He expected me to call the company and make a deal. I refused to intervene," said the ex-minister, who spoke on condition of anonymity. He said he was subsequently the subject of negative reports in the publisher's paper.

The persistence of potential conflicts of interest is reflected in the latest Corruption Perceptions Index compiled by the campaign group Transparency International (TI). It ranked Greece 94th - 14 places lower than in 2011 and the lowest ranking of any euro zone country - and the group's Greek branch concluded "there are significant structural issues with the executive, the media and the business sector." Kedikoglou, the government spokesman, said ministers now want to "normalize" broadcasting. The government intends to reform the regime of "provisional licenses" and bring in "legislation that will permanently set the rules applying to the television market," he said. Even without legislation, the landscape is changing. By 2013 Greece's economy will have dwindled by a quarter in five years. Financial pressures have intensified. Advertising has shrunk and a Reuters study of recently-published accounts shows the top 18 Athens-based media companies have declared debts totaling more than 2 billion euros.

At the same time the international lenders keeping Greece afloat want real reform in exchange for their billions. They are, for example, demanding that trustees appointed by the troika sit on bank boards and have the final say in approving major loans, including those to media organizations. The newspapers Ethnos and To Vima reacted to that proposal with scathing editorials. "Greece is not a colony," wrote Psycharis in a front page article in To Vima. "I address those who think that what the Third Reich failed to do will now be achieved by Europe's money peddlers."

(Additional reporting by Nikolas Leontopoulos and Costas Pitas; Editing by Richard Woods and Simon Robinson)

 Reuters, 17/12/2012

Ο ρόλος των ολιγαρχών ενα από τα κύρια αίτια για την άσχημη κατάσταση στην Ελλάδα, New York Times

ATHENS — A dynamic entrepreneur, Lavrentis Lavrentiadis seemed to represent a promising new era for Greece. He dazzled the country’s traditionally insular business world by spinning together a multibillion-dollar empire just a few years after inheriting a small family firm at 18. Seeking acceptance in elite circles, he gave lavishly to charities and cultivated ties to the leading political parties. Lavrentis Lavrentiadis, who took control of Proton Bank in 2009, paid $65 million to avoid prosecution. Nonetheless, he and 26 others were charged with fraud and other counts in March.

But as Greece’s economy soured in recent years, his fortunes sagged and he began embezzling money from a bank he controlled, prosecutors say. With charges looming, it looked as if his rapid rise would be followed by an equally precipitous fall. Thanks to a law passed quietly by the Greek Parliament, however, he avoided prosecution, at least for a time, simply by paying the money back.

Now 40, Mr. Lavrentiadis is back in the spotlight as one of the names on the so-called Lagarde list of more than 2,000 Greeks said to have accounts in a Geneva branch of the bank HSBC and who are suspected of tax evasion. Given to Greek officials two years ago by Christine Lagarde, then the French finance minister and now head of the International Monetary Fund, the list was expected to cast a damning light on the shady practices of the rich. Instead, it was swept under the rug, and now two former finance ministers and Greece’s top tax officials are under investigation for having failed to act. 

Greece’s economic troubles are often attributed to a public sector packed full of redundant workers, a lavish pension system and uncompetitive industries hampered by overpaid workers with lifetime employment guarantees. Often overlooked, however, is the role played by a handful of wealthy families, politicians and the news media — often owned by the magnates — that make up the Greek power structure.

In a country crushed by years of austerity and 25 percent unemployment, average Greeks are growing increasingly resentful of an oligarchy that, critics say, presides over an opaque, closed economy that is at the root of many of the country’s problems and operates with virtual impunity. Several dozen powerful families control critical sectors, including banking, shipping and construction, and can usually count on the political class to look out for their interests, sometimes by passing legislation tailored to their specific needs.

The result, analysts say, is a lack of competition that undermines the economy by allowing the magnates to run cartels and enrich themselves through crony capitalism. “That makes it rational for them to form a close, incestuous relationship with politicians and the media, which is then highly vulnerable to corruption,” said Kevin Featherstone, a professor of European Politics at the London School of Economics.

This week the anticorruption watchdog Transparency International ranked Greece as the most corrupt nation in Europe, behind former Eastern Bloc states like Bulgaria, Romania and Slovakia. Under the pressure of the financial crisis, Greece is being pressed by Germany and its international lenders to make fundamental changes to its economic system in exchange for the money it needs to avoid bankruptcy. But it remains an open question whether Greece’s leaders will be able to engineer such a transformation. In the past year, despite numerous promises to increase transparency, the country actually dropped 14 places from the previous corruption survey.

Mr. Lavrentiadis is still facing a host of accusations stemming from hundreds of millions of dollars in loans made by his Proton bank to dormant companies — sometimes, investigators say, ordering an employee to withdraw the money in bags of cash. But with Greece scrambling to complete a critical bank recapitalization and restructuring, his case is emblematic of a larger battle between Greece’s famously weak institutions and fledgling regulatory structures against these entrenched interests.

Many say that the system has to change in order for Greece to emerge from the crisis. “Keeping the status quo will simply prolong the disaster in Greece,” Mr. Featherstone said. While the case of Mr. Lavrentiadis suggests that the status quo is at least under scrutiny, he added, “It’s not under sufficient attack.” In a nearly two-hour interview, Mr. Lavrentiadis denied accusations of wrongdoing and said that he held “a few accounts” at HSBC in Geneva that totaled only about $65,000, all of it legitimate, taxed income. He also sidestepped questions about his political ties and declined to comment on any details of the continuing investigation into Proton Bank. 

New York Times, 5/12/2012

Το σχέδιο κάθαρσης προσεχώς θα κορυφωθεί – Η Ελλάδα αλλάζει, οι ισχυροί θα συγκαλύψουν ανομήματα αλλά κάποιοι θα καταλήξουν στην φυλακή – Το Reuters εντείνει τον πόλεμο κατά τραπεζιτών και επιχειρηματιών - Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών συνεχίζεται

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το σχέδιο εξαγνισμού και καθαγιασμού των ανομημάτων του πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Το σχέδιο αυτό ωστόσο έχει δύο όψεις είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. Κάποιοι ισχυροί παράγοντες του τόπου θα καταφέρουν να εξαγνιστούν και να συμμετάσχουν στην επόμενη σελίδα της οικονομικής ιστορίας της χώρας και κάποιοι άλλοι θα υποστούν τις συνέπειες του νόμου.

Θα δοθούν στην πυρά για να κοπάσει η μήνις της κοινωνίας.
 
Η περίπτωση Λαυρεντιάδη ενός επιχειρηματία που βρίσκεται στο επίκεντρο ενός μεγάλου οικονομικού σκανδάλου είναι μόνο η αρχή και όχι το τέλος. Ο Λαυρεντιάδης χρησιμοποίησε το τραπεζικό σύστημα παράτυπα, αλλά το τραπεζικό σύστημα πολύ αργά κινητοποιήθηκε. Ο Λαυρεντιάδης χρησιμοποίησε το εκδοτικό σύστημα όντας συμμέτοχος σε πλειάδα εκδοτικών ομίλων. 

Ο όμιλος ΝΕΠ του Π Κυριακίδη τον οποίο ο Λαυρεντιάδης χαρακτήριζε πατέρα και με τον οποίο συνεργάστηκαν στενότατα κατείχε το 12,53% του Πήγασου και το 10,14% τής Χ. Κ. Τεγόπουλος, ελέγχει μεταξύ άλλων το 10% στον Skai FΜ, το 10% του Red FΜ, τo 50% του περιοδικού «Επίκαιρα» και το 26,66% της εταιρείας του κ. Γ.Κύρτσου. Επίσης, με 100% ελέγχει τον ραδιοσταθμό Flash, τους τηλεοπτικούς σταθμούς Κανάλι 10 που μετονομάστηκε σε sunny TV που συνεργάζεται με το οικονομικό κανάλι SBC  και Sport ΤV. Την αγγλόφωνη εφημερίδα και το portal «Αthens Νews» και τις εφημερίδες «Εspresso» που εν συνεχεία πουλήθηκε ενώ ήταν κάτοχος των εφημερίδων που έκλεισαν  «Χώρα», «Ισοτιμία», «Score» και την εταιρεία Daily Ρress (περιοδικός Τύπος). Επίσης κρυφός χρηματοδότης της οικονομικής εφημερίδας Αξία  και της εφημερίδας Αυριανής.
 
Ο Λαυρεντιάδης με βάση το πόρισμα της ΤτΕ έχει παρατυπώσει σκανδαλωδώς. Έχουν γίνει σημαντικές παρανομίες. Προφανώς η δικαιοσύνη θα κρίνει αν είναι ένοχος ή αθώος. Ωστόσο ο Λαυρεντιάδης είχε χρηματοδοτήσει πλειάδα δραστηριοτήτων και πολιτικών. Εκ των βασικών χρηματοδοτών του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο Λαυρεντιάδης αν αρχίσει να μιλάει ίσως αποκαλύψει πόσο βρώμικο είναι ένα κομμάτι της Ελλάδος. Ο Λαυρεντιάδης όμως είναι ένα κομμάτι του πάζλ. Παρασκηνιακώς θεωρήθηκε και στοχοποιήθηκε ως ο υπεύθυνος για τα χτυπήματα ξένων μέσων ενημέρωσης κατά της ΤτΕ και ελλήνων τραπεζιτών. Δεν έχει μεν αποδειχθεί αλλά προσεχώς μπορεί πολλά να έρθουν στο φως.
 
Η υπόθεση Λαυρεντιάδη είναι ένα βήμα από τα πολλά που θα υπάρξουν ώστε κάποιοι να καθαγιαστούν και κάποιοι να δοθούν στην πυρά για να κοπάσει η μήνις της κοινωνίας. Ωστόσο φαίνεται ότι το σχέδιο κάθαρσης που επιχειρείται, το σχέδιο αποδόμησης και σπίλωσης έχει εκπονηθεί στο εξωτερικό και βρίσκει ορισμένους υποστηρικτές στο εσωτερικό. Ορισμένοι θεωρούν ότι πίσω από αυτό το μεγάλο σχέδιο ανατροπής του σαθρού καθεστώτος είναι η Τρόικα η οποία επιχειρεί να αλλάξει τα πάντα παρασκηνιακώς. Δυστυχώς αν ισχύει αυτό ορισμένα ελληνικά συμφέροντα προσπαθούν να εμφανιστούν ως τιμητές της Τρόικα για να μπορέσουν να επιβιώσουν στην νέα εποχή. Οι τιμητές αυτοί είναι πιο επικίνδυνοι καθώς οι ίδιοι έχουν υποπέσει σε σοβαρότατα ανομήματα τα οποία επιχειρούν να συγκαλύψουν με την φιλοτροικανή πολιτική τους. Ανερχόμενο μέσο ενημέρωσης στην τηλεόραση και παραδοσιακά ισχυρά μέσω στον τύπο θέλει να εκτοπίσει τα παλαιά συμφέροντα και να αποκτήσει την εξουσία στον εκδοτικό χώρο. Δυστυχώς η σαπίλα συνεχίζει να υπάρχει στην Ελλάδα.Δεν είναι δυνατό να είναι τιμητές οι βρώμικοι και οι βρώμικοι να παρουσιάζονται ως προστάτες της χώρας. Υπάρχει σαπίλα και βρωμιά την οποία εκτοξεύουν ένθεν…ένθεν.
 
Σε αυτό το σκηνικό ανατροπής των παραδοσιακών πόλων οικονομικής εξουσίας ρόλο διαδραματίζει το Reuters το οποίο ετοιμάζει αρχές της εβδομάδες χτύπημα κατά επιχειρηματιών, τραπεζιτών, κατά της διαπλοκής. Όλα αποτελούν ένα σχέδιο που έχει ένα στόχο. Να γυρίσει σελίδα η φθαρμένη οικονομική ιστορία της χώρας και να δημιουργηθεί μια νέα με ήδη φθαρμένα στοιχεία. Η σελίδα άλλαξε το βιβλίο συνεχίζει να παραμένει το ίδιο. Η σαπίλα της Ελλάδος το παρελθόν το παρόν και το μέλλον ο τίτλος του βιβλίου. Ωστόσο η πρσπάθεια αποδόμησης που επιχειρείται έχει και ένα άλλο στόχο να δημιουργηθεί ένας νέος πόλος οικονομικής εξουσίας. Ο πόλεμος θα είναι σκληρός και αιματηρός, ο πόλεμος θα είναι εξωτερικά υποκινούμενος. Το ερώτημα όμως παραμένει η Ελλάδα αλλάζει προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο; Οι επιθέσεις ειδικά κατά τραπεζιτών είναι δόλιες και εσωτερικά υποκινούμενες. Βρήκαν ευκαιρία τα δήθεν καθαρά αλλά στην κυριολεξία πολύ φθαρμένα συμφέροντα να προβούν σε ξεκαθάρισμα λογαρισμών. Αυτό συμβαίνει πραγματικά ξεκαθάρισμα λογαρισμών.

www.bankingnews.gr