31.7.09

Europe's new astronauts - short biographies

Samantha Cristoforetti
Samantha Cristoforetti was born in Milan, Italy, in 1977. She studied at the Technische Universität Munich, Germany, the Ecole Nationale Supérieure de l’Aéronautique et de l’Espace in Toulouse, France, and the Mendeleev University of Chemical Technologies in Moscow, Russia. She holds a master’s degree in engineering, as well as a master’s degree in aeronautical sciences from the University of Naples Federico II in Italy. Lt. Cristoforetti is a fighter pilot with the Italian Air Force. In her leisure time, she enjoys mountaineering, scuba diving and caving.

Alexander Gerst
Alexander Gerst was born in Künzelsau, Germany, in 1976. He studied at the University of Karlsruhe, Germany, where he received a diploma in geophysics. He also studied Earth Science at Victoria University of Wellington in New Zealand, where he was awarded a Master of Science. He has been working as a researcher since 2001. In his spare time, he enjoys mountaineering, diving, climbing and skydiving.

Andreas Mogensen
Andreas Mogensen was born in Copenhagen, Denmark, in 1976. He received a master’s degree in engineering from Imperial College, London, and a doctorate in engineering from the University of Texas at Austin, in the United States. He has been working as an attitude & orbit control system and guidance, navigation & control engineer for HE Space Operations. His pastimes include rugby, mountaineering and diving.

Luca Parmitano
Luca Parmitano was born in Paternò, Italy, in 1976. He holds a diploma in aeronautical sciences from the Italian Air Force Academy and was trained as a Full Experimental Test Pilot at EPNER, the French test pilot school in Istres. Capt. Parmitano, a pilot with the Italian Air Force, is an active scuba diver and enjoys climbing and paragliding.

Timothy Peake
Timothy Peake was born in Chichester, UK, in 1972. He completed a degree in flight dynamics and qualified as a Full Experimental Test Pilot at the UK’s Empire Test Pilots' School. He is an officer serving with Her Majesty’s Forces as an Experimental Test Pilot. He is an avid cross country runner and includes climbing and caving among his leisure activities.

Thomas Pesquet
Thomas Pesquet was born in Rouen, France, in 1978. He received a master’s degree from the Ecole Nationale Supérieure de l’Aéronautique et de l’Espace in Toulouse, France. He worked at the French space agency, CNES, as a research engineer, and then went on to become a pilot for Air France where he is currently flying Airbus A320s. He enjoys jogging, swimming, squash and judo and has experience in diving and paragliding.

Απολογείται ο συλληφθείς στη Σαμοθράκη που κατηγορείται για κατασκοπία

Στον ανακριτή απολογείται την Παρασκευή 30χρονος από την Αλεξανδρούπολη, που κατηγορείται για κατασκοπία υπέρ της Τουρκίας. Ο νεαρός φωτογράφος συνελήφθη την Κυριακή στην Σαμοθράκη, έχοντας στην κατοχή του 400 φωτογραφίες από στρατιωτικές εγκαταστάσεις.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα Ελευθεροτυπία, ο 30χρονος μουσουλμάνος φέρεται ότι φωτογράφιζε στρατιωτικές εγκαταστάσεις και υποδομές στρατηγικής σημασίας. Σύμφωνα με τις αρχές, ο νεαρός φωτογράφος συνελήφθη έπειτα από παρακολούθηση δύο μηνών. Όπως αναφέρουν πηγές της αστυνομίας, ο 30χρονος ομολόγησε αρχικά ότι έβγαζε τις φωτογραφίες, κατόπιν υποδείξεως αγνώστων, και τις πωλούσε.

Στην ομολογία του, την οποία στη συνέχεια ανασκεύασε, μεταξύ άλλων φέρεται να είπε: «Δούλευα για την μητέρα πατρίδα μου, την Τουρκία». Ο συνήγορός του Γιάννης Μπάρκας δήλωσε ότι «το αδίκημα της κατασκοπίας δεν πληρούται» και ότι «οι φωτογραφίες αυτές δεν ήταν κάτι το απόρρητο».

Την Πέμπτη, ο εισαγγελέας του απήγγειλε την κατηγορία της κατασκοπίας, σε βαθμό κακουργήματος, και την Παρασκευή, ο 30χρονος απολογείται στον ανακριτή. Οι αρχές εκτιμούν ότι η συγκεκριμένη περίπτωση είναι σοβαρή και δεν έχει σχέση με άλλες συλλήψεις που έχουν γίνει κατά καιρούς στον Έβρο.

28.7.09

«Ο Μπ.Ομπάμα είναι Αμερικανός πολίτης» επισημαίνει εξοργισμένος ο Λευκός Οίκος

«Είναι (Αμερικανός) πολίτης» απαντά ενοχλημένος εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου σε ομάδα συνωμοσιολόγων, που υποστηρίζουν ότι ο Μπαράκ Ομπάμα δεν είναι πολίτης των ΗΠΑ και ως εκ τούτου δεν είχε δικαίωμα εκλογής στο ανώτατο αξίωμα της χώρας.

Ο ισχυρισμός ότι ο πρώτος Αφροαμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ γεννήθηκε στην Κένυα και όχι στην Χαβάη, είχε πρωτοεμφανιστεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, αλλά συγκέντρωσε την προσοχή των αμερικανικών ΜΜΕ το καλοκαίρι, μια περίοδο που θεωρείται «νεκρή» για την παραγωγή θεμάτων.

Ενοχλημένος εμφανίστηκε ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Ρόμπερτ Γκιμπς όταν ρωτήθηκε για το θέμα.

Ο Γκιμπς απέρριψε τους ισχυρισμούς ως «κατασκευασμένη, μυθοπλαστική ανοησία», λέγοντας ότι «υπάρχουν 100.000 σοβαρά θέματα για το λαό της χώρας να συζητήσει, πιο σημαντικά από το κατά πόσο είναι ο πρόεδρος πολίτης της χώρας».

Ο ίδιος υποστήριξε ότι ακόμα και αν είχε λίγο DNA, δεν θα κατάφερνε να πείσει αυτούς που δεν πιστεύουν ότι ο Μπαράκ Ομπάμα γεννήθηκε στις ΗΠΑ, για το αντίθετο.

«Υπάρχει τίποτα που θα μπορούσα να πω που θα έπειθε τους 'γεννητές' (birthers) να σταματήσουν;» αναρωτήθηκε.

«Έχω νέα για εκείνους αλλά και για όλους εμάς: Ο πρόεδρος γεννήθηκε στη Χονολουλού της Χαβάης, την 50ή Πολιτεία της σπουδαιότερης χώρας στη γη. Είναι (Αμερικανός) πολίτης», συνέχισε ο Γκιμπς, για να προσθέσει ότι πριν από ενάμισι χρόνο είχε ζητήσει το πιστοποιητικό γέννησης του προέδρου να αναρτηθεί στο Διαδίκτυο, προκειμένου να «κλείσουν τα στόματα» όσων έλεγαν ότι ο Μπ.Ομπάμα γεννήθηκε στην Κένυα.

Το ψηφιακά σκαναρισμένο πιστοποιητικό γεννήσεως του Υπουργείου Υγείας της Χαβάης δείχνει ότι ο Ομπάμα γεννήθηκε στην Χονολουλού στις 7:24 το απόγευμα της 4ης Αυγούστου 1961.

Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να δοθεί τέλος στο θέμα, η οργάνωση FactCheck.org, η οποία δεν συνδέεται με κόμματα και δραστηριοποιείται στο πλαίσιο του Δημοσίου Κέντρου Πολιτικής του Πανεπιστήμιου της Πενσιλβάνια, εξέτασε το πρωτότυπο.

«Καταλήγουμε ότι πληροί όλες τις προδιαγραφές του υπουργείου Εξωτερικών για την απόδειξη της αμερικανικής υπηκοότητας. Το συμπέρασμα μας είναι ότι ο Ομπάμα γεννήθηκε στις ΗΠΑ, όπως πάντοτε τονίζει», ανέφερε η FactCheck.org, η οποία παρουσίασε επίσης την αγγελία που η Αμερικανίδα μητέρα του και ο Κενυάτης πατέρας του δημοσίευσαν σε τοπική εφημερίδα της Χονολουλού στις 13 Αυγούστου 1961, ανακοινώνοντας τη γέννηση του γιου τους.

Ωστόσο, το θέμα φαίνεται να έχει λάβει διαστάσεις. Παρουσιαστές δεξιών ραδιοφωνικών εκπομπών δηλώνουν ότι το πιστοποιητικό γέννησης είναι πλαστό, ενώ πολίτες δεν δίστασαν να αποδοκιμάσουν τον Ρεπουμπλικάνο βουλευτή Μάικλ Κασλ, όταν σε εκδήλωση υποστήριξε τον Ομπάμα, λέγοντας ότι είναι όντως Αμερικανός πολίτης.

Την ίδια ώρα, ο -επίσης Ρεπουμπλικάνος- βουλευτής Τζον Κάμπελ εισηγείται νομοθετική ρύθμιση με την οποία στο μέλλον θα υποχρεώνονται οι προεδρικοί υποψήφιοι να παρουσιάζουν το πιστοποιητικό γέννησης τους.

Πάντως, πολλές αγωγές που αμφισβητούν την εκλογιμότητα του Ομπάμα απορρίφθηκαν στα δικαστήρια.

in.gr

25.7.09

ΗΠΑ: συλλήψεις 40 «επιφανών» για διαφθορά

Ασ. Πρες

ΝΙΟΥΑΡΚ. Μεγάλη αίσθηση έχουν προκαλέσει στην αμερικανική κοινή γνώμη οι συλλήψεις για διαφθορά περισσότερων από σαράντα «επιφανών» προσώπων στην πολιτεία του Νιου Τζέρσεϊ μετά από δεκαετή έρευνα του FBI. Στους συλληφθέντες συγκαταλέγονται ραββίνοι, οι οποίοι αντιμετωπίζουν κατηγορίες για ξέπλυμα χρήματος και παράνομη εμπορία ανθρώπινων οργάνων, καθώς και δήμαρχοι, αλλά και μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης που φέρονται να δωροδοκήθηκαν κατ’ επανάληψη από κατασκευαστικές κυρίως εταιρείες. Στην αιφνιδιαστική επιχείρηση συμμετείχαν περισσότεροι από τριακόσιοι αστυνομικοί, οι οποίοι εισέβαλαν σχεδόν ταυτόχρονα σε δεκάδες πολιτικά γραφεία και κατοικίες στην ευρύτερη περιοχή του Νιου Τζέρσεϊ και της Νέας Υόρκης, ενώ έγινε γνωστό ότι καθοριστικό ρόλο στην έρευνα διετέλεσε αγνώστων λοιπών στοιχείων πρώην κατάδικος για οικονομικές ατασθαλίες που ανέλαβε ρόλο πληροφοριοδότη.

Επί μια ολόκληρη δεκαετία οι πράκτορες του FBI παρακολουθούσαν τις δραστηριότητες δικτύου ξεπλύματος χρήματος τα πλοκάμια του οποίου απλώνονταν από το Νιου Τζέρσεϊ και τη Νέα Υόρκη μέχρι το Ισραήλ. Το εν λόγω δίκτυο στηριζόταν σε πέντε ραββίνους υπεράνω υποψίας, οι οποίοι είχαν αναλάβει να ξεπλένουν το βρώμικο χρήμα διεφθαρμένων αξιωματούχων έναντι ποσοστού μέσω των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων τριών μεγάλων συναγωγών. Ενας από τους ραββίνους, κατηγορείται ότι διηύθυνε παράλληλα κύκλωμα παράνομης μεταφοράς νεφρών από το Ισραήλ προς τις ΗΠΑ.

Για τη σύλληψη των δημάρχων και στελεχών της τοπικής αυτοδιοίκησης, το FBI αξιοποίησε πρόσωπο που το 2006 είχε καταδικαστεί για τραπεζική απάτη. Ο πληροφοριοδότης προσποιήθηκε το στέλεχος μεγάλης κατασκευαστικής εταιρείας και προσέφερε μεγάλα χρηματικά ποσά προκειμένου να εξασφαλίσει πολεοδομικές άδειες στο Νιου Τζέρσεϊ. Εικάζεται ότι πρόκειται για τον Σόλομον Ντουέκ, γιο ραββίνου από το Ντιαλ, ο οποίος είχε συλληφθεί τον Μάιο 2006 για απάτη με πλαστές επιταγές.

ΤΑ ΝΕΑ, 25/7/2009

19.7.09

Η Κίνα βγαίνει πρώτη από την κρίση

Αλμα 7,9% του ΑΕΠ το δεύτερο τρίμηνο - Δεύτερο στον κόσμο, από άποψη κεφαλαιοποίησης, το Χρηματιστήριο της Σαγκάης

Της Κατερίνας Kαπερναράκου

Αντιθέτως με τα όσα ανέμεναν κρατικοί παράγοντες και οικονομολόγοι στις ανεπτυγμένες οικονομίες, η πολυπόθητη ανάκαμψη φαίνεται πλέον ότι θα προέλθει από την Ανατολή και συγκεκριμένα από την Κίνα. Κατά το δεύτερο τρίμηνο, το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 7,9% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2008, ενώ το προηγούμενο τρίμηνο είχε σημειώσει άνοδο 6,1%. H ανάκαμψη της Κίνας γίνεται με ταχύτερους ρυθμούς από τις προβλέψεις των αναλυτών, ενώ αποδίδεται στο κρατικό πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας, ύψους 580 δισ. δολαρίων, και την αναζωογόνηση των τραπεζικών πιστώσεων - επίσης με σημαντική κρατική ενίσχυση. Ετσι, το πολιτικά ευαίσθητο θέμα της ανεργίας περιορίζεται και οι ελπίδες ότι η Κίνα θα οδηγήσει τη διεθνή οικονομία έξω από τη στενωπό της ύφεσης αναθερμαίνονται. Οπως παρατηρεί ο Κένεθ Λίμπερθαλ, ειδικός σε θέματα Κίνας στο Brookings Institution, «ένας βασικός λόγος, ο οποίος παρακίνησε την κυβέρνηση να καταρτίσει πακέτο στήριξης είναι η διατήρηση θέσεων εργασίας και η αποφυγή μαζικής κοινωνικής αναταραχής». Οταν οι κινεζικές εξαγωγές καταρρακώθηκαν λόγω της κρίσης και εκατοντάδες εκατομμύρια εργάτες βρέθηκαν άνεργοι, ο κίνδυνος ήταν ορατός.

Οσο για τις άμεσες ξένες επενδύσεις, μπορεί να μειώθηκαν τον Ιούνιο κατά 6,8% για ένατο διαδοχικό μήνα, ωστόσο η πτώση τους επιβραδύνθηκε, ενώ, στα 9 δισ. δολάρια, εξακολουθούν να θεωρούνται υψηλές. Μια κινεζική ανάκαμψη ελπίζεται ότι θα αποβεί επωφελής και εκτός των συνόρων, καθώς αυξάνονται οι προμήθειες αμερικανικού και ευρωπαϊκού εργοστασιακού εξοπλισμού, ασιατικών βιομηχανικών εξαρτημάτων, σιδηρομεταλλεύματος και πρώτων υλών από την Αυστραλία.

Παράλληλα, η ενίσχυση της κινεζικής οικονομίας θα αυξήσει και τις πιθανότητες των εγχώριων εταιρειών για εξαγορές, όπως της BAIC, η οποία ενδιαφέρεται για την Opel, τη γερμανική θυγατρική της GM. Ενδιαφέρον έχει μία έρευνα της McKinsey μεταξύ υψηλόβαθμων στελεχών επιχειρήσεων παγκοσμίως, καθώς καταδεικνύει ότι από τον Μάιο υπάρχουν διαφορές στις αναπτυξιακές προοπτικές των διαφόρων χωρών. Την ανάκαμψη φαίνεται πλέον να οδηγεί η Κίνα, μαζί με τη Βραζιλία και η Ινδία, καθώς οι τρεις αναδυόμενες οικονομίες έχουν επανέλθει σε τροχιά σχετικά γρήγορης ανάπτυξης. Αντίθετα, σε ενδείξεις ανάκαμψης περιορίζονται οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, και ακόμη λιγότερο η Ευρωζώνη και η Βρετανία, ενώ υπολείπεται η Ρωσία και αρκετές ακόμη χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Οι αναλυτές, πάντως, συνιστούν προσοχή, τονίζοντας ότι δεν είναι δυνατόν μόνον η Κίνα να σύρει το φορτίο της παγκόσμιας ανάκαμψης. Στην πλειονότητά τους οι εισαγωγές της Κίνας είναι πρώτες ύλες από αναπτυσσόμενες χώρες, οπότε η άμεση ωφέλεια για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ίσως είναι περιορισμένη. Επιπλέον, και η αντοχή της ανάκαμψης της κινεζικής οικονομίας αμφισβητείται. «Είναι πολλές ακόμα οι δυσκολίες και οι προκλήσεις στις παρούσες οικονομικές συνθήκες», επισημαίνει ο εκπρόσωπος του Εθνικού Γραφείου Στατιστικής, Λι Σιαοτσάο. «Η βάση της ανάκαμψης δεν θεωρείται στέρεη». Η θετική πορεία απορρέει από τα τεράστια μαζικά δημόσια έργα και όχι από την τόνωση της κατανάλωσης. Τα περισσότερα κεφάλαια διοχετεύονται σε κρατικές επιχειρήσεις, αν και αυτές ούτως ή άλλως πληρώνουν εργαζόμενους και αγοράζουν προμήθειες από άλλες ιδιωτικές.

Τα μέτρα στήριξης συνέβαλαν στη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για τις μετοχές, με την κεφαλαιοποίηση του χρηματιστηρίου της Σαγκάης να καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση στον κόσμο, ξεπερνώντας την αντίστοιχη του ιαπωνικού για πρώτη φορά μέσα σε δεκαοκτώ μήνες. Οι τράπεζες επέκτειναν τις πιστώσεις τους για να συμμετάσχουν στα δημόσια έργα, ενώ ειδικά ο κλάδος των κατασκευών θεωρείται υγιέστερος συγκριτικά με άλλους. «Βρισκόμαστε μπροστά σε μία οικονομία, η οποία ανακάμπτει με μεταγγίσεις αίματος», επισημαίνει με μία παρομοίωση ο Ροκ Τζιν, ανώτατος οικονομολόγος της Sinolink Securities στο Πεκίνο. «Η Κίνα θα αρχίσει να ανακάμπτει σταθερά το πρώτο τρίμηνο του 2010», προσθέτει.

Κινεζική επέλαση

Την τελευταία δεκαετία ο αριθμός των κινεζικών κολοσσών που συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο Global 500 έχει αυξηθεί, αναφέρει το περιοδικό Fοrtune, αποδεικνύοντας το παγκόσμιο βεληνεκές τους. Ξεκίνησαν με μόνον έξι εταιρείες ανάμεσα στους 500 μεγαλύτερους ομίλους παγκοσμίως και σήμερα φθάνουν τους τριάντα επτά. Το 1998 οι εν λόγω έξι κινεζικές επιχειρήσεις αντιστοιχούσαν στο 1% των συνολικών εσόδων των 11,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων του Fortune Global 500, ενώ οι 185 αμερικανικές ισοδυναμούσαν με το 37%. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2008, οι 37 κινεζικές εταιρείες ισοδυναμούν με το 7% επί των συνολικών εσόδων των Global 500, σε σχέση με το 30% των 140 αμερικανικών εταιρειών. Οσο για τα συνολικά τους έσοδα, ανέρχονται πλέον σε 25,2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η Κίνα επιδιώκει την παγκόσμια ηγεσία σε πολλές βιομηχανίες, όπου θα υπάρχει ζωηρή ζήτηση, ειδικά λόγω περιβαλλοντικών επιταγών. Αν και ακόμα δεν διαθέτουν εμπειρία και τεχνογνωσία αντίστοιχη της ΒΜW ή της GM, ωστόσο έχουν κεφάλαια και ισχυρή στήριξη από την κυβέρνησή τους.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 19/7/2009

It’s the Goldman Sachs, boss...

ZEZA ZHKOY
Tιμωρήστε τους τραπεζίτες, είναι ο γνωστός λαϊκίστικος ζήλος των πολιτικών της Oυάσιγκτον. Απολαμβάνουν μαζί με τα μίντια και τον λαό όταν βρίσκουν την ευκαιρία να τους τα ψάλλουν. Οπως η στήλη, που διασκεδάζει όταν παρακολουθεί τους πολλούς που αρέσκονται να βλέπουν τους τραπεζίτες να πέφτουν σε ανυποληψία. Ομως, το πολιτικό σύστημα ξανάγραψε τους κανόνες της Wall Street που πρέπει να ακολουθήσει ο τραπεζικός κόσμος, προς όφελός τους φυσικά. Τα κέρδη των τραπεζών ξανά ευημερούν και «μαγικοί» αριθμοί μισθών και μπόνους άρχισαν να μοιράζονται στα τζίνια που οραματίζονται νέα «εξωτικά» προϊόντα.
Η οργή ξεχειλίζει... Τα κέρδη ρεκόρ που ανακοίνωσε η Goldman Sachs και τα τεράστια μπόνους που ετοιμάζεται να δώσει αποτελούν άγρια πρόκληση για τους Αμερικανούς που συνθλίβονται από την κρίση και την ανεργία, κατήγγειλε προχθές από τη στήλη του ο διάσημος νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν. Και επισημαίνει ότι: «Η Goldman είναι πολύ καλή σε ό, τι κάνει. Δυστυχώς, όμως, ό, τι κάνει είναι κακό για την Αμερική».
Βαρύγδουπες διαπιστώσεις. Αλλά, εντάξει... Μου θυμίζουν τη σπουδαία ελληνική ρήση «Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;». Η Goldman, εκτός από χρήμα, παράγει στελέχη για τον Λευκό Oίκο και υπουργούς Oικονομικών των Hνωμένων Πολιτειών. Τον Ιούνιο του 2006 ο Tζορτζ Mπους επέλεξε τον σκληρότερο τραπεζίτη της Wall Street: Tον Xένρι «Xανκ» Πόλσον, που ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs. Bεβαίως από τα σπλάχνα της Goldman προήρχετο και ο εξαιρετικά επιτυχημένος υπουργός Οικονομικών του Μπιλ Κλίντον, Ρόμπερτ Ρούμπιν. Tι συγκινητικό...
Ο Πόλσον αποδείχθηκε ο «μοιραίος» υπουργός στη «μοιραία» θέση. Στα χέρια του έσκασε η φούσκα των κορυφαίων τραπεζών της Wall Street προκαλώντας το μεγαλύτερο τραπεζικό κραχ από το 1930, που βύθισε την αμερικανική οικονομία.
Κληθείς να απολογηθεί ενώπιον του Κογκρέσου για τον ρόλο που έπαιξε ως υπουργός στη «βρώμικη» εξαγορά της Merrill Lynch από την Bank of America, που κόστισε στους Αμερικανούς φορολογουμένους 20 δισ. δολάρια, ο Πόλσον δέχθηκε ταπεινωτικές κατηγορίες από αρκετούς Αμερικανούς βουλευτές ότι «εξαπάτησε το Κογκρέσο» στο μείζον θέμα της διάσωσης των τραπεζών. Πέρυσι το φθινόπωρο το Κογκρέσο ψήφισε τον νόμο που έφτιαξε ο Πόλσον με το περίφημο TARP (όπως αποκαλείται το πακέτο διάσωσης των τραπεζών ύψους 700 δισ. δολαρίων), για να αγοραστούν τα «τοξικά ομόλογα» από τις τράπεζες ώστε να επιτευχθεί η εξυγίανση. Ομως, ο ίδιος ο Πόλσον υπαναχώρησε κατά 360 μοίρες και αντί των «τοξικών» έριξε τα 250 δισ. κατ’ ευθείαν στις μεγάλες τράπεζες. Πρόκεται για τη «μεγαλύτερη κλοπή στην ιστορία» κατήγγειλε ο ρεπουμπλικανός βουλευτής του Οχάιο Michael R. Turner.
Επίσης, επικρίθηκε έντονα για την απόφασή του να αφήσει να χρεοκοπήσει η Lehman Brothers και για τον ρόλο του στο ξεπούλημα της Merrill Lynch στην Bank of America και της Bear Stearns και της Washington Mutual στην JP Morgan Chase. Αντίθετα, δεν δίστασε να διασώσει από τη χρεοκοπία τον γιγαντιαίο ασφαλιστικό όμιλο AIG και τους δύο στεγαστικούς κολοσσούς Fannie Mae και Freddie Mac.
Επί πλέον, ο Πόλσον πρωτοστάτησε ώστε η Goldman Sachs και η Morgan Stanley -δηλαδή οι δύο επενδυτικές τράπεζες από τις πέντε που είχαν απομείνει στηWall - να διασωθούν, να αποποιηθούν το θεσμικό καθεστώς των ανεξάρτητων επενδυτικών τραπεζών και να μεταλλαχθούν σε παραδοσιακές εμπορικές τράπεζες, για να εξασφαλίσουν το δικαίωμα των αμερικανικών καταθέσεων.
Στην υπόθεση της επίμαχης εξαγοράς της Merrill Lynch αποδείχθηκε ότι η Bank of America αγόρασε μια «άρρωστη» τράπεζα. Με συνέπεια, η κυβέρνηση να εξαναγκαστεί να της χορηγήσει δεύτερο σωσίβιο κρατικής παρέμβασης με ρευστό χρήμα, που ανέβασε συνολικώς την κρατική βοήθεια που έχει χορηγηθεί στην Bank of America στα 45 δισ. δολάρια, καθιστώντας έτσι το κράτος τον μεγαλύτερο μέτοχο της τράπεζας.
Τώρα, πολλές τράπεζες που χρησιμοποίησαν τα κρατικά σωσίβια για να διασωθούν θέλουν να απαλλαγούν για να γλιτώσουν (αυτή τη φορά) από την κυβερνητική επιτήρηση. Επειδή τους επιβλήθηκαν αυστηροί όροι πάνω σε διοικητικά θέματα και ειδικότερα στις αποδοχές υψηλόβαθμων στελεχών. Αυτός ο παρεμβατικός ρόλος της κυβέρνησης εξελίχθηκε σε βρόχο για τις τράπεζες και οι διοικήσεις τους επιζητούν διακαώς να επανέλθουν στην παλαιά τάξη πραγμάτων. Ηδη τρεις από αυτές, η Goldman Sachs, η JP Morgan Chase και η Morgan Stanley, τα επέστρεψαν την περασμένη εβδομάδα. Αντίθετα, η Bank of America, η Citigroup και η Wells Fargo θα εξακολουθούν να στηρίζονται στα δισεκατομμύρια των κρατικών κεφαλαίων.

Κράτος υπό τον έλεγχο της ΕΥΠ

ΥΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ της ΕΥΠ θέτει πλέον η κυβέρνηση όλες τις διωκτικές αρχές που περιλαμβάνει η κρατική μηχανή ελπίζοντας στις σύγχρονες μεθόδους που έχουν αναπτυχθεί και στη μυστικότητα που εγγυάται η δομή λειτουργίας της, για να έχει στο μέλλον πιο ικανοποιητικά αποτελέσματα. Η αιφνίδια αντικατάσταση του διοικητή της ΕΥΠ κ. Ι. Κοραντή από τον μέχρι πρότινος εισαγγελέα της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας κ. Δ. Παπαγγελόπουλο σηματοδοτεί την πρόθεση της κυβέρνησης να μεταβιβάσει από την ΕΛ.ΑΣ. στην κρατική μυστική υπηρεσία το γενικό πρόσταγμα για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας αλλά και του οργανωμένου εγκλήματος. Η αποπομπή του κ. Κοραντή προκάλεσε έντονες αναταράξεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος καθώς κορυφαία στελέχη της ΝΔ επιτίθενται στον υπουργό Δημόσιας Διοίκησης κ. Πρ. Παυλόπουλο που την αποφάσισε κατηγορώντας τον ότι την επέλεξε σε λάθος συγκυρία αλλά και με αδιευκρίνιστα κίνητρα. Λάδι στη φωτιά έριξαν τόσο οι δηλώσεις του ίδιου του κ. Κοραντή αλλά και του αναπληρωτή υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Χρ. Μαρκογιαννάκη, ο οποίος έσπευσε να κρατήσει αποστάσεις από τους χειρισμούς του προϊσταμένου του.

Διοικητικά η ΕΥΠ είναι μία από τις πιο ταλαιπωρημένες υπηρεσίες και για τον λόγο αυτόν στην Ελλάδα δεν έχει την αίγλη που έχουν οι μυστικές υπηρεσίες στο εξωτερικό. Τη δεκαετία του 1990 η ΕΥΠ άλλαζε κάθε λίγο αφεντικό περνώντας από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης στο υπουργείο Εσωτερικών, ενώ με απόφαση του κ. Κ. Σημίτη και μετά το φιάσκο Οτσαλάν είχε περάσει για λίγο και απευθείας στην εποπτεία του πρωθυπουργού. Η ταλαιπωρία της ΕΥΠ συνεχίστηκε και τις πρώτες ημέρες διακυβέρνησης της ΝΔ ως τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, όταν ουσιαστικά η διοίκησή της ήταν αποτέλεσμα συνδιαχείρισης με τις αμερικανικές και τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Η κυβέρνηση διατήρησε τον τότε διοικητή της ΕΥΠ κ. Π.Αποστολίδη ως τον Νοέμβριο του 2004 και στη συνέχεια τον αντικατέστησε με τον κ. Ι.Κοραντή με υπόδειξη του τότε υπουργού Εξωτερικών κ. Π. Μολυβιάτη, ο οποίος τον γνώριζε από τη θητεία του στο διπλωματικό σώμα.

Οπως κάθε αλλαγή στην ΕΥΠ, είχε προκαλέσει και εκείνη διαμαρτυρίες. Ειδικά όμως η τοποθέτηση του κ. Κοραντή είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις από το ΠαΣοΚ λόγω των απαξιωτικών χαρακτηρισμών που είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν σε δηλώσεις του κατά του κ. Γ. Παπανδρέου. Σχεδόν με την ανάληψη των καθηκόντων του χρειάστηκε να χειριστεί μια απίστευτη υπόθεση, αυτή των υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων που είχαν διαπράξει άγνωστοι εναντίον του Πρωθυπουργού. Η ειρωνεία είναι ότι η υπόθεση ανατέθηκε στον κ. Δ. Παπαγγελόπουλο, ο οποίος τον διαδέχθηκε από την περασμένη εβδομάδα, και οι δυο τους συνεργάστηκαν μυστικά επί 11 μήνες, μέχρι που η υπόθεση αποκαλύφθηκε από την εφημερίδα «Τα Νέα».

Οι σχέσεις με την ηγεσία

Ακολούθησαν κι άλλες ταραχώδεις υποθέσεις στις οποίες ενεπλάκησαν κυβερνητικά στελέχη, όπως η υπόθεση της απαγωγής Πακιστανών, στις οποίες δοκιμάστηκε η αντοχή του κ. Κοραντή στις κρίσεις.

Τους τελευταίους 12 μήνες η σχέση του με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης άρχισε να κλονίζεται. Μετά την απόδραση Παλαιοκώστα από τον Κορυδαλλό και την απαγωγή του επιχειρηματία κ. Π. Παναγόπουλου η κυβέρνηση ζητούσε από την Αστυνομία και την ΕΥΠ πιεστικά μια επιτυχία.

Η τύχη χαμογέλασε στις διωκτικές αρχές όταν εντοπίστηκαν τα πρώτα μέλη της ομάδας που συμμετείχε στην απαγωγή, αλλά οι αντιρρήσεις που εξέφραζε όλο και εντονότερα ο διοικητής της ΕΥΠ για ορισμένες πρωτοβουλίες των διωκτικών αρχών και ιδίως για τη νομιμότητά τους δρομολόγησαν οριστικά και την απόφαση του κ. Πρ. Παυλόπουλου να τον αντικαταστήσει. Μάλιστα είχε επιλέξει εδώ και καιρό τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο του κ. Παπαγγελόπουλου, με τον οποίο η κυβέρνηση είχε συνεργαστεί αρμονικά από τότε που του ανέθεσε την εποπτεία της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας αντικαθιστώντας τον κ. Δ.Ασπρογέρακα. Αλλά, όπως αποδείχθηκε και από τα γεγονότα, η αλλαγή φρουράς έγινε την πιο ακατάλληλη στιγμή. Την ώρα που η κυβέρνηση αναπαυόταν στις δάφνες της εξάρθρωσης της ομάδας Βλαστού και εισέπραττε για πρώτη φορά έπειτα από πολλούς μήνες θετική δημοσιότητα, η αντικατάσταση του κ. Κοραντή σκόρπισε και πάλι έριδες στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Ο κ. Κ.Καραμανλής έγινε έξαλλος όταν πληροφορήθηκε πως ακόμη και ο κ. Χρ.Μαρκογιαννάκης εξέφρασε την απορία του, αλλά δικαίωσε τον κ. Παυλόπουλο για την επιλογή του όταν πληροφορήθηκε και τις δηλώσεις του πρώην διοικητή της ΕΥΠ. Η αποστροφή του κ. Κοραντή «δεν ειδικεύομαι στην κο πτοραπτική» αλλά και η δήλωσή του πως δεν παραιτείται ο ίδιος αλλά αποπέμπεται προκάλεσαν οργή στο Μέγαρο Μαξίμου και εξαφάνισαν τις όποιες επιφυλάξεις διατυπώνονταν ως τότε για την ορθότητα της πρωτοβουλίας Παυλόπουλου.

«Η ποιότητα του ανθρώπου φαίνεται την ώρα που αποχωρεί» τόνιζαν χαρακτηριστικά στενοί συνεργάτες του Πρωθυπουργού, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι παραβιάζεται η κοινή λογική όταν κάποιοι υποστηρίζουν πως η κυβέρνηση δεν είχε το δικαίωμα να αντικαταστήσει έναν αξιωματούχο τον οποίο διατήρησε στη θέση του επί πέντε χρόνια.

Γιατί οδηγήθηκε στην έξοδο

Ποιοι είναι όμως οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν την κυβέρνηση στην απόφαση να αλλάξει την ηγεσία της ΕΥΠ; Πρώτα από όλα, η αλλαγή της φυσιογνωμίας της μυστικής υπηρεσίας, η οποία δεν θα ασχολείται πλέον μόνο με υποθέσεις κατασκοπείας και συνεργασίας με ξένες μυστικές υπηρεσίες. Οπως συμβαίνει και στο εξωτερικό, η ΕΥΠ θα έπρεπε αργά η γρήγορα να αρχίσει να εμπλέκεται σε όλες τις μεγάλες υποθέσεις που ερευνούν οι διωκτικές αρχές. Για τη νέα αποστολή της ΕΥΠ κρίθηκε από την ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης πως ένας πρέσβης δεν διαθέτει όλα τα απαιτούμενα προσόντα και κυρίως τη γνώση της σχετικής νομοθεσίας για να ξέρει από την αρχή τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται από τον νόμο. Με τη λογική αυτή ο κ. Παπαγγελόπουλος έδειχνε περισσότερο εξοπλισμένος αλλά και περισσότερο έμπιστος για την κυβέρνηση έχοντας δώσει εξετάσεις στο παρελθόν κατά τη διαχείριση των υποθέσεων των υποκλοπών και της Μayo.

Φαίνεται όμως ότι υπάρχουν κι άλλοι λόγοι για τους οποίους αποφασίστηκε η αντικατάσταση του κ. Κοραντή οι οποίοι δεν πρόκειται ποτέ να επιβεβαιωθούν από την κυβέρνηση.

Λέγεται ότι ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ έφερε σε πολύ δύσκολη θέση την κυβέρνηση όταν αποκαλύφθηκε πως πράκτορας της Υπηρεσίας βρέθηκε να περιφέρεται ασκόπως, έχοντας μάλιστα μαζί του προηγμένο τεχνολογικό εξοπλισμό, μεταξύ του Μεγάρου Μαξίμου και του Προεδρικού Μεγάρου. Το περιστατικό δεν έλαβε διαστάσεις αλλά υπήρξαν έντονες αψιμαχίες στο παρασκήνιο όταν εκλήθη η ΕΥΠ να το αιτιολογήσει.

Ταυτόχρονα λέγεται ότι ο κ. Κοραντής διατηρεί σοβαρές επιφυλάξεις για τη συμφωνία που προετοιμάζεται να υπογράψει η χώρα μας με τις ΗΠΑ για την κατάργηση της visa στους Ελληνες που θα επισκέπτονται στο εξής την Αμερική καθώς προβλέπονται υποχρεώσεις της χώρας μας που ενδεχομένως θέτουν σε κίνδυνο ατομικά δικαιώματα.

Φαίνεται επίσης ότι οι διωκτικές αρχές βρίσκονται κοντά σε μια νέα επιτυχία στον διαρκή πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Αν αληθεύει η πληροφορία αυτή, τότε είναι προφανές ότι η κυβέρνηση βιάστηκε να αντικαταστήσει τον κ. Κοραντή επειδή θα ήταν ακλόνητος αν μετά την εξάρθρωση της ομάδας Βλαστού εισέπραττε και εξάρθρωση των τρομοκρατών.

TO BHMA, 19/7/2009

Ο αρχικατάσκοπος που κάηκε απ΄ την επιτυχία

Ως διπλωμάτης ο Ιωάννης Κοραντής υπηρέτησε σε πολλές νευραλγικές θέσεις πριν τοποθετηθεί στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών.

«Ό,τι μένει στον άνθρωπο είναι η υστεροφημία του», συνήθιζε να λέει σε φίλους του ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ Ιωάννης Κοραντής. Αυτό μάλλον δεν το είχαν ακούσει στην κυβέρνηση κι έτσι δεν υπολόγισαν την «έκρηξη» Κοραντή για την αποπομπή του. «Μπορείτε να πείτε πως χαίρω απολύτου κακοήθους υγείας», ήταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμά του με πολλούς αποδέκτες.

O πρώην διοικητής της ΕΥΠ γεννήθηκε σαν χθες πριν από 61 χρόνια στην Αθήνα. Το 1967 αποφοίτησε από το Lycee Francais d΄ Αthenes και η επιτυχία του να περάσει στη Νομική Σχολή της Αθήνας, όπως λένε συμμαθητές του, ήταν η φυσική εξέλιξη ενός πολύ καλού μαθητή.

Η λαϊκή ρήση «το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει» όρισε και το επόμενο βήμα στη ζωή του κ. Κοραντή. Ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του, Αντώνη Κοραντή, το 1972, χρονιά που εκείνος υπηρετούσε ως γενικός πρόξενος στη Φρανκφούρτη, ο Ιωάννης Κοραντής εισήχθη στο διπλωματικό σώμα.

Σε νευραλγικές θέσεις

Ακολούθησε η τοποθέτησή του στην ελληνική αντιπροσωπεία στο ΝΑΤΟ, στο Βελιγράδι, την Ουάσιγκτον, το Συμβούλιο της Ευρώπης. Η πρώτη του τοποθέτηση με τον βαθμό του πρέσβη ήταν στο Ριαντ της Σαουδικής Αραβίας, ακολούθησε η τριετής του θητεία στην Άγκυρα, όπου οι σχέσεις του με τον τότε υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Παπανδρέου δοκιμάστηκαν αρκετά. Πριν αναλάβει την ηγεσία της ΕΥΠ στις 22 Νοεμβρίου 2004 είχε περάσει και από τις Βρυξέλλες.

«Στη διπλωματική του καριέρα πάντοτε ήταν προσεχτικός, οξυδερκής και είχε την ικανότητα να διαβάζει τις εξελίξεις», θυμάται παλιός διπλωμάτης, που εργάστηκε με τον Κοραντή.

Προέβλεψε τον Ερντογάν. Το 2000 έγινε ο πρώτος διπλωμάτης που συνάντησε τον Ταγίπ Ερντογάν, την εποχή που ο Τούρκος πρωθυπουργός μόλις είχε σχηματίσει το κόμμα του και είχε εμφανιστεί στην τουρκική πολιτική σκηνή. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του κόμματος, με πρωτοβουλία του κ. Κοραντή, με τον Ερντογάν να δηλώνει την ευχάριστη έκπληξη που του προκάλεσε η επίσκεψη του Έλληνα πρέσβη στην Άγκυρα. «Είχε καταλάβει τη δυναμική του Ερντογάν και θέλησε από νωρίς να τον “διαβάσει”», λέει στα «ΝΕΑ» στενός του συνεργάτης από τις ημέρες του Ιωάννη Κοραντή στην τουρκική πρωτεύουσα.

Πήγε για νέα αποστολή και του έδειξαν την έξοδο

Το μεσημέρι της προηγούμενης Κυριακής ο Ιωάννης Κοραντής βρισκόταν για ένα Σαββατοκύριακο μίνι διακοπών στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας. Στις 2.30 μ.μ. χτύπησε το κινητό του με την ένδειξη πως τον καλούσε ο Προκόπης Παυλόπουλος. Τα διαδικαστικά της ευγένειας τελείωσαν σύντομα και ο υπουργός Εσωτερικών ζήτησε από τον πρώην διοικητή της ΕΥΠ να τον επισκεφθεί στις 10 το πρωί της επομένης στο γραφείο του. «Αρχικά ο Κοραντής σκέφτηκε πως ο υπουργός ήθελε να του αναθέσει κάποια απόρρητη αποστολή για την οποία απαιτούνταν προσωπική ενημέρωση. Το σίγουρο είναι πως δεν περίμενε την αποπομπή του», εκμυστηρεύεται στα «ΝΕΑ» στενός του φίλος.

«Μου ήρθε σαν κεραμίδα αυτό που άκουσα», εκμυστηρεύτηκε σε φίλους του και προσπαθούσε να καταλάβει το γιατί. Στους διαδρόμους του υπουργείου Εσωτερικών το σενάριο που κυριαρχεί για τους πραγματικούς λόγους της αποπομπής είναι πως ήταν ο εύκολος στόχος που πλήρωσε τις αναφορές στις ηχογραφημένες συνομιλίες της συμμορίας του Βλαστού σε κυβερνητικά στελέχη, αλλά και σε επιχειρηματίες με πολύ καλή πρόσβαση σε αυτή. Ο ίδιος λέει πως θα εκτιμήσει ό,τι έγινε στις διακοπές του που αρχίζουν αυτή την εβδομάδα παρέα με τη σύζυγό του, οικονομολόγο Εύα Μελέτη, και τις τρεις κόρες τους από τον 35ετή γάμο τους.

93 συμφωνίες. Τις ημέρες που η ΕΥΠ λάμβανε τα εύσημα για τη συμμετοχή της, ο κ. Κοραντής βρισκόταν για επαγγελματικό ταξίδι στην Ινδία για να κλείσει μια ακόμη διεθνή συνεργασία της ΕΥΠ. Φεύγοντας από την υπηρεσία άφησε 93 υπογεγραμμένες συμφω νίες, αριθμός σχεδόν διπλάσιος από αυτόν που παρέλαβε, αλλά και μια ΕΥΠ πολύ καλά εξοπλισμένη σε τεχνολογικό επίπεδο. Το μόνιμο παράπονό του όμως ήταν η χρηματοδότηση της υπηρεσίας, αλλά και η στελέχωσή της.

«Κατασκοπεία δεν γίνεται με 1,5 εκατομμύριο ευρώ τον χρόνο, όταν οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας έχουν στη διάθεσή τους ετησίως 498 εκατ. ευρώ», επαναλάμβανε σε κάθε ευκαιρία, αλλά, όπως παραδεχόταν στη συνέχεια, «μόνος μου τα λέω, μόνος μου τα ακούω». Κομματικοποίηση. Η δεύτερη αιτία για την οποία συγκρούστηκε πολλές φορές με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου ήταν ποιότητα των προσλήψεων που γινόταν, για τις οποίες ζητούσε πιο σύνθετες διαδικασίες και με πιο αυστηρά κριτήρια, επικρίνοντας έμμεσα τις διαδικασίες που ακολουθούνται για τις προσλήψεις προσωπικού στην ΕΥΠ. «Αφήστε την υπηρεσία έξω από το πεδίο των κομματικών αντιπαραθέσεων. Η ΕΥΠ δεν είναι κομματική υπηρεσία, δεν είναι κεντρική υπηρεσία, δεν είναι κρατική υπηρεσία, είναι εθνική υπηρεσία, λειτουργεί για το έθνος», ήταν το αγαπημένο του μότο.

Το ρόλο του «κατασκόπου» δεν τον υιοθέτησε. Στο επιχειρησιακό επίπεδο άφηνε τον υποδιοικητή της ΕΥΠ κ. Τσιτσιμπή να τα οργανώνει όλα και αυτός ζητούσε απλώς να έχει μια πραγματική ενημέρωση. Όπως παραδέχονται οι συνεργάτες του, με τον Τσιτσιμπή είχε δημιουργήσει μια πραγματική σχέση εμπιστοσύνης και οι μοναδικές φορές που βρισκόταν αντίπαλοι ήταν όταν έπαιζε ο Ολυμπιακός, φανατικός οπαδός του οποίου είναι ο κ. Κοραντής.

Η υπόθεση Βαβύλη και οι υποκλοπές

Αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, η κυβέρνηση έψαχνε εναγωνίως να βρει τον διάδοχο του πρέσβη Π. Αποστολίδη στο τιμόνι της ΕΥΠ.

Έψαχνε ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης που θα συνέχιζε την παράδοση την οποία άρχισε το 1999 ο Κώστας Σημίτης με την τοποθέτηση για πρώτη φορά στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών ενός διπλωμάτη, που παράλληλα θα έδινε και το στίγμα της επόμενης ημέρας για τις προτεραιότητες της ΕΥΠ.

Το όνομα του Ιωάννη Κοραντή έπεσε στο τραπέζι από τον τότε υπουργό Εξωτερικών και επίσης διπλωμάτη Πέτρο Μολυβιάτη. Ήταν η περίοδος κατά την οποία ο Πρωθυπουργός σχεδόν ευλαβικά ακολουθούσε τις προτάσεις τού κ. Μολυβιάτη, και συναίνεσε αμέσως στην τοποθέτηση Κοραντή στην ηγεσία της ΕΥΠ στις 22 Νοεμβρίου 2004. Τεσσεράμισι χρόνια αργότερα όμως, ο κ. Καραμανλής δέχτηκε την εισήγηση του Πρ. Παυλόπουλου και συναίνεσε στην αποπομπή του κ. Κοραντή.

Οι πρώτες ημέρες του στην ηγεσία της ΕΥΠ συνέπεσαν με δύο μεγάλα σκάνδαλα για την υπηρεσία. Η κοινή γνώμη εκείνες στις ημέρες μάθαινε για την έρευνα της ΕΥΠ σχετικά με τον ρόλο του Απόστολου Βαβύλη στα Ιεροσόλυμα και την Ιταλία, με τον κ. Κοραντή να παραδίδει το σχετικό πόρισμα στον Γιώργο Βουλγαράκη.

Η μεγάλη όμως υπόθεση που έτρεχε επιμελώς κρυμμένη από αδιάκριτα μάτια και αυτιά ήταν οι υποκλοπές με θύματα, μεταξύ των άλλων, τον Πρωθυπουργό, κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης και το σύνολο της στρατιωτικής και αστυνομικής ηγεσίας. Μεταξύ των παρακολουθούμενων ήταν και ο ίδιος ο διοικητής της ΕΥΠ! Διατάχθηκε έρευνα που ολοκληρώθηκε σε ένα πόρισμα 13 σελίδων, το οποίο φυλάσσεται ακόμη σαν επτασφράγιστο μυστικό στα απόκρυφα συρτάρια της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Η δικαστική διερεύνηση του σκανδάλου ανατέθηκε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, τον άνθρωπο που 4 χρόνια αργότερα διαδέχτηκε τον κ. Κοραντή.

Τόσο η έρευνα της ΕΥΠ όσο και η δικαστική κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι δράστες δεν είναι δυνατόν να βρεθούν και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο, μέχρις ότου αποκαλύφθηκε από «ΤΑ ΝΕΑ».

«Ακούμπησαν» τους δράστες. Στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, όπου κλήθηκε μεταξύ άλλων και η ηγεσία της ΕΥΠ, έγινε αντιληπτό πως η έρευνα της υπηρεσίας ήταν προκλητικά πλημμελής. Αποκορύφωμα, η αποκάλυψη πως πράκτορές της έφτασαν πολύ κοντά στους δράστες των υποκλοπών σε κατάστημα ηλεκτρικών στην Ακτή Μιαούλη στον Πειραιά, χωρίς όμως να προχωρήσουν στη σύλληψή τους. Επίσης 3 από τους 14 κοριούς ήταν ακόμη ενεργοποιημένοι όταν γινόταν η έρευνα και όπως παραδέχονται πράκτορες της υπηρεσίας «ακόμη και με το βαλιτσάκι των Αμερικανών, το περίφημο ΧΡ, θα μπορούσαμε να τους έχουμε εντοπίσει».

Ο κ. Κοραντής ανέλαβε τη δημόσια υπεράσπιση της υπηρεσίας και πολύ συχνά τηλεφωνούσε ο ίδιος σε δημοσιογράφους για να εκφράσει τα παράπονα του για την αντιμετώπισή της. Τα ΜΜΕ, άλλωστε, δεν αποτελούσαν και την πιο αγαπημένη του ενασχόληση. «Τα ΜΜΕ ασκούν μια επιρροή που συχνά υπαγορεύει, ενίοτε δε βλάπτει τις αποστολές των υπηρεσιών πληροφοριών», υποστήριζε.

«Σφίγγα». Η κυβέρνηση εκτίμησε δεόντως τη στάση του κ Κοραντή. Τότε του αποδόθηκε από κυβερνητικούς κύκλους και το προσωνύμιο η «Σφίγγα», το οποίο δέχτηκε με ικανοποίηση. Ακολούθησε το σκάνδαλο με τις απαγωγές των Πακιστανών, που πάλι αντιμετώπισε δημοσίως ο κ. Κοραντής, κερδίζοντας ακόμη περισσότερους πόντους, σε αντίθεση με τον τότε πολιτικό του προϊστάμενο Γιώργο Βουλγαράκη. Η ανανέωση της θητείας του επ΄ αόριστον τον Νοέμβριο του 2008 έμοιαζε ως το επιστέγασμα μιας πολύ καλής συνεργασίας.

Η θητεία στην Άγκυρα και η κόντρα με τον Γ. Παπανδρέου

Η θητεία του στην Τουρκία σημαδεύτηκε από την κόντρα του με τον Γιώργο Παπανδρέου, όταν ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ πραγματοποιούσε το άνοιγμά του στην άλλη πλευρά και προσπαθούσε να ενδυναμώσει την ελληνοτουρκική φιλία. Στην εποχή της άνθησης της ελληνοτουρκικής προσέγγισης ο κ. Κοραντής συνιστούσε ψυχραιμία στα ανοίγματα προς την Άγκυρα και προειδοποιούσε μέσα από την ετήσια έκθεσή του ότι η Τουρκία επιδιώκει «συνδιοίκηση στη Θράκη», αξιοποιώντας τους μουσουλμάνους στη Ρόδο και την Κω. «Το μειονοτικό ζήτημα βρέθηκε κατά το 2001 στην πρώτη γραμμή του τουρκικού ενδιαφέροντος, σε ισότιμη σχεδόν βάση προς την πίεση που ασκήθηκε στο Αιγαίο», έγραφε μεταξύ άλλων η έκθεση που είδε το φως της δημοσιότητας προκαλώντας την οργή του υπουργείου Εξωτερικών. Η σύγκρουση με τον Γιώργο Παπανδρέου ήταν σφοδρή, καθώς ο κ. Κοραντής θεωρήθηκε «αδίκως», όπως υποστηρίζουν συνεργάτες του, ως ο υπεύθυνος της διαρροής. Η αντικατάστασή του παρά το γεγονός πως υπήρχε μεγάλη εκτίμηση στις διπλωματικές του ικανότητες ήταν πλέον θέμα χρόνου και έτσι βρέθηκε στις Βρυξέλλες. Η επίσημη δικαιολογία πάντως ήταν ότι η αλλαγή έγινε ύστερα από την ολοκλήρωση της τριετούς θητείας του στην Άγκυρα. «Αυτά ανήκουν στο παρελθόν», ήταν η μόνιμη απάντηση που έδινε ο κ. Κοραντής κάθε φορά που κάποιος συνομιλητής του προσπαθούσε να ξύσει την «πληγή».

ΤΑ ΝΕΑ, 18/7/2009

18.7.09

Πρόβα επίθεσης στο Ιράν

Αυξάνεται η ένταση στην περιοχή, ενώ παραιτείται ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας

Συνδέεται ή όχι η αιφνίδια παραίτηση του επικεφαλής της ιρανικής Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας με τα αμφισβητούμενα εκλογικά αποτελέσματα και τις μετεκλογικές ταραχές; Το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως ο Γκολαμρεζά Αγκαζαντέχ ήταν φίλος του μεταρρυθμιστή Μουσαβί. Όπως επίσης ότι οι Ισραηλινοί έχουν αρχίσει ήδη να προετοιμάζουν την επίθεση στο Ιράν.

Δύο ισραηλινά πολεμικά σκάφη Saar με κατευθυνόμενους πυραύλους διέπλευσαν, σύμφωνα με τους «Τimes», τη Διώρυγα του Σουέζ και ακολούθησαν πορεία στην Ερυθρά Θάλασσα, πλέοντας στα χνάρια ενός ισραηλινού υποβρυχίου τύπου Dolphin- ικανού να μεταφέρει πυραύλους με πυρηνική κεφαλή- που είχε πραγματοποιήσει την ίδια διαδρομή δέκα ημέρες νωρίτερα. Η άσκηση αυτή, η οποία επιβεβαιώνεται από Ισραηλινούς αξιωματούχους, πραγματοποιήθη- κε στο πλαίσιο των προετοιμασιών για ενδεχόμενη επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται από τη βρετανική εφημερίδα και η προγραμματισμένη συμμετοχή της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας σε γυμνάσια στη βάση Νέλις της Νεβάδας, στα τέλη του μήνα, καθώς και η δοκιμή ενός πυραύλου αναχαίτισης Αrrow, με την αρωγή των Αμερικανών, στον Ειρηνικό Ωκεανό. Η στρατιωτική συμμαχία Ισραήλ- ΗΠΑ, ωστόσο, δεν προκαλεί καμία έκπληξη· το πρωτότυπο είναι η αναδυόμενη συμμαχία Ισραήλ- Αιγύπτου. Σύμφωνα με τον Αιγύπτιο υπουργό Εξωτερικών Αχμέντ Αμπούλ Γκάιτ, η αιγυπτιακή κυβέρνηση έδωσε ρητή άδεια για τον διάπλου των ισραηλινών σκαφών από τη Διώρυγα του Σουέζ: μια απόδειξη πως το φάσμα του πυρηνικού Ιράν δημιουργεί μέχρι πρότινος απίθανες συμμαχίες.

Οι διπλωμάτες

Πόσο κοντά βρίσκεται όμως η ισραηλινή επίθεση; Σύμφωνα με τους «Τimes», επί του παρόντος δυτικοί διπλωμάτες υπόσχονται στήριξη στο Ισραήλ προς αυτή την κατεύθυνση, ζητώντας για αντάλλαγμα παραχωρήσεις όσον αφορά τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Εφόσον επιτευχθεί συμφωνία, δήλωσε Βρετανός διπλωμάτης, «μια ισραηλινή επίθεση μπορεί να καταστεί ρεαλιστική εντός του έτους». Το βέβαιο είναι πως παρά τη χείρα φιλίας που έχει τείνει στην Τεχεράνη- ο Μπαράκ Ομπάμα έχει καταστήσει τελευταία σαφές πως δεν είναι διατεθειμένος να περιμένει εσαεί να «συμμορφωθεί» το Ιράν, εγκαταλείποντας τις πυρηνικές του φιλοδοξίες. Ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, από την άλλη πλευρά, δεν δείχνει καμία διάθεση υποχώρησης. Μόλις χθες διατράνωσε πως «οι μεγάλες δυνάμεις δεν θα καταφέρουν να αφαιρέσουν από το Ιράν ούτε μια σπιθαμή από τα δικαιώματά του» και πως το Ιράν «θα καταρρίψει την παγκόσμια αλαζονεία» και «θα χτυπήσει τους εχθρούς κατά πρόσωπο τόσο δυνατά που θα χάσουν τον δρόμο της επιστροφής». Παράλληλα, ο σκληροπυρηνικός Ιρανός πρόεδρος κατηγόρησε για μια ακόμα φορά τους εξωτερικούς «εχθρούς» ως υποκινητές των ταραχών που ακολούθησαν την αμφισβητούμενη εκλογική του νίκη.


Η ΧΘΕΣΙΝΗ, αιφνίδια παραίτηση του επί δώδεκα έτη επικεφαλής της ιρανικής Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας, Γκολαμρεζά Αγκαζαντέχ, έβαλε τους αναλυτές σε σκέψεις. Διότι ο Αγκαζαντέχ ήταν άνθρωπος-κλειδί για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας- στο παρελθόν είχε ανακοινώσει πολλάκις προόδους όσον αφορά την κατασκευή φυγοκεντρωτών ουρανίου.

Παράλληλα, όμως, ήταν από χρόνια φίλος του μεταρρυθμιστή Μιρ Χοσεΐν Μουσαβί, ο οποίος επιμένει πως είναι ο πραγματικός νικητής των προεδρικών εκλογών της 12ης Ιουνίου. Επιπλέον, είναι σύμμαχος του πρώην προέδρου του Ιράν Ακμπάρ Χασεμί Ραφσανζανί- ο οποίος στήριξε τον Μουσαβί εις βάρος του Αχμαντινετζάντ. Εάν είχε λοιπόν πράγματι η παραίτησή του σχέση με την πολιτική κρίση, αυτό σημαίνει πως η βάση στήριξης του Αχμαντινετζάντ συρρικνώνεται. Η αποχώρηση του Αγκαζαντέχ ωστόσο δεν αναμένεται να επηρεάσει την αντιπαράθεση Ιράν- Δύσης όσον αφορά το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα: όλες οι αποφάσεις επί του ζητήματος λαμβάνονται από τον ανώτατο πνευματικό ηγέτη του Ιράν, τον αγιατολάχ Χαμενεΐ.

TA NEA, 17/7/2009

12.7.09

«Σύστημα ενοχής» θα εμποδίζει τα πολεμικά ρομπότ να βλάπτουν αθώους

Τα ρομπότ του πολέμου σύντομα θα γνωρίζουν από μόνα τους την πολεμική νομοθεσία και τους κανόνες εμπλοκής και θα νιώθουν ένοχα όταν βλάπτουν αθώους πολίτες, ελπίζουν μηχανικοί και προγραμματιστές που εργάζονται για λογαριασμό του αμερικανικού Πενταγώνου.

«Αποφασίσαμε ότι είναι σημαντικό να ενσωματώσουμε σε αυτά τα συστήματα το ηθικό συναίσθημα της ενοχής» αναφέρει σε συνέντευξή του στο CNet ο Ρόναλντ Αρκιν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Τζόρτζια, ο οποίος μόλις ολοκλήρωσε ένα τριετές ερευνητικό πρόγραμμα για λογαριασμό του στρατού το οποίο αφορά το λογισμικό των ηθικών ρομπότ.

Η προσπάθεια της ομάδας του Αρκιν μοιάζει να κινείται στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας, ίσως όμως αποδειχθεί τελικά μεγάλης σημασίας, καθώς το αμερικανικό Κογκρέσο έχει θέσει στόχο το ένα τρίτο των επιθετικών αεροσκαφών να είναι μη επανδρωμένο έως το 2010 και το ένα τρίτο των επίγειων οχημάτων μάχης να είναι μη επανδρωμένα ως το 2015.

Δεδομένου ότι τα ρομπότ ήδη χρησιμοποιούνται ευρέως στο πεδίο της μάχης, το ζήτημα της απόδοσης ευθυνών όταν υπάρχουν παράπλευρες απώλειες αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία.

«Έχουμε ενσωματώσει ένα σύστημα που ονομάζεται 'προσαρμογέας ηθικής', μελετώντας τα ανθρώπινα μοντέλα ενοχής και εισάγοντάς τα ένα ρομποτικό σύστημα».

Τα πολεμικά ρομπότ θα γνωρίζουν πότε είναι νόμιμο και σκόπιμο να εξουδετερώσουν στόχους και μπορούν τελικά «να αρνηθούν να χρησιμοποιήσουν ορισμένες κατηγορίες όπλων ή να αρνηθούν να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε όπλο, εάν φτάσει σε ένα σημείο στο οποίο οι προβλέψεις του υπερβαίνουν τις ίδιες του τις προδιαγραφές» εξηγεί ο Αρκιν.

Τα ρομπότ, εξηγεί, θα γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν επειδή θα είναι προγραμματισμένα με επίσημους κανόνες εμπλοκής, τη διεθνή πολεμική νομοθεσία και διεθνείς συμβάσεις όπως η Συνθήκη της Γενεύης.

Δεδομένου όμως ότι οι στρατιωτικοί δεν θα ενθουσιάζονταν με ένα ηθικό ρομπότ που αρνείται να εκτελέσει διαταγές, οι ερευνητές αναγκάστηκαν να ενσωματώσουν στο σύστημα και χειροκίνητο έλεγχο προτεραιότητας.

Ο Αρκιν αναφέρει ότι το τριετές συμβόλαιό του με το Γραφείο Έρευνας του αμερικανικού στρατού έχει ήδη οδηγήσει στο πρωτότυπο του λογισμικού ηθικής. Διευκρινίζει πάντως ότι το σύστημα απέχει πολύ από το να χρησιμοποιηθεί στη μάχη.

in.gr

Ελληνωνύμων ενεργός αφελληνισμός

Tου Χρήστου Γιανναρά
Το ζητείν απανταχού το χρήσιμον ήκιστα αρμόζει τοις μεγαλοψύχοις και ελευθερίοις», λέει ο Αριστοτέλης. Δεν ταιριάζει σε ελεύθερους και μεγαλόψυχους ανθρώπους να ζητάνε παντού τη χρησιμότητα, να αξιολογούν το κάθε τι κρίνοντας πρωταρχικά πόσο χρήσιμο είναι. Το πρωτείο της χρησιμότητας δηλώνει υποταγή στις ενστικτώδεις ορμές εγωτικής αυτοσυντήρησης, μικρόψυχη έγνοια ατομικής εξασφάλισης. Οχι ελευθερία από την αναγκαιότητα, όχι μεγαλοψυχία.
Στον γεωγραφικό χώρο που ορίζουν η ευρωπαϊκή και η ασιατική ακτή του Αιγαίου και το μεταξύ αρχιπέλαγος γεννήθηκε, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία, το αίτημα να έχει προτεραιότητα η αλήθεια και όχι η χρησιμότητα. Γεννήθηκε η κριτική σκέψη: Η ανάγκη των Ελλήνων να διακρίνουν το πραγματικό από την ψευδαίσθηση, την αλήθεια από το ψέμα, την έγκυρη γνώση από την υποκειμενική εντύπωση. Να ξεχωρίσουν τον αξιόπιστο («πιστόν») από τον αναξιόπιστο («άπιστον») λόγο. Γεννήθηκε η φιλοσοφία, η επιστήμη.
Να γίνει ξεκάθαρο: Η προτεραιότητα της αλήθειας και όχι της χρησιμότητας δεν ήταν για τους Ελληνες ηθική επιταγή, ιδεαλιστικό αιτούμενο. Ηταν ανάγκη, ανάγκη κοινή, δηλαδή εμπειρικά κοινωνούμενη. Μια ανθρώπινη συλλογικότητα σημαδεύει την Ιστορία όχι με ηθικοπλαστικές «αξίες» και ιδεαλιστικές στοχεύσεις, αλλά με την ιεράρχηση των αναγκών της – ποια ανάγκη έρχεται πρώτη και ποια δεύτερη. Πρώτη ανάγκη για τους Ελληνες, μέσα από διεργασίες αιώνων, αναδύθηκε το αίτημα της αλήθειας. Στη μεσαιωνική και νεώτερη Ευρώπη (ώς σήμερα) το αίτημα των Ελλήνων υιοθετήθηκε με ενθουσιασμό, αλλά παραλλαγμένο σε ανάγκη για αποτελεσματικότητα, που είναι η αναιδέστερη μορφή χρησιμοθηρίας. Γι’ αυτό και η «επιστήμη» της Δύσης οδηγεί οπωσδήποτε στη χρησιμότητα, ακόμα και του Αουσβιτς ή της Χιροσίμα.
Η αλήθεια, όσο υπήρχε Ελληνισμός, ήταν από μόνη της το μέγιστο αγαθό και η κριτική αναζήτηση του αληθούς υπηρετούσε την κοινή ανάγκη να προσδιοριστεί τελικά η αλήθεια όχι ως γνώση μόνο, αλλά και ως ύπαρξη. Να προσδιοριστεί το αληθινά υπαρκτό (το «όντως ον»): αυτό που υπάρχει χωρίς περιορισμούς, μεταβολές, φθορά – αυτό που δεν πεθαίνει. Να προσδιοριστεί το πραγματικά υπαρκτό, γιατί ανάγκη του Ελληνα ήταν να μιμηθεί τον «τρόπο» ύπαρξης του όντως υπαρκτού: ανάγκη να «αθανατίζει» ο άνθρωπος, όπως είπε ο Πλάτων.
Αυτή η δεύτερη κοινή (εμπειρικά κοινωνούμενη) ανάγκη γέννησε το δεύτερο άλμα των Ελλήνων στην πανανθρώπινη Ιστορία: Αλμα μετάβασης από την «κοινωνίαν της χρείας» στην «κοινωνίαν του αληθούς» ή (με άλλη διατύπωση) από τη «φυσική κοινωνία» στην «πολιτική κοινωνία». Η «χρεία», η προτεραιότητα της χρησιμότητας, συγκροτεί κατά φυσική αναγκαιότητα (όχι κατ’ ελευθερίαν) τη συλλογική συμβίωση των ανθρώπων – με τον καταμερισμό της εργασίας και τις ανταλλακτικές σχέσεις κοινωνούνται οι βιοποριστικές ανάγκες, δημιουργείται η «φυσική κοινωνία». Με στόχο την κοινή πραγμάτευση του αληθούς, τη μίμηση του «τρόπου» της αθανασίας, γεννιέται η «πόλις», η «πολιτική κοινωνία»: μεταβάλλεται η αναγκαιότητα της συνύπαρξης σε ελεύθερο κοινό άθλημα να «αληθεύει» ο βίος, να είναι «κατ’ αλήθειαν» οι σχέσεις κοινωνίας.
Οι Ελληνες ονόμασαν «πόλιν» όχι τον αριθμητικά (ποσοτικά) διευρυμένο οικισμό, αλλά έναν άλλο «τρόπο» συλλογικότητας, θεσμικά και λειτουργικά ομόλογο του «αληθούς». Πιστοποιούσε η ελληνική εμπειρία ότι το αληθινά υπαρκτό στοιχείο της αισθητής πραγματικότητας (το άφθορο, αναλλοίωτο, αθάνατο) είναι ο δεδομένος και ανερμήνευτος «ξυνός» (κοινός) λόγος, η λογικότητα που προκαθορίζει το είδος και τις σχέσεις των υπαρκτών. Τα επιμέρους (ατομικά) υπαρκτά είναι φθαρτά, εφήμερα. Ομως, ο λόγος της μορφής και της δια-μόρφωσης των υπαρκτών είναι αιώνιος και αθάνατος, αυτός μεταβάλλει το σύμπαν σε «κόσμον» (κόσμημα) αρμονίας, ευταξίας, κάλλους.
Αυτή την κοσμιότητα των «κατά λόγον» και «ανά τον λόγον» σχέσεων, τον λόγο-τρόπο της αλήθειας και αθανασίας, θέλει να πραγματώσει η πολιτική κοινωνία, «ο μικρός της πόλεως κόσμος». Και η πραγμάτωση δεν είναι θέμα κοινής συμφωνίας («κοινωνικού συμβολαίου»), αλλά κοινού συνεχούς αθλήματος. «Πολίτης» είναι όποιος ελεύθερα δέχεται την τιμή να μετέχει στο άθλημα αληθείας που είναι η πολιτική. Την ευθύνη να τηρούνται οι όροι του αθλήματος την έχουν όλοι οι πολίτες, το «κράτος» (εξουσία - ευθύνη) το επιφορτίζεται όλος ο «δήμος» – το «πολίτευμα» (τρόπος λειτουργίας της «πόλεως») είναι «δημοκρατία».
Δυο ενδεικτικές συνέπειες έχει η τιμή να είσαι «πολίτης», μέτοχος του αθλήματος να αληθεύει ο βίος, του πολιτικού αθλήματος: Είναι αδιανόητο να θιγεί ή να κακωθεί το σώμα του πολίτη, αδιανόητη η σωματική βάσανος. Μαστιγώσεις, φραγγελώσεις, ακρωτηριασμοί, αυτονόητες σε εκείνους τους αιώνες ποινές, αποκλείονται στην ελληνική «πόλιν». Ο Σωκράτης καταδικάζεται από την Εκκλησία του Δήμου σε θάνατο (διότι και η δημοκρατία κάνει λάθη), αλλά δεν υπάρχει δήμιος να εφαρμόσει την ποινή: Θα πάρει μόνος του, ελεύθερα, να πιει το κώνιον ή θα φύγει από την πόλη.
Δεύτερη ενδεικτική συνέπεια: Οι πολίτες στη δημοκρατία δεν εκλέγονται στα θεσμικά αξιώματα, κληρώνονται. Οποιος έχει την τιμή να είναι πολίτης, είναι εξ ορισμού και ικανός για οποιοδήποτε αξίωμα - ευθύνη διαχείρισης των κοινών. Ούτε έχει σημασία το γεγονός ότι η πραγμάτωση της δημοκρατίας διήρκεσε ελάχιστες δεκαετίες, στην Αθήνα και μόνο. Την Ιστορία τη σημάδεψε η στόχευση των Ελλήνων, αυτή παραμένει πανανθρώπινο μέτρο και κριτήριο αποτίμησης των προτεραιοτήτων κάθε συλλογικότητας.
Βέβαια, το μέτρο - κριτήριο αλλοτριώθηκε, το καπηλεύτηκαν λαοί βαρβαρικοί χρησιμοθηρικών προτεραιοτήτων, κυρίως μετά την εξαφάνιση του Ελληνισμού από το ιστορικό προσκήνιο με την Τουρκοκρατία. Πόσοι καταλαβαίνουν σήμερα, στον διεθνή χώρο, ότι η «πολιτική» στοχεύει στον «κατ’ αλήθειαν» βίο, ότι η «δημοκρατία» προϋποθέτει άξονα μεταφυσικής αναζήτησης, ότι είναι άθλημα σχέσεων κοινωνίας, όχι «συμβόλαιο» για τη θωράκιση κάθε εγωτικής αυτονομίας.
Θεωρητικά, το ελλαδικό κρατίδιο που προέκυψε από την εξέγερση του 1821 θα μπορούσε να διασώσει, έστω και μόνο ως συνείδηση και μαρτυρία, την ειδοποιό διαφορά και ταυτότητα του Ελληνισμού μέσα στην Ιστορία. Ομως ποτέ δεν διδαχθήκαμε στην παιδεία του κρατιδίου, ούτε ως πληροφορία, τι σημαίνουν για την ανθρωπότητα τα δύο άλματα των κάποτε Ελλήνων: η γέννηση της κριτικής σκέψης και η ανάδυση της πολιτικής κοινωνίας.
Το ελλαδικό κρατίδιο είναι μια μιμητική απόφυση της Δύσης, δεν υπάρχει τίποτα ελληνικό στο ελλαδικό κρατίδιο – θεσμοί, παιδεία, Τέχνη, ατομική καλλιέργεια, όλα μεταπρατικά, όλα απομιμήσεις και πιθηκισμός. Γι’ αυτό και πανηγυρίζουμε ανίδεοι, οι Ελληνώνυμοι του βαλκανικού νότου, που ένας Αμερικανοελβετός έστησε απέναντι από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης τη βλάσφημη νεοπλουτίστικη αναίδεια της χρησιμοθηρίας αρχιτεκτονημένη – ναι, απέναντι στο σύμβολο του μεταφυσικού στόχου της πολιτικής, τον Παρθενώνα.
Και είναι το αρχιτεκτόνημα του Ελβετού απολύτως συντονισμένο με την τεταρτοκοσμική μας «δημοκρατία».

Σύγκρουση δύο εθνοτήτων στην Κίνα

Η διαμάχη μεταξύ Χαν και Ουιγούρων, που ανάγκασε τον Χου Ζιντάο να επιστρέψει από τη σύνοδο του G8, δεν αναμένεται να λήξει σύντομα

The Economist

Την περασμένη Τρίτη, η πόλη του Ουρουμτσί είχε μετουσιωθεί σε εθνοτική πυριτιδαποθήκη. Είχαν μεσολαβήσει δύο εικοσιτετράωρα από τις πολύνεκρες ταραχές στην πρωτεύουσα της αυτόνομης επαρχίας Σινγιάνγκ της δυτικής Κίνας και το αίμα στους δρόμους της πόλης έβραζε και πάλι. Εκατόν πενήντα έξι άνθρωποι είχαν ήδη χάσει τη ζωή τους και περισσότεροι από χίλιοι μεταφέρθηκαν τραυματισμένοι στα τοπικά νοσοκομεία, όταν μια διαδήλωση των Ουιγούρων μουσουλμάνων, οι οποίοι διαμαρτύρονταν με αφορμή τη δολοφονία δύο ομοεθνών τους από Κινέζους Χαν σε εργοστάσιο παραγωγής παιχνιδιών, έλαβε διαστάσεις μαζικής εξέγερσης. Σύμφωνα με τις κινεζικές αρχές, ομάδες Ουιγούρων πυρπόλησαν οχήματα και επιτέθηκαν σε ανυποψίαστους πολίτες, οι οποίοι ήταν προφανώς Χαν.

Η συγκεκριμένη εθνοτική ομάδα είναι μεν η μεγαλύτερη στην Κίνα, αλλά το 1949 αποτελούσε μόλις το 6% του πληθυσμού της Σινγιάνγκ. Μετά την ίδρυση του κομμουνιστικού κράτους της Κίνας, ωστόσο, εκατομμύρια «βιομηχανικοί μετανάστες» αφίχθησαν ενθαρρυμένοι από την κεντρική κυβέρνηση στην πλούσια σε ενεργειακά αποθέματα περιοχή, με αποτέλεσμα οι Χαν να αποτελούν σήμερα το 40% του πληθυσμού της επαρχίας. Το τουρκογενές φύλο των Ουιγούρων, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται «αυτόχθονες», εξακουλουθεί να διατηρεί την πληθυσμιακή πλειοψηφία με ποσοστό 45%.

Το απόγευμα της Τρίτης, λοιπόν, χιλιάδες Χαν συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του Ουρουμτσί, κρατώντας στα χέρια λοστούς, μαχαίρια και τσεκούρια. «Αυτό δεν είναι πλέον θέμα της κυβέρνησης», φώναξε ένας από τους συγκεντρωμένους, ο οποίος εξήλθε από το κεντρικό εστιατόριο που εγραζόταν κρατώντας στα χέρια ξύλινο ρόπαλο. «Πρόκειται πλέον για μια διαμάχη μεταξύ των Χαν και των Ουιγούρων και δεν αναμένεται να λήξει σύντομα», πρόσθεσε ο ίδιος. «Εμείς θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας προκειμένου να προστατέψουμε τους ομεθνείς μας και τις περιουσίες μας», συνέχισε.

Σύρρραξη

Λίγες ώρες αργότερα, ωστόσο, το κέντρο της πόλης είχε κατακλυστεί από πάνοπλους άνδρες των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας, οι οποίοι δημιουργούσαν ανθρώπινα τείχη στους δρόμους προκειμένου να αποκλείσουν την πρόσβαση των εξαγριωμένων Χαν προς τις γειτονιές των Ουιγούρων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, παρά ταύτα, το πλήθος κατόρθωσε να σπάσει τις γραμμές των αστυνομικών, υποχρεώνοντας τους τελευταίους σε εκτεταμένη χρήση χημικών ουσιών. Οι δυνάμεις ασφαλείας μπορεί να μην κατόρθωσαν να αποτρέψουν μεμονωμένες επιθέσεις σε κατοικίες Ουιγούρων, αλλά δεν επέτρεψαν μια γενικευμένη σύρραξη. Το βράδυ, οι αρχές επέβαλαν απαγόρευση της κυκλοφορίας, ενώ νωρίτερα είχαν διατάξει την προσωρινή αναστολή υπηρεσιών του Διαδικτύου.

Το πρωί της Τετάρτης, ο πρόεδρος της Κίνας, Χου Ζιντάο, είχε ήδη επιστρέψει στο Πεκίνο από την Ιταλία, όπου συμμετείχε στη σύνοδο των Οκτώ, προκειμένου να συντονίσει την προσπάθεια για την αποκατάσταση της τάξης στη Σινγιάνγκ. Το γεγονός, μάλιστα, ότι υποχρεώθηκε να αναχωρήσει πριν την ολοκλήρωση της συνόδου χαρακτηρίστηκε «πρωτοφανές» και ενδεικτικό της κρισιμότητας της κατάστασης. Την ίδια ημέρα, χιλιάδες στρατιώτες και άνδρες των ειδικών παραστρατιωτικών δυνάμεων της αστυνομίας κατέφταναν στο Ουρουμτσί από κάθε γωνία της Κίνας. Η παρουσία τους, μολονότι απέτρεψε νέες ταραχές, δεν κατεύνασε τα πνεύματα. Ξένοι παρατηρητές, μάλιστα, ανέφεραν νέα μεμονωνένα περιστατικά βίας μεταξύ Ουιγούρων και Χαν.

Ο τοπικός ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, Λι Ζι, υποστήριξε ότι έχουν συλληφθεί όλοι όσοι συμμετείχαν στα επεισόδια της Κυριακής και δεσμεύτηκε για την παραδειγματική τους τιμωρία. Πολλοί, ωστόσο, εκ των Χαν που συγκεντρώνονται καθημερινά στους δρόμους της πόλης υποστηρίζουν ότι δεν μπορούν να στηριχθούν πλέον στην κυβέρνηση. Την Τετάρτη δε, το πλήθος των Χαν φώναζε συνθήματα όπως, «Κάτω οι Ουιγούροι» και «Θάνατος στην Ρεμπίγια Καντίρ». Η εξόριστη στην Ουάσιγκτον κ. Καντίρ ασχολείται με τις επιχειρήσεις και θεωρείται από την Κίνα ηγέτης του αυτονομιστικού κινήματος των Ουιγούρων. Το κομμουνιστικό καθεστώς την κατηγόρησε ως ηθική αυτουργό των επεισοδίων.

Οι Χαν, τέλος, υποστηρίζουν ότι συνέβαλαν τα μέγιστα στην οικονομική ανάπτυξη της Σινγιάνγκ. Οι Ουιγούροι, όμως, κάνουν λόγο για διακρίσεις στην αγορά εργασίας και παρεμβατισμό των Κινέζων στις θρησκευτικές τους υποθέσεις. Θεωρούν, ακόμα, ότι η μαζική εισροή των Χαν απειλεί την πολιτιστική ταυτότητα της περιοχής.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 12/7/09

11.7.09

Εκρηκτικός μηχανισμός εξερράγη σε χώρο εξωτερικά της κατοικίας του Π.Χηνοφώτη

Αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός εξερράγη στις 4 τα ξημερώματα του Σαββάτου στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας, στην οποία διαμένει ο πρώην υφυπουργός Εσωτερικών Π.Χηνοφώτης. Από την έκρηξη προκλήθηκαν μικρές υλικές ζημιές. Η οικία του πρώην υφυπουργού βρίσκεται στο Παλαιό Φάληρο. Προηγήθηκε τηλεφώνημα αγνώστου σε ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό.

Λίγες ώρες νωρίτερα άγνωστος είχε ανοίξει πυρ εναντίον διμοιρίας των ΜΑΤ που σταθμεύει στη Χαριλάου Τρικούπη. Ένας άνδρας, που φορούσε καπέλο και χειρουργική μάσκα, πυροβόλησε με πιστόλι κατά των αστυνομικών. Η σφαίρα καρφώθηκε στο πλέγμα που προστατεύει τα τζάμια της κλούβας και ευτυχώς δεν υπήρξε τραυματισμός. Οι αστυνομικοί καταδίωξαν τον δράστη, ο οποίος πυροβόλησε ακόμη μία φορά ακόμα για εκφοβισμό, και στη συνέχεια εξαφανίστηκε προς την πλατεία Εξαρχείων.

Η αστυνομία έκανε τρεις προσαγωγές.

in.gr